ซีดี ๙๔ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

111 สวดมนต์ ทำวัตร สวด

บทชัยมงคลคาถา หรือ พาหุงมหากา คือ บทสวดสรรเสริญพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ แล้วก็ พรพาหุงอันเริ่มด้วย พาหุงสะหัส จนไปถึง ทุคคาหะทิฏฐิ แล้วเรื่อยไปจนถึง มหาการุณิโกนาโถหิตายะ และจบลงด้วย "ภะวะตุสัพพะมังคะลัง สัพพะพุทธา สัพพะธรรมา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เต" อาตมาเรียกรวมกันว่า "พาหุงมหากาฯ

บทสวดพาหุงมหากา ชัยมงคลคาถา ฉบับสมบูรณ์

พวกเราไปดูเรื่องมงคล 38 ประการแล้วพยายามทำไป 
เลือกคบคนดี ไม่คบคนพาล คบคนดี 
ค่อยๆ สังเกตเอา 
ตัวไหนที่ยังบกพร่องอยู่ก็ค่อยๆ ปรับไป 
มีหน้าที่ในโลก ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดี 
อย่างหน้าที่ต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงครอบครัวอะไร 
ทำหน้าที่ให้ดี แล้วศึกษาปฏิบัติ
แล้วใจก็จะค่อยๆ พ้นกิเลส 
ใจพ้นกิเลสได้ ใจก็พ้นทุกข์ 
เพราะตัวที่ทำให้เราจิตใจมันมีความทุกข์ก็คือตัวกิเลส 
เป็นศัตรูของเราไม่ใช่คนอื่น 
ศัตรูของเราจริงๆ ก็คือกิเลสในใจเรานี่เอง 
ล้างผลาญเราตลอดเวลา 

วันนี้พูดเรื่องโลกๆ เพราะว่าอยากให้พวกเรารู้
ว่าธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนไม่ใช่มีแต่ธรรมะระดับพ้นโลก 
ธรรมะที่จะอยู่กับโลกอย่างมีความสุขท่านก็สอนเอาไว้ 
ฉะนั้นเราลองไปสังเกตในมงคลสูตรก็ได้ ดูสักสูตรหนึ่ง 
อะไรที่ท่านบอกให้ปฏิบัติ เราก็ปฏิบัติ 
อะไรที่ท่านห้าม เราก็อย่าไปทำ 
ชีวิตเราก็จะเจริญ มีความสุข มีความเจริญมากขึ้นๆ 
ยิ่งอย่างเราได้ฟังธรรมแล้วเราก็ต้องลงมือปฏิบัติธรรม 
ท่านบอกการเห็นสมณะ การฟังธรรมตามกาล 
การบำเพ็ญตบะคือการแผดเผากิเลส
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เป็นมงคลอย่างยิ่ง 
ถัดจากนั้นก็เห็นอริยสัจ พ้นจากโลกธรรมทั้งหลาย 
จิตใจเข้าถึงความไม่เศร้าโศก 
การไม่มีกิเลส จิตใจเข้าถึงความปลอดภัย 
ไม่ถูกอะไรมาเสียดแทงจิตใจให้เศร้าหมองลงมาได้อีก 
ฉะนั้นธรรมะ ดีทั้งทางโลก ดีทั้งทางธรรม


