نباید رفت؟
دیگرد و سوال
آهنگساز: نجوا
میکس و مسترینگ: سعید دهقان
جلد: احسان توکلی 
عکاس: احمدرضا رضایی
آهنگ چهارم از مجموعه ی شرقی غمگین

قسمت اول دیگرد:
وقتی دستامون تو دستای هم بود
هم و غمم مچاله می شد تو خم ابروت
دراز کشیدیم رو چمنایی که نم بود
طیاره آسمون رو میشکوند تو خطی از دود
دلم تنگ میشه تو دلت تنگ نمیشه؟
نگاش تلخ تر از نگاه دختر تو تلخون
من "آه" میشم و میکشیم از عمق ریه هات بیرون
با آستینت پاک میکنی بخار رو از روم
تو یه جایی می خوای که خیابوناش پر از رقصن
من نقش رقص رو می خوام حک کنیم رو تن خیابون
میگی رو گلوی رویاهات مونده رد دست ترس
من میگم رویامونو میاریم تو شهرمون
لخت بشیم رو آب پهن رو یه تیکه تخته چوب
تا صبح بزن بچرخ برقص بخون 
که این خوشی تنها حقمون از این 
دنیای سنگدله
تو خوابم یه پرنده لونه ش رو به موهات زد گره!
نشون موندن بود یا نشون رفتن؟
خونه اونجاست که دستات دور من حلقه ن!
خسته از گشتن
گفت دیگه باید وا بدیم
ماهی خودش رو دار زد
با قلاب ماهیگیر

همخوان:
یه جا که بشه خوند
یه جا که بشه رقصید
یه جا که ماه رو به ساحلش میخندید
یه جا که فاصله نباشه اسمش تقدیرو
هرچقدر دور شی ازم من بهت نزدیک تر شم 
و تو نزدیک تر شی و من نزدیک
مثل دو تا آیینه جلوی هم
من خودمو از تو تو خودتو از من
من خودمو از تو
نمیدیم تشخیص

قسمت دوم سوال:

چیزی جا نذاشتی جز یه‌بغل خاطره 
که تنگ میشه دلم اگه بخواد بهش جا بده
تو سرنوشت تیره چیزی نیست که خط‌فاصله
تو میری من برمیگردم یه دور باطله
تو میشی جاری که رفتن برات یه فرصته
من ماهیم که به ساحل بدون تو زل زده
تو بارت عقدته از رنجی که بردی 
من خالیم از اشک و پر از حرفیم که خوردمش
میگی تهش یه روز برمیگردم خونه
ببین خونمون الان خاکش مثل دلت خونه
این که به لب رسید جونه 
برو جدایی ام خوبه
اگه برسی اونجا که یکی قدرتو بدونه
خونه اونجا نیست که توش بمونی همیشه غریبه
که ببیننت شبیه وسیله
که گم بشی هیشکی سراغتو نگیره
از بیداریش کوچ کنی کسی خوابتو نبینه
برو ولی جابذار دو قطره اشک که همون آب رو آتشیه که گرفته بالمو
نمیگم برس به دادم ولی صدای دادمون گرفت یه عالمو


خونه منم برا تو تو برای من
یعنی دردتو داد بزنه صدام 
یعنی اشک تو از چشمای من
یعنی همصدای هم
یعنی دستای منو تو تو پنجه‌های هم
یعنی همین امید توی خاک و خون غلتیده
بچه‌ها نخندین تا پایان که نزدیکه
مشت انتقام سنگینه
من بعد شرقی خشمگینه

همخوان:
یه جا که بشه خوند
یه جا که بشه رقصید
یه جا که ماه رو به ساحلش میخندید
یه جا که فاصله نباشه اسمش تقدیرو
هرچقدر دور شی ازم من بهت نزدیک تر شم 
و تو نزدیک تر شی و من نزدیک
مثل دو تا آیینه جلوی هم
من خودمو از تو تو خودتو از من
من خودمو از تو
نمیدیم تشخیص

Daygard x Soall - Nabayad Raft? [prod. Najwa]

Rapper: Bamdad
Producer: Tahrang @tahrangrap
Mix&Mastering: Yarapelak @yarapelak
Artwork: Noor @Noorcreate
Publisher: Pelak Records
Lyrics:
فکر کنم باید تیکه‌هامو از خودم بکنم
تا خودی نمونه که بخوام به هواش بپرم
هیچی قند نمیشه واسه این کام پر زهر
وقتی گم میشم تو خودم از خودم گم تر
انگار نوک شمشیر تا دم دسته رفته تو
افقی جر داده شکمم پاره یجور
که کف دستم شده تخت خواب روده‌هام
سرپام تا گلو غرق خون، گوشم از زوزه‌ها
سیر از اضطراب ، طرد شدن از اجتماع
انسان و معمای سیاهچالِ انتها
بی‌باور و کم‌سواد، دست به دستِ باد
یه مستانه رقصه قاتل انضباط
کشنده، کمر شکسته، دل که پوکه
خورد شده دستی که همیشه سازش کوکه
از بامداد و صدای چیک چیکِ آشپزخونه
این ریتم یه باتلاقه که منو می‌کِشه تو خودش
تا غروب، صدای رُفت و روب کفِ جمجمه
یه تیکه دیگه هم ازم مُرد، چال شد تو خودش
چالش کن تو خودت احمق، رو پُله جفت‌پات
که نه مُردی نه زنده فقط کندی خود رو از خودت
یه ت مونده که تک و تنهاست و ترسو
تمام حقیقتش اینه که باشه جنگجو
چه دست و پا زدنی وقتی تمومش مسخرست
کش اومدن این زجر طلسم عقربه‌ست
تفرق یه عادته تو وجودم نه استثنا
هرچی شعر نوشتم تو عمرم بوده استفراغ
نه از خاکستر دلم که سوخته اثریه
نه اسید تنفر تو معدم جای غلطی
غلط منم که خودمو فروختم
تنمو جر دادم لبامو بهم دوختم
ندیدم جز وفا از سگ، و سگ‌ها
بهترین دوست‌های منن تو فصل سرما


فکرم بیدار شد تموم تنم خواب رفت
اشک از رخم بار بست به وطن باد رفت
هرکی تو قبرستون دلم خودشو جا کرد
دنبال من نگشت دنبال خودش و پاش رفت
من چه سود بود برام از این همه شکستن
چاره چیه تنومندم به غرور نرفتن
ظهور این همه کلام از غیبت چشم بود
مردمک فلک خیسه از هیبت عشق
هرکی پی قدرته ظاهر فریب نهان زشت
قدرت محبت قطرست که یاور کِشت بود
عصر سریع رسیدن به مقصدِ جهیدن
یه زندونه که زنده‌ها توش میله‌ای ندیدن
و هرکی مرد آسوده بود و میراثش جاودان
این ملوان خسته کشتی رو سپرد به بادبان
با متانت و نرمی گفت از این موج هم میگذرم
تو آب آزاد فکرم از جزیره‌ها میپرم
تا وقتی هستم کار میکنم جون میکنم
تا وقت نبودم آغوشم رو به گورم می‌تَنَم
اگه قبلش بشه ساحلِ دستاشو بگیرم
هیچی نمیخوام زین جهانِ بدقولِ بی‌شرف
از سکه کندم از خودنمایی کندم
هم پستم هم بلندم هم طعمه هم کمندم
رهایی یه گره کور زد به بند بندم
بهای نوره مرگ مشعل تو بورانِ سردم
هنوز رود عمر نریخته به دریای پایان
روح صداقت نمی‌بازه به زبانِ نادان
هنوز می‌تونم پاشم چه بد چه خوب و شادان
طلوع میکنه خورشید از دل غمگساران
وقتی رسیدن وهمه ولی مسیر سبزه
چشم بدوز به افق و مرزش همین بسه
هیچ گنجی نیست جز درون و قناعت به درد
مگر به آتیش محبت ببازه فصل سردت
.

Fasle Sarma [Prod. Tahrang]

Buy Zurvan EP: https://pelakrecords.com/zurvan
.
Rapper: @Bamdadamman
Producer: @trpnek
Mix&Mastering: @yarapelak
Artwork: @Noorcreate
Publisher: Pelak Records
.
تکراری بودن هرروزِ روزهام
عادت‌هام منو ساختن، نداشته باد و بوران
اثر، آتیش زبون‌کِش حرف، یا گور جامو
نکرده آب جاری پُر رگِ رودهامو
مغز من بهم میگه هرچند شکمت سیره
نمی‌میره درد، تا نداری پول تو جیبت
باهوش‌ترین آدم‌ها هم حرف‌های مفت می‌زنن
اون‌که پول می‌ریده الان تو گور کپیده
غیر اینه؟ یادگار ما یه تیکه سنگه
که مجوسی رو تنش نوشته زندگی قشنگه
هر چی مهمه از روحمه که از قلمم خون میاد
خودمم با نوکش کور کنم از دماغم تو میاد
در می‌زنه جمجمه‌ام، کسی خونه نیست
همه مشتری‌هاش پریدن، نداشتن پول پیش
کلی شعرِ نشنیده، مچاله زیر میز
کلی کودکِ مُرده، کلی گورکنِ پیر
می‌خونن سرودِ رفتن با سازِ زنده‌ها
نیاکانِ من می‌گفتن مرگ نیست انتها
گمم از حقیقت، بیچاره‌ترین مردمم
بی‌سرزمینم، از خدا طرد، از حقیقت گمم
ببین زبونم رو می‌فهمی یا ساده‌تر بگم؟
سوادم کمه، توانش هم نمی‌بینم تو خودم
و زندگی یه زنجیره از گند زدناست
قطاری که میره خالی سزاش سنگ زدناست
نگاهم کرد و خندید، گفت حرف‌هات چرت و مسخرست
کی نگام کرد یا چی گفت؟ تو چی بود دغدغه‌ات؟
رو سنگ اسمتو نوشتی یا نوشتن یاد دادی؟
چی ازت می‌مونه وقتی زیر خاک باشی؟
دِ لعنتی فکر کن! چرا بچه‌دار میشی؟
چرا تو عصری زاده شدی که سواد داری؟
چرا نمی‌پرسی از خودت  که پشت لب این سنگ
چه دستی مجسم کرد خنده با تراشکاری؟

چه پَستم! یار من از بلندا بگو
زمینم گشت دور شمس، از مولا بگو
بگو که تشنم، که مُحتاجم، چه شرم می‌کنم
از مرض بی‌تفاوتی به دردا بگو
مبتلا به قصه‌های آدم‌هایی مثل ما
دنیای زنده‌ها مونده بدونِ اشتها
این جماعت مسیحش رو می‌کشه صلیب
!این قبیله دلداده‌ی جهله، چه عجیب
من هر روز از خودم می‌پرسم چرا تردید؟
اسیرِ آزادی‌ام که می‌میره به هر ترتیب
سماعِ سیاره ببین، بدونِ شرط عاشقه
باید چرخید و پرستید و گفت نور غالبه
ولی کیو می‌بینی، یه روزنه بده بهت؟
از آینده بگه و سکه نذاره رو چشمت؟
یه عهد ببنده باهات که وفادار باشه
کی معنی اسم خودش‌رو یاد گرفته؟
بچگی همه‌مون کنج دل جا گرفته
از پنجره‌ی ماشین تو مشتش باد گرفته
هر چی هم بهش بگی، پشت من راه بیا
از وقتی آرزو می‌کنه بال گرفته
میگه زنده‌ایم و خدا گِل ما سرشته
رسمِ هفت‌شهرِ عشق رو بی‌روال نوشته
واسه آرامش خونه بچه میشه مسلح
چون رنگِ صلحش رو از سرِ زال گرفته

Buy Zurvan EP: pelakrecords.com/zurvan
.
Rapper: @Bamdadamman
Producer: @Yarapelak
Mix&Mastering: @Yarapelak
Artwork: @Noorcreate
.

میون خلائی که هیچ چیز نبود
یعنی هیچ بود و هیچ بود و هیچ بود و هیچ
شروع و پایان و زندگی و مرگ نه
من تنها بودم و من بود و من
نه رنج بود و درد نه انزجار بود
جهان تو فکر من به عادتش تو خواب بود
زبون من چرخید گوشم صدا شنید
و این ایده، نقطه‌ی انفجار بود
چشم زدم بهم دیدم تیله‌ها رنگ رنگ
منظم، متعادل، محرک به هر سمت
تو دامنم یه سیاره افتاد از خاک و باد
آبی و شاد، سبز و روشن‌نژاد
ماهی تو دلش شنا کرد پرنده پر زد
حس کردم روح میوه‌هاشو مثل فرزندم
هزاران هزاره به تماشا نشستم
تا بچه‌هاش زبون وا کردن به اسمم

خدای سنگ بودم، خدای مَه و خورشید
و خدایی بودم که خوب و بد آفرید
خدای تن خدای سر، کلام و عقل
یه خط صاف، بی‌ بازگشت به عقب
همیشه جاری بودم همیشه تو سفر
همیشه کنارشون موندم با بودنم
یاد دادن نسل به نسل خندیدن و فهمیدن
چه کوتاه و بلندپرواز روح زمین رو دیدن
از خاکش گرفتن، به خاکش بخشیدن
تو طبیعت افسار بذر رو به نظم کشیدن
با تنور شدن اهلی، از وحشی ترسیدن
با تمدن و اخم دیوار دور هم کشیدن
من قصه‌ی بچه‌های مادرِ زمین رو دیدم

توی غار خزیدن
از این شاخه به اون شاخه جهیدن
و به تماشای عقاب رویای پریدن دیدن
همه آرزوهاشون رو توی نقش می‌کشیدن
تو موسیقی رودخونه صدای نی شنیدن
سرنیزه‌ی تیز رو نشون به دل میگیرن
هیچکدوم نمیدونن کی سیرمونی میگیرن
چه سخت به دنیا میان و راحت میمیرن
خودشون رام شدن، طبیعت رو رام ندیدن
ریشه‌ی تنفر رو دَووندَن از ترس دَوییدَن
خون چکید تو کاسه شد مرهم زخم
چه عمیق و پر چرکه جراحت ابدیت
یه سری مَلّاک شدن یه سری تاجر
خیلی‌ها سرباز، اندکی گوشه گیر و عاقل
سیاهچال واسه نادم شکنجه واسه زندان
شمشیرها کوفته شدن بین کلی پُتک و سندان
زدن زمین شخم به وسعت کلاغ‌ها با جرأت
به مترسک‌های پَروار داروغه ندادن فرصت
به ظاهر عظیم ولی شُل و پوکن دُوَل
آغاز و پایان هیچ و هیچ، رسم چرخ کهن
روزگار آدم‌ها داس مرگ دست گرفت
زودتر از زمان مقدر، قدر رقم گرفت
از وقتی بشر دوتا تاس سنگی زد بهم
جرقه زد به چارچوب آتشش شَرَر گرفت
چرخ ساخت و زد زیر بار گاو و الاغ
از رودِ زندگی‌بخش کشید نهری به باغ
چکش داد کوبید به بیدادِ بشر
اسب و پیل رام کردم واسه نبرد و تَشَر
هر شهری خدایی ساخت هر دِهی کدخدایی
به عشق کجا رفتن کشتی داره ناخدایی؟
تو روی هم زدن تیغ به کمر هم کوفتن
با تیر و کمون پای دشمن رو به زمین دوختن
رو پشت چهارپا از هم سر و دست بریدن
دوتا پای استوارشون رو زنجیر کشیدن
تا زندن اسیرن راه آدمی همینه
پر پیچ‌وخم، مرگه راحت آرمیدن

زل زده به من یه سرخپوست با دماغ کج
نماد شکست رفیق زمین دوست شب
میگه «کجا کج رفتم که اینه عاقبت
چرا قوی شریف رو میکشه تو این باغ‌وحش؟
نبودی جای من، نبوده عدالت
رسم نوازش این جهان سراسر بداهه‌‍ست
مثل من زیاده، تشنه‌ی یه جرعه
اجدادم مُرده، نَوادِگانم مُرده
انقراض یعنی بازدَم، دَم یعنی بقا
هوس‌باز یعنی آدم، دمدمی مزاج
کلی خیره موندن زردپوست تا سیاه‌سر
هرچی سکه طلاتر رنگ برده سیاه‌تر
من که دست ندارم! بیاد کاری ازش بر!»
گفتم کارمو کردم فقط ناظرم تا آخر
به مرور رشد میدم، در دمی میکشم
قادر مطلق منم، با غمی می‌خوشم
هنوز تو نور دیده می‌رقصند این دو شمع
حقیقت انسان نیست پی بیش و کم 
درکی فراتره پشت استخون جمجمه‌‍ش
حکایت میخ و سنگ، فانیه سیم و زر
با سکوت و صبر می‌فهمه زبانِ جهان
تو زمان محدود عمرش ساکن و دوان
هرچی بدونه بیشتر می‌فهمه هیچی ندونه
بیرونت می‌جوشه علم ولی آگاهی درونه
اراده‌ی آدمی اینه حتی با جسم ناقص
میشه پُر روح بی‌کرانش با مِهر خالص
اشک و لبخند می‌تونن دو روی یه سکه‌‍شَن
با احترام به طبیعت و استادی عاشق
زُروانه قاصر از وصف این دوپا
موجودی مدعی و ناطق و اهلِ قیل‌ و قال
ولی مرام من اینه وقت رفتنش که شد
تو بگو هیچ‌وقت نبوده انگار، هیچ کجا!


جای انسان خالی
ببینه بعد تولد و مرگ فصل رو
جای انسان خالی
ببینه تعادل از ریشه‌ها تا برگ رو
جای انسان خالی
ببینه صلح ممکن شده
جای انسان خالی
نبودش واسه نابودی مشکل شده
جای انسان خالی
ببینه شهاب‌سنگ چجوری زخم میزنه
جای انسان خالیه
بشنوه سکوت از خوشحالی چَه میزنه
جای انسان غمه
غم نبودن فردی که منو درک کنه
جای انسان مرگه
تو لحظه‌ای که حس بدنش رو ترک کنه
جای انسان سلاح
دست، پا، سر، زبون قطع کنه
جای انسان قحطی
با سیلی صورت سرخش رو زرد کنه
جای انسان سبو
پر از چشمه های آب شیرین تورو مست کنه
جای انسان قایق
دریای بی صاحبش رو فتح کنه

در دایره‌ی قسمت ما نقطه‌ی تسلیمیم» (حافظ)«

بجز خاطراتم نیست هیچ جایی جای اون
(...)
متاسفانه باقی شعر اینجا جا نشد...!

Zurvan

"نیست"
آهنگساز : فرشاد
میکس و مسترینگ : سعید دهقان
طراحی : سِواد
________________
دریافت
https://www.mediafire.com/?3714416omun3ccu
http://Trainbit.com/files/3122131884/Farshad_-_Nist.zip
______________________________________

بخش اول
فردا  هم مثِ امروز از بین می ره
من اون بچَم که فرمونِ دوچرخشو خیلی وقته ول کرده دست ول می ره،گاهی داد می زنه و سرکش می شه
خودمو کوبیدم ولی از نو نساختم،همه رو بردم و از خودم باختم
چه قمارِ سختی بود،چه دنیای کجی بود،اینکه چرا تنهایی چه سواله بدی بود
گندش بزنن که واسه ی شادی باید خودت یه طرف باشی فهمت یه طرف
تاب نمی آرم اصاً نمی ره به کــَــتم اینکه بیان و بزنن رو من اِتیکتِ نفهم
من یه خفاشم اهلِ تک پری،دور از عکس و رقص و طرح و نقشِ دست جمعی
من توو روشنیِ مصنوعیِ روز شما گم می شم همونطوری که شما توو تاریکیِ من
من گم شدم یه طوری توو خودم رفتم که ندارم سرنخ از مسیرِ برگشت
رابطه ی صمیمیِ من و دلهره،صدایِ منو می آره از توو هدفونت

همخوان
طوفان شکسته بیدِ مجنون،بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو
باید خیره بشم به کدوم روزنه،وقتی کورسوی هر نوری می شه محکوم

بخش دوم
امید و آرزو و رویارو،همه دلخوشی های کل دنیارو،همه دیوونه هارو همه خُل هارو
من همشونُ با همدیگه اینجا می خوام
حس لذت بخشِ آزادیُ،بوی گل پرِ روی باقالیُ،پر کردنِ هرچی جاخالیُ
من،همشونو اینجا می خوام
دیدم جیره خورای ارشادِ درنده،الهام سیاهِ چادرِ چرخنده،چشایِ لعنتیِ من باز بودن همیشه
حالا هر چی که ندیدمُ اینجا می خوام
داد زدنِ عقیده بی ترس و واهمه بی جنگ و حادثه بی هر مقایسه حقیقتُ شنیدن توو هر مصاحبه
من همشونُ اینجا می خوام
از ما که گذشت،فردایِ روشن،شاید بیاد واسه فردهای روشن
اونا اینطوری ازم یاد می کنن
می گن هر چی که اینجا نبود اینجا می خواست

همخوان
طوفان شکسته بیدِ مجنون،بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو
باید خیره بشم به کدوم روزنه،وقتی کورسوی هر نوری می شه محکوم

بخش سوم
چقد دلها مردن توو دلِ این کلبه ی افسرده
من از آمارایی که تو می دی سر در نمی آرم تنها چیزی که می بینم اینه،یه گربه ی پژمرده
تلخ زیاد،قند می خواد،بخاری نداریم چرا برف می آد؟
رنج می آد،حرف می زاد،خودتُ به کوری زدی اشک می آد
راه طولانیِ منم پا برهنم ولی مغرورم نمی گم کفش می خوام
زخم زیاد،داره خون می چکه،نمی گم خونِ منو بند بیار
بذا پشت من ردم بمونه،بذا پشت سریم،از من بدونه
وقتی روشنیِ روزا اِنقد مبرهنِ
بذا واست یکمی ام از شب بخونه
با مدادِ شکسته ی من بِکشه،دلیلشو صاحبای آبرنگ بدونه
بذا کل وجودِ منِ لعنتی رو،خلاصه شده توو همین آهنگ بدونه
شیشه شکسته از سنگ بخونه،از آقای هفت رنگ بخونه
بذا پشت من ردم بمونه
بذا پشت سریم از من بدونه


Nist

Sober (prod. UshankaBoy) (Slowed)

کلاغ
کلام / رپكن : صفیر
آهنگ : سعید دهقان
تنظیم : سعید دهقان
طراح جلد : رسول علوی
ناشر : ملّی
تاریخ نشر :
دوشنبه - ۲۹ آذر ١٣٩٥

Kalagh
Rapper and Songwriter : Safir 
Composer : Saeed Dehghan
Mix and Mastering : Saeed Dehghan
Artwork : Rasoul Alavi
Publisher : Melli
Release Date : ‏Monday - 2016 19 December

متن آهنگ :

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت اول :
زمین گرده زیر گنبد مینا
چه اونور آب چه ایران، ببیناا
پنجه نکش رو شیشه باغ وحش
اسیری شیر ژیان
تو کاسه داغ تر از آش
قُل میخوره چشمای بینات 
بله قربان گوی دیوث با کروات طوس و طرح کندوت
جای عسل اشک حدقات خونی گیرای ملکه
بشین به دیدن تیاتر پوچی 
بازیگر منم لوطی، گویی؛
با دماغ دراز چوبی
منتظر فشار به دکمه آمیزش جون و جنونی
حالا بگرد دنبال مترجم
بین من و تو دریاست
توهم این فاصله زخمه
سر باز کنه، چرک خشک نمیشه
یا جون از کف میره تو دخمه 
اگر هم اَ جاشو بده به اِ دِ
کمرش خمه با ضمّه میشه دو
بگردید دنبال مترجم
بپوشید لباس فرم نوظهور
مشتی باش و خاکی باش
با نام ماه تولد یا شعار پشت پرده
بخوابید روی مرد، روی زن 
باهم، بدون هم، جلوی هم یا پشت هم
بدرید پرده، سرخپوستای عصر جدید
روی شما زرده، دنیا با شما چند چنده ؟
گور پدر من و شعر
جریان، کوشش و جوشش
خر چه داند قیمت نقل و نبات
قربون لبات 
تصدق صورت ماهت 
وقتی میگی پر از زرق و برقه شبات
قسم به صفحه سفید دفتر 
که ننگ از چهره اش میباره
وقتی بذارم زمین قلم 
قسم به مد روزت 
قسم به گل رویت
قسم به حرفای پر ز پوچت

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت دوم :
بار روی دوشت کج تر از اون چیزیه که حتی برسه به خونه
کشیدم یه کلاغ سیاه تو قسمت پاورقی دفترم
خبر نداره شده مخروبه خونه
هنوزم رویای پرسه تو کوچه پس کوچه های این بیقوله
سنگینی میکنه روی عروجش
اینجا آخر پاییز میشمرن جوجه
فهمیدی؟ یا توضیح بدم خوک گشنه سیب ممنوعه
میگن اوست که میداند 
پس روح که بی خانه ست
میشینه توی جسم تو
که غیر قابل فروشه
حماقت تو به چهل تا کلاغ دیگه
به واسطه کلاغ سیاه قصه ی من
میشه نَقل مجلس
به زعم من شما نُقل محفلی 
گرچه هنوزم نیاز داری به مترجم
خودت رو برای مصرف به خودت میدن 
اغذیه مغزی کم چرب
نیست خبر از لقمه چرب چپ
میزنن زیر چهارپایه ی راست و چپ
یاسین در گوش آشغالای عشق زندگی زالو وار
توی این منجلاب خوندن یه ارتکاب مسخره ست
برای تو وجود خارجی نداره 
هموطن، هم صدا، هم پا، هم سایه
چرا خبری نیست از فهم این همه همهمه؟ 
ببخشید چیزی میچکه از بین لبات
گوشه دهنت
گهی که خوردی بیشتر از اعتقاد بشره
بگذریم از این مخمصه 
چاه بعدی بِه از چاله ی اوله
قافیه و اوزان مضحکه
وفا کنید به نظم دنیایی که دم میزنه ازش
همنوع بی تبصره
فلک لعبت باز، فلک لعبت باز
خیّام لکنت داشت 
و الّا میگفت صندوقچه میفته دست عروسکای شورشی
بگذریم ناشیای متعجّب

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت پایانی :
دهقان
صفیر
چریک
ملّی

لینک بارگیری فایل فشرده ی آهنگ، جلد و شعر
http://www.mediafire.com/?mug74oys1ou31

Soundcloud.com/Mellistream
Telegram.Me/Mellistream
Instagram.com/Mellistream
Twitter.com/Mellistream

Kalagh

Safir - Kalagh [Produced By Saeed Dehghan]

Pelle

Sharmandeh

شعر و اجرا : بامداد
آهنگسازی ، میکس و مسترینگ : مطرب
طراح جلد : سِواد
حمایت و دریافت :
https://idpay.ir/bamdadam/file/130132
تاریخ انتشار : 22 خرداد 99

Movaghat [Prod. Motreb]

Tajrobeh
Atour X Bamdad
Part of Encounters
July 2020, Divar Records

تجربه
آتور و بامداد
دیوار - تیر ۹۹
از پروژه‌ی «برخوردها» از آتور

متن
-----

کارتون ها بهم یاد دادن هیچی جدی نیست
پرنده مردنیست
موش واسه گربه خوردنیست
رابطه ی سگ و انسان میشه دشمنی
اگه بچه هاشو بفروشی به پول مشتری
معلمم بهم یاد داد یه راه دیگه هست
زندگی بلنده یا کوتاست همینه که هست
پرواز فکرت عمق میده به طول این عمر
خدایان با زمین ما بازی میکنن پینگ پنگ
از مادرم یاد گرفتم حقمو که خوردن
ساکت نشینم  بایستم تو روشون با جرأت
داد یادم هر موقع خوشحالم از بردن
پشت سرمو ببینم کیا زمین خوردن
زنجیر دوچرخم گفت میشه از باد جلو زد
مثل بچه های دیگه به دریا دلو زد
فهمیدم بچه ها کوچیکن بچه ها قطرن
بچه ها با مرامن بچه ها روح محله ان
منم بچه شدم تا یاد بگیرم
آدم بزرگ ها آزادیشونو اجاره میدن
بعضی هاشون عاشقن دل به دلداده میدن
خیلی هاشون قرارداد میبندن امضا میگیرن
یه چیزایی هنوز حس اشتباه بودنشون
گلومو میگیرن به من میگن که ربودمشون
دیو های درونم به من یاد دادن صبر کن
شاید شعرشون کنم یه روز بخونمشون

به زبان مردمان دورانی کهن
از داد زمانه کر شده گوش تو و من
رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست
دوش به دوش میگرده وزن این سخن
تا پیشونی پر از چروک پیر انجمن
که رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست


از رفیقام یاد گرفتم منتظر ها احمقن
بهتریناشون حلقه ی آتیش دور عقربن
از آدم های سلطه گر یاد گرفتم مفت حرف
تا وقتی زور داری زور میگی بشی گنده تر
از ماشین پلیس یاد گرفتم تند بدوام
حتی فرصت اینو ندارم سر بخورم
یه خطای سر زده یه پشیمونی بیشتر
ثانیه فقط رفته که برنگرده هیچوقت
روحانی محل یادم داد اعتماد عیبه
کارتن خواب محل یادم داد منزل ما عشقه
از آدم ها که بریدم خودمو دیدم
این آیینه بهم یاد داد تنهایی زشته
تو هر قبیله ای دنیا بیای شبیه شون میشی
هر فرزند یه دونه ست که تو زمینش میشی
این گله یاد من داد سیاست مدار باش
هرکی با دشمنت دشمنه تو رفیقش میشی
از اشتباهام یاد گرفتم تکرارشون اشتباست
زندگی رنج داره واسه آدم هایی مثل ما
پولدارها اسراف میکنن کم شده اشتهاشون
هم آب هم هوا هم خاک اسکناس
پدر بزرگ قبل مرگ میگفت میگذره مثل باد
منم ازش یاد گرفتم که کوله بار بستم
موسیقی یاد من داد از تغییر نترسم
قلمم یادم داد تا جوهر دارم برقصم


به زبان مردمان دورانی کهن
از داد زمانه کر شده گوش تو و من
رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست
دوش به دوش میگرده وزن این سخن
تا پیشونی پر از چروک پیر انجمن
که رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست

Encounters

Atour X Bamdad - Tajrobeh | تجربه

آدم عادی
#پلاک
https://www.youtube.com/pelakrecords

Gur

Bamdad