220406B-4 เริ่มจากไม่มีอะไร ไม่มีตัวตน ตอนที่ 4 (ไฟล์แนะนำ)

เสียงนำเจริญสติขณะพัก ขณะดู ขณะมอง

LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

61-หมวดนำปฏิบัติ

62 นำนั่งภาวนาเรื่อง พุทโธ ความง่วง

หมวดปกิณกะกรรมฐาน

144 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่อง จิตเป็นที่เกิดของธรรมทั้งหลาย

หมวดกรรมฐาน-อมตธรรม

สภาวะธรรมคืออะไร 441009

ที่เรามาภาวนาไม่ใช่เพื่อจะเหนือธรรมดา 
แต่เราภาวนาเพื่อให้จิตใจมันเห็นความจริงซ้ำแล้วซ้ำอีก 
ความจริงในร่างกาย ความจริงในจิตใจ 
พอเห็นความจริงจนกระทั่งมันยอมรับว่าธรรมดาเป็นอย่างนี้ล่ะ 
ธรรมดาต้องแก่ พอแก่เราก็ยอมรับได้ เราไม่ทุกข์ 
ธรรมดาต้องเจ็บต้องป่วย ยอมรับได้ 
เจ็บป่วยขึ้นมาเราก็ไม่ทุกข์ ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา 
ธรรมดาจะต้องตาย ถ้าจะตายเราก็ไม่ทุกข์ ถือว่าธรรมดา 
ในด้านจิตใจ เราก็ประสบกับอารมณ์ที่พอใจบ้างไม่พอใจบ้าง 
ก็เป็นเรื่องธรรมดา 
ไม่ใช่ว่าเราจะเจอแต่อารมณ์ที่ถูกใจอย่างเดียว 
อารมณ์ที่ไม่ถูกใจเราก็ต้องเจอ 

ถ้าใจเรายอมรับความจริงได้ 
เวลากระทบอารมณ์ จิตมันจะค่อยเป็นกลาง 
กระทบอารมณ์แล้วก็สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น 
สักแต่ว่าได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัส ใจมันยอมรับได้ 
เสียงมากระทบหู จะเสียงชมหรือเสียงด่า 
มันก็แค่เสียงเหมือนกัน มาแล้วมันก็ไป 
เราพยายามฝึกกรรมฐานไม่ได้ฝึกเพื่อจะอยู่เหนือธรรมดา 
แต่ฝึกเพื่อให้ยอมรับธรรมดา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
 19 มกราคม 2568

ฝึกเพื่อยอมรับความเป็นธรรมดา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ม.ค. 2568

ในความเป็นจริงแล้ว
ชีวิตกับการปฏิบัติธรรมนี่มันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 
แยกจากกันไม่ได้ 
แต่เราต้องเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมก่อน 
ทุกวันนี้เราเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมนี่มั่วมากเลยแคบมากไป 
คิดว่าต้องไปวัด นุ่งขาวห่มขาว 
ต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจงกรม 
ถึงจะเป็นการปฏิบัติธรรม 
ที่จริงธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอน
เอาไปใช้ได้จริงๆ ในชีวิตของเรานี่ล่ะ 
อย่างฆราวาสเราก็ปฏิบัติธรรมแบบฆราวาส 
พระก็มีปฏิบัติธรรมแบบพระ 
คนที่ต้องการอยู่กับโลก
ก็ปฏิบัติธรรมแบบที่จะอยู่กับโลก
แล้วมีความสุขความเจริญ 
คนที่อยากพ้นโลกก็ปฏิบัติอีกแบบหนึ่ง 
ทีนี้เราไปคิดว่าการปฏิบัติธรรมต้องนั่งสมาธิ 
เดินจงกรม ต้องทำสมถะ ต้องวิปัสสนา 
มันก็ถูกแต่ถูกเสี้ยวเดียวส่วนเดียว 
ที่จริงการปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
2 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.พ. 2568

นั่งสมาธิได้ครั้งละหลายๆ ชั่วโมง 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจของตัวเอง 
นั่งแล้วเคลิ้มๆ ก็นั่งทรมานตัวเองเปล่าๆ 
ไม่มีประโยชน์อะไร 
หรือเดินจงกรมหามรุ่งหามค่ำ 
แต่ไม่มีสติรู้กายรู้ใจ ก็เดินเหนื่อยเปล่า
เพราะฉะนั้นตรงอัตตกิลมถานุโยค 
ทรมานตัวเอง ไม่ได้นับที่เวลาหรอก 
แต่นับที่มีสติในการปฏิบัติหรือเปล่า 
ถ้าขาดสติในการปฏิบัติ 
แล้วก็ไปนั่งกำหนดลมหายใจ 
ดูท้อง ดูมือ ดูเท้า ดูลม 5 นาที 
มันก็คือทรมานตัวเอง 5 นาที 
แต่ถ้าเรามีสติอยู่ เห็นร่างกายหายใจ 
เห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นร่างกายเคลื่อนไหว ร่างกายหยุดนิ่ง 
ใจเป็นแค่คนรู้คนดูอยู่ทั้งวัน 
ก็ไม่จัดว่าเป็นการทรมานตัวเอง 
แต่เป็นการปฏิบัติ

เพราะฉะนั้นตัวที่จะชี้ขาดว่า
ที่เราทำอยู่นี้เป็นการปฏิบัติธรรมจริงหรือเปล่า 
อยู่ที่เรามีสติจริงหรือเปล่า 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
8 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมไม่ใช่การทรมานตัวเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ก.พ. 2568

พวกเราชาวพุทธทั้งหลายฝึกเดินในเส้นทางที่พระพุทธเจ้าสอน 
รู้ทุกข์คือรู้กายรู้ใจของตัวเอง อย่าละเลย 
รู้เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเห็นความจริง 
ร่างกายจิตใจของเราเป็นแต่ของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
จิตมันจะเบื่อหน่ายคลายความยึดถือ 
พอมันไม่ยึดถือมันหลุดพ้น 
ต่อไปร่างกายจะแก่จิตไม่สะเทือนเลย 
ร่างกายจะเจ็บจิตไม่หวั่นไหว 
ร่างกายจะตายจิตบางทีเบิกบานด้วยซ้ำไป 
ตัวทุกข์มันจะแตกแล้ว

จิตที่ฝึกอบรมดีแล้วนำความสุขมาให้เรา 
แล้วการจะฝึกอบรมให้ดีก็คือการรู้ทุกข์นั่นล่ะ ดีที่สุดเลย 
หัดรู้สภาวะเรื่อยๆ แล้วสัมมาสติก็เกิด 
สัมมาสติเกิดเมื่อไร สัมมาสมาธิก็เกิด 
มีสัมมาสติ มีสัมมาสมาธิ 
สัมมาญาณะคือการเจริญปัญญาก็จะเกิด 
ไม่ได้คิดเอา แต่ต้องเห็นสภาวะเอา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดเขาบางทราย พระอารามหลวง
22 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงเย็น)

หนทางรู้ทุกข์อย่างแจ่มแจ้ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ก.พ. 2568 (ช่วงเย็น)

ต้องภาวนากันแทบเป็นแทบตายเลยกว่าจะเห็น 
ไม่ใช่นั่งท่องๆ แล้ว โอ้ เข้าใจปฏิจจสมุปบาท 
เข้าใจแบบนั้นสู้กิเลสไม่ได้หรอก 
มันไม่เห็นกระบวนการ หรืออวิชชาเป็นอย่างไร 
อวิชชามีตั้ง 8 ตัวจะรู้อย่างไรในขณะจิตเดียว 
ไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเราต้องค่อยๆ ทำไป 
เบื้องต้นฝึกให้จิตตั้งมั่น 
ด้วยการรู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา 
เรารู้ทันได้ถ้าเราฝึกทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่งทุกวัน 
ทุกวันต้องทำ แรกๆ หัดใหม่ๆ หลวงพ่อบอกวันละ 15 นาที 
ตอนนี้เพิ่มแล้ว ถ้ายังมีขาอยู่ ยังเดินได้ ไปเดินให้ได้วันละ 3 ชั่วโมง 
3 ชั่วโมงเดินทีเดียวไม่ไหว แบ่งก็ได้ 
เช้าชั่วโมงหนึ่ง กลางคืน 2 ชั่วโมงอะไรอย่างนี้ 

ถ้าพวกเรามีเวลาว่างเมื่อไรก็ถลุงมัน
ให้มันวอดวายหายไปเฉยๆ น่าเสียดาย 
โดยเฉพาะเอาเวลาไปใช้พัฒนากิเลส 
ตามใจกิเลสไปเรื่อยๆ 
กิเลสมันก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ 
พัฒนาสติ พัฒนาสมาธิ ปัญญาของเราไปสิ 
จิตใจเราก็จะแข็งแรงขึ้น กุศลมันจะแข็งแรงขึ้น 
แล้วสุดท้ายเราก็ละบาปอกุศลได้ 
เจริญกุศลถึงพร้อมได้ทั้งศีล สมาธิ ปัญญา 
เราก็จะข้ามโลกได้ ข้ามโลกได้เข้าสู่โลกุตตระได้ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
บ้านจิตสบาย
18 พฤษภาคม 2568

อย่าถลุงเวลาให้วอดวายไปเฉยๆ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ค. 2568

หมวดกรรมฐาน

04. รูปนามขันธ์

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

การปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.พ. 2568

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks