سر کوه بلند جفت پلنگه 
خدا جفت پلنگه
صدای نالشه تیرو تفنگه
جونم تیرو تفنگه
جوونان خوش بگویند، خوش بنالند 
که بالشت قیامت تخته سنگه
.
سر کوه بلند نی میزنم نی
خدا نی میزنم نی
شتر گم کرده ام پی می زنم پی
جونم پی میزنم پی
شتر گم کرده ام با هره هاشی
گلی گم کرده ام شاید تو باشی

Sepideh Vahidi - Sare Koohe Boland

قرار بر انتشار این آهنگ نبود. سال 1389 نوشتم و اجرایش کردم و از نتیجه‌ی کار راضی نبودم. ماند توی پوشه‌ها و سال‌ها گذشت و طی این سال‌ها هرگز نشنیدم‌اش. دیروز فکر می‌کردم اگر امروز می‌ساختم‌اش چند کلمه و تصویر را خط می‌زدم و جور دیگر می‌خواندم‌، ولی از هستی ساقط‌اش نمی‌کردم. سخت‌گیری بیخودی را کنار گذاشتم و هوایش کردم

ویلن و کمانچه: مهرزاد بصارتدار
تنبک و دف: علیرضا بصارتدار

(۱۳۸۹) من اشتباه میکردم

لالا لا لا گلم باشی (پرستو احمدی)

از ردیف آوازی محمدرضا شجریان


چوپانی：
سحرگاهان چو برق از جای می جست
کمر چون نی به عزم ناله می بست

سارنگ：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
تحریر درآمد بیات ترک و فرود به درآمد شور

درآمد بیات ترک：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
فرود به درآمد شور：
نبودی فرق از مشتی غبارش + تحریر تکمیل ملودی شعر در درآمد شور


گوشه‌ی دشتستانی به‌شیوه‌ی مرحوم طاهرزاده - اجرای شجریان

شعر و صدای حسین منزوی
*
از زمزمه دلتنگيم، از همهمه بيزاريم
نه طاقت خاموشی، نه ميل سخن داريم

آوار پريشانی‌ست، رو سوی چه بگريزيم؟
هنگامه‌ی حيرانی‌ست، خود را به که بسپاريم؟

تشويش هزار «آيا»، وسواس هزار «اما»
کوريم و نمی‌بينيم، ورنه همه بيماريم

دوران شکوه باغ از خاطرمان رفته‌ست
امروز که صف در صف خشکيده و بی‌باريم

دردا که هدر داديم آن ذات گرامی را
تيغيم و نمی‌بريم، ابريم و نمی‌باريم

ما خويش ندانستيم بيداريمان از خواب
گفتند که بيداريد، گفتيم که بيداريم

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
اميد رهايی نيست، وقتی همه ديواريم

حسین منزوی - وقتی همه دیواریم

حمید مصدق-رود باید شد و رفت-دکلمه اشعار با صدای خود شاعر

دور شدی

Dang Show Atasho Bad دنگ شو : آتش و باد

Persia1.Net - Dang Show Atasho Bad دنگ شو : آتش و باد

Single

Dozdideh (دزدیده)

دشت آرزوها | #حال_بند
آواز و ملودی: محمد فکری
شاعر: سید عبدالجواد موسوی
کمانچه: سعید سلامت
تنظیم و میکس و مسترینگ: فرزاد رضایی
......

دیگه واسه ما هیچی نمونده تا با اون خستگیمونو در کنیم
یه پرنده هم نخونده تا با اون خستگیمونو در کنیم

توی دشت آرزوها نه سواری نه غباری
تو شبای بی ستاره نه چراغ یاد یاری

همه ی فصلای تقویم انگاری فقط یه فصلن
نه شکوفه ای نه برگی نه نشونی از بهاری

از سفیدی زمستون سهم ما سیاهیه
آخر این جاده ی پر پیچ و هم تباهیه

اونایی که آسمون بالشونو نیگا می کرد
حالا چشمشون فقط به کفترای چاهیه

(۱۳۸۹) من اشتباه میکردم

Armin Ebrahimi