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
3 กรกฎาคม 2565

CD 94

มงคลชีวิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ก.ค. 2565

เราคอยมีสติรู้เท่าทันจิตใจตัวเองเรื่อยๆ ไป 
จิตโลภขึ้นมาก็รู้ จิตไม่โลภก็รู้ 
จิตโกรธก็รู้ จิตไม่โกรธก็รู้ 
จิตหลงก็รู้ จิตรู้เนื้อรู้ตัวอยู่ก็รู้ 
จิตฟุ้งซ่านก็รู้ จิตหดหู่อยู่ก็รู้ 
รู้มันไปเนืองๆ แล้วองค์มรรคจะเจริญขึ้นมาทั้งหมดเลย 
แค่รู้ทันจิตตัวเองเท่านั้น องค์มรรคทั้งหมดก็จะเจริญได้ 
เมื่อเจริญเต็มที่ เรียกว่าเราเดินอยู่ในทางสายกลางแล้ว 
ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป 
อย่างอกุศลเกิดในใจเรา ห้ามมันไม่ได้ 
แต่มันผลักดันให้เราคิดชั่ว เรารู้ทัน 
เราก็ไม่คิดชั่ว ไม่พูดชั่ว ไม่ทำชั่ว 
กุศลเราก็เจริญ อกุศลมันก็ลดลงๆ ไม่ตึงเกินไป 
ตึงเกินไปเป็นอย่างไร จะมาบอกจิตว่าห้ามคิดชั่ว 
ห้ามมีกิเลส อันนี้ตึงเกินไป 
เพราะไม่มีใครทำได้ จิตมันเป็นอนัตตา
จิตมันจะปรุงกิเลส ใครจะไปห้ามได้ 
แต่เมื่อจิตมันปรุงกิเลสแล้ว 
ก็ใช้หลักที่พระพุทธเจ้าสอน 
จิตมีกิเลส มีราคะ โทสะ โมหะ มีสติรู้ทัน 
นี่คือทางสายกลาง 

ฉะนั้นกิเลสเกิดขึ้นในใจเรา 
เราต้องไม่ตึงไปแล้วก็ไม่หย่อนไป 
หย่อนไปคือตามใจกิเลส ตึงไปก็คือพยายามละกิเลส
กิเลสนั้นไม่ต้องละ กิเลสอยู่ในสังขารขันธ์อยู่ในกองทุกข์ 
หน้าที่ต่อทุกข์คือการรู้ไม่ใช่การละ 
ฉะนั้นจิตมีราคะขึ้นมา ท่านถึงบอกว่า 
จิตมีราคะให้รู้ว่ามีราคะ 
ท่านไม่ได้สอนว่าจิตมีราคะให้ละเสีย 
ท่านไม่ได้สอนอย่างนั้น 
ถ้าให้ละเสียตึงไป เครียด แต่ท่านให้รู้ 
แล้วก็ไม่ได้ให้ตามใจ ถ้าตามใจก็คือหย่อนไป 
ถ้าพยายามไปดับกิเลส ไปละกิเลส อันนี้ตึงไป 
ถ้ากิเลสเกิดรู้ว่ากิเลสเกิด 
เห็นว่ากิเลสกับจิตมันก็คนละอันกัน 
เป็นสิ่งที่แปลกปลอมเข้ามาในจิต 
อยู่ชั่วคราวแล้วมันก็ดับไป กิเลสเองก็เกิดดับๆ ได้ 
นี่ทางสายกลาง 
ตรงที่เราเห็นกิเลสเกิดขึ้นแล้วมันดับปั๊บไป จิตมีสมาธิ 
แล้วเราก็เห็นไปเนืองๆ เห็นบ่อยๆ 
กิเลสเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป 
ต่อไปปัญญามันก็เกิด 
มันจะรู้ว่าสภาวะทั้งหลายทั้งปวง 
เมื่อเกิดได้มันก็ดับได้ ไม่ต้องไปดับมันหรอก 
มันดับของมันเอง เมื่อเหตุของมันหมดมันก็ดับ
 
กิเลสมันเป็นอนัตตา ละมันไม่ได้ 
เพราะฉะนั้นกิเลสเกิดท่านถึงไม่ได้บอกให้ละ 
แต่ท่านให้เห็น ให้รู้มัน 
ราคะเกิดรู้ว่ามีราคะ 
โทสะเกิดรู้ว่ามีโทสะ 
โมหะเกิดรู้ว่ามีโมหะ 
รู้ไปเรื่อยๆ ถ้าพยายามละ ตึงไป 
ถ้าตามใจมัน นี่หย่อนไป 
ถ้าตามใจมันก็จะไปอบาย 
ถ้าไปต้านมัน ไปต่อต้านมันก็ไม่ทำชั่วอะไร ไปสุคติได้ 
แต่ไม่ได้ไปมรรคผลนิพพาน ไม่ถึง ไม่เกิดมรรคผล 
เพราะไม่ใช่ทางสายกลาง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
9 กรกฎาคม 2565

เดินจิตในทางสายกลาง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ก.ค. 2565

