(Verse 1)
Αν φύγω εγώ, να ζήσεις εσύ
να πεις πως η μνήμη μου αρκεί
πούλησε ό,τι είχα απλό
και φτιάξε χαρταετό λευκό

(Pre-Chorus)
για ένα παιδί στη Γιάρο εκεί
που ψάχνει φως με προσευχή

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Verse 2)
Να γίνει το τέλος μια αρχή
μια σπίθα στην καταστροφή
κι αν δεν είπα το αντίο εγώ
να το πει ο αέρας στο Θεό

(Pre-Chorus)
για ένα παιδί που καρτερεί
μ’ ελπίδα στα μάτια να σωθεί

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Bridge)
Και μες στο φως θα πλέει η ψυχή
σαν θρύλος που ζει και αντηχεί
το πένθος μου να γίνει κραυγή
και όρκος για κάθε μια ζωή

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Outro)
Αν είν‘ να φύγω, ας σωθεί
η αγάπη που ‘χα με μια ευχή
να ζήσει ξανά σαν το παιδί
με άσπρο φως μέσ‘ στη ψυχή

Χαρταετός

[Verse 1]
I’ve seen the hard times, I’ve walked through the rain,
Felt the sting of sorrow, carried my pain.
But out of the shadows, I’ve learned how to stand,
With a heart that’s tender, and a gentle hand.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Verse 2]
There’s wisdom in heartache, there’s grace in the fall,
A deep kind of mercy that can heal us all.
When life pulls you under, and hope feels so thin,
It’s the broken who teach us to rise up again.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Bridge]
Beautiful people don’t just appear,
They’re born of the struggle, the loss, and the tears.
They shine through the ashes, they’re living proof,
That pain makes you stronger, and love is the truth.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Outro]
So here’s to the fighters who made their way through,
The most beautiful people are people like you.


A heart that inspires

Inspired by Tasos Leivaditis Poetry

[Verse 1]
Στο ίδιο λιμάνι γυρνώ κάθε βράδυ,
να βρω το σημάδι που άφησες εκεί.
Ο άνεμος φέρνει το παλιό σου χάδι,
μα χάνεται πάλι πριν πω το “γιατί”.

[Pre-Chorus]
Η πόλη σωπαίνει, μα μέσα μου βράζει,
το φως σου με καίει, το σκοτάδι με θάβει.

[Chorus]
Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα γεννηθεί φως,
κι όρκο σου δίνω, θα βγω δυνατός. 

[Verse 2]
Τα βήματά μου βαριά, σαν τσιμέντο,
μα μέσα στο αίμα κυλάει μουσική.
Όσα με πλήγωσαν, τα κρατώ για μέντο,
να μάθω να ζω με την κάθε πληγή.

[Pre-Chorus]
Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω γαλήνη,
μα η ψυχή μου φωτιά δεν σβήνει.

[Chorus ]
 Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα βγει μια αυγή,
κι όποιος αντέξει, θα ξαναζεί. 

[Bridge]
Μες στη βροχή, θα χορέψω μονάχος,
σαν λύκος παλιός με πληγή στο πλευρό.
Γιατί το ζεϊμπέκικο θέλει ψυχή,
κι η ψυχή μου είναι ακόμα εδώ.

[Final Chorus ]
Στάχτη κι όνειρο, μα εγώ θα σταθώ,
με τα φτερά μου ξανά θα πετώ.
Και στη φωτιά σου, αν ξαναμπώ,
θα ‘μαι ο ίδιος, μα πιο ζωντανός!

Στάχτη κι όνειρο

Song based on Kahlil Gibran's poetry. Dedicated to my daughter Helena and her husband Omar for their wedding two days ago. 

[Verse 1]
Love gives nothing but itself,
Takes nothing but its flame.
It owns not, yet it fills the heart,
Love is its own name.

[Pre-Chorus]
Do not say, “God is in my heart,”
But, “I am in the heart of God.”
And let love find your path,
As rivers find the sea.

[Chorus – with choir voices]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
For love is life, for love is breath,
It wounds, it heals, it gives its death.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
To love is to melt, to bleed, to sing,
To rise again with the morning wing.

[Verse 2]
To know the pain of tenderness,
To bleed with joy and grace.
To wake with a heart of wings,
And smile in love’s embrace.

[Chorus – expanded choir & rhythmic voices]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
For love is life, for love is fire,
It burns the soul, it lifts it higher.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
To rest, to pray, to praise, to dream,
Love is the everlasting stream.

[Bridge – mystical, quiet voices]
Love has no other desire
But to fulfill itself…
To sing its melody in the night,
And return with dawn’s first light.

[Final Chorus – full choir & layered rhythmic chants]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
I am in the heart of God,
And God in me forevermore.
With love I wake, with love I sleep,
In the song the angels keep.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)

Ode to love

Lyrics based on sonnet 116 by W. Shakespeare

[Verse 1]
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments — no ties that bind.
Love is not love that alters when it finds
Another’s heart or bends when left behind.

[Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Whose worth unknown, though height be taken.

[Verse 2]
Love’s not Time’s fool, though roses fade,
Though lips and cheeks fall to the blade.
Love alters not with hours or weeks,
But bears it out — the truth it speaks.

[Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Whose worth unknown, though height be taken.

[instrumental break]

[Bridge]
Even to the edge of doom, it stays,
Through shadowed nights and burning days.
If this be error, and on me proved,
Then never writ, nor no man loved.

[Final Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Love stands eternal — never taken.

Love is not love...

Lyrics inspired by Sonnet 18, one of the three most known love sonnets by William Shakespeare (116 and 130 being the other two).

[Verse 1]
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely, more temperate in your way
Rough winds may shake the buds of May,
And summer’s lease runs short and fades away

[Verse 2]
Sometimes too hot the eye of heaven shines,
Sometimes his golden face grows dim in time
And every beauty fades from prime,
By chance or nature’s ever-changing line

[Chorus]
But your eternal summer shall not fade,
Nor lose the grace that time could take away
Nor shall death boast you wander in his shade,
While these eternal lines keep you in their embrace

[instrumental Break]

[Bridge]
As long as hearts can beat, as eyes can see,
Your love will live through poetry
Through every breath, through every dream,
So long lives this, and this gives life to thee

[Final Chorus]
Your eternal summer shall not fade,
Your light will burn beyond the grave
As long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this—
and this gives life to thee

Life to thee...

Βασισμένο σε στίχους του Κώστα Καρυωτάκη.

[Verse 1]
κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτά του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά.

[Verse 2]
κι αν έχει πριν ανοίξει το λουλούδι,
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι,
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί.

[Chorus]
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου,
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ,
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου,
σαν βλέπω το μεγάλο ουρανό.

[Instrumental Break]

[Verse 3]
η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
κι αγγίζοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει κάτι γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει πως κάποια ρούφηξα ζωή.

[Bridge]
μου λέει πως κάποια ρούφηξα ζωή…
μου λέει πως κάποια έζησα ζωή…

[Chorus]
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου,
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ,
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου,
σαν βλέπω το μεγάλο ουρανό…

Το όνειρο

Lyrics by Tasos Leivaditis (adpted with GPT for song making)

 [Verse 1]
Όταν βρεθήκαμε πρώτη φορά — θυμάσαι;
Μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά,
σαν να με γνώριζες από χρόνια.
Μα βέβαια με γνώριζες —
γιατί πριν μπεις μέσα στη ζωή μου
σε είχα βρει βαθειά στα όνειρά μου,

 [Chorus]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

 [Verse 2]
Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξανάβγαζα.
Βαδίζαμε δίχως λέξη στα σοκάκια της γειτονιάς.
Μα τι να πει κανείς,
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
κι ήταν τα μάτια σου τόσο μεγάλα;

 [Chorus]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

 [Instrumental break]

[Bridge]
Ένα παιδί στη γωνιά διαλαλούσε
τις λεμονάδες του.
Ήπιαμε μια στα δυο.
Κι αυτό το χελιδόνι που πέταξε
πίσω απ τα μαλλιά σου —
τι να σου είπε, άραγες, 
τι να σου ψιθύρισε;

 [Final Chorus – with choir]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

Θυμάσαι, αγάπη μου;

[Verse 1]
Καλωσορίζω την επέτειο, γελάω κι ανασαίνω,
κι απ’ τα λάθη μου μαθαίνω πως για σένα ζω.
Άλλαξα αρχές, φοβήθηκα, μα δε σ’ απαρνιέμαι,
στιγμές που έχασα, τις ζωντανεύω 
όταν σε φωνάζω “μωρό μου λατρευτό”.

