ซีดี ๙๐ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

การทำในรูปแบบจำเป็น ทำให้จิตมีกำลัง 
ถ้าจิตไม่มีกำลัง มันเหมือนมีดทื่อๆ 
เอามีดทื่อๆ ไปฟันต้นไม้ป๊อกๆๆ ไม่ได้เรื่อง ต้นไม้ไม่สะเทือน 
แต่จิตมันมีสมาธิ มันมีกำลัง 
มันเหมือนมีดที่ลับไว้คมแล้ว เหมือนพร้าอะไรอย่างนี้ 
ฟันฉับเดียว ฟันอะไรก็ขาดสะบั้นเข้าไปตรงนั้น 
อีกหน่อยมันจะไปฟันอาสวกิเลส 
ฟันขาด อาสวะที่มันห่อหุ้มจิตอยู่ 
จิตก็หลุดพ้นจากอาสวะ 

(2)
เพราะฉะนั้นการทำในรูปแบบนี่พวกเราต้องทำ 
ขั้นต่ำสุดที่เราจะได้คือได้สมาธิเอาไว้เดินปัญญา 
สูงกว่านั้นก็คือเราเดินปัญญาอยู่ในสมาธิก็สามารถทำได้ 
ฉะนั้นถือศีล 5 ทุกวันแบ่งเวลาทำในรูปแบบไว้ 
เวลาที่เหลือเจริญสติในชีวิตประจำวัน

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
23 พฤษภาคม 2564 ไฟล์ 640523 ซีดีแผ่นที่ 90

CD 90

ถ้าทิ้งรูปแบบ จิตจะไม่มีแรง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 พ.ค. 2564

“จริงๆ สิ่งที่เราต้องการในชีวิตเรา
คือปัจจัย 4 ทางร่างกาย ปัจจัย 4 ทางจิตใจ 
ที่หลวงพ่อว่าสิ่งที่จะเป็นปัจจัย 4 ของจิตใจ
ก็คือมีทำทานทำบุญไป มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา 
นั่นล่ะเป็นปัจจัยที่ให้จิตใจของเราสดชื่นแข็งแรง 
เหมือนปัจจัย 4 ทำให้ร่างกายของเราสดชื่นแข็งแรง 
เราก็ค่อยๆ พัฒนาตัวเองไป 
รักษาศีล เจริญสติ เจริญปัญญาไป ชีวิตก็จะดีขึ้นๆ 
ร่างกายนี้ตายแล้วก็ตายเลย แต่จิตนี้ตายแล้วเกิดต่อ 
เพราะฉะนั้นให้ความสำคัญกับการพัฒนาจิตใจ
ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

ระหว่างให้ร่างกายอยู่รอดกับให้จิตใจอยู่รอด 
เอาจิตใจอยู่รอดไว้ รอดจากกิเลสได้มีความสุขที่สุดเลย 
มีชีวิตอยู่ทางโลกรอดไปวันหนึ่งๆ 
ก็เพื่อรอความทุกข์อันใหม่ที่จะมาถึง 
แต่จิตใจที่มันอยู่รอดไปแล้ว มันมีความสุข มันมีความอิ่ม 
มันมีความเต็มอยู่ในตัวเอง ไม่หิวไม่กระหาย 
ความหิวความกระหายของจิตก็คือตัวตัณหา 
คือมันไม่โง่เสียอย่างเดียว มันก็ไม่หิว"


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 สิงหาคม 2564

ปัจจัย 4 ของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ส.ค. 2564

อาศัยช่วงของโควิดเราออกไปเที่ยวไม่ได้ 
ถ้าเราชำนาญในการพิจารณาร่างกาย 
เราก็เที่ยวอยู่ในร่างกาย ไม่ให้จิตหนีออกจากกาย 
ถ้าจิตเที่ยวอยู่ในร่างกายนี้ คอยรู้สึกอยู่ในกายนี้ 
กิเลสชั่วหยาบทั้งหลายเกิดไม่ได้ มันมีสติเที่ยวอยู่ในกาย 
แล้วถ้าปัญญามันเกิดมันจะเห็นว่า
กายนี้ว่างเปล่า กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
จิตที่ไปรู้กาย เที่ยวอยู่ในกาย 
สงบ สะอาด สว่าง สบาย 
จิตที่ดีเที่ยวอยู่ในกายนี้มีความสุข 
ฉะนั้นเราพิจารณาเที่ยวอยู่ในกาย มีความสุข 
ดูจิตดูใจ เห็นจิตเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย 
เห็นจิตสร้างภพน้อยภพใหญ่ทางใจ เห็นแต่ทุกข์ 
ภาวนาแล้วก็จะรู้แจ้งแทงตลอด 
ความเกิดมีขึ้นครั้งใด ความทุกข์มีขึ้นเมื่อนั้น 
ความเกิดเกิดขึ้นเมื่อใด ความทุกข์เกิดขึ้นเมื่อนั้น 
ก็เกิดดี เกิดเลว หมุนเวียนอยู่ในจิตเรานี่ล่ะ 
เห็นอย่างนี้ต่อไปจิตมันก็รู้ว่า 
ภพทั้งหลายเอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้ 
หรืออย่างถ้าเราดูกายมา เราไปเกิดในภพที่มีกาย ก็ยังมีทุกข์อีก มันรู้ 
ฉะนั้นไม่ว่าจะไปเกิดที่ไหน มีกายมีจิตอยู่ก็ยังมีทุกข์อยู่

การภาวนา จะค่อยๆ สะสมสติปัญญา 
เกิดความรู้ถูกความเข้าใจถูกเป็นลำดับๆ 
เราพาจิตเที่ยวอยู่ในกาย 
เราก็จะรู้เลยกายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้มีแต่ตัวทุกข์ 
แต่จิตที่มันเพลินๆ ดูกายเพลินๆ ไป มันสงบ มีความสุขได้ 
เราภาวนาไม่มาหยุดอยู่แค่ความสุข ความสงบของจิต 
เราภาวนาเราสังเกตจิตใจต่อไปอีก 
จิตใจไม่ได้อยู่เฉย จิตใจสร้างภพตลอด 
จิตใจเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายตลอด 
ตรงที่จิตมันสร้างภพจิตมันเที่ยวไปทางใจ 
เที่ยวไปในธรรมารมณ์ต่างๆ ก็เป็นภพดีภพชั่วทั้งหลายขึ้นมา 
ฉะนั้นจิตท่องเที่ยวไปก็ทุกข์ 
มีกายอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
มีจิตอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
ภาวนาก็จะเห็นอย่างนี้ 
พอเห็นแล้วมันจะรู้เลยว่า ไม่มีที่ที่จะให้ไปเกิดหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2564

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

สติปัฏฐานคือมีสติอยู่ในฐานกาย เวทนา จิต ธรรม 
ฐานใดฐานหนึ่ง 
ถ้าเมื่อไรไม่มีสติรู้กาย ไม่มีสติรู้ใจ 
เมื่อนั้นไม่ได้ทำสติปัฏฐาน 
พระพุทธเจ้าบอกสติปัฏฐานเป็นเอกายนมรรค 
เป็นทางสายเอก เป็นทางสายเดียวเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น 
จิตจะเข้าถึงความสิ้นตัณหาได้ต้องทำสติปัฏฐาน 
ไม่มีทางเลือกทางที่สอง 
สติปัฏฐานมี 2 อย่าง 
อันแรกทำให้เกิดสติ อันที่สองทำให้เกิดปัญญา 
จะมีปัญญาได้ต้องมีสัมมาสมาธิ มีสมาธิที่ถูกต้อง 
ในที่สุดจากวิปัสสนาก็จะกระโดดขึ้นไปสู่ปัญญา 
จากวิปัสสนาปัญญาจะกระโดดขึ้นไปสู่โลกุตตรปัญญา 

ฝึกสติปัฏฐานไว้ มีสติรู้กายเนืองๆ รู้จิตใจเนืองๆ 
ต่อไปปัญญาเกิดก็แยกขันธ์ได้ 
วิปัสสนาปัญญาเกิด ก็จะเห็นไตรลักษณ์ของแต่ละขันธ์ 
สุดท้ายโลกุตตรปัญญาเกิด 
ก็ตัดกระแสเข้าไปสู่ธรรมแท้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
8 สิงหาคม 2564

สติปัฏฐานเป็นทางสายเอก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ส.ค. 2564

อยู่อย่างไรถึงจะเรียกว่าอยู่เป็น 
อยู่แบบเข้าใจโลก เข้าใจชีวิต 
ว่าไม่มีอะไรที่เราได้ทุกสิ่งทุกอย่างหรอก 
โลกนี้ไม่เป็นไปตามใจปรารถนา 
อย่างเราอยากให้โควิดหมดไป ยังไม่ถึงเวลามันก็ไม่หมด 
ก็อยู่ไปอย่างระมัดระวัง มีสติรักษาจิตใจไม่บ้าเสียก่อน 
รักษาร่างกายให้ดีที่สุด เรียกอยู่เป็น 

พอเวลาจะตายก็ตายเป็น 
มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา ดูไปเรื่อยๆ 
เห็นสติรู้ร่างกายมันทรมาน จิตมันตั้งมั่นเป็นคนรู้ 
ดูลงไปร่างกายที่เจ็บปวดนั้นไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
มันเป็นสมบัติของโลกที่เรากำลังจะคืนให้โลกแล้ว 
จิตใจก็ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
เราสั่งอะไรมันไม่ได้สักอย่างเลย แต่ทำได้แค่รู้ทันมันไป 
มันยินดีในภาวะอย่างนี้ 
มันยินร้ายในภาวะอย่างนี้ 
ในที่สุดก็รู้ทุกอย่างด้วยความเป็นกลาง 
ถ้าตายไปก็ไปสุคติ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 สิงหาคม 2564

อยู่ให้เป็น ตายให้เป็น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 ส.ค. 2564

พยายามตั้งใจทุกวันๆ 
ทุกวันเราจะต้องสร้างความดีให้ได้อย่างน้อยก็อย่างหนึ่ง 
ตั้งใจไว้เลย ทุกวันนี้จะต้องทำความดีสักอย่างหนึ่ง 
สะสมไปเรื่อย อาจจะไปช่วยสงเคราะห์คน ไปช่วยสัตว์ลำบาก 
ไปอย่างโน้นอย่างนี้แล้วแต่โอกาส 
แล้วแต่ความเหมาะสม แล้วแต่ความสามารถ 
ฉะนั้นทุกวันทำความดีอะไรสักอย่างหนึ่งก็ยังดี 
ทำอะไรไม่ได้หรือไปกวาดหน้าบ้านเราให้สะอาดๆ 
คนผ่านไปผ่านมาเขาได้สบายใจแค่นี้ก็ดีแล้ว ฝึกตัวเองทุกวันๆ 

ส่วนเรื่องกรรมฐานก็ต้องทำทุกวัน 
ความดีมีโอกาสทำก็ทำ ถ้ายังไม่มีโอกาสก็อยู่เฉยๆ 
แต่กรรมฐานต้องทำ ค่อยๆ ฝึกไป 
มีร่างกายทั้งที แทนที่เอาไปทำเหลวไหล 
เอามาฝึกกรรมฐานเสีย เอามาหายใจเข้าพุท หายใจออกโธ 
เราใช้ร่างกายเราให้เกิดประโยชน์ 
หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ นี้เป็นประโยชน์ของตัวเองในปัจจุบัน 
แล้วพอเราเข้าใจธรรมะขึ้นมาแล้ว 
มันก็เป็นประโยชน์สำหรับผู้อื่นในอนาคต 
ฉะนั้นอาศัยร่างกาย ไหนๆ ก็มีแล้ว 
ก็เอามาทำประโยชน์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
เรียนรู้ลงไปเรื่อยๆ 
จนกระทั่งมันถอดถอนความเห็นผิด 
กายนี้มันไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
พอเราตามรู้ตามดูไปเรื่อย เดี๋ยวมันก็ต้องเห็นจนได้ 
กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
พอเห็นอย่างแจ่มแจ้ง พอตอนกายมันแก่ 
เออ กายมันแก่ไม่ใช่เราแก่ กายมันเจ็บไม่ใช่เราเจ็บ 
กายมันตายไม่ใช่เราตาย เฝ้ารู้เฝ้าดูเรื่อยๆ ไป 
เราจะได้ไม่ทุกข์เพราะกาย ไม่กังวล ไม่เคร่งเครียด 
เพราะฉะนั้นรักกายมากก็กังวลมากทุกข์มาก พยายามฝึกตัวเอง

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนวันติธรรม
15 สิงหาคม 2564

ใช้ร่างกายให้เกิดประโยชน์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 ส.ค. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ถ้าทิ้งรูปแบบ จิตจะไม่มีแรง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 พ.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช