Ormurin Langi
TÝR.

Viljið tær hoyra kvæði mítt, 
viljið tær orðum trugva, 
um hann Ólav Trygvason, 
og hagar skal ríman snúgva. 

Glymur dansur í høll, 
dans sláið í ring: 
Glaðir ríða Noregsmenn 
til Hildarting. 
 
Kongurinn letur snekkju smíða 
har á sløttum sandi; 
Ormurinn Langi størstur var, 
sum gjørdist á Noregis landi. 
 
Knørrur var bygdur á Noregis landi, 
gott var í honum evni: 
átjan alin og fjøruti 
var kjølurinn millum stevna. 

Gyltir vóru báðir stavnar, 
borðini vóru blá; 
gyltan skjøld í toppi hevði, 
sum søgur ganga frá. 
 
Kongurinn situr á hásæti, 
talar við sínar dreingir: 
"Vit skulu sigla tann salta sjógv, 
tað havi eg hugsa leingi." 
 
"Berið nú fram tey herklæðir 
við brynjum og blonkum brandi, 
síðani leggið frá landi út, 
og siglið frá Noregis landi." 
 
Fróir og glaðir sveinar mæltu: 
"Harri, vit skulu tær fylgja; 
umenn tú fert í frið ella stríð, 
vit óttast ei bratta bylgju." 
 
Har kom maður á bergið oman 
við sterkum boga í hendi: 
"Jarlurinn av Ringaríki 
hann meg higar sendi." 
 
Kongurinn so til orða tekur 
bæði við gleði og gamni: 
"Sig mær satt, tú ungi maður, 
hvat ert tú nevndur á navni?" 
 
"Einar skalt tú nevna meg; 
væl kann boga spenna, 
"Tambar" heitur mín menskur bogi, 
ørvar drívur at renna." 
 
"Hoyr tú tað, tú ungi maður, 
vilt tú við mær fara, 
tú skalt vera mín ørvar-garpur 
Orminn at forsvara." 
 
Ganga teir til strandar oman, 
ríkir menn og reystir, 
lunnar brustu og jørðin skalv: 
teir drógu knørr úr neysti. 
 
Vundu upp síni silkisegl, 
út í havið ganga; 
so er sagt, at kongurinn 
hann stýrdi Orminum langa. 

Hetta frættist víða um land, 
at Noregis menn teir sigldu; 
Danimarks kongur og Svøríkis kongur 
ráðini saman hildu. 
 
Danimark kongur og Svøríkis kongur 
ganga saman í ráð, 
hvussu teir skuldu Noregis kong 
skjótt av døgum fá. 
 
Senda boð til Eirik Jarl, 
- vænur er borin til evna. 
"Hann skal fylgja í ferðini við, 
sín faðirs deyð at hevna." 
 
Eirikur gongur for kongar inn 
við brynju og reyðum skjoldi; 
"Ólavur kongur av Noregi 
mín faðirs deyða voldi." 
 
Jarlurinn stendur á hallargólvi, 
blankt bar spjót í hendi; 
"Ólavur kongur síggja skal, 
eg hvast mót hvøssum vendi." 
 
Ganga teir til strandar oman, 
- fagurt var tað lið - 
Danimarks kongur og Svøríkis kongur, 
og Eirikur jarl tann triði. 
 
Trýggir gingu skipaflotar 
út av Oyrasundi; 
Jarnbardur í odda sigldi, 
jarlurinn stýra kundi. 
 
Danimark kongur til orða tekur, 
letur so orðini greiða: 
"Hann, ið Orminn langa tekur, 
skal hann við ognum eiga." 
 
Eirikur hugsar við sjálvum sær: 
"Tó at tú manst tað royna, 
tú vinnur ikki Ormin langa 
við danskari makt aleina." 
 
Mælti tað Svøríkis kongurinn, 
hann helt á brýndum knívi: 
"Eg skal Ormin langa taka, 
ella lata lívið." 

Eirikur stendur á breiðum bunka, 
klæddur í skarlak reyða: 
"Tú tekur ikki Orminn langa, 
fyrr síggi eg tín deyða." .

.................................

Ormurin Langi

User 887932358