Inspired by a Tennessee Williams text I found on FB

(Verse 1)
The world is wild, it’s always changing,
It breaks you down, it keeps on raging.
But we survive through something true—
The love we give, the love we do.

(Pre-Chorus)
When all else fades and starts to fall,
It’s love that answers every call.

(Chorus)
We live in a building, burning bright,
And love is the flame that fights the night.
Through every loss, and every cry,
It’s love that never says goodbye.

(Verse 2)
A hand to hold, a word that heals,
A brushstroke real, a verse that feels.
We pour our hearts into what stays,
In fleeting nights and burning days.

(Pre-Chorus)
The art we make, the life we live,
Are all the ways we choose to give.

(Chorus)
We live in a building, burning bright,
And love is the flame that fights the night.
Through every loss, and every cry,
It’s love that never says goodbye.

(Verse 3)
Being a parent, being a friend,
The kind of love that has no end.
A writer’s pen, a painter’s hue—
All speak of love we carry through.

(Bridge)
It’s not the fear, it’s not the pain,
It’s what we give that will remain.
So save the only thing above—
Save love, all the time, save love.

(Chorus) 
We live in a building, burning bright,
And love is the flame that fights the night.
Through every loss, and every cry,
It’s love that never says goodbye.

(Outro)
All the time, what saves us… is love
Yes, it does. All we need is love.

All we need...

[Verse 1]
Desde la cumbre de un sol dormido,
donde el cóndor besa el cielo azul,
nace el alma de un pueblo querido,
Perú, tierra de fuego y de luz.

Los Andes cantan con voz antigua,
el mar susurra en la costa fiel,
y entre las ruinas, el tiempo abriga
mil corazones bajo un mismo laurel.

[Chorus]
Perú, te llevas mi voz,
entre papas, cebiches y arroz.
Donde el pisco en la tarde se va,
y la risa en la plaza no cesa jamás.
Tanta vida en tu piel sin final,
Perú, mi raíz celestial.

[Verse 2]
Cusco baila con pasos sagrados,
el charango despierta el ayer.
En Arequipa, los sueños dorados
suben al cielo con fe y con poder.

Amazonía, pulmón de esperanza,
con tu verde misterio sin fin,
y en cada aldea, la vida alcanza
la dulzura del pan de maíz.

[Chorus]
Perú, te llevas mi voz,
entre ajíes, tamales y sol.
Donde el alma se sirve en sazón,
y la tierra responde con puro corazón.
Tanta fuerza en tu ser natural,
Perú, mi refugio ancestral.

[Bridge]
Tus niños juegan con viento y canto,
tus madres tejen con manos de amor,
y cada abrazo que das al encanto
me envuelve el alma con todo su ardor.

[Final Chorus]
Perú, te llevas mi voz,
como el río que al cielo llegó.
Tus sabores, tus ritmos, tu fe,
me acompañan aunque lejos esté.
Tierra libre de historia inmortal,
Perú, mi destino esencial.

Por Amanda

(Verse 1)
Αν φύγω εγώ, να ζήσεις εσύ
να πεις πως η μνήμη μου αρκεί
πούλησε ό,τι είχα απλό
και φτιάξε χαρταετό λευκό

(Pre-Chorus)
για ένα παιδί στη Γιάρο εκεί
που ψάχνει φως με προσευχή

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Verse 2)
Να γίνει το τέλος μια αρχή
μια σπίθα στην καταστροφή
κι αν δεν είπα το αντίο εγώ
να το πει ο αέρας στο Θεό

(Pre-Chorus)
για ένα παιδί που καρτερεί
μ’ ελπίδα στα μάτια να σωθεί

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Bridge)
Και μες στο φως θα πλέει η ψυχή
σαν θρύλος που ζει και αντηχεί
το πένθος μου να γίνει κραυγή
και όρκος για κάθε μια ζωή

(Chorus)
Κι αν δει στον ουρανό ψηλά
τον αετό πού ‘φτιαξες γερά
ας πει “ο πατέρας μου πετά”
κι αγάπη που ξαναγυρνά

(Outro)
Αν είν‘ να φύγω, ας σωθεί
η αγάπη που ‘χα με μια ευχή
να ζήσει ξανά σαν το παιδί
με άσπρο φως μέσ‘ στη ψυχή

Χαρταετός

[Verse 1]
Δε θα σου ζητήσω το πρωί, σαν φέξει η ανατολή
Να μου ορκιστείς, γιατί μπορώ να δω μες στη δική σου τη ματιά.
Ή δεν μπορώ, κι αυτός ο πόνος, μες στην καρδιά μου μένει μόνος
Για μια αγάπη αληθινή, που δεν τελειώνει την αυγή.

[Chorus]
Μη με φιλάς από συνήθεια, μη μ' αγκαλιάζεις τυπικά
Τον κόσμο μου έχτισα για σένα, μα δε ζητώ χειροκροτήματα.
Αν τα λόγια δεν είναι αλήθεια, κι η επαφή σου μια σκιά
Καλύτερα η σιωπή ας μείνει, και της ψυχής η παγωνιά.

[Verse 2]
Δε θα σου ζητήσω να με ακούς, τους μυστικούς μου τους παλμούς
Ή να μου πεις πως όμορφη, με βλέπεις τούτη τη στιγμή.
Να μη ζητάω τηλεφώνημα, να πεις πως ήσουνα το θύμα
Μιας μέρας δύσκολης, βαριάς, ούτε αν ακόμα με πονάς.

[Chorus]
Μη με φιλάς από συνήθεια, μη μ' αγκαλιάζεις τυπικά
Τον κόσμο μου έχτισα για σένα, μα δε ζητώ χειροκροτήματα.
Αν τα λόγια δεν είναι αλήθεια, κι η επαφή σου μια σκιά
Καλύτερα η σιωπή ας μείνει, και της ψυχής η παγωνιά.

[Chorus]
Γι' αυτό μη με φιλάς από συνήθεια, μη μ' αγκαλιάζεις τυπικά
Τον κόσμο μου έχτισα για σένα, μα δε ζητώ χειροκροτήματα.
Αν τα λόγια δεν είναι αλήθεια, κι η επαφή σου μια σκιά
Καλύτερα η σιωπή ας μείνει, και της ψυχής η παγωνιά.

[Outro]
Γιατί αν πρέπει να στο ζητήσω... πια δεν το θέλω.
Όχι, αν πρέπει εγώ να στο ζητήσω... δεν το θέλω πια.
Πια δεν το θέλω.

Δεν το θέλω πια...

[Verse 1]
I’ve seen the hard times, I’ve walked through the rain,
Felt the sting of sorrow, carried my pain.
But out of the shadows, I’ve learned how to stand,
With a heart that’s tender, and a gentle hand.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Verse 2]
There’s wisdom in heartache, there’s grace in the fall,
A deep kind of mercy that can heal us all.
When life pulls you under, and hope feels so thin,
It’s the broken who teach us to rise up again.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Bridge]
Beautiful people don’t just appear,
They’re born of the struggle, the loss, and the tears.
They shine through the ashes, they’re living proof,
That pain makes you stronger, and love is the truth.

[Chorus]
The most beautiful souls are the ones who’ve been broken,
Whose scars are the proof of the words left unspoken.
They’ve known the darkness, they’ve walked through the fire,
And come out with love, and a heart that inspires.

[Outro]
So here’s to the fighters who made their way through,
The most beautiful people are people like you.


A heart that inspires

Song based on Kahlil Gibran's poetry. Dedicated to my daughter Helena and her husband Omar for their wedding two days ago. 

[Verse 1]
Love gives nothing but itself,
Takes nothing but its flame.
It owns not, yet it fills the heart,
Love is its own name.

[Pre-Chorus]
Do not say, “God is in my heart,”
But, “I am in the heart of God.”
And let love find your path,
As rivers find the sea.

[Chorus – with choir voices]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
For love is life, for love is breath,
It wounds, it heals, it gives its death.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
To love is to melt, to bleed, to sing,
To rise again with the morning wing.

[Verse 2]
To know the pain of tenderness,
To bleed with joy and grace.
To wake with a heart of wings,
And smile in love’s embrace.

[Chorus – expanded choir & rhythmic voices]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
For love is life, for love is fire,
It burns the soul, it lifts it higher.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
To rest, to pray, to praise, to dream,
Love is the everlasting stream.

[Bridge – mystical, quiet voices]
Love has no other desire
But to fulfill itself…
To sing its melody in the night,
And return with dawn’s first light.

[Final Chorus – full choir & layered rhythmic chants]
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)
I am in the heart of God,
And God in me forevermore.
With love I wake, with love I sleep,
In the song the angels keep.
(Ah–yeh, oh-na, la-ya, oh-ho…)

Ode to love

Lyrics based on sonnet 116 by W. Shakespeare

[Verse 1]
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments — no ties that bind.
Love is not love that alters when it finds
Another’s heart or bends when left behind.

[Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Whose worth unknown, though height be taken.

[Verse 2]
Love’s not Time’s fool, though roses fade,
Though lips and cheeks fall to the blade.
Love alters not with hours or weeks,
But bears it out — the truth it speaks.

[Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Whose worth unknown, though height be taken.

[instrumental break]

[Bridge]
Even to the edge of doom, it stays,
Through shadowed nights and burning days.
If this be error, and on me proved,
Then never writ, nor no man loved.

[Final Chorus]
O no! it is an ever-fixèd mark,
It looks on tempests, never shaken,
It is the star to every wand’ring bark,
Love stands eternal — never taken.

Love is not love...

Lyrics inspired by Sonnet 18, one of the three most known love sonnets by William Shakespeare (116 and 130 being the other two).

[Verse 1]
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely, more temperate in your way
Rough winds may shake the buds of May,
And summer’s lease runs short and fades away

[Verse 2]
Sometimes too hot the eye of heaven shines,
Sometimes his golden face grows dim in time
And every beauty fades from prime,
By chance or nature’s ever-changing line

[Chorus]
But your eternal summer shall not fade,
Nor lose the grace that time could take away
Nor shall death boast you wander in his shade,
While these eternal lines keep you in their embrace

[instrumental Break]

[Bridge]
As long as hearts can beat, as eyes can see,
Your love will live through poetry
Through every breath, through every dream,
So long lives this, and this gives life to thee

[Final Chorus]
Your eternal summer shall not fade,
Your light will burn beyond the grave
As long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this—
and this gives life to thee

Life to thee...

Βασισμένο σε στίχους του Κώστα Καρυωτάκη.

[Verse 1]
κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτά του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά.

[Verse 2]
κι αν έχει πριν ανοίξει το λουλούδι,
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι,
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί.

[Chorus]
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου,
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ,
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου,
σαν βλέπω το μεγάλο ουρανό.

[Instrumental Break]

[Verse 3]
η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
κι αγγίζοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει κάτι γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει πως κάποια ρούφηξα ζωή.

[Bridge]
μου λέει πως κάποια ρούφηξα ζωή…
μου λέει πως κάποια έζησα ζωή…

[Chorus]
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου,
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ,
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου,
σαν βλέπω το μεγάλο ουρανό…

Το όνειρο

Lyrics by Tasos Leivaditis (adpted with GPT for song making)

 [Verse 1]
Όταν βρεθήκαμε πρώτη φορά — θυμάσαι;
Μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά,
σαν να με γνώριζες από χρόνια.
Μα βέβαια με γνώριζες —
γιατί πριν μπεις μέσα στη ζωή μου
σε είχα βρει βαθειά στα όνειρά μου,

 [Chorus]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

 [Verse 2]
Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξανάβγαζα.
Βαδίζαμε δίχως λέξη στα σοκάκια της γειτονιάς.
Μα τι να πει κανείς,
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
κι ήταν τα μάτια σου τόσο μεγάλα;

 [Chorus]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

 [Instrumental break]

[Bridge]
Ένα παιδί στη γωνιά διαλαλούσε
τις λεμονάδες του.
Ήπιαμε μια στα δυο.
Κι αυτό το χελιδόνι που πέταξε
πίσω απ τα μαλλιά σου —
τι να σου είπε, άραγες, 
τι να σου ψιθύρισε;

 [Final Chorus – with choir]
Θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;
Το φόρεμά σου το κίτρινο, που φώτιζε γλυκά.
Ο ήλιος στο πρόσωπό σου, φωτιά και μια δροσιά,
κι εγώ να λέω μέσα μου: σ’ αγαπώ ξανά, και πάλι ξανά.
Η μέρα εκείνη ζει ακόμα στην καρδιά —
θυμάσαι, αγάπη μου, την πρώτη μας φορά;

Θυμάσαι, αγάπη μου;

vkritis

Related tracks