มีร่างกาย มันก็มีภาระ มีผมก็มีภาระ มีขนก็มีภาระ 
อย่างต้องโกนหนวดโกนเครา 
โกนขนรักแร้ โกนขนหน้าแข้ง
ผิวหนังมีรูพรุนๆ อยู่ทั้งตัวเลย 
ผิวหนังมีของโสโครกไหลออกมาตลอดเวลา 
สวยแค่ไหน ไม่อาบน้ำสัก 2 - 3 วัน 
ก็ไม่มีใครเขาเข้าใกล้แล้ว เหงื่อไคลสกปรกโสโครก 
เป็นขี้กลากขี้เกลื้อนอะไรขึ้นมา ไม่ได้สวยไม่ได้งาม 
ถ้าเราดูลงไป เราก็จะเห็นร่างกายไม่ใช่ของดีของวิเศษหรอก 
มีร่างกายก็มีภาระอันมากมายเกิดขึ้น 
ใจมันก็จะค่อยๆ คลายความรัก 
ความหวงแหนในร่างกายออกไป 
สุดท้ายมันก็รู้สึกร่างกาย มันแค่ของอาศัย 
แล้ววันหนึ่งก็แตกสลายไป 
ระหว่างที่ยังไม่แตกสลายก็เป็นภาระวุ่นวายไม่เลิก 
พอเห็นอย่างนี้มันจะค่อยคลายความยึดถือในร่างกายออกไป

ถ้าเราดูจิตดูใจเราก็จะเห็น 
ความรู้สึกทุกชนิดที่เกิดขึ้นกับจิต 
จะสุขหรือทุกข์ จะดีหรือชั่ว ก็เป็นภาระกับจิตทั้งสิ้น 
เป็นภาระในการแสวงหาอารมณ์ที่ดี 
เป็นภาระในการผลักไสอารมณ์ที่ไม่ดี 
เป็นภาระในการรักษาอารมณ์ที่ดีอะไรอย่างนี้ 
มันมีภาระเกิดขึ้นทั้งหมดเลย 
ถ้าจิตมันไปหลงในความรู้สึกทั้งหลาย 
สุข ทุกข์ ดี ชั่วทั้งหลาย ก็เป็นภาระของจิต 
เห็นแล้วก็วางได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
26 มิถุนายน 2565

CD 94

กายมีแต่ทุกข์ จิตมีแต่ภาระ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 มิ.ย. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

กายมีแต่ทุกข์ จิตมีแต่ภาระ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 26 มิ.ย. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช