4. Threads of the Ascent (A Woman's Forge)

مگه نه

یاد از آن روزی که بودی زهره یار من

با تیشه ی خیال

حتی اگر نباشی

زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست

ز اندازه بیرون تشنه‌ام ساقی بیار آن آب را

هر باد، که از سوی بخارا به من آید

ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت

اِی رَستخیزِ ناگهان وی رحمتِ بی‌مُنتها