[Chorus]
Μα δεν μετανιώνω, ζήσαμε παραμύθι,
στιγμές μαγικές που ακόμα με μεθούν.
Έμαθα απ’ τα χέρια σου, ψυχή κι ανατριχίλα,
είσαι το ελιξίριο μου, φως μου, της ζωής μου η πηγή.

[Verse 2]
Σε θαυμάζω κι όταν θυμώνω, πάντα σε κοιτώ,
κι ο θυμός μου σβήνει, όταν σ’ ακουμπώ.
Απ’ τα μέρη που μεγάλωσα, δε γνώρισα καμία,
με τη λάμψη που ‘χεις εσύ, την τρέλα, τη μαγεία.

[Bridge]
Αν η απόσταση πονά, κι αν ο χρόνος μας δοκιμάζει,
θα κρατηθούμε απ’ το φως, απ’ ό,τι δεν αλλάζει.
Στου καιρού το πέρασμα, αν χαθούμε λίγο,
η ψυχή μου θα σ’ αναγνωρίσει — θα γυρίσω πάλι πίσω.

[Verse 3]
Εύχομαι ο έρωτάς μας να αντέξει τη φθορά,
να μη λυγίσει η καρδιά απ’ τα χρόνια που περνάν.
Κι αν μείνουμε με γέλιο μοναχό, στο τέλος του καιρού,
θα πω με χιούμορ: “Αφρέ μου”, κι ας γελάσουμε μαζί!

[Final Chorus]
Μα δεν μετανιώνω, ζήσαμε παραμύθι,
στιγμές μαγικές που ακόμα με μεθούν.
Έμαθα απ’ τα χέρια σου, ψυχή κι ανατριχίλα,
είσαι το ελιξίριο μου, φως μου, της ζωής μου η πηγή.

Δέκα πέντε χρόνια.

Lyrics inspired and adapted from a K.Kavafis poem 

[Verse 1]
I don’t mind the winter rollin’ in,
Grey skies heavy, cold winds cuttin’ thin.
’Cause deep inside me, spring begins to rise,
A real true joy beneath these stormy skies.
Your love’s a field of sunlight in my chest,
No coat could ever warm me half as blessed.

[Chorus]
Good weather, bad weather, darlin’, it’s all the same,
All the same…
When your smile melts the frost and it whispers my name.
Whispers your name…
Let the snows fall hard — they can’t reach me inside,
Deep inside…
’Cause love is the fire where the cold can’t hide.
Cold can’t hide…

[Verse 2]
What good is clover bloomin’ on the plain,
If in my heart there’s only winter’s pain?
When sorrow settles deep like December frost,
Even June can feel like somethin’ lost.
The brightest sun can blaze across the land,
But still feel dim when you’re not holdin’ my hand.

[Chorus]
Good weather, bad weather, darlin’, it’s all the same,
All the same…
When your smile melts the frost and it whispers my name.
Whispers your name…
Let the snows fall hard — they can’t reach me inside,
Deep inside…
’Cause love is the fire where the cold can’t hide.
Cold can’t hide…

[Bridge]
I’ve walked through summers that felt colder than night,
And winters that broke open, shinin’ with light.
It ain’t the season that chills or warms the day —
It’s the heart inside and the love we give away.

[Final Chorus]
Good weather, bad weather, darlin’, it’s all the same,
All the same…
When your smile melts the frost and it whispers my name.
Whispers your name…
If the whole world freezes, I’ll still be doin’ fine —
Doin’ fine…
’Cause your love turns the winter into springtime.
Springtime…

[Outro]
Yeah, your love turns winter into spring…
Every time.

Good weather, bad weather...

Lyrics by Nikos Gatsos of a Manos Hatzidakis song, sung by Maria Farantouri, in the second half of 20th century. This is a contemporary version attempted with  Chat GPT and Suno, following instructions and curation by the undersigned.

[Verse 1]
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

[Chorus]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

[Chorus]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

[Verse 2]
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

[Chorus]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

[Instrumental break]

[Bridge]
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

[Chorus]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

[Chorus]
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Κοιμήσου Περσεφόνη

vkritis