شعر و آهنگ این قطعه از استاد ایرج امیرنظامی است. ایشان متولد بروجرد و ساکن مشهد هستند. این آهنگ نخستین بار سال 50 برای فیلم پ. مثل پلیکان، پرویز کیمیاوی توسط مرحوم بهروز اجرا شد و پس از آن توسط خوانندگان زیادی اجرا شده است.

مریم چرا با ناز و با افسون و لبخندی!
به جانم آتش افكندی، مرا دیوانه كردی.
امشب كه با ناله، غمت در دیده می‌بارد 
دلم در سینه می‌نالد، مرا دیوانه کردی.
رفتی مرا تنها به دست غم رها كردی  
به جان من خطا كردی، مرا دیگر نخواهی    
پیدا شدی با غم، تو در جام شراب من
 از این حال خراب من، بگو دیگر چه خواهی
اشكی كه ریزد ز دیده‌ی من
آهی كه خیزد ز سینه‌ی من
رنگ تمنا ندارد 
تو آن گل مریم سپیدی
بی تو دلم شوری و امیدی
دیگر به دنیا ندارد
همچون نسیم از برم بگذر
یک لحظه در دیده ام بنگر 
شاید نشانی ز عشق و وفا
بینم به چشم تو بار دگر

‫ترانه مریم یا تو آن گل مریم سپیدی

تصنیف مبتلا، دستگاه ماهور، آهنگساز: حسن یوسف زمانی، آلبوم گلبانگ شجریان، دولت عشق

Mohsen Namjoo - Darda
آلبوم از پوست نارنگی مدد

محسن نامجو - دردا

"گل لاله عباسی "
نسخه ی ترمیم شده از اجرای زنده ی تلویزیونی
ترانه سُرا : فرهاد شیبانی
آهنگسازو نوازنده ی گیتار : تورج شعبانخانی
خواننده : پری زنگنه

گل لاله عباسی - موسیقی : تورج - ترانه سُرا : فرهاد شیبانی - خواننده : پری زنگنه

شهر قصه - کجا می‌ری فلونی
کورس سرهنگ‌زاده


 می‌روی و مژگانت فتنه‌ها می‌انگیزد
می‌روی و می‌ریزی خون خلق و می‌دانی
خدا منو قربونت کنه ایشالا
قربون چشمونت کنه ایشالا
کجا میری فلونی ترسم بری و بمونی
دین و دل به یک دیدن باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دل کی بود پشیمانی
خدا منو قربونت کنه ایشالا
قربون چشمونت کنه ایشالا
کجا میری فلونی ترسم بری و بمونی
زاهدی به میخانه سرخ رو ز می دیدم
گفتمش مبارک باد بر تو این مسلمانی
خدا منو قربونت کنه ایشالا
قربون چشمونت کنه ایشالا
کجا میری فلونی ترسم بری و بمونی
زلف و کاکلِ او را تا بیاد می‌آرم
می‌نهم پریشانی بر سر پریشانی
خدا منو قربونت کنه ایشالا
قربون چشمونت کنه ایشالا
کجا میری فلونی ترسم بری و بمونی

http://01.khosousi.com
https://fb.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM

کجا می‌ری فلونی - کورس سرهنگ‌زاده

نامدگان و رفتگان ، از دو کرانه ی زمان
 سوی تو می دوند ، هان ای تو همیشه در میان
 پیش تو ، جامه در برم نعره زند که بر درم 
 آمد مت که بنگرم، گریه نمی دهد امان
ای گل بوستان سرا، از پس پرده ها در آ 
 بوی تو می کشد مرا وقت سحر به بوستان
آه که می زند برون ، از سر و سینه موج خون 
 من چه کنم که از درون دست تو می کشد کمان
پیش وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم؟
 کز نفس تو دم به دم می شنویم بوی جان
هر چه به گرد خویشتن می نگرم درین چمن 
اینه ی ضمیر من جز تو نمی دهد نشان

نامدگان و رفتگان- محمدرضا شجریان- محمدرضا لطفی- هوشنگ ابتهاج

تصنیف دشتی فریاد 
آهنگساز: حسین علیزاده
تار:حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
خواننده: محمد رضا شجریان و همایون شجریان
شعر: اخوان ثالث

خانه ام آتش گرفته است
آتشی جانسوز
هر طرف می سوزد این آتش 
پرده ها و فرش ها را
تارشان با پود
من به هر سو می دوم گریان 
در لهیب آتش پر دود
وز میان خنده هایم تلخ 
و خروش گریه ام ناشاد 
از درون خسته سوزان 
می کنم فریاد ، ای فریاد
خانه ام آتش گرفتست
آتشی بی رحم 
همچنان می سوزد این آتش
نقش هایی را که من 
بستم به خون دل 
بر سر و چشم درو دیوار 
در شب رسوای بی ساحل
وای بر من
وای بر من
سوزد و سوزد غنچه هایی را که پروردم
بدشواری در دهان گود گلدان ها 
روز های سخت بیماری 
از فراز بامهاشان شاد 
دشمنانم موزیانه خنده های فتحشان بر لب
بر من آتش بجان ناظر
در پناه این مشبک شب 
من بهر سو می دوم گریان 
از این بیداد می کنم فریاد ، ای فریاد
وای بر من همچنان می سوزد این آتش
آنچه دارم یادگار و دفتر و دیوان 
وانچه دارد منظر و ایوان 
من بدستان پر از تاول 
این طرف را می کنم خاموش 
وز لهیب آن روم از هوش 
زان دگر سو شعله برخیزد ، بگردش دود 
تا سحرگاهان که میداند 
که بود من شود نابود
خفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بستر 
صبح از من مانده بر جا : « مشت خاکستر »
وای آیا هیچ سر بر می کنند از خواب 
مهربان همسایگانم ازپی امداد
سوزدم این آتش بیداد گر بنیاد 
می کنم فریاد ، ای فریــــــــــــــاد 

Tasnif Faryad-Shajarian  تصنیف فریاد- همنوا با بم- شجریان

Mehrpouya-Divane Bood In Delمهرپویا-دیوانه بود این دل

محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، دستگاه سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲،بخش دیگر چشمه نوش
محمدرضا شجریان: آواز 
محمدرضا لطفی:سه تار
مجید خلج: تنبک
پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲
بخش دیگر چشمه نوش که مجوز انتشار نیافت.
 


محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲

متن این ترانه از سروده‌های سعید سلطان پور است.

از درون شب تار
می شکوفد گل صبح
خنده بر لب
گل خورشید کند
جلوه بر کوه بلند

نیست تردید زمستان گذرد
وز پی اش پیک بهار
با هزاران گل سرخ
بی گمان می آید

در گذرگاه شب تار
به دروازه ی نور
گل مینای جوان
خون بیفشانده تمام
روی دیوار زمان

لاله ها نیز نهادند به دل
همگی داغ سیاه
گرچه شب هست هنوز
با سیه چنگ بر این بام آونگ
آسمان غرق ستاره است و لیک
آسمان غرق ستاره است هنوز

خوشه ها بسته ستاره گل گل
خوشه ی اختر سرخ
با تپش های سترگ
عاقبت کوره ی خورشید گدازان گردد

سرود گل مینای جوان

ای ساربان، ای کاروان
لیلای من کجا می بری
با بردن لیلای من
جان و دل مرا می بری
ای ساربان کجا می روی
لیلای من چرا می بری
در بستنِ پیمان ما
تنها گواه ما شد خدا
تا این جهان، بر پا بود
این عشق ما بماند بجا
ای ساربان کجا می روی
لیلای من چرا می بری
فنا نگيرد ز دنياي فاني
شراره عشقی که شد آسمانی
به یاد یاری خوشا آه و اشکی
به سوز عشقی خوشا زندگانی
همیشه خدایا محبت دلها
به قصه بماند به نام دل ما
که لیلی و مجنون فسانه شود
حکایت ما جاودانه شود
«رحيم معيني كرمانشاهي»

سرود گل مینای جوان

Amir Mohsen Mohamadi