พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2568

Copy of พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2568

"วิธีเจริญปัญญาก็คือเห็นธาตุเห็นขันธ์มันแยกออกไป 
แล้วก็เห็นแต่ละธาตุแต่ละขันธ์ล้วนแต่ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 

ตรงนี้สำคัญ จะบรรลุมรรคผลหรือเปล่าก็อยู่ตรงนี้ล่ะ 
ตรงที่เห็นสภาวธรรมทั้งหลาย 
ขันธ์มันแตกตัวออกมาเป็นสภาวะ สภาวธรรม 
เป็นรูปธรรม เป็นรูป เป็นเวทนาคือความรู้สึกสุขทุกข์ 
เป็นสัญญาความจำได้ความหมายรู้ 
เป็นสังขารความปรุงดีปรุงชั่ว  ปรุงไม่ดีไม่ชั่ว 
เป็นวิญญาณคือจิตที่เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
จิตเราไม่ได้มีดวงเดียว จิตเรามีนับไม่ถ้วน 
เกิดดับสืบเนื่องกันตลอดเวลา  
ถ้าเรายังเห็นจิตมีดวงเดียวอยู่แล้ววิ่งไปวิ่งมา 
อันนั้นยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ เรียกเป็นสัสสตทิฏฐิ 
คิดว่าจิตนี้เที่ยงเป็นอมตะ 
เราต้องแยกขันธ์ให้ได้ 
แล้วเห็นขันธ์แต่ละขันธ์แสดงไตรลักษณ์ได้ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
10 ก.ค. 2568 (ช่วงบ่าย)


วิธีเจริญปัญญา : หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2568 (ช่วงบ่าย)

"พอเราก้าวมาถึงจุดที่เราอ่านจิตตัวเองดูจิตตัวเองออกแล้ว 
อย่าไปประคอง อย่าไปรักษาให้นิ่ง 
ให้ทำงานไปตามธรรมชาติ 
มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีใจก็คิด 
แต่เมื่อตาเห็นรูปเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
หูได้ยินเสียงเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
จมูกได้กลิ่นลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัส 
ใจกระทบความคิด เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิตก็รู้ทัน 
ฝึกเรื่อยๆ ไป 
แล้ววันหนึ่งเราจะเห็นตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
เราสั่งให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้ 
ห้ามไม่ให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
27 สิงหาคม 2568

ตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ส.ค. 2568

สังเกตใจตัวเองเรื่อยๆ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ส.ค. 2568

"รู้สึกตัวไว้ อย่าปล่อยให้ใจมันหนีไปเที่ยว 
รู้สึกไว้ ฝึกไว้ให้เคยชินที่จะรู้สึก 
พวกเราเคยชินที่จะหลง 
พยายามพัฒนาตัวเอง 
ใจเราจะไหลไปตลอดเวลา 
ส่วนใหญ่ก็ไหลไปคิด 
ให้รู้ทันตรงที่ใจเราไหลไป 
เราห้ามไม่ได้แต่รู้เอา 
ถ้าเรารู้ทันใจที่ไหลไปคิดได้ 
ใจเราจะตื่นขึ้นมา 
หลุดออกจากโลกของความคิด 
มาอยู่ในโลกของความรู้สึกตัว 
คอยรู้สึกกายรู้สึกใจไป 
ฝึกให้เคยชิน มีเวลาว่างนิดๆ หน่อยๆ อะไร 
ก็รีบรู้สึกตัวไว้"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 สิงหาคม 2568

รู้สึกตัวไว้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ส.ค. 2568

"การรักษาศีลเป็นแค่การตั้งรับ 
เวลากิเลสมันแรง เราสู้ไม่ไหว 
เราหนีเข้าป้อมของเรา คือรักษาศีลไว้ 
ถ้าเราฝึกจิตใจทุกวันๆ จิตเรามีกำลังมากขึ้น 
มันพอต่อสู้พอฟัดพอเหวี่ยงกับกิเลส 
เราก็จะสู้กับกิเลสด้วยอีกวิธีหนึ่ง 
เป็นการผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ก็คือสู้ด้วยสมาธิ 
จริงๆ เครื่องสู้กิเลสก็มีศีล สมาธิ ปัญญานั่นล่ะ 
ถ้าเราฝึกสมาธิของเราให้ดี 
มันจะข่มกิเลสได้เป็นคราวๆ 
ช่วงไหนจิตเรามีสมาธิ กิเลสมันก็ถอย ไม่มาครอบงำ 
ช่วงไหนสมาธิเราเสื่อม 
กิเลสก็กลับมาครอบงำรุนแรงได้อีก 
ต้องสู้กันใหม่แล้วกลับไปรักษาศีลให้ดี"

 หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร
24 สิงหาคม 2568

ธรรมะกับการตัดกิเลส :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ส.ค. 2568

"ในพระสูตรมหาสติปัฏฐานสูตรหรือสติปัฏฐานสูตรอื่นๆ รู้สึก 
ท่านไม่มีคำว่าบังคับเลย 
'ภิกษุทั้งหลายหายใจออกยาวก็รู้หายใจเข้ายาวก็รู้ 
ภิกษุทั้งหลายยืนอยู่ก็รู้ เดินอยู่ก็รู้ นั่งอยู่ก็รู้ นอนอยู่ก็รู้ 
ภิกษุทั้งหลายเคลื่อนไหวก็รู้ หยุดนิ่งก็รู้ 
คู้แขนเข้ามาก็รู้ เหยียดออกไปก็รู้' 
รู้ไปตามธรรมชาติ 
ถ้ารู้ตามธรรมชาติแล้ว ใจมันเบา 
แต่ส่วนใหญ่ทำไม่ได้หรอก 
หัดใหม่ๆ บอกว่าคู้แขนก็รู้ใจมันจะแน่น 
คลายออกก็รู้ จะมีน้ำหนักขึ้นมา 
ลองสังเกตเวลาเราเคลื่อนไหวตามธรรมชาติไม่มีน้ำหนัก 
พอเราจงใจเมื่อไรมีน้ำหนัก 
สังเกตตัวนี้แล้วเราจะ โอ้ 
จิตที่ธรรมดาเป็นอย่างนี้เอง 
พอเราได้จิตที่ธรรมดาแล้ว
ต่อไปเวลาจิตไม่ธรรมดาเราจะรู้"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 สิงหาคม 2568

รู้ไปตามธรรมชาติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ส.ค. 2568

"ความสุขภายในเราจะทำอย่างไร 
เราก็สร้างคุณงามความดี เรารักษาศีลของเรา 
การรักษาศีลมันทำให้จิตใจเราร่มเย็นเป็นสุข 
อย่างคนมีศีลใจมันจะมีความสุขกว่าคนทุศีล 
อย่างคนขโมยเขาอย่างนี้ปล้นเขาจิตใจไม่ได้มีความสุข 
คนที่รู้จักให้รู้จักแบ่งปันมีความสุขมากกว่า 
ทำทานก็เพื่อจิตใจเราได้พัฒนาเป็นบุญ 
บุญนั้นเป็นชื่อของความสุข 
เพราะฉะนั้นที่เราทำทานเราก็ได้ความสุขเป็นเครื่องตอบแทน 
เราไม่ไปเป็นชู้กับใคร ใจเราสงบสุข 
หรือเราไม่กินเหล้าเมายาอย่างนี้ 
คนกินเหล้าคนติดยาเสพติดพิกลพิการเยอะแยะเลย 
ที่กินๆ อยู่ก็เลิกๆ เสีย แล้วชีวิตมันจะสงบสุข 
ภาวนา อันนี้สุดยอดของความสุขเลย 

ถ้าเราภาวนาได้ธรรมะ เราจะรู้เลยว่า
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นสมบัติสำคัญที่สุดเท่ากับธรรมะ 
มีเงินพันล้านวันหนึ่งก็เป็นของคนอื่น 
แต่เราภาวนาเรื่อยๆ ใจเรามีศีลมีธรรมขึ้นมา 
มันอยู่กับเราทั้งชีวิต ตายไปมันก็ไปด้วยความดีงาม 
เวลาจะตายจะไม่หวั่นไหว ไม่กลัวตายแล้วจะไปไหน 
ขอให้ภาวนาให้ดีเถอะ 
มันจะรู้สึกว่าถึงเวลาที่จะลอกคราบแล้ว 
ลอกคราบอันเก่าที่ชำรุดทรุดโทรมทิ้งไป 
ไม่เห็นน่าเสียดายเลย ใจมันสงบสุข 
มีความสุข กล้าหาญ เบิกบาน

ภาวนาเรื่อยๆ 
ปัญญาขั้นต้น จะเห็นว่าตัวเราไม่มี 
ปัญญาขั้นกลางก็จะเห็นว่าร่างกายที่มีอยู่ไม่ใช่ตัวเราแต่เป็นตัวทุกข์ 
ภาวนาขั้นสูงสุดเลย 
ก็จะเห็นว่าจิตใจนี้ที่ว่ามันไม่ใช่ตัวเราแล้วจริงๆ มันเป็นตัวทุกข์ 
ถ้าเห็นถึงตรงนี้จิตจะข้ามสังสารวัฏได้ 
จิตจะปล่อยวางจิต คืนจิตให้โลก 
สลัดคืนขันธ์ 5 ให้โลกไป 
ไม่มีอะไรให้ยึดถืออีกต่อไปแล้ว 
จิตที่สิ้นความยึดถือมีความสุข 
มีความสงบที่ไม่มีอะไรเหมือน"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 ตุลาคม 2568

ความสุขภายใน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ต.ค. 2568

"มนุษย์ในโลกใฝ่ฝันอิสรภาพ ใฝ่ฝันเสรีภาพ 
ก็ได้แต่ฝันแล้วไม่มีจริง 
ในโลกเต็มไปด้วยความทุกข์ 
เต็มไปด้วยพันธนาการ เต็มไปด้วยภาระ 
แต่ถ้าเราเข้าใจธรรมะ 
เข้าใจธรรมะคือเข้าใจความจริงของโลก 
เข้าใจความจริงของชีวิต 
เข้าใจความจริงของร่างกายจิตใจ 
เราจะเข้าใจโลกเข้าใจชีวิตได้ 
ถ้าเราเรียนรู้จนเข้าใจความจริงของร่างกายจิตใจได้ 
เพราะร่างกายจิตใจก็คือโลก 
เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั่นเอง 
ถ้าเข้าใจตรงนี้ก็จะเข้าใจโลกทั้งหมด 
พอไม่ยึดถือที่จิตดวงเดียว 
ก็ไม่ยึดถือกายไม่ยึดถือใจ 
ไม่ยึดถือโลกทั้งโลก อะไรจะเกิดขึ้นจิตจะไม่หวั่นไหว"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
13 ตุลาคม 2568

เข้าใจธรรมะก็เข้าใจโลก :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ต.ค. 2568

"จุดแรกที่เราจะลงมือภาวนา 
ใจต้องสู้ ใจต้องห้าวหาญ ตรงที่ใจเรากล้าหาญ 
เรียกว่าเรามีสัมมาวายามะ หรือความเพียรชอบ 
ความเพียรไม่ใช่แปลว่าขยัน 
ความเพียรมาจากคำว่า “วีระ” กล้าหาญ 
เพราะฉะนั้นสัมมาวายามะ ก็จะต้องมีความเพียรชอบ 
คือมีใจที่กล้าหาญที่จะต่อสู้กับกิเลส 
กล้าหาญที่จะพัฒนากุศลที่มีอยู่ 
พัฒนากุศลให้งอกงามออกไป 
ฉะนั้นถ้าเริ่มต้นใจอ่อนแอ ท้อแท้ ป้อแป้ ไม่ได้กินหรอก
ฉะนั้นเวลาเรียนกับหลวงพ่อ 
ใครมา โอ๊ย โอดครวญ หนูไม่ดีเลย 
หนูเป็นอย่างนั้น หนูเป็นอย่างนี้ หนูท้อแท้ 
โอ๊ย ฟังแล้วอยากเบิ๊ดกระโหลก

ฉะนั้นเรียนธรรมะกับหลวงพ่อ อย่าอ่อนแอ 
สนามรบอันนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ 
เป็นสนามรบที่เราจะสู้กับมาร สู้กับกิเลส 
เพื่อจะข้ามวัฏฏะให้ได้ 
ฉะนั้นถ้าเราอ่อนแอ เราก็แพ้มารตลอด 
เพราะฉะนั้นไปปลุกใจตัวเองให้มันองอาจกล้าหาญ 
เมื่อก่อนหลวงพ่อเวลาภาวนาแล้วมันท้อแท้ 
มันเหนื่อยหน่าย ก็คิดถึงครูบาอาจารย์ 
ก่อนที่ท่านจะมาเป็นครูบาอาจารย์ของคน ของเทวดาได้ 
ท่านก็เป็นคนอย่างเรานี่ล่ะ มี 2 มือ 2 เท้าเหมือนกัน 
ท่านทำได้เราก็ต้องทำได้ ต้องตามท่านไปให้ได้ ดูท่านเป็น Idol

เมื่อก่อนท่านก็มีกิเลส 
เมื่อก่อนท่านก็ล้มลุกคลุกคลาน 
ท่านผ่านมาได้ด้วยความอดทน 
ด้วยวีระ ด้วยความเพียร กล้าหาญ ท่านทำได้ 
เราเดินตามหลังท่านก็ต้องทำได้ 
แล้วมาได้ง่ายกว่าท่านอีก 
อย่างพระพุทธเจ้าถือเป็นสุดยอดเลย 
เพราะท่านทำความเพียรจนกระทั่ง
ท่านบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณได้ ไม่มีใครสอนท่าน 
เราได้เปรียบท่านเยอะเลย 
เราได้เรียนธรรมะที่ท่านสอนเอาไว้ 
ที่พระสาวกสอนเอาไว้ ที่ครูบาอาจารย์ที่ดีๆ สอนเอาไว้"
 
หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
18 ตุลาคม 2568

ปลุกใจตัวเองให้กล้าหาญ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 ต.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง