ซีดี ๙๑ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

เราหัดภาวนาไปเรื่อยๆ 
ถ้าเราเข้าใจธรรมดาของโลกเป็นอย่างนี้ 
เจริญแล้วเสื่อมในทุกด้าน 
สุขได้ก็ทุกข์ได้ ดีได้ก็ชั่วได้ 
มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ 
มีนินทา มีสรรเสริญ มีสุข มีทุกข์ 
นี้คือธรรมะประจำโลก 
คือธรรมดาของโลกเป็นอย่างนี้ 
ถ้าใจยอมรับว่าโลกต้องเป็นอย่างนี้ ตัณหามันจะไม่เกิด 
แล้วยิ่งถ้าเราภาวนาได้ประณีตลึกซึ้ง 
เรารู้ว่ารูปนามกายใจของเรานี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
หมดความยึดถือในรูปนามกายใจ 
คราวนี้เราจะพ้นทุกข์อย่างแท้จริง 

(2)
ทางออกมันมี 
จะอยู่กับโลกแบบทุกข์น้อยๆ ก็มีทางออกให้ 
คือเข้าใจมันว่าเป็นโลกธรรม 
จะพ้นโลกจะฝึกจิตให้มันอยู่เหนือโลกจริงๆ 
พ้นทุกข์เด็ดขาดจริงๆ ก็มีทางให้ 
เห็นไหมพระพุทธเจ้าท่านเก่งขนาดนี้ 
สอนธรรมะเพื่ออยู่กับโลกด้วย 
สอนธรรมะเพื่อพ้นโลกด้วย 
คนส่วนหนึ่งอินทรีย์แก่กล้าแล้ว 
ก็เรียนธรรมะที่จะพ้นจากโลก คือเรียนรู้รูปนามกายใจไป 
คนซึ่งอินทรีย์ยังอ่อนจะต้องอยู่กับโลก 
ก็เรียนรู้ธรรมะประจำโลก คือโลกธรรม 
เรียนไปอย่างนี้แล้วมันจะทุกข์น้อยลง


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
11 กันยายน 2564

CD 91

อยู่ให้เป็นแล้วเย็นสบาย :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 ก.ย. 2564

การภาวนาจุดตั้งต้นเลย รู้สึกตัวขึ้นมาให้ได้ 
ถ้าเราไม่สามารถฝึกจิตให้ทำหน้าที่ที่ถูกต้องของจิต คือทำหน้าที่รู้ ก็คือฝึกไม่ได้ 
จิตมันก็จะไปปนเปื้อนอยู่กับความสุข ความทุกข์ 
ปนเปื้อนอยู่กับความจำได้หมายรู้ 
ปนเปื้อนอยู่กับความปรุง ดีปรุงชั่ว 
ไม่สามารถเห็นได้ว่า
ความสุขความทุกข์ ก็ถูกรู้ 
ความจำได้หมายรู้ ก็ถูกรู้ 
ความปรุงดีปรุงชั่ว ก็ถูกรู้ 
ฉะนั้นถ้าเราไม่มีจิตที่เป็นคนรู้ เราจะทำงานขั้นต่อไปไม่ได้ 

งานขั้นที่สอง คือการแยกขันธ์ 
ขั้นแรกคือฝึกจิตให้ตื่นขึ้นมาให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานขึ้นมา 
พอจิตเป็นผู้รู้แล้ว ไม่ใช่รู้อยู่เฉยๆ 
รู้อยู่เฉยๆ ยังไม่ได้เดินปัญญา ใช้ไม่ได้ ไม่ใช่ทาง 
มันเป็นแค่จุดตั้งต้นที่จะเดินปัญญาเท่านั้นเอง 
การเจริญปัญญาจะเริ่มต้นตั้งแต่การแยกธาตุแยกขันธ์ได้ 
จิตมันตั้งมั่นขึ้นมา แล้วมันจะแยกได้ 
ร่างกายเป็นของถูกรู้ จิตเป็นผู้รู้ 
อย่างนี้เรียกแยกธาตุแยกขันธ์ได้ แยกรูปแยกนาม 
การเห็นรูปนามแยกรูปแยกนามได้เป็นปัญญาขั้นต้นเท่านั้น 
แต่จะเจริญวิปัสสนาได้ต้องเห็นไตรลักษณ์ 
ถ้าไม่เห็นไตรลักษณ์ไม่ใช่วิปัสสนา 
จับหลักตัวนี้ให้แม่นเลย 

งานแรก คือตื่นขึ้นมา 
หลุดออกจากโลกของความคิดความฝันโดยที่ไม่เผลอไม่เพ่ง 
อันที่สอง คือ แยกขันธ์ออกมาให้ได้ 
งานที่สามของเรา คืองานเจริญวิปัสสนา 
พอเราแยกขันธ์ได้ เราก็จะเห็นรูปแต่ละรูป นามแต่ละนาม
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีแต่ความไม่เที่ยง มีแต่การทนอยู่ไม่ได้ 
ถูกบีบคั้นให้แตกสลายอยู่ตลอดเวลา 
แล้วบังคับไม่ได้ ควบคุมไม่ได้ ไม่เป็นไปตามใจอยาก 
นี่คือเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 ตุลาคม 2564

งานภาวนา 3 ขั้น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ต.ค. 2564

ถ้าตามใจกิเลสแล้ว 
ไม่ว่าจะไปเจริญสติปัฏฐาน 
ไปนั่งสมาธิ ไปทำวิปัสสนา 
ไม่ได้เรื่อง ไม่สำเร็จหรอก 
ฉะนั้นถ้าใครก็ตามจะมาถามหลวงพ่อว่าจะปฏิบัติอย่างไร 
สำรวจตัวเองก่อนจะถาม กิเลสนั้นเราสู้กับมันไหม 
หรือเรายอมแพ้มัน ถูกมันลากจูงจมูกทั้งวันอย่างนั้น 
ถ้าแบบนั้นยังไม่ต้องมาถาม
ว่าเจริญสติ เจริญปัญญาอย่างไร มันทำไม่ได้ 

ขั้นแรกเลยอ่านจิตใจตัวเองไป มีกิเลสอะไรก็รู้เอา 
อย่าเข้าข้างกิเลส อย่าปกป้องกิเลส 
อย่าสงวนรักษากิเลส เข้าข้างกิเลสอย่างที่หลวงพ่อเล่า 
เช่นเล่นเลศต่างๆ มีอุบายในการพลิกพลิ้ว 
เคยพลิ้วกับทางกฎหมายแล้วสำเร็จ 
แต่กรรมนี้ไม่มีทางสำเร็จเลยที่จะหนี 
ถ้าทำเหตุเมื่อไรก็มีผลเมื่อนั้น 
ถ้าเราภาวนา เรารู้เราเห็น เราจะไม่กล้าทำชั่ว 
เราจะอยากทำความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป 
เพื่อจะได้ไม่ต้องเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะที่น่ากลัวนี้ 
กระทบกระทั่งกันตลอดเวลา 
ฉะนั้นตั้งเป้าไว้เลย 
เราต้องสู้กับกิเลสของเรา ไม่ใช่ตีกับคนอื่น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 พฤศจิกายน 2564

อย่าถนอมรักษากิเลส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 พ.ย. 2564

เบื้องต้นถนัดดูกาย เราก็ดูกาย 
ถนัดดูเวทนา เราก็ดูเวทนา 
ดูกาย เราก็เห็นกายกับจิตเป็นคนละอัน ดูเบื้องต้น 
ต่อไปก็เห็นร่างกายนี้ก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ถนัดดูเวทนาทางกาย เราก็ดูไป เราก็เห็นไตรลักษณ์ 
ถนัดดูเวทนาทางใจก็ดูไป 
แล้วสุดท้ายก็เห็นว่ามันก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
กุศล อกุศลทั้งหลาย ดูไปก็เห็นตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์อีก 
สุดท้ายตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
สุดท้ายเราก็เห็นขันธ์ 5 ทั้งหมดนั่นล่ะตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 พฤศจิกายน 2564

ขันธ์ทั้ง 5 ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 พ.ย. 2564

ทำวิปัสสนาพอสมควร 
พอจิตเริ่มเหนื่อยก็หยุด
อย่าตะบี้ตะบันทำวิปัสสนา 
ก็ต้องหยุดทำสมถะขึ้นมา 
ทำสมาธิให้จิตมีกำลังขึ้นมาแล้วไปเดินปัญญาต่อ 
ถ้าเดินอย่างนี้ทำให้มาก เจริญให้มาก 
ไม่ขี้เกียจไม่ใช่นานๆ ทำที ทำให้ได้ทุกวันๆ 
ทำให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้ 
เราก็อาจจะได้มรรคได้ผลในชีวิตนี้ ไม่ต้องรอชาติไหนหรอก 
ถ้าเราทำไม่ถูก ทำถูกแล้วขี้เกียจ ยังไม่ได้หรอกอีกนาน 
กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 พฤศจิกายน 2564

กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 พ.ย. 2564

เรามีอิสระที่จะทำกรรม 
เราพอใจที่จะหาความสุขในโลกิยธรรม ความสุขอย่างโลกๆ 
ก็หาไปเถอะ หลวงพ่อไม่ว่าอะไรหรอก 
หลวงพ่อแค่บอกว่า มันมีความสุขที่เหนือกว่านี้อีก 2 อย่าง 
คือความสุขของสมาธิ กับความสุขของการเจริญปัญญา
จนเกิดมรรคเกิดผลนิพพานขึ้นมา 
เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ เป็นลำดับไป 
ในสายตาของผู้ทรงฌาน 
พวกความสุขในโลกิยะเป็นความสุขที่สกปรก 
เป็นความสุขที่ไม่ดีจริง 
ถ้าในสายตาของท่านที่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ไปแล้ว 
ก็เห็นว่าความสุขของสมาธิยังไม่ยั่งยืน มีความสุขที่ยั่งยืนกว่านั้นอีก 

เราก็มีสิทธิที่จะเลือก ว่าเรามีเป้าหมายในชีวิตเรา 
ต้องการความสุขระดับไหน 
ที่จริงทุกคนต้องการความสุข 
ความสุขที่เราต้องการจะเป็นระดับไหน 
ก็แล้วแต่พวกเราทุกคนมีอิสระที่จะเลือกเส้นทางในชีวิตของตัวเอง
แต่ละคนก็มีทางเดิน มีอิสระที่จะเดินของตัวเอง 
นี่ล่ะกฎแห่งกรรมมันยุติธรรม 
ถ้าเราพอใจแค่นี้ เราก็ดำรงชีวิตอยู่แค่นี้ เราก็ได้แค่นี้ 
ถ้าเราปรารถนาสิ่งที่สูงขึ้นไป สิ่งที่ยั่งยืนขึ้นไป 
เราก็ต้องอดทนพากเพียร ทำกรรมที่สูงขึ้นไปอีก 
กรรมระดับสูงคือกรรมฐาน 
ถ้าเอาความสงบก็เรียกทำสมถกรรมฐาน 
ถ้าเราเจริญวิปัสสนากรรมฐาน มุ่งไปสู่มรรคผลนิพพาน 
ก็จะได้พ้นทุกข์เด็ดขาด ก็เป็นเรื่องของกรรมทั้งนั้น 
ก็เลือกเอา จะทำอะไรก็เอา 
เป็นเสรีภาพเป็นสิทธิส่วนบุคคล ไม่ว่ากัน 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 พฤศจิกายน 2564

เรามีสิทธิ์เลือกความสุขของตัวเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 พ.ย. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

อยู่ให้เป็นแล้วเย็นสบาย :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 11 ก.ย. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช