[คลิปสั้น] ชาร์จพลังให้จิต หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 26 ธ.ค. 63 (631226)

สมาธิจำเป็นสำหรับการปฏิบัติ จำเป็นทั้ง 2 ชนิด 
สมาธิชนิดสงบก็จำเป็น สมาธิชนิดจิตตั้งมั่นก็จำเป็น 
สมาธิชนิดจิตตั้งมั่นจะฝึกยากนิดหนึ่ง 
คนในโลกไม่ค่อยรู้จักหรอก 
แต่มีมาก่อนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ 
คือพระโพธิสัตว์เจ้าชายสิทธัตถะ 
ท่านฝึกจิตตั้งมั่นได้ตั้งแต่ตอนเด็กๆ 
ตอนโตขึ้นมาภาวนาแล้วออกบวชแล้ว 
ช่วงสุดท้ายจิตท่านก็ตั้งมั่นขึ้นมา ท่านถึงเจริญปัญญาได้ 

จิตไม่ตั้งมั่น จิตไม่มีสมาธิเจริญปัญญาไม่ได้ 
ในตอนที่เราเจริญปัญญา 
เจริญไปเรื่อยๆ มันเหมือนจิตใช้พลังงานไป 
จิตจะเริ่มฟุ้งซ่าน ดูจิตก็ไม่ได้ ดูกายก็ไม่ได้ 
คือไม่สามารถเจริญวิปัสสนาได้แล้ว 
ก็เหมาเรียกว่าจิตฟุ้งซ่าน มันเจริญวิปัสสนาไม่ได้แล้ว 
จิตไม่มีเรี่ยวมีแรงไหลๆ ไปเคลิ้มๆ ไป 
อันนี้เราต้องทำสมาธิชนิดจิตสงบ...
จิตมันฟุ้งซ่านมันจะหมดแรง 
เราก็ต้องชาร์จพลังของมัน 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
26 ธันวาคม 2563 ไฟล์ 631226 ซีดีแผ่นที่ 88

CD 88

จิตตั้งมั่นเป็นเครื่องมือ จิตสงบเป็นพลัง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 26 ธ.ค. 2563 (631226)

สิ่งที่โลกมีก็คือความทุกข์ อย่างอื่นไม่มี 
ท่านถึงบอกว่า นอกจากความทุกข์แล้ว 
ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีแต่ความทุกข์เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป นี่เรื่องของโลก 
เราไม่ได้เกลียดโลก แต่เรามาเรียนรู้โลก 
โลกไม่ได้มีความสุข น่าสนุก 
น่าเพลิดเพลินอย่างที่คนหลงเขารู้สึกกัน 
อยู่กับมันแล้วเรียนรู้ความจริงของมันไป 
ถ้าเห็นความจริงของโลก ว่าหาสาระแก่นสารอะไรไม่ได้ 
ยิ่งไปหลงวุ่นวายกับมัน 
ใจเราก็ยิ่งปนเปื้อน สกปรก ไม่มีความสุข 
ถ้าเข้าใจโลก ก็อยู่กับมันแบบไม่ติดโลก 
เหมือนดอกบัวเกิดในน้ำแต่ไม่เปียกน้ำ 

ค่อยฝึกไปเรื่อยๆ เรียนรู้โลกมีอะไรบ้าง 
ทั้งรูปธรรม ทั้งนามธรรมเขาเรียกว่าโลก 
โลกไม่ได้มีอย่างอื่น มีแต่รูปธรรมกับนามธรรม 
ดูลงไปเรื่อยๆ มีสติ มีใจตั้งมั่น 
ก็เรียนรู้โลกอย่างที่โลกมันเป็น 
ก็จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิด แล้วมันก็ดับไป หมดไป สิ้นไป 
กระทั่งของที่เรารักเราหวงแหนที่สุด
คือชีวิตร่างกายเรา มันก็หมดไปสิ้นไปเรื่อยๆ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
27 ธันวาคม 2563 ไฟล์ 631227 ซีดีแผ่นที่ 88

อยู่กับโลกแบบบัวไม่เปียกน้ำ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 27 ธ.ค. 2563 (631227)

เราภาวนา ค่อยๆ ฝึก ค่อยๆ ซ้อมของเราไปเรื่อยๆ 
ชีวิตจะได้ไม่ว่างเปล่า
อย่างปีกลายที่ผ่านมา ปี 2563 
เราเขียนตั้งหลายหน 2563 
สุดท้ายก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไรแล้ว 
พอมาปี 2564 เราก็คิดว่าตัวเรามีจริงๆ อีกแล้ว 
ก็บ้าคลั่ง กระโดดโลดเต้นอยู่อย่างนั้น 
พอถึงปีใหม่ 2565 แล้วก็ย้อนมาดู 
เมื่อปี 2564 ไม่เห็นมีอะไรเลย 
ก็ว่างเปล่าจากความเป็นตัวเป็นตนอีก เหมือนฝันไปเท่านั้นเอง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ต้องรอให้หมดไปก่อนปีหนึ่งๆ 
แล้วค่อยเห็นว่าชีวิตเหมือนความฝัน 
มาเฝ้ารู้ลงที่กายที่ใจในปัจจุบันนี้ 
จนเห็นว่าปัจจุบันนี้ก็เหมือนฝันอยู่ 
ร่างกายนี้ไม่ใช่ตัวเราของเรา 
เวทนาคือความสุขทุกข์ในกาย 
หรือความสุข ความทุกข์ ความเฉยๆ ในใจ 
ก็ว่างเปล่า ไม่ใช่ตัวเราของเรา 
จิตที่เป็นกุศล จิตที่เป็นอกุศลก็ว่างเปล่า ไม่ใช่ตัวเราของเรา

ฝึกรู้ฝึกดูซ้ำแล้วซ้ำอีกลงไป แต่ไม่ใช่คิดเอา รู้สึกเอา 
คอยรู้สึกอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก 
จิตมันก็จะค่อยๆ ฉลาดขึ้นๆ 
สิ่งที่เรียกว่าความฉลาดของเรา 
ก็คือตัวสัมมาทิฏฐินั่นเอง ความรู้ถูก ความเข้าใจถูก 
ปฏิบัติแทบเป็นแทบตาย ไม่ได้อะไรมา-ไม่เสียอะไรไป 
สิ่งที่ได้มามีอย่างเดียวคือ สัมมาทิฏฐิ 
สิ่งที่เสียไปมีอย่างเดียวคือ มิจฉาทิฏฐิ 
แค่นั้นล่ะที่ฝึกกันแทบตาย นอกนั้นไม่มีอะไรหรอก 
ไม่ใช่ว่าจะได้ขันธ์ 5 ที่วิเศษมา ได้โลก 
ได้ภพภูมิที่ประเสริฐเลิศโลกดีที่สุด ไม่มีวันตาย ไม่ใช่ 
ไม่ได้อะไรหรอก นอกจากได้สัมมาทิฏฐิแล้ว ไม่ได้สูญเสียอะไรไป


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
1 มกราคม 2564 ไฟล์ 640101 ซีดีแผ่นที่ 88

วันขึ้นปีใหม่ 2564

เราหลงโลกที่ว่างเปล่า :: หลวงพ่อปราโมทย์ 1 ม.ค. 2564 (640101)

วิเวกคือการฝึกอยู่ในความสงบ มี 3 อัน 
มีกายวิเวก คือไม่คลุกคลี 
คลุกคลีเท่าที่จำเป็น ยุ่งกับคนอื่นเท่าที่จำเป็น 
มีจิตตวิเวก อยู่กับตัวเองให้เยอะๆ เรียนรู้ตัวเองให้มาก 
แล้วต่อไปจะได้ผลพลอยได้อันหนึ่ง 
คืออุปธิวิเวก สงบจากกิเลส 

ถ้าเราภาวนาเป็นเราจะรู้เลย 
ตัวที่ทำให้จิตใจเราไม่สงบก็คือกิเลสทั้งนั้น ไม่ใช่ตัวอื่นเลย 
เราหัดภาวนา จิตเราก็สงบได้จิตตวิเวก 
แล้วก็ได้เห็นความจริง เวลากิเลสเกิด 
จิตใจมันดิ้นรน ฟุ้งซ่านวุ่นวาย 
พอเราเห็นอย่างนี้เรื่อยๆ เห็นบ่อยๆ ไปจะรู้เลย 
ศัตรูของชีวิตเราไม่ใช่คนอื่น ไม่ใช่โควิด
ศัตรูในชีวิตของเราจริงๆ 
ที่ทำให้เราไม่มีความสงบสุข ก็คือกิเลสของเราเอง 
หัดสังเกตไปเรื่อยๆ 
การรู้เท่าทันกิเลสไม่ใช่เรื่องยากอะไร เป็นเรื่องง่ายๆ 
แต่ว่าคนส่วนใหญ่ไม่รู้ 
ที่ไม่รู้เพราะละเลยที่จะรู้ 
ถ้าไม่ละเลยก็สามารถรู้ได้ง่ายๆ 

(2)
เราคอยรู้เท่าทันกิเลส กิเลสลากใจเราไปไม่ได้ 
ใจเราก็ไม่ฟุ้งซ่าน ใจเราก็สงบ ก็ได้จิตตวิเวก 
แล้วการที่เราเห็นสภาวะทั้งหลายผ่านมาแล้วก็ผ่านไป 
สุดท้ายเราก็รู้ความจริง 
สภาวะทั้งหลายจะเป็นรูปธรรม หรือนามธรรมก็ตาม 
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับบังคับไม่ได้ 
มีอยู่เพียงชั่วคราว ไม่ใช่ไม่มี 
มีอยู่ชั่วคราวตามเหตุ ตามปัจจัย 
แต่ว่าเมื่อเหตุปัจจัยนั้นหมดไปแล้ว มันก็ดับ 
เราเฝ้ารู้อย่างนี้ ต่อไปเราก็จะรู้ความจริง 
ร่างกายนี้มันก็ไม่ใช่ตัวเรา มันของถูกรู้ถูกดูเท่านั้นเอง 
ยังมีเหตุอยู่ ยังมีความสืบเนื่องของชีวิตอยู่ 
ชีวิตินทรีย์ ยังมีอยู่ ก็ยังไม่ตาย 
มีธาตุไหลเข้า มีธาตุไหลออกอยู่ 
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขาหรอก

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
9 มกราคม 2564 ไฟล์ 640109 ซีดีแผ่นที่ 88

วิเวก 3 :: หลวงพ่อปราโมทย์ 9 ม.ค. 2564 (640109)

การปฏิบัติธรรม ไม่มีใครมาบังคับใครให้ทำได้หรอก 
มันต้องมีฉันทะ พอใจที่จะทำของตัวเอง บังคับกันไม่ได้ 
ทีนี้บางคนปฏิบัติธรรม ไม่ได้ทำด้วยฉันทะ 
แต่ทำด้วยตัณหา ทำด้วยความอยาก 
อยากดี อยากเด่น อยากได้มรรคผล 
อันนั้นทำด้วยตัณหาแล้ว

ตัณหากับฉันทะ ไม่เหมือนกัน 
ฉันทะ พอใจที่จะทำเหตุที่ดี 
แล้วผลมันเป็นผลพลอยได้ มันตามมาเอง 
ตัณหานี่อยากได้ผล ไม่อยากทำเหตุหรอก 
อยากบรรลุมรรคผล 
ประเภทนั่งๆ นอนๆ แล้วก็บรรลุได้ ดีที่สุด 
ถ้าไม่มีฉันทะ ไม่ภาวนาจริง 
อย่างถ้ามีฉันทะ ก็ตั้งใจภาวนาของเราเอง ไม่ต้องให้ใครสั่ง 
ถ้าไม่มี มีแต่ความอยาก 
ภาวนาแล้วอยากจะได้โน่น อยากจะได้นี่ 
อยากได้อภิญญา อยากมีฤทธิ์ 
อยากมีความรู้มากมาย 
อย่างนั้นตัณหา หวังผล 
การภาวนา ถ้าหวังผล ไม่ได้ผลหรอก มันโลภ

(2)
เราก็มีฉันทะ มีความพึงพอใจที่จะปฏิบัติของเรา 
แล้วพอมีความพอใจที่จะปฏิบัติ 
ความเพียรมันก็เกิดเอง วิริยะมันก็เกิดเอง 
มีวิริยะแล้ว สมาธิมันจะเกิดขึ้น ใจมันก็จะตั้งมั่น 
พอใจมันตั้งมั่นแล้ว 
เวลามีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นในจิตใจ 
จิตใจมันจะพิจารณาว่า เอ๊ะ ที่เราทำอย่างนี้ 
เราทำมาแบบนี้ แล้วผลเป็นอย่างนี้ 
กุศลมันเจริญ หรือว่าอกุศลมันเจริญแน่ 
อย่างไหนถูก อย่างไหนผิด มันรู้ด้วยตัวเอง 
มันค้นคว้า ใคร่ครวญได้ด้วยตัวเอง 
ในที่สุดมันก็รู้ทาง จิตมันก็ฉลาดขึ้นมา รู้ทางที่เอาตัวรอดได้


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
10 มกราคม 2564 ไฟล์ 640110 ซีดีแผ่นที่ 88

มีฉันทะในการภาวนา :: หลวงพ่อปราโมทย์ 10 ม.ค. 2564 (640110)

[คลิปสั้น] สัมมาทิฏฐิ หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 1 ม.ค. 64 (640101)

[คลิปสั้น] กฎของการดูจิต หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 10 ม.ค. 64 (640110)

[คลิปสั้น] กรรมฐานช่วงโควิด หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 9 ม.ค. 64 (640109)

[คลิปสั้น] ไม่มีเราที่ไหนเลย หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช 9 ม.ค. 64 (640109)

สัญญาที่วิปลาส สัญญาที่เพี้ยน 
เป็นตัวขวางการเจริญปัญญา 
อย่างทำไมพวกเราไม่บรรลุมรรคผลกันง่ายๆ 
เพราะเรามีสัญญาที่ผิด 
เรามีสัญญาของไม่เที่ยง เรารู้สึกเที่ยง 
อย่างร่างกายเรานี้เที่ยง 
ชีวิตจิตใจเรา เรารู้สึกเที่ยง 
อย่างจิตของเรามันเกิดดับอยู่ตลอดเวลา...
จิตเป็นของไม่เที่ยง มันไปหมายรู้ว่าเที่ยง 
หมายรู้ผิดอย่างนี้ก็ทำให้เวลาคิด 
ก็คิดผิดว่าจิตคือตัวเรา เกิดความเห็นผิด 
เชื่ออย่างแน่นแฟ้นว่าจิตนี้คือตัวเรา 
เวลาภาวนาเราก็รู้สึกเลยจิตคือตัวเรา 
อันนี้หมายรู้ผิด ทำให้เกิดการคิดผิดๆ เกิดความเชื่อผิดๆ

(2)
ฉะนั้นเราต้องฝึก 
อย่างทีแรกเราฝึกให้จิตตั้งมั่น ฝึกสติให้ว่องไว 
พอจิตเราตั้งมั่นเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ก็ฝึกที่จะหมายรู้ 
หมายรู้ก็คือเป็นมุมมองของจิต 
สติระลึกรู้กายก็หมายรู้ 
มองกายในมุมของความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ทีแรกจงใจมอง ต่อมาจิตมันมองได้เอง 
ตรงที่จิตมองได้เองนี่เราเดินปัญญาอย่างแท้จริงแล้ว


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
16 มกราคม 2564 ไฟล์ 640116 ซีดีแผ่นที่ 88

วันครูแห่งชาติ

หัดหมายรู้ให้ถูกต้อง :: หลวงพ่อปราโมทย์ 16 ม.ค. 2564 (640116)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

วิเวก 3 :: หลวงพ่อปราโมทย์ 9 ม.ค. 2564 (640109)

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช