ซีดี ๙๑ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

ในโลกไม่มีบ้านที่แท้จริง 
ถ้าเราภาวนาเราจะเห็น 
บ้านที่แท้จริงของเราคือพระนิพพาน 
ถ้านอกนั้นยังเป็นที่ที่ไม่แน่นอน ไม่ยั่งยืน ต้องหมุนเวียนอยู่ 
ใจที่มันไม่หลงโลกมันเตือนตัวเอง บ้านนี้ก็ชั่วคราว 
คนที่เราอยู่ด้วยรอบๆ ตัวเราก็อยู่กันชั่วคราว 
จะรักหรือจะเกลียดก็อยู่ชั่วคราว 
อะไรๆ ในโลกเห็นมันเป็นของชั่วคราวทั้งหมดเลย 
ทั้งวัตถุสิ่งของทั้งผู้คน สุดท้ายกระทั่งร่างกาย 
สติปัญญามันสอดส่องลงมาในร่างกาย 
ร่างกายเป็นบ้านของจิต บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านชั่วคราว

(2)
ร่างกายก็เป็นบ้านที่อาศัยของจิตใจ 
ฉะนั้นตัวเจ้าของบ้านที่แท้จริง ก็คือตัวจิตใจนั่นเอง 
ต้องค่อยๆ ฝึกจิตใจให้มันค่อยฉลาดๆ ขึ้น 
มันค่อยคลายความยึดถือ 
ทีแรกมันก็คลายของที่อยู่ห่างก่อน มันคลายความยึดถือง่าย 
ของที่มาถึงตัวเราเองมันคลายยาก 
ต้องอาศัยสติอาศัยปัญญามาก

ค่อยภาวนาจะเห็นเหมือนเรามีบ้านที่ซ้อนๆๆ กันไป
จากไกลเข้ามาสู่ใกล้ จากหยาบมาสู่ความละเอียด 
บ้านที่ละเอียดก็คือตัวเจตสิกธรรมทั้งหลาย เป็นที่อาศัยอยู่ของจิต 
เราภาวนาต่อไปเราก็จะเห็นความสุขก็พึ่งไม่ได้ 
ความทุกข์ก็ห้ามมันไม่ได้ 
ความดีก็พึ่งไม่ได้ ความดีเราจะรักษาไว้ก็ไม่ได้ 
ความชั่วเราก็พึ่งมันไม่ได้ จะรักษามันไว้หรือจะปฏิเสธมันก็ทำไม่ได้ 
สติปัญญามันเห็นไตรลักษณ์ 
เห็นบ้านอันนี้ที่เป็นนามธรรมมันก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์
เหมือนกับรูปธรรมทั้งหลาย เหมือนกับโลกข้างนอกทั้งหลาย 
ฉะนั้นการเห็นไตรลักษณ์นี้จะทำให้เราเข้าใจ 
แล้วเราก็ค่อยๆ วาง 
วางจากสิ่งที่หยาบไปสู่การวางอย่างละเอียด 
แล้วสิ่งที่ละเอียดที่สุดคือตัวจิตผู้รู้ ตัวจิตผู้รู้นั้นละเอียดที่สุดเลย 
ฉะนั้นถ้าเราเห็นจิตผู้รู้เป็นไตรลักษณ์ เราก็จะวางจิตผู้รู้ลงไป 
คราวนี้เราจะไม่เอาขันธ์ 5 มาเป็นบ้านของเราอีกต่อไปแล้ว


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
4 กันยายน 2564

CD 91

บ้านที่แท้จริง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 ก.ย. 2564

การภาวนาจุดตั้งต้นเลย รู้สึกตัวขึ้นมาให้ได้ 
ถ้าเราไม่สามารถฝึกจิตให้ทำหน้าที่ที่ถูกต้องของจิต คือทำหน้าที่รู้ ก็คือฝึกไม่ได้ 
จิตมันก็จะไปปนเปื้อนอยู่กับความสุข ความทุกข์ 
ปนเปื้อนอยู่กับความจำได้หมายรู้ 
ปนเปื้อนอยู่กับความปรุง ดีปรุงชั่ว 
ไม่สามารถเห็นได้ว่า
ความสุขความทุกข์ ก็ถูกรู้ 
ความจำได้หมายรู้ ก็ถูกรู้ 
ความปรุงดีปรุงชั่ว ก็ถูกรู้ 
ฉะนั้นถ้าเราไม่มีจิตที่เป็นคนรู้ เราจะทำงานขั้นต่อไปไม่ได้ 

งานขั้นที่สอง คือการแยกขันธ์ 
ขั้นแรกคือฝึกจิตให้ตื่นขึ้นมาให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานขึ้นมา 
พอจิตเป็นผู้รู้แล้ว ไม่ใช่รู้อยู่เฉยๆ 
รู้อยู่เฉยๆ ยังไม่ได้เดินปัญญา ใช้ไม่ได้ ไม่ใช่ทาง 
มันเป็นแค่จุดตั้งต้นที่จะเดินปัญญาเท่านั้นเอง 
การเจริญปัญญาจะเริ่มต้นตั้งแต่การแยกธาตุแยกขันธ์ได้ 
จิตมันตั้งมั่นขึ้นมา แล้วมันจะแยกได้ 
ร่างกายเป็นของถูกรู้ จิตเป็นผู้รู้ 
อย่างนี้เรียกแยกธาตุแยกขันธ์ได้ แยกรูปแยกนาม 
การเห็นรูปนามแยกรูปแยกนามได้เป็นปัญญาขั้นต้นเท่านั้น 
แต่จะเจริญวิปัสสนาได้ต้องเห็นไตรลักษณ์ 
ถ้าไม่เห็นไตรลักษณ์ไม่ใช่วิปัสสนา 
จับหลักตัวนี้ให้แม่นเลย 

งานแรก คือตื่นขึ้นมา 
หลุดออกจากโลกของความคิดความฝันโดยที่ไม่เผลอไม่เพ่ง 
อันที่สอง คือ แยกขันธ์ออกมาให้ได้ 
งานที่สามของเรา คืองานเจริญวิปัสสนา 
พอเราแยกขันธ์ได้ เราก็จะเห็นรูปแต่ละรูป นามแต่ละนาม
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
มีแต่ความไม่เที่ยง มีแต่การทนอยู่ไม่ได้ 
ถูกบีบคั้นให้แตกสลายอยู่ตลอดเวลา 
แล้วบังคับไม่ได้ ควบคุมไม่ได้ ไม่เป็นไปตามใจอยาก 
นี่คือเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 ตุลาคม 2564

งานภาวนา 3 ขั้น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ต.ค. 2564

ถ้าตามใจกิเลสแล้ว 
ไม่ว่าจะไปเจริญสติปัฏฐาน 
ไปนั่งสมาธิ ไปทำวิปัสสนา 
ไม่ได้เรื่อง ไม่สำเร็จหรอก 
ฉะนั้นถ้าใครก็ตามจะมาถามหลวงพ่อว่าจะปฏิบัติอย่างไร 
สำรวจตัวเองก่อนจะถาม กิเลสนั้นเราสู้กับมันไหม 
หรือเรายอมแพ้มัน ถูกมันลากจูงจมูกทั้งวันอย่างนั้น 
ถ้าแบบนั้นยังไม่ต้องมาถาม
ว่าเจริญสติ เจริญปัญญาอย่างไร มันทำไม่ได้ 

ขั้นแรกเลยอ่านจิตใจตัวเองไป มีกิเลสอะไรก็รู้เอา 
อย่าเข้าข้างกิเลส อย่าปกป้องกิเลส 
อย่าสงวนรักษากิเลส เข้าข้างกิเลสอย่างที่หลวงพ่อเล่า 
เช่นเล่นเลศต่างๆ มีอุบายในการพลิกพลิ้ว 
เคยพลิ้วกับทางกฎหมายแล้วสำเร็จ 
แต่กรรมนี้ไม่มีทางสำเร็จเลยที่จะหนี 
ถ้าทำเหตุเมื่อไรก็มีผลเมื่อนั้น 
ถ้าเราภาวนา เรารู้เราเห็น เราจะไม่กล้าทำชั่ว 
เราจะอยากทำความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป 
เพื่อจะได้ไม่ต้องเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะที่น่ากลัวนี้ 
กระทบกระทั่งกันตลอดเวลา 
ฉะนั้นตั้งเป้าไว้เลย 
เราต้องสู้กับกิเลสของเรา ไม่ใช่ตีกับคนอื่น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 พฤศจิกายน 2564

อย่าถนอมรักษากิเลส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 พ.ย. 2564

เบื้องต้นถนัดดูกาย เราก็ดูกาย 
ถนัดดูเวทนา เราก็ดูเวทนา 
ดูกาย เราก็เห็นกายกับจิตเป็นคนละอัน ดูเบื้องต้น 
ต่อไปก็เห็นร่างกายนี้ก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ถนัดดูเวทนาทางกาย เราก็ดูไป เราก็เห็นไตรลักษณ์ 
ถนัดดูเวทนาทางใจก็ดูไป 
แล้วสุดท้ายก็เห็นว่ามันก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
กุศล อกุศลทั้งหลาย ดูไปก็เห็นตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์อีก 
สุดท้ายตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
สุดท้ายเราก็เห็นขันธ์ 5 ทั้งหมดนั่นล่ะตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 พฤศจิกายน 2564

ขันธ์ทั้ง 5 ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 พ.ย. 2564

ทำวิปัสสนาพอสมควร 
พอจิตเริ่มเหนื่อยก็หยุด
อย่าตะบี้ตะบันทำวิปัสสนา 
ก็ต้องหยุดทำสมถะขึ้นมา 
ทำสมาธิให้จิตมีกำลังขึ้นมาแล้วไปเดินปัญญาต่อ 
ถ้าเดินอย่างนี้ทำให้มาก เจริญให้มาก 
ไม่ขี้เกียจไม่ใช่นานๆ ทำที ทำให้ได้ทุกวันๆ 
ทำให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้ 
เราก็อาจจะได้มรรคได้ผลในชีวิตนี้ ไม่ต้องรอชาติไหนหรอก 
ถ้าเราทำไม่ถูก ทำถูกแล้วขี้เกียจ ยังไม่ได้หรอกอีกนาน 
กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
13 พฤศจิกายน 2564

กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 พ.ย. 2564

เรามีอิสระที่จะทำกรรม 
เราพอใจที่จะหาความสุขในโลกิยธรรม ความสุขอย่างโลกๆ 
ก็หาไปเถอะ หลวงพ่อไม่ว่าอะไรหรอก 
หลวงพ่อแค่บอกว่า มันมีความสุขที่เหนือกว่านี้อีก 2 อย่าง 
คือความสุขของสมาธิ กับความสุขของการเจริญปัญญา
จนเกิดมรรคเกิดผลนิพพานขึ้นมา 
เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ เป็นลำดับไป 
ในสายตาของผู้ทรงฌาน 
พวกความสุขในโลกิยะเป็นความสุขที่สกปรก 
เป็นความสุขที่ไม่ดีจริง 
ถ้าในสายตาของท่านที่ถึงที่สุดแห่งทุกข์ไปแล้ว 
ก็เห็นว่าความสุขของสมาธิยังไม่ยั่งยืน มีความสุขที่ยั่งยืนกว่านั้นอีก 

เราก็มีสิทธิที่จะเลือก ว่าเรามีเป้าหมายในชีวิตเรา 
ต้องการความสุขระดับไหน 
ที่จริงทุกคนต้องการความสุข 
ความสุขที่เราต้องการจะเป็นระดับไหน 
ก็แล้วแต่พวกเราทุกคนมีอิสระที่จะเลือกเส้นทางในชีวิตของตัวเอง
แต่ละคนก็มีทางเดิน มีอิสระที่จะเดินของตัวเอง 
นี่ล่ะกฎแห่งกรรมมันยุติธรรม 
ถ้าเราพอใจแค่นี้ เราก็ดำรงชีวิตอยู่แค่นี้ เราก็ได้แค่นี้ 
ถ้าเราปรารถนาสิ่งที่สูงขึ้นไป สิ่งที่ยั่งยืนขึ้นไป 
เราก็ต้องอดทนพากเพียร ทำกรรมที่สูงขึ้นไปอีก 
กรรมระดับสูงคือกรรมฐาน 
ถ้าเอาความสงบก็เรียกทำสมถกรรมฐาน 
ถ้าเราเจริญวิปัสสนากรรมฐาน มุ่งไปสู่มรรคผลนิพพาน 
ก็จะได้พ้นทุกข์เด็ดขาด ก็เป็นเรื่องของกรรมทั้งนั้น 
ก็เลือกเอา จะทำอะไรก็เอา 
เป็นเสรีภาพเป็นสิทธิส่วนบุคคล ไม่ว่ากัน 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 พฤศจิกายน 2564

เรามีสิทธิ์เลือกความสุขของตัวเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 พ.ย. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

บ้านที่แท้จริง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 ก.ย. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช