آواز اصفهان. ردیف استاد طاهرزاده.

تدریس مرحوم استاد برومند به استاد شجریان

از کفم رها |عارف ، لطفی ، سیما بینا-چاووش هشت

Nazdaran Parivash 1971 - نازداران پەریوەش تاران ۱۹۷۱

نازار دلی را که تو جانش باشی
معشوقه پیدا و نهانش باشی
زان می ترسم که از دل آزردن تو 
 دل خون شود و تو در میانش باشی
 ابوسعید ابوالخیر - رباعی 666
****************************
دانی که به دیدار تو چونم تشنه
هر لحظه که بینمت فزونم تشنه
من تشنه ی آن دوچشم مخمور تو ام
عالم همه زین سبب به خونم تشنه
مولوی - دیوان شمس - رباعی 1647

محمدرضا شجریان - نازار دلی

بی تو بسر نمی شود.
غزل حضرت حافظ

چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان
آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان
درج محبت بر مهر خود نیست
یا رب مبادا کام رقیبان
ای منعم آخر بر خوان جودت
تا چند باشیم از بی نصیبان
حافظ نگشتی شیدای گیتی
گر می‌شنیدی پند ادیبان

 

شجریان -تصنیف غم با طبیبان


دیلمان        
آثار استاد بنان روی صفحه‌ها‌ی گرامافون         

آثار بنان را می‌توان به سه گروه آثار رادیویی، آثار محافل خصوصی و صفحه‌های گرامافون تقسیم‌بندی کرد. تاکنون اسناد مکتوبی در شناخت صفحه‌های سنگی بنان به دست نیامده‌اند تا معرفی کاملی از آثار وی به دست دهند. تنها مأخذ قابل استناد در این زمینه خود صفحه‌های سنگی موجود هستند. هنرمندانی که به استناد برچسب صفحه‌ها بنان را در آثار ضبط‌شده شخصاً یا با ارکسترشان همراهی کرده‌اند عبارت‌اند از جواد معروفی، ابراهیم منصوری، حسینقلی طاطایی و محمود ذوالفنون.
این مجموعه شامل ضبط‌های استاد بنان روی صفحه‌های گرامافون در آواز دشتی،‌ آواز ابوعطا، ‌دستگاه شور، دستگاه همایون و دستگاه ماهور است.

Banan/Deylaman

قطعه ی قدیمی با نام "بس کن ای دل" اثر استاد مرتضی نی داود بر شعری از پژمان بختیاری که توسط خانم معصومه مهرعلی بازخوانی شده است. 

نوازندگان: داود مجد: تار
غلامرضا درودی: نی 
مهدی اصفهانی: تمبک
ارژنگ سیفی زاده: تار و تارباس
سارنگ سیفی زاده: قیچک

تاریخ ضبط: اسفند ۷۷

An old song titled "Bas Kon Ey Del" composed by the great master Morteza Nedyavoud on a piece of poetry of the late Pejman Bakhtiyari. 

بس کن ای دل

نسیم سحر بر چمن گذر کن
ز ما بلبل خسته را خبر کن
بگو آشیان را زدیده تر کن
ز بیداد گل آه و ناله سر کن
شبی سحر کن، شبی سحر کن
سکوت شب و نوای بلبل
شکرخنده زد به چهره‎ی گل
کنار بستان، به یاد مستان
بنوشان می، بنوشان می
ماه من، دلدار من، تویی آزار من
تویی تو
هر کجا همراه من، تویی دلخواه من
تویی تو
روزی آهم گیرد دامنت، سوزد با منت
گر شود دلم کوه درد و غم
همچو فرهادش از ریشه برکنم
من همان مرغ بی‎بال و پر،
شاخ بی برگ و بر،
دل آزرده‌ام
محمد تقی بهار

خواننده: صدیق تعریف
آلبوم فراق
آهنگساز: علی اکبر خان شهنازی
تنظیم: پشنگ کامکار
گروه: شید 

نسیم سحر بر چمن گذر کن... محمدرضا شجریان

Narges e Mast

چهارمضراب شور، استاد جلیل شهناز

چه فکر می‌کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشستهای است زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟
چه سهمناک بود سیل حادثه
که هم‌چو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد
هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی‌شود
تو از هزاره‌های دور آمدی
در این درازنای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
در این درشتناک دیولاخ
ز هر طرف طنین گامهای رهگشای توست
بلند و پست این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز
صدای تیشه‌های توست
چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق
که استوار ماند در هجوم هر گزند
نگاه کن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز
چه فکر می‌کنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای است
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت
زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگِ درد و رنج
به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش!
هوشنگ ابتهاج

ه. الف. سایه
نام اصلی شعر: زندگی
کتاب: تاسیان

زندگی - ه.ا.سایه

ساز و آواز ابوعطا از آلبوم پیام نسیم
گوشه دیلمان

آواز محمد رضا شجریان
تار داریوش پیرنیاکان 
نی جمشید عندلیبی

غزل حافظ

دل از من برد و روی از من نهان کرد /           خدا را با که این بازی توان کرد

شب تنهاییم در قصد جان بود         /                خیالش لطف‌های بی‌کران کرد

چرا چون لاله خونین دل نباشم        /              که با ما نرگس او سرگران کرد

که را گویم که با این درد جان سوز  /               طبیبم قصد جان ناتوان کرد

بدان سان سوخت چون شمعم که بر من   /          صراحی گریه و بربط فغان کرد

صبا گر چاره داری وقت وقت است  /             که درد اشتیاقم قصد جان کرد

میان مهربانان کی توان گفت              /         که یار ما چنین گفت و چنان کرد

عدو با جان حافظ آن نکردی           /            که تیر چشم آن ابروکمان کرد