Gavazn [TakTaraneh.Com]

Pichak (Raghs)

Birahe

آلبوم گوزن، نقطه‌ عطفی در کارنامه حرفه‌ای علی سورنا است. «مرد تنها» در طول این سال‌ها سعی داشته از موسیقی جریان اصلی فاصله بگیرد و بیشتر به جابجایی مرزهای هنر رپ یا بهتر بگوییم رپ فارسی بپردازد. او نگاهش به هنر را بی هیچ تردیدی بیان می‌کند. این نگاه متفاوت که موجب تمایز او شده است، ارزش مطالعه دارد. جهت‌گیری او در این سال‌ها به سمت ادبیات، یکی از بارزترین ویژگی‌های او بوده که می‌تواند آغازگر جریانی نو در رپ فارسی یا حتی ادبیات فارسی باشد.

مجموعه بلند «گوزن» در ۱۸ اسفندماه سال ۹۹ منتشر شد. این آلبوم رپ، پنجمین آلبوم موسیقی «علی سورنا»‌است که از ۱۸ قطعه تشکیل شده است. «سعید دهقان»، «شمرونی»، «نجوا» و علی سورنا،‌آهنگ‌سازان این مجموعه هستند. تمامی اشعار این مجموعه توسط علی سورنا نوشته و اجرا شده‌اند.

مجموعه «گوزن» در فاصله کمی پس از انتشار توانست در مرکز نگاه‌ها قرار گیرد. سعید دهقان در توئیتی از بازخورد بالای این مجموعه یاد کرده و گفت: «با وجود ابتذال این روزای هنر، هنوز هم هنر آلترناتیو و مفهومی پرمخاطبه…». یکی از بازخوردهای پرتکرار به این مجموعه، ستودن توانایی علی‌ سورنا در شخصیت‌پردازی کاراکترهای گوزن است، تا جایی که اغلب او را به «داستایوفسکی» تشبیه کرده‌اند.

5 - Birahe [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Sorena - Atal Matal (@alisorena)
Produced by Mez'Rab (@mezrab)
Mixing Engineer: Mez'Rab
Mastering Engineer: Atour (@atour)
Feb 2014, Divar Records

علی سورنا - اتل متل
آهنگساز: مضراب
بهمن ۹۲

متن
--

اتل متل توتوله بگو زندگي چه جوره؟
قشنگه ؟مي چرخه؟يا که چرخش مي لنگه؟
اهل گريه اي يا خنده 
بازنده اي يا برنده 
اصن مهم ني جفنگه
اينجا هميشه يه رنگه
اتل متل تو توله 
علي کجاست تو کوچه
يه هدفونم تو گوشش
چرا مشکي ِ رو پوشش
چشماش تر ميشن هي باز قلبن ميخنده
اون هميشه تو راهه
بگو ميره يا که برميگرده
اتل و متل و سرم پر
به ياد روزاي قشنگتر
ياد گرفتم بجنگم 
نجنگيدن نجگم
لگد نشم از اول 
تا ته خيابونو بلدشم
قشنگتر اينکه نترسم 
نذارم زيريا لگدشن
اتل متل متر متر وجب وجب چشم چشم قدم قدم ايول خيابونو ميگم عشقه
سرکشم که گيرم
ميگيره به دنيا من اينم
اگه سرکشم نشم که 
گيرم هست تو دنيا....
اتل متل ديوونه 
يه دل دارم که خونه
اگه مي توني بشونش
جرات داره چه جورش
اتل متل قسم به قلبم اصلن
نمي ترسم از خطر و کفن و مرگ و سنگ قبرم
اتل متل چند خط دردم
تو چند ضرب از دف
تر ميشن قشنگ شن
اتل و متل وتحقير
يه گردن يه تقصير 
ميگن جلوتر از خطي 
جفت پاهاتو ورچين
چيزي نگم از اشک
چشم تو بگو ميگم چشم
نگم از شب و مزش
چشم تو بگو ميگم چشم
يعني نگم خستم 
از اين ادماي بي مصرف
ولي تو که بهتر از همه ميدوني
من چند چندم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو نخونم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو نمونم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو بچم
نمي تونم ازت رد شم
چشم تو بگو ميگم چشم
چشم چشم دو ابرو
دماغ و دهن پر از خون
ليلاي من هيپ هاپ 
اون بم ميگه تو مجنون
ليلاي من ديوونس
عين خودم بي خونس
ميگه باهام بمون پس
منم بهش ميگم چشم
ليلا ليلا 
ميگن که تش قهره 
عشق من وتو زهره 
ولي يک کلمه هرگز
ليلا ليلا انا لله انا 
ميخوان بخونم
ولي زندم منه ديلاق انگار
ليلا صدام  وق وق ِ 
ميگن عليت احمق 
حق زدن حرف و دارم
حق حرف حق ،حقِ
غير من کي هف خطه؟
تو؟شرمنده
اگه ببرن کت بسته
نمي بيني علي بست کتش
اتل متل  توتوله 
زندگي با غرورش
طلوع و غروبش
همه ي اوج و فرودش
اتل متل متر متر وجب وجب چشم چشم قدم قدم ايول
ولي جفت پاهاتو ورچين

Ali Sorena - Atal Matal (Prod. By Mez'Rab) | اتل متل

Lyrics & Vocals: @AliSorena X @BahramNouraei
Music Producer: @AshkanMousavi
Mixing & Mastering Engineer: @AshkanMousavi
Visual Artist: Erfan Ashourioun
Art Director: Setareh Malekzadeh • https://ghogha.me
℗ 2024 Peeleh • https://peeleh.com

(سورنا)
این آسمون سال هاست ستاره دریده  
پس بذار رعدش رو صدا بزنیم ها؟  
که زندگی رو واسه اجاره ندید  
پرنده ای که پروازو بی اجازه پرید  
به دار کشیده شد تن غمین ما بارها  
و تماشا بود نصیب کفتار ها  
تو هزار زن تو هزاره غریب  
کنار هزار مرد فرزند اعدام زمین  
خسته از جسارت  
یه شهر بعد غارت  
تلاش می کنم انتخابو  
اما یه کوه غم توم دفنه از شرارت 
هنوزم در به در میرم  
جر خورده قلبم از بس که جنگیدم  
سرد و زخمی می رسه بهار  
من هر بار از ته لحظه ترسیدم  
رقصیدم تو سایه شیطان  
در حال فرار از دست نه میلیارد انسان 
تو این خلاء بیگانگی  
مواجهه زخم های روحه زیر سیلان  
هر بار گلوله کرد امیدو‌ رنگ خون  
می خورم به پوچ  
پا میشم که بدونم که زنده م  
می خونم بدونی چی گذشت بمون  
یه سرزمین حاشیه نطفه دارم 
یه باغ از خلاء میون حفره ها دفن  
تو این خاک انسان کش جویبار خون  
من هر‌کی رو شناختم مرد کنارم  
هر سوار آزاد رو به میله می بستن  
شبانه کش هایی که از سپیده می ترسن 
درنده ها رو باید درید  
من اگه درنده نبودم بهم نمی رسید فرهنگ  
میون کفتار ها  
لا بزدلا گذشتم من از نقاب ها  
رازمو توی گوش فاحشه ها خوندم  
شعر‌ بیداریم می چرخه تو تخت خواب ها ولی...

مبارزه از یادمون نمیره  
تو ‌این خاک مرده هر روز می رویه میله  
سوز از بانگ انسان می شکنه استخون زندان رو  
بخیه های سر پاره میشه  
و ‌خون احساس های مرده تازه میشه
توم یه زندانی می کشه داد  
تا بکاره بذرمو برابر و آزاد

(بهرام)
میدمه تو وجودم صبح و 
میشکونم من این قبحو 
که آدما به زبون بیارن سیاه و سرخو 
خوب گوشاتو پر کن فکرتو بکن کنترل 
که یاد بگیری فرق تخیل و توهمو 
بریده روزگار کلی زبون تندو 
کلی غول سیاه موند تو کمد 
کی نشنیده که تو باغ حسرت صدای بلبل؟ 
هرکاری خواستی بکن 
که اگه نکردی تنگ کردی کلی خلقو 
دنبال این نیستم که بدم سمت و سو بهت 
من همین پشت جام خوبه 
یه کمی گنده میشی می بینی که جامعه  
الگو بودنو چه زود میکنه فرو بهت 
بعدم میخنده به سقوطت 
همه یه سرگرمی ساده ایم واسه توده 
و زندان یه فکره 
پشت نگاه خشک و محدود و فرسوده 
وقتی گم بشی تو خودت  
دیگه مهم نیست کدوم ور دره خونه
من خودمو رو دوشم میکشم و توی کوچم 
من از دنیا فارغم 
من هم پرم و پوچم 
موسیقی می شم تو گوشم 
من مخلوق و خالقم 
من هم تنهام و هم تو جمع 
هم بیرونشم هم توشم 
کلا متناقضم 
ولی صاف و صادقم 
میخوای بازم از این قصه ها بگم؟ 
دنبال سایه های توتم  
بهشون فضا بده تا بهشون صدا بدم 
بهار پایان حیاته واسه ما تکه های یخ 
غوطه ور رو دریای قصه های مرگ 

مبارزه از یادمون نمیره  
تو این خاک مرده هر روز میرویه میله 
سوز از بانگ انسان میشکنه استخون زندان رو 
بخیه های سر پاره میشه 
و خون احساس های مرده تازه میشه
توم یه زندانی می کشه داد 
تا بکاره بذرمو برابر و آزاد

Khoone Khorshid

Shere Bidari

Shere Bidari [Prod. Ashkan Mousavi]

Night Crawlers

Ali Sorena - Negar
Produced by Atour (@atour)
Additional Production: Mez’Rab (@atour) and Ali Sorena (@alisorena)
Mixing Engineer: Atour
Mastering Engineer: Atour
March 2016, Divar Records

علی سورنا - نگار
آهنگسازان: آتور، مضراب و علی سورنا
اسفند ۹۴ - دیوار

نگار 

دو تا دستی که آرنجت  از آفتاب می زنه دم / زانوهات رفیق چونتن نگار /یه ترسی از جهان به قدر این جهان 
همیشه یه اتلو گیره تو گلو گاه گلو / شک بلیط دیدن منظره است 
یه عینک خاکستری نیازه / طلای آفتاب و مس خاک کجای جهانه / یار کدوما س ؟ بیارش .
طبیعت و طبیعتت جنگ می کنن / وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ می کنن 
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن / تو پیچ و خم زلفت قدم بزنن 
نفست نفسمو تنگ می کنه / حال بدت حال منو بد می کنه 
تو پیدا ترین راه گمراهیامی / تو اعتیاد ترک معتادیامی 
اصلی ترین دلیل گستاخیامی / زخم رو صورت جغرافیامی 
تو بهترین نقاش نقشی نگار / روی تن جهان من پخشی نگار 
منم شاعرم تو مخلوق من خالقم / زندگی تو تو دست قلم منه /نوشتمت از دیشب پونزده سال می گذره / 
که نوزاد بودی فراری دادمت از شهری که کودک نداشت 

مگه من خواستم آوردی منو … اووو تا کجا بردی منو / تبر ، کوره  سر می آوردی ؟ 
می مردی یه خانوم ازم در می آوردی ؟/ من  چیم کمتر از سیندرلاست؟ 
چی می شد لنگه ی کفشم تو یه قصرکی جا می موند ؟ / دستام با یه دستی تو قصه یکی می شد 


تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا/ تو رویای کودکی بازی کن با سرما 
چشم گذاشت در رو …..
نمی دونمت شاید بد خط نوشتمت نمی خوننت /دلیل خلق تو پیچیدست واسه خودم، چه میدونم  شاید تو یه طرحی از خود من  
همین پیچیدگی باعث شده بپیچونمت ..
قصه ی تو قصه ی خاک / بهای لگد مال شدن امید به گل 
میون این همه مژدگونی بگیر که خوابن / یه عمر و راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته 
کلی راه نصیبته / یه خش خش برگ مزاحم  می تونه مرگ بشه 
دلیل تنفرت از پاییز همینه / دلیل عشقت به شب تاریک همینه 
تو اگه نوزی مردی 
قصه ی تو قصه ی باد…..
تو اگه نوزی مردی .

Ali Sorena - Negar (Prod. Atour) | نگار

صحنه ی اول 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا / غروب شلوغ بندر / ازدحام داد و ستد / عربده های بلند یه شهر 
مرطوب، شرجی / غرق عرق مردان یه سرزمین پر از رعشه و جنگ 
تو عرصه ی تنگ از همدیگه ..
یه تور سید جمعی / با اتصال مردن 
گره های فردی / از افتخار محکم 
و شکار و طعمه ان / گره های شل تر 
تو راسته ی بازار ماهی فروشا که صیاد و شکار هر دو یه لقمه ان 
ناخدا جلال /رئیس بزرگ بازار 
ترس ماهی گیرا / دستاش همیشه بوده یه اخطار 
عصبانی پر فریاد / عصبانی بود و عزادار 
سیاه بود از زخم / داد زد بیا تو اسد..
ناخدا جلال :
به تو نگفته بودم که مرزاتو بپا ؟
ول کردی که چی چاهتو داری دریا رو چه کار ؟
گفتم بگیر قلابو بکش دستاتو کنار از تور 
یادته گفتم بگیر دستاتو کنار و الا میذارم دستاتو کنار 
اسد:
جلال خلافم نگو
غلافم نکن 
اون چاه کوچیکه 
خواستم باشم کفافم نبود 
تازه چطور /به ما حرام به تو واجبه کی / دریا سند گرفته اصلا / کی شیش دانگش رو داده به تو ؟
ناخدا جلال:
اسد ....
این دریا ناموسته / کوری از نور فانوسته / کوری هنوز به والله / هنوز زبونت جاسوسته 
کور می کنید صحرا رو از رسیدن به ساحل فردا / میوه ی کوسه است سوغاتتون اگه بگیرید درخت دریا رو 
راوی :
اسد بی تاب و قرار دید واسه ادامه هیچ  راهی نداره 
اسد:
تو خفه شو راوی کی بی تاب و قراره ؟
این قصه بین ما و جلاله 
جلال دریا تو غروب فقره / همه خوندن سرود غرق 
چطور بگم به مردم دروغ برگ / بگم به دریا دروغ سد ؟
یه قلاب دادی دست ما / میگی از چاه بگیرید غذا
باز کن این بن بست لا مذهب را رو 
ما یاد می گیریم شنا رو /می کشیم همه کوسه ها رو 
سیاه کردی روز ما رو جلال 
ناخدا جلال :
اسد...
نمی بینی آماج حمله ی کوسه رو ؟
پاداش بدیم به دندونای تیز ؟
ساحل رو بدیم به تاراج؟
تو چه می دونی که پهن کردی تورت رو 
همه رو هم که خبر کردی 
اون راوی کی بود که قطع کردی بحث رو 
یه لحظه با کی صحبت کردی اسد؟
راوی :
من خالقتونم 
اسد:
خالق ما ؟ 
جلال این دیوانه که پا سفت کرده به قتل ما واسه ادامه ی شعر جدید رو بکش تا که وا بشه دریا ..
راوی :
یعنی من عاملم؟
ناخدا جلال و اسد :
بله خودتی عامل ما 
میندازیمت توی دریا خودت رو آماده بکن واسه شنا..

صحنه ی دوم
دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل / نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه؟
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو / من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم 

صحنه ی سوم
 تاره و تار
تاره و تار 
تاره و تار
تصویرا پشت غبار 
یه بچه فشار میده سینه امو آب می زنه بیرون از دهنم
با گیجی و مات 
می گم تو کی هستی ؟
میگه حصار بعد میره کنار 
پا میشم می بینم زیر چشاش کبوده 
یه قلاب توی کیفشه باهاش 
میره به سمت مرداب 
می پرسم اسم تو چی بود ؟ 
دوباره میگه حصار
من بچه ی اسدم / پدرم به جرم فتح دریا / دستاش موند توی دست جلاد ..
کیفشو وا می کنه میگه نگاه کن / دستاش هنوزم همرامه / تنها دلیل نفس هامه 
پا می شه پاهاشو می ده به راه / میگم کجا؟
میگه مرداب
میرم دنبالش..

Nakhoda Jelal [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / پشت زمینای خونه ی پدربزرگ 
اینجا کویره /گرم، خشک، سخت ،بزرگ 
گفتم یادته نواختی برامون/ با گندما سوت سوتک ساختی برامون 
اومد یادم اومد یادش و ساخت / سوت سوتک رو بازم نواخت 
بازم نواخت ...
 بادم نواخت..
گندما می رقصیدن...
 اون بازم نواخت
پشت به من بود ...وقتی برگشت دیدم ... چشمهاش درخشیدن .... 
ولی بازم نواخت ..
زندگی گاهی ورم می کنه / سعی کن آروم باش و متین 
سقوط کن به عمق رها شو  / مثل نفس های عمیق 
رهایی فرار نیست پشت هر گره / یه شیوه ی مبارزه است 
این رو به رو شدن یعنی لمس واقعیت / و فراری از پناهگاه متنفره
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / گرم شدم من همه ی سرد رو 
ایستادم احساس از حضوم گذشت / اشک درد رو شست غروبم شکست 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / آزاد شدم من همه ی درد رو 
مرحم گذاشت رو زخم های بازم / ورودم به قعر .. سقوطم به زخم 

همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 

صحنه ی دوم
در انتهای هر زمستان که دست ها و ساقه ها غروب می کند 
آخرین انار دنیا به روی سنگ فرشی از جنس خون غروب می کند 
در انتهای این تباهی /  انتهای این هوای بد 
  انتهای کوچه های یاس / بن بست ها غروب می کند 
در انتهای تن جان غروب می کند / در انتهای شب جهان غروب می کند 
در انتهای فقر نان غروب می کند / و در انتهای آخرین رعد و آخرین ستاره آسمان غروب می کند 
و باران غروب می کند .....
سواران غروب می کند 
نامداران غروب می کند 
تیر های چوبی از روی شونه های بردگان غروب می کند 
در این سراسر غرق تباهی آفتاب و آفتابگردان
و مزرعه های سرگردان غروب می کند 
اینجا که فواره ها جعل آبند 
آبشاران غروب می کند 
مثل تو که آخرین بند سرخ قامتت
به روی بومی از خیابان غروب می کند 
خیابان غروب می کند 
..
همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 
....

Baad Pichid Too Mazra`eye Gandom [Prod. Shemrooni]

منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی با یه کمون سرد /
که بعد تصمیم مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم /
 اما زندگیم نه تاس شد نه اتفاق / اما زندگیم نه شانس شد نه امتحان /
 اما زندگیم نه راز شد نه اعتقاد/ نه نالیدم به چرخ زمونه برگرد/ 
از کودکیم سوز تیز میرسید/ وقتی قدم هنوز به زیر میز می رسید/ 
من کف کف خط بودم لیست می رسید/ از واقعه بعد واقعه پلیس میرسید/
 طبقه ی من همون خزون زرد بود / که به امیده یه قرونتن غرق /
 شدم دانش آموز حروم شهر / که ازم شکار شدن تموم دفترا/
 به نام ترس که حصار رو کشید / و سار حصار که دار رو کشید/ 
من بی ضدگلوله و جبر دبیر/ که خشاب صفحه ی چهار رو کشید /
 یه شونزده ساله که هرلحظه باشه این فکر که باس دفاع کنه تا حمله باشه/
 این فکر که باس بیاره بالا تف کنه/ ولی نباس از ترس رو زمین سنگ بشاشه/
این شد از زندگی فقط دادم رفت / و کم کم برگ درختارو یادم رفت/
 دستا می رفت تو جیب داخل کت / تو سنگر کوچه ها اعتمادم رفت/
 حق رو زد از پشت قبول حق و تق/ واسه صاحاب  زبون لق /
 این واسه تیره مثل منای شرور هر درد/ که وزن غبار رو عروض گردن/
 بلوغ بود و نبود قلبم اون روزا/ بلوغ بودو تموم دردم اون روزا/
کدوم کوچه رو باس میرفتم / وسطه وسطه گرد بودم اون روزا/ 
دیدم تب پر  وهم می زنه به پیشونی همه دور هم/ می شه زیر هذیون حق کپه کنه شهر /
 زیر گلوله ی سیاست با خفه کن جهل/ دیدم له شده تنه توی من/
 له شدیم زیر هم همه دوره هم/ له شدیم زیر سنگر پر  سنگ/
 همه پر  جنگ شدیم همه پر  جنگ/ دیدم هرشاخم محتاج لونه بود /
 مگه میشد اون زندگی رو تا به خونه برد/ تو آغاز جوونی و آسمون و دود/
 پرسیدم میشه درخت رو از آسمون ربود؟

/ آزادی فهم بود نه منفعت نه نان/ نان قتل فقر بود امان از جهل/
 امان از این همه جوونه که گل کرد تو خلع/
 و ما که خوابمون سبک بود افتادیم از گهواره های تاریخ اما روی صورت/
 و صورتک ساختیم از زمین کدورت/ با دستهای تاریک/ 
ما تو نشیب عفونتیم/ ما روح سرگردون گلوله ی مرده ایم/ 
تو تابوت خشاب حاشیه ی زندان/
 زوال انسان و لاشه ی طبیعت/ لنگ انگشت عقل رو ماشه ی حقیقت/
 برای شلیک به سمت سایه / ما محکومیم به قتل جهله آیینه/
 ما محکوم و مجبور آزادی و دردیم/ آیینه رو بشکن ..
بخش دوم 
 آزادی فهم بود نه امنیت نه ضامن /
 که بالش گرم قفس باغ وحش راز پروای نعره های شیر و شیب تند  دامنه های پرواز حادثه ساز  عقاب رو ساده میکرد به میله های امنیت / قفسو بشکن با قطعیت صدا /
 که کل زندگی اتکا به سینه است/ انتهای زندگی ابتدای بیمه است /
 منو تو حجمیم که زمان زاده / اسمو ولش کن اینا قرارداده/
 از چی میترسی یه زمستون تاریک / بدون نور خورشید؟
 باورش کن  زندگی بی رحم و سخته و عدالت دروغه/ 
مثل گوزن باش که با شاخ حضورش / تفنگو میکنه شکار غرورش /
 من و تو گوزنیم
 آزادی فهم بود نه جنسیت نه زور/ زن صدای بلند خطه ی خراب  ماست/
 امان از این همه زجه ی نهان / امان از تبار سیاه  تازیانه های ما/
 این مادیان چطور چهارنعل رو چارگوش خونه جا گذاشت/
 منو تو حجمیم که زمان زاده / قالب رو ولش کن اینا قرارداده/
 تو اوایل جوونی که ساز  من طلوع شد / این  فکرها تو ذهنم بنای گفت و گو شد /
 فکر، نگاه ، تغییر ، حرکت، حرکت
/ اتفاق بعد تو نگاه من فرو شد/ چگونه حمل کنه این قاصدک جنون رو/
 خیلیا تو این قسمت از سفر می مردن اما/ تازه واسه من شروع شد/ 
من رپ میکنم مثله بولدوزره صدام/ این یعنی آغاز  قلدر ابتدا تو انتخاب/
 من انتخاب میکنم تو صحنه زنده باشم نه مرده به استعفاء /
 من زندم هنوز همین جرم منه / آزادی تغییر فرم منه بگو/
 با خشاب پر بزنه که زیر حبس هوای من سرفه زنه صدات/
 منم طعم تلخ  زندگی که لب به لب پرم بچه ی زاغمو کف /
 که تا ته  کف  شهر تن  زاغمو زد /
آزادی شعر و بیت و من یعنی/ انتخاب بین هروئین و رپ /
 اووو بچه ی جنوب شهر رو باش که ایستاده رو سینه تو غروب هر دوپاش/
 زنده باد عنصر انتخاب /
 آزادی مرگ بود به انتخاب من نه عمر / آزادی جنگ بود به اقتضای حق نه ظلم /
 اگه روزی برسه که کندم بکنه / زندگی میندازم اتفاق رفتنو / 
منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی بایه کمون سرد /
 که بعد تصمیم سخته مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم/
 شاید شلیک جنون شده باشه / شاید زندگیم حروم شده باشه /
 شاید تموم خاطره هام توی آینده معدوم شده باشه/
 اما از یه جایی من بودم و این انتخاب / زنده باد جونی که مصدوم شده باشه/ 
من تموم میشم جایی که بایستم / نه جایی که سفر تموم شده باشه
...

Gavazn

Gavazn [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

صحنه ی اول 
امزور بی تکیه بی سرپناه ایستادیم تو معبر باد/ و تیکه پاره ی بنفشه ها از هر ور خاک
رد میشد از تن ما...
ماکه میدون مین رو دورمون کوبید زندگی 
و خوشبختی فقط از بتمون رویید
ما اشباحی از حضور خودمون بودیم...
در من آهن می روید از تباهی با درد...
رنج رحم من رو کشت و اشتیاق رو دادم 
در من آهن می روید از تباهی تا فقر ...
فقر.. خودکشی ...دگر کشی جنایت..
من هر روز صبح بیدار می شم با امضا پای برگه های رخدادو فاجعه 
هر روز حادثه ...هر روز حادثه...
نبض های ما آلوده به جراحت و زخمه 
محکم تر بگیر که به باد نره چترت 
تو که باقیمونده ای از نجابت نسلت 
رها کن چترت رو اسارتت بسته 
توی فصل بارش از درون و تاریکیه محض 
سنگ تر شدن و سنگ تر شدن و سنگ تر شدن ...
من آغاز می کنم یه پاییز پر از مرگ 
یه لحظه ی مهیج از خرد شدن آهن... من افسرده نیستم
این واقعیت ها غرق کرده قایق بی پاروی من رو تا ته....

صحنه ی دوم 
حس می کردم از وجودم زندگی عبور کرد 
تو بند بند بودنم خورشید طلوع کرد 
تو دشت طلایی پروانه ها یه دختر 
میون بوته ها آروم گلارو بو می کرد 
نگاهم می کرد درد ها و رنج رفتن 
احساس می کردم خوشبخت خوشبختم 
نگاهم می کرد که زندگی چه زیباست
 آروم آروم به خواب رفتم...

صحنه ی سوم 
سر رو پای مادرم 
در رو زدن محکم.. یه هو نگاهش کردم 
چیزی نیست آروم باش ...
باورش می کردم .. با اینکه هر بار محکم تر از قبل می کوبیدن به در
باورش می کردم .. دست های گرمش .. زخم هامو بستن 
توی آخرین جنگ خورشید و سرخی ...
طلای لبخندم شد غروب رنج..
مادرم که غیب شد درب رو شکستن 
داد زدم دستای ما آلوده به قتلن 
سوزش سرنگ رو حس کردم تو دستم 
من افسرده نیستم 
....
صحنه ی چهارم 
حس می کردم از وجودم زندگی عبور کرد 
تو بند بند بودنم خورشید نفوذ کرد 
یه گوزن تو دشت پروانه ها بی حرکت 
نگاهش رو تو دوربین تفنگم فرو کرد 
ماشه رو کشیدم خورشید غروب کرد 
تفنگ رو انداختم می دویدم با ولع 
...رسیدم به جای شکارم یه آن ....بوته ها رو با دستام دادم کنار 
یه دختر افتاده بود رو بوته ها و خاک 
فشار شونه هام دستهام رو شل کرد 
هنوزم از خودم می پرسم 
من گوزن رو کشتم یا اونا به من گفتن ؟
....

Asayeshgah [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Khoddami, known as Ali Sorena is one of the well known Iranian rappers in the past decade. As an urban journalist, his songs are mainly driven by social topics that covers cultural problems, financial challenges and reality of matter. His style of storytelling and poetry, has consistently made him ranked as one of the most influential artists of Iran's music industry.