Earth Is

ถ้านิมิตใดๆ เกิด ไม่ต้องไปค้นคว้าว่าจริงหรือปลอม 
ให้ย้อนกลับมาที่จิตตนเอง นิมิตนั้นจะเสื่อมสลายไปหมดเลย  
อย่างเวลาเรานั่งสมาธิอยู่ แล้วเราเห็นเทวดามาเยอะแยะอย่างนี้ 
เราอย่ามัวไปดูเทวดา ย้อนมาที่จิต 
จิตสงสัยว่าจริงหรือปลอม 
พอเราเข้าถึงจิตแล้วกลับย้อนออกไปดู 
อันนี้เป็นศิลปะที่เราไม่แนะนำให้ฝึก แต่ว่ามันออกไปรู้ 

ถ้าเป็นนิมิตปลอม มันจะหายไปหมดแล้ว 
นิมิตปลอมจะดับหมด ในทันทีที่เราย้อนเข้ามาที่จิตตนเอง 
ฉะนั้นเวลานิมิตเกิด ย้อนมาที่จิตตนเองก่อน 
แล้วถ้าจะต้องการรู้ข้างนอก ค่อยกลับออกไปรู้ 
ถ้าเป็นของจริงก็ยังอยู่ ถ้าเป็นของเก๊ก็หายหมด แต่ว่าไม่มีสาระอะไร 
รู้ว่าเทวดาจริงๆ มา แล้วมันได้อะไร 
ได้มานะอัตตา กูใหญ่ กูเก่ง โหย เทวดายังมาไหว้กู 
มีแต่เรื่องกิเลส ฉะนั้นอย่าไปหลงนิมิต 
ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นให้ย้อนเข้าที่จิตตนเองไว้ 

จับหลักให้แม่น ปลอดภัยที่สุด 
กัลยาณมิตร ไม่รู้ว่าใครเป็นกัลยาณมิตร 
สิ่งที่จะช่วยเราได้คือโยนิโสมนสิการ 
การแยบคายในการสังเกตตัวเอง 
ฉะนั้นนิมิตเกิดขึ้นก็แยบคาย ย้อนเข้ามาที่จิตตนเอง 
อย่าทิ้งจิตตนเอง แล้วจะไม่พลาด 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 กรกฎาคม 2566

CD 99

อย่าทิ้งจิตตนเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ก.ค. 2566

เราตั้งอกตั้งใจฝึกตัวเอง 
ถือศีล 5 ทุกวันทำในรูปแบบ 
ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง แล้วก็คอยรู้ทันจิตตนเอง 
อย่าเพ่ง อย่าจ้อง แค่รู้ทันจิต 
จิตหนีไปคิด รู้ จิตถลำไปเพ่ง รู้ 
เวลาที่เหลือเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
เจริญสติในชีวิตประจำวันก็คือ 
มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีจมูกก็ดมกลิ่น มีลิ้นก็รู้รส 
มีกายก็รู้สัมผัส มีใจก็คิดนึกได้ ไม่ใช่ห้ามคิด 
แต่เมื่อกระทบอารมณ์ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้ว 
จิตใจเรามีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น 
เกิดสุขให้รู้ เกิดทุกข์ให้รู้ เกิดกุศลให้รู้ เกิดอกุศลให้รู้ 
หรือจิตไปทำงานทางตาให้รู้ ไปทำงานทางหู 
ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ให้รู้ 
รู้เท่าที่รู้ได้ ไม่ต้องรู้เยอะอย่างที่หลวงพ่อบอก เอาเท่าที่เรารู้ได้

นี่ล่ะงาน 3 ตัว ถือศีล 5 ทำในรูปแบบ แล้วคอยสังเกตจิตตนเอง 
งานที่ 3 คือเจริญสติในชีวิตประจำวัน 
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบอารมณ์ 
แล้วมีความเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้นที่จิตให้รู้ทัน 
ถ้าทำ 3 ประการนี้ได้ มรรคผลนิพพานไม่อยู่ไกลเราหรอก 
ไม่ได้อยู่ไกลแล้ว ไม่เกินเอื้อม 
ขอให้ทำให้ต่อเนื่อง อดทน 
ฟังธรรมะพอเข้าใจ พอรู้หลักแล้ว 
สิ่งสำคัญมากคืออดทน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 สิงหาคม 2566

วันแม่แห่งชาติ

ธรรมะภาคปฏิบัติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ส.ค. 2566

การที่เราอ่านจิตตนเอง 
ไม่ใช่แค่จะได้สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา 
สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ 
ไม่ได้แค่สัมมาวายามะ 
แต่สติของเราจะเข้มแข็งมากขึ้นๆ 
ทีแรกต้องโกรธแรงๆ ถึงจะรู้ 
ต่อไปขัดใจเล็กๆ ก็เห็นแล้ว สติเราพัฒนาแล้ว 
ทีแรกต้องมีราคะรุนแรงถึงจะรู้ 
ต่อไปใจโลภนิดเดียว แค่อยากเห็นรูป ก็เห็นแล้ว 
อย่างเรานั่งอยู่ ได้ยินเสียงอะไรแว่วๆ 
เราอยากฟัง อยากหันหน้าไปดู เราก็รู้ทัน 
เรารู้ได้ละเอียดขึ้นๆ สติเราเร็วขึ้นๆ 
นั่นล่ะเป็นสัมมาสติ สามารถระลึกได้โดยที่ไม่ได้เจตนาระลึก
ถ้าจงใจระลึกมันเจือด้วยโลภเจตนา 
สติตัวจริงไม่เกิดหรอก เพราะสติไม่เกิดร่วมกับอกุศล 
เพราะฉะนั้นเราจงใจให้มีสติ ตั้งใจให้มีสติ สติจะไม่เกิด 
สติเกิดจากเราคอยดูสภาวะไปเรื่อยๆ 
จิตจำสภาวะได้แล้วสติเกิดเอง 
อย่างเราไปเห็นโกรธบ่อยๆ 
ต่อไปพอโกรธปุ๊บ สติเกิดเองเลย 
รู้ทันว่าตอนนี้โกรธแล้ว รู้ทันว่าโลภแล้ว 
รู้ทันว่าหลงแล้ว รู้ทันว่าอยากขยับตัวแล้ว 
รู้ทันว่าอยากโน้นอยากนี้แล้ว คอยรู้ทัน นี้สติ 
ทุกครั้งที่สติเกิด สัมมาสติเกิด สัมมาสมาธิจะเกิดร่วมด้วยเสมอ 

หลวงพ่อเริ่มที่เข้าใจสิ่งต่างๆ ขึ้นมานี้ 
เริ่มมาจากประโยคเดียว 
“อ่านหนังสือมามากแล้ว ต่อไปนี้อ่านจิตตนเอง” 
เห็นไหม การอ่านจิตตนเองครอบคลุมองค์มรรคทั้ง 8 ได้ 
การอ่านจิตตนเองนั้น คือการเรียนรู้ทุกข์นั่นเอง 
รู้ทุกข์แจ่มแจ้งเมื่อไรก็ละสมุทัย 
แจ้งนิโรธ เกิดอริยมรรคอัตโนมัติ 
ไปฝึกเอา ไปทำเอา ไม่มีใครช่วยใครได้หรอก 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
9 กันยายน 2566

CD 100

อ่านจิตตนเอง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ก.ย. 2566

ถ้าเราภาวนา เดินอยู่ในแนวทางอย่างที่หลวงพ่อบอก 
ทีแรกฝึกให้จิตตั้งมั่นและก็เป็นกลางด้วยสติ 
ทำกรรมฐานไปแล้วมีสติรู้ทันจิตไป รู้ทันใน 2 ระดับ 
อันแรกรู้ทันว่ามีอะไรเกิดขึ้น 
อันที่สอง รู้ทันความยินดียินร้ายของจิต 
จิตจะตั้งมั่นและเป็นกลาง 
เราจะได้สัมมาสมาธิที่เต็มที่แล้ว 
ถัดจากนั้นเราเจริญปัญญา 
สติระลึกรู้กายด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
สติระลึกรู้เวทนาด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
สติระลึกรู้สังขารด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
สติระลึกรู้จิตด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
ต่อไปมันก็จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
ล้วนแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ไม่ได้น่ารักน่าหวงแหน 
ทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งสุขและทุกข์ 
ทั้งดีและชั่วเสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
พอมันยอมรับว่าทุกอย่างเสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
จิตจะยุติการดิ้นรนทันทีเลย 
เรียกยุติสังขารหรือยุติการสร้างภพ 
สังขารในใจเราคือภพ เรียกว่าภพ เรียกว่ากรรมภพ 
พอไม่มีความดิ้นรนอันนี้ 
จิตก็หมดภาระ จิตก็เป็นอิสระต่อสังขาร 
จิตที่เป็นอิสระต่อสังขาร เรียกว่าวิสังขาร 
จิตที่ไม่หลงตามกิเลสตัณหาทั้งหลาย เรียกว่าวิราคะ 

วิราคะก็ชื่อของนิพพาน วิสังขารก็ชื่อของนิพพาน 
วิมุตติ จิตหมดความยึดถือในรูปนาม 
ก็เป็นความหมายของนิพพานนั่นเอง 
ฉะนั้นเมื่อไรจิตเราสิ้นตัณหาเมื่อนั้นเราก็สัมผัสพระนิพพาน 
เมื่อไรจิตเราพ้นจากความปรุงแต่ง จิตเราก็สัมผัสพระนิพพาน 
เมื่อไรจิตปล่อยวางรูปนามขันธ์ 5 ได้หมด 
ปล่อยวางจิตได้ จิตก็สัมผัสพระนิพพาน 
ฉะนั้นค่อยๆ ภาวนา เบื้องต้นก็เป็นกลางด้วยสติ ได้สมาธิเกิดขึ้น 
เบื้องปลายเป็นกลางด้วยปัญญา ก็จะได้วิมุตติ ได้ความหลุดพ้น 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช
17 กันยายน 2566

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

วิมุตติเกิดเมื่อเห็นไตรลักษณ์มากพอ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ย. 2566

เราภาวนา เข้ามาให้ถึงจิตถึงใจตัวเองให้ได้ 
จะรักษาศีลก็รู้เท่าทันจิต นี่จิตอยากทำผิดศีลแล้ว 
ด้วยความโลภความโกรธความหลง 
อยากทำผิดศีลรู้ทัน มันก็ไม่ผิดศีล  
เวลาจิตฟุ้งซ่านให้เรารู้ว่าฟุ้งซ่าน 
แล้วมันสงบเอง เพราะความฟุ้งซ่านเป็นกิเลส 
ทันทีที่มีสติกิเลสดับเลย จิตไม่ฟุ้งซ่าน จิตก็ตั้งมั่นจิตก็สงบ 

อาศัยการที่เรามีสติคอยรู้ทันจิตใจตัวเอง 
กิเลสครอบงำจิตไม่ได้ก็ไม่ผิดศีล 
กิเลสครอบงำจิตไม่ได้ก็มีสมาธิขึ้นมา 
อ่านจิตอ่านใจไปเรื่อย 
จิตเดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็เลว เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็ทุกข์ 
รู้เท่าทันไปเรื่อยๆ สุดท้ายมันก็ได้มรรคได้ผล 
ตั้งแต่ขั้นต้นเห็นเลยจิตไม่ใช่เรา 
โลกไม่ใช่เรา ขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา 
ในขั้นสุดท้ายที่จะแตกหักข้ามภพข้ามชาติ 
จะเห็นเลยจิตนั่นล่ะคือตัวทุกข์ 
ขันธ์ 5 คือทุกข์ โลกทั้งหมดคือตัวทุกข์ 
เรียกว่าเรารู้ทุกข์แจ่มแจ้ง ก็เป็นอันละสมุทัย 
เข้าไปสัมผัส เข้าไปรู้เข้าไปเห็นพระนิพพาน เกิดอริยมรรคขึ้น 
นี้เป็นเส้นทางที่เราจะเดิน เป็นเส้นทางที่ลัดสั้นมากเลย 
ตัดตรงเข้ามาที่จิตตัวเอง แล้วบาปอกุศลทั้งหลายเราก็จะไม่ทำ 
กุศลทั้งหลายมันก็จะเจริญขึ้น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 ตุลาคม 2566

วันตักบาตรเทโว

เส้นทางที่ลัดสั้น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ต.ค. 2566

Inner Fire

Sound Sleep Syndrome

พระพุทธเจ้าท่านบอก 
“จิตที่ไม่ประกอบด้วยกิเลส สุคติก็เป็นอันหวังได้”
อย่างการทำทาน การช่วยเหลือคนอื่นอะไรอย่างนี้ 
เขาทำโดยที่ไม่หวังผลตอบแทน เป็นบุญที่สูง 
อย่างถ้าเราจะทำบุญสักอย่าง เราก็ยกมือจบเหนือหัว 
เจ้าประคุณที่บริจาคทรัพย์ครั้งนี้ 
ขอให้เกิดมาเมื่อไรก็รวยเมื่อนั้น 
ชาตินี้ก็ขอให้รวยๆๆๆ นี่เจือด้วยกิเลส 
ทำบุญแบบนี้ได้บุญเล็กน้อยเท่านั้นล่ะ ไม่ได้บุญเยอะหรอก 
เพราะว่าทำบุญไปด้วยทำบาปไปด้วย 
เราจะทำบุญ ทำให้มันบริสุทธิ์จริงๆ 
ทำไปแล้วต้องลดละความเห็นแก่ตัวให้ได้ จับหลักตัวนี้ไว้
เพราะฉะนั้นต่อไปนี้หัดทำบุญให้เป็น 
ทำบุญให้เป็นไม่ต้องจ่ายเงินก็ได้ 
อย่างเราเห็นใครเขาดี เราก็ดีใจกับเขาด้วย 
คนนี้เขาทำความดีเราดีใจกับเขา

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดปริวาสราชสงคราม
8 มกราคม 2567

2567

ทำบุญให้เป็น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ม.ค. 2567

Frozen Hero

City Of Mixtape

Website : www.watmahaeyong.org
Facebook : www.facebook.com/PageWatMaheyong/
e-mail : watmahaeyong@gmail.com
Line id : @mahaeyong

ปล่อยวางผู้รู้

การเจริญสติรู้ทันจิต

Rating: General Audiences
Original Text: https://archiveofourown.org/works/29424657
Summary: Sherlock is observant, John is friendly, and Greg feels loved.
An optimistic little fic for MerindaB's birthday :-)
Music: Beautiful Things by Philip Guyler

Welcome by Wendy Marlowe

Welcome

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

เส้นทางที่ลัดสั้น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ต.ค. 2566

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช