سعيد سلطانپور غزل زمانه

سعید سلطانپور

سعید سلطان‌پور

فداییان

شعر فارسی

سرود کردستان خون آلود؛ شعر و صدای سعید سلطانپور

آفتابکاران جنگل - سروده سعید سلطانپور

به یاد رفیق همیشه سربلند - سعید سلطانپور

 این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم
 شب های رفته را بیاد بیآوریم
آرام و با پچ پچ برای یک دیگر از طعم کهن مرگ بگوییم
همه ی هفته در خانه را
ببندیم
 برای یک دیگر اعتراف کنیم
 که در جوانی کسی را دوست داشته ایم
که اکنون سوار بر درشکه ای مندرس
در برف مانده است
 نه
 باید دیگر همین امروز
در چاه آب خیره شد درشکه ی مانده در برف را
باید فراموش کنیم
هفته ها راه است تا به درشکه ی مانده در
برف برسیم
 ماه ها راه است تا به گلهای بنفشه برسیم
گلهای بنفشه را در شبهای رفته بشناسیم
ما نخواهیم توانست با هم مانده ی عمر را
 در میان کشتزاران برویم
اما من تنها
گاهی چنان آغشته از روز می شوم
 که تک و تنها
 در میان کشتزاران می دوم
و در
آستانه ی زمستان
 سخن از گرما می گویم
من چندان هم
برای نشستن در کنار گلهای بنفشه
بیگانه و پیر نیستم
هفته ها از آن روزی گذشته است
که درشکه ی مندرس در برف مانده بود
 مسافران
که از آن راه آمده اند
 می گویند
 برف آب شده است
 هفته ها است
 در آن خانه ای که صحبت از مرگ می گفتیم
 آن خانه
 در زیر آوار گلهای اقاقیا
 گم شده است
مرا می بخشید
که باز هم
 سخن از
 گلهای بنفشه گفتم
گاهی تکرار روزهای
 گذشته
 برای من تسلی است
مرا می بخشید

این که ما تا سپیده سخن از گل های بنفشه بگوییم / شعر وصدای احمدرضا احمدی

راه تازه 
 
راه تازه اي پيش پاي خلق
مشت محكمي بر دهان تو
پرتوي نوين رهنماي خلق انقلاب سرخ خصم جان تو
اي كه ميچكد ز پنجه ي تو خون
بهت تو نگون
شيوه ي تو فتل عام خلق بگير، ببند، بكش
خشم، كين توده كن فزون
درخيم خلق جلاد قرن
بگير، ببند، بكش / گور خود كني بدست خود
انقلاب سرخ راه توده ها
حمله ي سپيد كرده بر ملا / مشعلي بزرگ داده دست ما
تا كه بركنيم كاخ ظلم را اي كه ميچكد ز پنجه ي تو خون
بهت تو نگون
شيوه ي تو فتل عام خلق بگير، ببند، بكش
خشم، كين توده كن فزون
درخيم خلق جلاد قرن
بگير، ببند، بكش
گور خود كني بدست خود
انقلاب سرخ راه توده ها...

راه تازه - با صدای رفیق فرمانده حمید اشرف

© Copyright Mani Naimi 

Album: Volume I جلد یک 
-----------------------------------------------------

حاضران در سایه
Those alive in shadow
موسیقی و کلام از مانی نعیمی
Lyrics & music: Mani Naimi


چه بگویم؟چگونه می توان فهمید و فهماند

که رفتن قسمتی بود ز بودن...ز ماندن؟!

که پایان مونتاژی است لازم

بر فیلمنامهء هستی!

داستانی بی دلیل

بی دلیل پایان و در میان

همه علت را جویش!

آغازی نا خواسته

پایانی نا خواسته

در میان،

صد هزاران خواهش!



که دیده است آنان که دیدند و جنگیدند و رفتند

آنان که صد سال بودند و لیک آنان نیز گذشتند؟

و آنان که چه پیش از موعود،

چه زود خاطره گشتند!

عاشقانی گمنام

پنهان در پس یاد و نشان

بزرگانی پُر نام .

حاضرانی پُر شور

در سایهء تاریخ

تاریخ ِ غایبانی پُر نور!



و همچون وزش باد و طوفان بر آب

چون پیچش آواز دوستان پیش از خواب.

یا چون کاروانی پُر بار

از پیش تر

تا بیش تر

بسیار

صدا در صدا

حلقه وار

می ماند

از سینه در سینه

به جا!

صدا می ماند

گره وار می سازد

در سکوت

داستان موازی..

صدا نمی میرد

زنجیروار می بافد

در سایه

تاریخ موازی را



زمستان 1387
(تقدیم به امیرعلی شربیانی)

حاضران در سایه Those alive in shadow

در زمستان ۱۳۵۹، در حالی که حلقه‌ی محاصره‌ی ارتجاع هر لحظه تنگ‌تر می‌شد، «کارگاه هنر» وابسته به سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)، سه آلبوم با عنوان «بهمن» منتشر کرد. متن اغلب ترانه‌سرودهای منتشرشده در دو آلبوم اول را سعید سلطانپور سروده بود (اولی به مناسبت سالگرد سیاهکل و دومی به یاد شهدای خلق ترکمن) و در بهمن شماره‌ی ۳ که با عنوان دوم «بایاتی‌هایی از آذربایجان؛ به مناسبت ۲۹ بهمن سالروز قیام قهرمانانه‌ی تبریز» انتشار یافت، متن بایاتی‌های آذربایجانی را به فارسی برگرداند و با صدای خودش اجرا کرد. سال‌ها بعد از تیرباران سعید سلطانپور و بعد از بیش از سه دهه انکار جایگاه او در هنر و ادبیات، سرانجام شیوه‌ی رسانه‌های جریان اصلی تغییر کرد. این‌بار و در چند سال گذشته او را تنها به نام هنرمند، شاعر، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر به یاد آوردند. حقیقت اما این است که سعیدِ «ما» هر دوی اینها بود، هم هنرمند و شاعر و نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر و هم چریک فدایی خلق، و البته عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران. و اینک بایاتی‌های آذربایجان با صدای نامیرای سعید سلطانپور که ترجمه‌ی آنها را می‌خواند، با یاد همان روز صبح که در مقابل جوخه‌ی آتش ایستاد

بهمن ۳. بایاتی‌هایی از آذربایجان. ترجمه و صدای سعید سلطانپور

| احمدرضا احمدی | به جایی که بدان سفر نکرده ام |

از هوش می روم.mp3

کاری از حامد طاری
@Haataari
کاور برگرفته از کتاب شعر "تاسیان" است
دانلود: t.me/haataarii/14
|
هوشنگ ابتهاج: یه شعر نسبتا کوتاهی است به اسم تاسیان، در ولایت ما گیلان این کلمه (تاسیان) هنوز زنده است و به کار میره. وقتی که عزیزی از خونه به سفر میره یا از دنیا میره، به اون اولین غروبی که جای اون خویشاوند یا مهمان خالیه میگن تاسیان

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر‌خواهد گشت 
ابری آهسته به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گُمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خُرد؟
 آری آن روز چو می‌رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی‌دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر؟

 آه ای واژه‌ی شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم . . . آه

این شعر یک حالت سیال داره میان دوران بچگی و امروز. یک چیز ساده‌ای بدون آرایش‌های معمول شاعرانه است و فقط همون حالت تاسیان رو می‌خواد بگه
|

هـ . الف . سایه | تاسیان

هوشنگ ابتهاج | نیامدی، دیر شد
دانلود: https://t.me/haataarii/38
با صدای هوشنگ ابتهاج
@behzad_shams به همراه آوازی از بهزاد شمس
کاری از حامد طاری
پیانو: Julien Marchal

Hatari

هوشنگ ابتهاج | نیامدی، دیر شد

کارنامه‌ی خون - سرود سال ۵۰

غزل زمانه

نغمه در نغمه ی خون غلغله زد، تندر شد
شد زمین رنگ دگر، رنگ زمان دیگر شد
چشم هر اختر پوینده که در خون می گشت
برق خشمی زد و بر گرده ی شب خنجر شد
شب خودکامه که در بزم گزندش، گل خون
زیر رگبار جنون، جوش زد و پرپر شد
بوسه بر زخم پدر زد لب خونین پسر
آتش سینه ی گل، داغ دل مادر شد
روی شبگیر گران ماشه ی خورشید چکید
کوهی از آتش و خون موج زد و سنگر شد
آنکه چون غنچه ورق در ورق خون می بست
شعله زد در شفق خون، شرف خاور شد
آن دلاور که قفس با گل خون می آراست
لب آتشزنه آمد، سخن اش آذر شد
آتش سینه ی سوزان نوآراستگان
تاول تجربه آورد، تب باور شد
وه که آن دلبر دلباخته، آن فتنه ی سرخ
رهروان را ره شبگیر زد و رهبر شد
شاخه ی عشق که در باغ زمستان می سوخت
آتش قهقهه در گل زد و بارآور شد
عاقبت آتش هنگامه به میدان افکند
آنهمه خرمن خونشعله که خاکستر شد

غزل زمانه - سعید سلطانپور

Mohsen Namjo - Ey Sareban


به پرنیان شفق زخون شراره دمید
 زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید
 گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است
 شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا
 به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا
 به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون
 شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون
 رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است
 و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید 

غزل زمانه - سعید سلطانپور

Amir Mohsen Mohamadi