"เราค่อยๆ ฝึกตัวเอง 
เราจะรู้เลยการถือศีลอย่างงมงายใช้ไม่ได้ 
การมีข้อวัตรปฏิบัติอย่างงมงาย 
คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะดี ทำอย่างนี้แล้วจะดี 
สิ่งที่มุ่งคือดีปรารถนาดี แต่พวกเรานักปฏิบัติเราไม่ได้มุ่งที่ดี 
เพราะดีมันไม่เที่ยง 
สิ่งที่เรามุ่งนั้นต้องการเห็นความจริงของรูปนามกายใจ 
เราภาวนาเราค่อยๆ ฝึกตัวเองไป 
ทีแรกเราคิดว่าทำอย่างนี้ดี ทำอย่างนี้ดี 
เช่น ตื่นตีสองมาภาวนาแล้วดีอะไรอย่างนี้ 
ทุกวันก็พยายามตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีสอง 
เครียดมากเลย จะนอนก็คอยระวังว่าจะถึงตีสองหรือยัง 
จะได้ลุกขึ้นมา นี่เรื่องงมงาย 
ทำแล้วมันไม่ได้หายเครียดหรอก มันเครียดมากกว่าเก่า 

เราค่อยๆ สังเกตไป เราภาวนาไม่ได้มุ่งไปที่ดี 
ไม่ได้มุ่งไปที่สุข ไม่ได้มุ่งไปที่สงบ 
แต่ถามว่าภาวนาแล้วดีไหม ดี 
ภาวนาแล้วสุขไหม สุข ภาวนาแล้วสงบไหม สงบ 
แต่ความดี ความสุข ความสงบ ไม่ใช่เป้าหมาย
เป้าหมายจริงๆ คือความพ้นทุกข์
เราจะพ้นทุกข์ได้เราก็ต้องปล่อยวางสิ่งที่เรียกว่าตัวทุกข์ 
เราไม่ไปหยิบฉวยตัวทุกข์ขึ้นมา 
ตัวทุกข์ก็คือตัวรูป ตัวนาม ตัวกาย ตัวใจของเรา 
เราจะวางรูปนามกายใจได้ก็ต้องเห็นความจริงของมัน 
คือเห็นไตรลักษณ์ 

ฉะนั้นถ้าเราภาวนา เราคิดว่าถือศีลอย่างนี้มีข้อปฏิบัติอย่างนี้ดี 
นั่นคือสีลัพพตปรามาส ถือศีลบำเพ็ญพรตแบบลูบๆ คลำๆ 
ก็ต้องรู้ว่าการรักษาศีลเป็นข้อดีไหม ดี 
แต่ไม่ใช่รักษาศีลเพื่อจะดี เพื่อจะสุข เพื่อสงบ 
การมีข้อวัตรปฏิบัติพระก็มี แต่ไม่ได้มีข้อวัตรปฏิบัติเพื่อไว้ข่มคนอื่น 
แต่เอาไว้เพื่อจะขัดเกลาจิตใจตัวเอง 
จนกระทั่งวันหนึ่งให้การอบรมกับจิตใจ 
จนกระทั่งวันหนึ่งมันเห็นความจริงของกายของใจ 
ฉะนั้นเราจะต้องก้าวพัฒนาตัวเองมาสู่
การเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจให้ได้ 
ถ้าเราภาวนาถือศีลบำเพ็ญพรต 
แต่ไม่ก้าวมาสู่การเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ 
อันนั้นยังลูบๆ คลำๆ อยู่ ยังไม่ใช่แก่น 
ยังไม่ได้แก่นของการปฏิบัติ"


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กรกฎาคม 2564

วันอาสาฬหบูชา

สีลัพพตปรามาส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

สีลัพพตปรามาส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช