Hindistan Devlet Başkanı Modi ABD’yi ziyâret etti. Akabinde Hindistan’ın himâyesinde yapılan son Şanghay İşbirliği
Örgütü Toplantısı çok sönük geçti. ABD Hâzine Bakanı Yellen Çin’e gitti. Karşılıklı sıcak açıklamalar yapıldı. Nihâyet
Zelenski Türkiye’yi ziyâret etti. T.C Reis-i Cumhûru Erdoğan, Ukrayna’nın NATO üyeliğine Türkiye’nin sıcak baktığını ve
desteklediğini açıkladı. Bunlar az boz gelişmeler değil. Bu gelişmeler dünyânın ekonomipolitik yapısında çok mühim,
kritik kırılmalara gidildiğini gösteriyor Değerlendirmelerimi tek bir yazıya sığdırmam zor. Bunun için en az iki, belki de üç
köşe yazısı düşündüm. Meseleye, sıkıcı olacağını biliyorum ama biraz da teorik temelleri üzerinden bakmak gerekiyor.
Ez cümle, ekonomipolitik kavramını açmadan pek bir şey anlaşılmayacak gibi. Oradan başlayalım..
Her ne kadar dilbilimsel itibarla kökeni Aristotales’e kadar uzansa da ekonomi kavramının tarihinin modern
zamanlarda başlamış olduğunu düşünenlerdenim. Aristotales’in kullandığı mânâsıyla oikonomia evin geçimini ifâde eder.
Bizim kullandığımız iktisat kavramıyla da örtüşür. İktisatın gâyesi geçim işini kotarmaktır. Bu da çok fazla aç gözlü
olmamayı, eldekiyle iktifa etmeyi icap ettirir. Kıymetli büyüğüm Mustafa Kutlu Üstâdımın dilinde bu kanaat ekonomisidir.
Aslında kanaat ekonomisi bizzat iktisattır. (İktisat etmek, tutumluluk göstermek fiilleri de bunun hediyesidir). İş biz
modernlerin bildiği mânâda ekonomiye geldiğinde manzara tamâmen değişir. Mesele, artık değerin arttırılabilme
kapasitesi kazanmasıyla doğrudan bağlantılıdır. Onbin seneyi biraz mütecâviz olan tarihin kısm-ı azâmında nesillerini
kuşatan mukadderat değişmiyordu. Ahşabî, hâcerî ve sert mâdenî malzemelerin kullanımı üzerine kurulan zırâî
temeldeki bu tarz-ı hayâtta artık değerin kapasitesi de sınırlı kalmaya mahkûmdu. Sümerler, Hititler, Aztekler, Selçuklular,
Romalılar ve Osmanlılar, Persler, Frigler’in medeniyetleri, fark etmez, saban ile anılır. Saban üzerinden üretilecek artık
değerin hacmi ne olabilirdi ki? Evet artık değer ister istemez eşitsizlik doğuracaktı. Bütün mesele bu eşitsizliklerin kırmızı
çizgileri geçmemesiydi. Yukarıdakiler aşağıdakilerden farklı yaşayacaklardı. Ama bu farklılık genel dengeyi
bozmamalıydı. Eğer bozarsa herkesin kaybedeceği bir istikrarsızlığa (kaos) sürüklenilirdi. O sebeple, herkes adımını ona
göre atmalıydı. Antik dünyâlarda aşırı zenginlik temerküzünün hoş karşılanmamasının, sefahata, gösterişe duyulan hınç

buradan kaynaklanır. Hoş; bu sınırlar aşılsa bile, belli bir çevrim üzerinden yeniden kurulurdu. (İbn-i Hâldun’un umran-
asabiye arasında salıncaklanan bir târih tezi geliştirmesini de bu noktaya isâbet ettirebiliriz). Siyâset (politeia) ise

zâten kısıtlı bir artık veren zıraat ve zenaatkârlığa dayalı iş kollarının üretimini düzen ve emniyet altına alınması, genel
dengenin korunması; ez cümle artık değerin âdil dağıtımından mes’uldu. Dinlerin perhizkâr, kanaatkârlığı telkin
etmesinin sebebi de buydu.

Süleyman Seyfi Öğün - Atlantik-Avrasya-Pasifik  denklemindeki  gelişmelere dâir(1)

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.