ความสุขในโลกเป็นน้ำตาลที่เคลือบยาพิษเอาไว้ 
แล้วยาพิษร้ายแรง คือทำให้เราต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย ไม่รอด 
น้ำตาลหวานๆ คืออะไร คือกามคุณอารมณ์ทั้งหลาย 
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสอะไรที่น่าเพลิดเพลินทั้งหลาย 
ความสุขจอมปลอมทั้งหลายเอาไว้หลอกคนโง่ให้หลงอยู่ แต่ผู้รู้ไม่ติดข้อง 
สิ่งเหล่านั้นเป็นเครื่องมือของมาร 
เป็นอาวุธของมารในการที่จะจับพวกเราเอาไว้ในอำนาจ 
คือกามนี่ล่ะ เครื่องมือของมาร จะจับเราเอาไว้ 

แล้วสัตว์โลกก็ถูกมารนี้ล่ะจับเอาไว้ 
ดิ้นรนแสวงหาความสุขทางรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสทั้งหลาย 
ดิ้นแสวงหากันไป สุดท้ายทุกอย่างก็ว่างเปล่า 
มีเงิน สุดท้ายเงินก็เป็นของคนอื่น 
มีบ้านสุดท้ายบ้านก็เป็นของคนอื่น 
มีลูกมีเมีย สุดท้ายก็เป็นของคนอื่น ไม่ใช่ของเราอยู่ดี 
กระทั่งร่างกายนี้ ของเราๆ 
สุดท้ายก็ต้องถูกคนเอาไปเผาทิ้ง 
มันว่างเปล่าไปหมด เรื่องของโลกหาสาระไม่ได้ 

เมื่อเรามีโอกาสได้ยินได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าแล้ว 
ลงมือแสวงหาความสุขที่ยิ่งใหญ่ขึ้นไปเป็นลำดับๆ ไป 
ความสุขจากการฝึกจิตให้สงบอยู่ในอารมณ์อันเดียว 
ความสุขของสมาธิ 
ความสุขจากการที่จิตมันเกิดความรู้ถูกเข้าใจถูกอะไรพวกนี้ 
มีความสุขผุดขึ้นมา เป็นความสุขจากการเจริญปัญญา 
ถ้าความสุขจากการสัมผัสพระนิพพาน 
อันนั้นเป็นบรมสุข เป็นความสุขที่ไม่มีเครื่องเสียดแทง



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
10 กรกฎาคม 2565

ความสุขในโลกเป็นน้ำตาลเคลือบยาพิษ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2565

สำคัญที่สุดมีโยนิโสมนสิการ สังเกตตัวเอง 
ที่ทำอยู่ตรงนี้หลงอยู่หรือว่าปฏิบัติอยู่ ขั้นหยาบๆ เลย 
แล้วที่ปฏิบัติอยู่สมถะหรือวิปัสสนา สังเกตไป 
ตอนทำสมถะอยู่อันนี้นิมิตเกิดขึ้น เรายินดีในนิมิต 
หรือเราวางนิมิตย้อนเข้ามารู้ทันจิตตนเองได้ 
ถ้ายินดีในนิมิต นิมิตจริง นิมิตปลอมก็โง่เหมือนกัน 
หลงออกไปแล้ว ลืมจิตใจตัวเอง 
สังเกตตัวเองไปเรื่อยๆ 
หลวงพ่อสู้มาทุกวันนี้ ตั้งแต่เป็นโยม 
ใช้ความสังเกต ใช้โยนิโสมนสิการมาก 
ในชีวิตหลวงพ่อเรียนกับครูบาอาจารย์ 
หลวงพ่อเคยถามกรรมฐานจากครูบาอาจารย์ทั้งหมด 7 ครั้ง 
จากครูบาอาจารย์ 6 องค์  
ที่ถามมีแค่นั้นเองนอกนั้นสังเกตเอา
อย่างภาวนาไปช่วงนี้ เกิดสภาวะอย่างนี้มันใช่มันไม่ใช่ 
หลวงพ่อสังเกตไปเรื่อย ไม่ยินดี ไม่ยินร้ายกับมัน 
ค่อยรู้ค่อยดูไป 
เกิดความเข้าใจขึ้นมาแล้ว 
มีโอกาสเจอครูบาอาจารย์ ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้น 
จะเข้าใจก่อนที่จะเจอครูบาอาจารย์ แล้วก็ไปเล่าให้ท่านฟัง 
บอก “ผมดูแล้วมันเป็นอย่างนี้ๆ มันคืออย่างนี้” 
ท่านบอก “ใช่แล้ว ถูกแล้ว” ท่านจะชมว่าฉลาด 
ฉลาด ช่วยตัวเองมาได้ 
ถ้าเอะอะวิ่งถามครูบาอาจารย์ตลอด ไม่ฉลาดหรอก 



หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 กรกฎาคม 2565

วันอาสาฬหบูชา

โยนิโสมนสิการสำคัญมาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ก.ค. 2565

ถ้าไม่มีจิตสักดวงเดียว 
การรับรู้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็ไม่มี 
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทำงานไม่ได้ 
ถ้ามันไม่มีจิตดวงเดียวนี้ 
ฉะนั้นพอตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันทำงานไม่ได้ 
โลกภายนอกมันก็ไม่ปรากฏขึ้น 
รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ทั้งหลาย ก็ไม่มี 
เราพยายามตัดตรงเข้ามารู้เท่าทันจิตใจตัวเองไป 
จิตสุขก็รู้ จิตทุกข์ก็รู้ จิตดีก็รู้ จิตชั่วก็รู้ รู้ไปเรื่อยๆ 
จิตหลงไปดูรูป หลงไปฟังเสียง 
หลงไปดมกลิ่น หลงไปลิ้มรส 
หลงไปรู้สัมผัสทางกาย 
หลงไปคิดนึกทางใจ ก็รู้มันไป 
ฝึกไปเรื่อยๆ บ่อยๆ 
ถึงวันหนึ่งเราจะเห็น จิตมันทำงานได้เอง 
เวลาจะสุขเราสั่งไม่ได้ เวลาจะทุกข์เราห้ามไม่ได้ 
เวลาจะดีเราก็สั่งให้เกิดไม่ได้ 
เกิดแล้วรักษาให้ตลอดไปก็ไม่ได้ 
เวลาจะชั่วห้ามมันก็ไม่ได้ ไล่มันก็ไม่ไป 
แล้วจิตเองเดี๋ยวก็เป็นผู้รู้ เดี๋ยวก็เป็นผู้หลง หลงทางทวารทั้ง 6

เห็นไปเรื่อยๆ สุดท้ายปัญญามันก็แทงตลอด 
จิตนี้ไม่ใช่ตัวเรา 
จิตเป็นแค่สภาพธรรมอันหนึ่งเท่านั้นเอง 
ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา จิตไม่ใช่เรา 
ขันธ์ 5 เป็นผลผลิตของจิต มันก็ไม่ใช่เรา 
โลกซึ่งมันปรากฏขึ้นมาได้ก็เพราะเรามีจิต 
มันก็เลยพลอยไม่ใช่เราไปด้วย 
ไม่ยากหรอก สังเกตจิตตัวเองไป 
ค่อยๆ รู้ ค่อยๆ ดูไป อย่ารีบร้อน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 กรกฎาคม 2565

จิตไม่ใช่เรา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.ค. 2565

เราฝึกกรรมฐานสักอย่างแล้วจิตมันหนีไปเรารู้ 
จิตก็จะตั้งมั่นขึ้นอัตโนมัติ 
ตรงที่เรารู้ทันจิตที่ไหลนั่นล่ะ เรามีสติรู้ 
ทันทีที่เรามีสติรู้ สมาธิก็เกิด จิตก็จะตั้งมั่นอัตโนมัติ 
พอจิตตั้งมั่นได้ดีแล้ว สติระลึกรู้อะไรก็จะเห็นไตรลักษณ์ของสิ่งนั้น เป็นอัตโนมัติ 
นี่เป็นกระบวนการของมัน ต้องฝึก 
ทีแรกก็ฝึกสติไว้ให้ดีก่อน ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
แล้วจิตเราไปทำอะไรเราคอยรู้ 
แต่ถ้าเราดูจิตไม่ได้ ไม่ต้องไปดิ้นรนที่จะดูจิต ดูกายเข้าไปเลย 
จิตมันหนีเก่ง ถ้าเราไม่ชำนาญ แป๊บเดียวมันหนีไปแล้ว 
มันหนีไปแล้วไม่ต้องไปเที่ยวตามหามัน 
รู้สึกลงในร่างกาย ร่างกายไม่เคยหนีไปไหนเลย 
เห็นร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า 
ดูไปสักพักเดียวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมาอีกแล้ว 
หรือเห็นร่างกายยืน เดิน นั่ง นอน 
เห็นสักพักหนึ่ง เห็นสบายๆ นั่นล่ะ เดี๋ยวจิตก็ตั้งมั่นขึ้นมา 
อาศัยสติมาสร้างสมาธิ อาศัยสมาธิไปสร้างปัญญา 
ใช้สติสมาธิไปสร้างปัญญา 
แล้วปัญญานั่นล่ะจะทำให้จิตเราหลุดพ้นอัตโนมัติ 

กระบวนการทั้งหมดเบื้องต้นต้องตั้งใจฝึก 
เบื้องปลายทุกอย่างจะอัตโนมัติ 
เบื้องต้นเราฝึกสติ เราก็ตั้งใจฝึกไป 
มีกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
ทำไปแล้วจิตหนีไป เรารู้ ไป เพ่งอะไร เรารู้ 
รู้ทันจิตไปเรื่อยๆ สติเราก็จะดี 
หรือดูตรงนี้ไม่ออก ก็เห็นร่างกายหายใจออกก็รู้ ร่างกายหายใจเข้าก็รู้ 
ร่างกายยืน เดิน นั่ง นอนก็รู้อะไรอย่างนี้ สติมันก็จะดีขึ้นๆ 
สติปัฏฐานทำให้สติเกิดในเบื้องต้น 
ทำให้ปัญญาเกิดในเบื้องปลาย 
ฉะนั้นเราทำสติปัฏฐาน รู้ไปเรื่อยๆ 
ต่อไปไม่เจตนาจะรู้มันรู้ได้เอง ตรงนี้อัตโนมัติแล้ว 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 กรกฎาคม 2565

สติ สมาธิ ปัญญาอัตโนมัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ค. 2565

จำได้ไหมว่าวันนี้คุณกินกาแฟไปกี่แก้ว ดูพระอาทิตย์ตกครั้งล่าสุดกับใคร หรือลืมว่าจอดรถบนชั้นไหนในห้างสรรพสินค้า

คนเราจำและลืมอยู่ตลอดเวลา เพราะความจำและการลืมเป็นกลไกของสมองที่ทำให้ชีวิตมนุษย์อยู่รอด หากเราจำได้ทุกอย่าง ข้อมูลอาจล้นเกิน และชีวิตก็เต็มไปด้วยความทุกข์ หรือหากเราลืมทุกอย่าง ก็อาจส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิต

Readery Podcast เอพิโสดนี้ชวนสำรวจกลไกความจำและการลืมผ่านหนังสือ ภาพยนตร์ และประสบการณ์ในชีวิตประจำวัน เพื่อให้เข้าใจตัวเองว่าเราจำเรื่องต่างๆ ได้อย่างไร และมันก็สมเหตุสมผลที่เราจะลืมอะไรบางอย่าง เพราะแม้แต่ ‘ตัวตน’ ของเราเองก็เป็นผลรวมของความจำและการลืมด้วยกันทั้งนั้น

Readery EP.133 เราคือผลรวมของความทรงจำกับสิ่งที่หลงลืม

001  คำบูชาพระรัตนตรัย, ปุพพภาคนมการ, บททำวัตรเช้า

รวมธรรมยายโดยท่านพุทธทาสภิกขุ เพื่อประโยชน์ สุข แก่สาธารณะ
จาก youtube
-Thai Bhikkhus
- Buddhadharm
-เสียงอ่านโดยโจโฉ
.
จากเวปไซค์
http://www.buddhadasa.org
.
จาก DVD
ธรรมบรรยาย โดย พุทธทาสภิกขุ , สวนโมกข์กรุงเทพ
หากตกหล่นที่ใด ผมขออภัยด้วยครับ
ขอขอบคุณมา ณ.โอกาสนี้ครับ

ชุด.ปกิณณกธรรมบรรยาย.

๐๑. หลุดพ้นเสียจากความหลุดพ้น.

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

มงคลชีวิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 3 ก.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช