تصنیف قدیمی کشمکش که محمد معتمدی در آلبوم جدید خود به نام " آواز کلاسیک ایران "  که تا کنون فقط در فرانسه منتشر شده آن را بازخوانی کرده . در این آلبوم سینا جهان‌آبادی : کمانچه ، پاشا هنجنی : نی ، آزاد میرزاپور : تار ، علی رحیمی : تنبک ، حسین رضایی‌نیا : دف محمد معتمدی را همراهی کردند

کش کش کشمکش و  گیرو دار اگر گذارد
(کج کج کجروی ، روزگار اگر گذارد
بانگ موذن مرا کشد به مسجد
ناله جانسوز تار اگر گذارد جانم اگر گذارد
ما همه مستیم فدای چشم مستت
چشم بد روزگار اگر گذارد جانم اگر گذارد
حبیب اگر گذارد جانم اگر گذارد

محمد معتمدی - تصنیف قدیمی کشمکش ( منتشر نشده در ایران)

گریه امو نم نمیده

از خون جوانان وطن لاله دمیده ... شجریان

ما سرخوشان مست

لیلی منال عمرم.....زنده یاد الهه

آواز: پریسا - تار: جلال ذوالفنون - نی: محمد موسوی

آواز در هوایت بی قرارم روز و شب _ محمدرضا شجریان - MohammadReza Shajarian

شعر : استاد هوشنگ ابتهاج

محمودی خوانساری - آواز دشتی

اولین اجرای این آهنگ که شاعر آن کریم فکور میباشد، سال 1337 با صدای پروین (پروین زهرایی منفرد، متولد تهران 1314) و آهنگسازی و تنظیم زنده یاد مهندس همایون خرم بوده است.

پیک سحری - کورس سرهنگ زاده

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

گذری کن که خیالی شدم از تنهایی-1 ‎

آهنگ : علینقی وزیری 
شعر : حسین گل گلاب 
خواننده: روح انگیز  

چه شود گر فکنی بر من مسکین نگهی 
تو مهی بر آسمانــــی و منــم خار رهی 

روی خویش از عاشقـان جانا مکـن هرگز نهان 
نـــور مــاه از آسمـــان تابــد بر اطـــراف جهان 

به دست تو تیر جفاست ای صنم 
نشانــه ی تیــر تو کیست آن منم 

نخواهم از دام تو رسـت بی خطر 
دمی بر این بسته ی دام کن نظر 

ای گلعـــذارم ، بـــــردی قرارم،  دست از تو هرگز من برندارم 

با همــه جــور تــو من در ره دیگــر نروم 
بسته ام در دام صیاد که دگـر من نشوم 

چون کنون از جان خود من شسته ام دست ای حبیب 
کـــی مــــرا بیمــی بـــود از جـــــور و از کیـــــد رقیب 

گذشته در راه تو موج از سرم 
بگو کـز این در به که روی آورم 

خوش آن که اندر ره دوست جان دهد 
به راه عشــق آنچه نکــوست آن دهد 

آن روی مهــوش، آن موی دلکــش، یکباره افکــند بر جانم آتش

روح انگیز - چه شود گر فکنی

AmirAhmad ZiaeePour