ผู้ชายคนแรก-กลิ่นปทุมมา

จิตมันเป็นตัวทุกข์ มันอยู่ในกองทุกข์ 
ในขันธ์ 5 ส่วนใหญ่เป็นตัวทุกข์ 
ยกเว้นตัวโลภะอย่างแรงๆ เป็นตัวสมุทัย เป็นตัณหา 
นอกจากนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นตัวทุกข์ 
จิตก็เป็นตัวทุกข์ 
ถ้าเรารู้แจ้งแทงตลอดว่าจิตเป็นตัวทุกข์ 
เรียกว่ารู้ทุกข์แจ่มแจ้ง 
เราก็ละสมุทัย ละความอยาก 
เมื่อละความอยากได้ เราก็ละความยึดถือจิตได้ 
เมื่อเราละความยึดถือจิตได้ 
ภพคือความดิ้นรนที่จะแสวงหาจิต 
หรือที่จะปล่อยวางจิต หรือที่จะรักษาจิต มันก็ไม่มี 
พอเราหมดความยึดถือจิต 
มันก็ไม่มีการที่จะต้องเที่ยวแสวงหาจิต 
ไม่มีการรักษาจิต ไม่มีความพยายามจะต้องปล่อยวางจิต 

เมื่อเราไม่มีความดิ้นรนของจิต คือไม่มีภพ 
จิตก็จะไม่หยิบฉวยจิตขึ้นมา คือไม่มีชาติ 
ทันทีที่ไม่มีชาติ ความทุกข์ก็ไม่เกิดขึ้น 
สิ้นชาติก็สิ้นทุกข์กันตรงนั้นล่ะ 
เพราะชาติคือการหยิบฉวยตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจไม่ใช่ของดีของวิเศษ 
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจคือตัวทุกข์ 
ถ้าเราภาวนาจนเราแจ้งตรงนี้ 
เรียกว่าเราล้างอวิชชาได้แล้ว 
รู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจแล้ว 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
28 เมษายน 2567

2567

รู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 เม.ย. 2567

[คลิปสั้น] อ่านจิตตัวเองไม่ออก หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ม.ค. 67 (670128)

ฝึกตัวเอง อย่าเกี่ยง อย่าอ้างโน่นอ้างนี่ 
มีธรรมะอยู่หมวดหนึ่ง 
ที่ว่ากฎแห่งกรรมมันจะทำงานได้ดีไม่ดี 
เรื่องของสมบัติ 4 ข้อ และก็วิบัติ 4 ข้อ อย่างคติวิบัติ 
พวกเราทั้งหมด เกิดในภูมิมนุษย์ ก็ถือว่าเป็นสุคติ 
ขณะนี้เราก็มีคติสมบัติ 
อันแรกเราได้เกิดเป็นมนุษย์ 
อันที่ 2 เรายังอยู่ในสภาพแวดล้อม 
ที่เราสามารถภาวนาได้ เรามีอุปธิสมบัติ 
คือสภาพร่างกายเราแข็งแรง 
ยังมีสุขภาพที่พอไปได้
อีกอันหนึ่งเขาเรียกกาลสมบัติ หรือกาลวิบัติ 
คือเวลา ช่วงเวลา 
อย่างบางช่วงบ้านเมืองสงบเรียบร้อย 
ภาวนาดี ภาวนาง่าย ก็มีกาลสมบัติ 
เกิดในยุคที่บ้านเมืองวุ่นวาย เป็นกาลวิบัติ 

สมบัติอีกอันหนึ่งเรียกว่าปโยคสมบัติหรือปโยควิบัติ 
มีความเพียรพยายาม มุ่งมั่นจะทำในสิ่งที่ดีแค่ไหน 
ตัวนี้เป็นตัวที่พวกเราขาดเยอะ 
อย่างคติสมบัติของเรามี 
เราเป็นมนุษย์ อุปธิสมบัติของเรามี 
ร่างกายเรายังแข็งแรง เวลาของเรายังมี 
ยังไม่ตาย ยังมีเวลาเหลืออยู่ 
มันอยู่ที่ปโยคสมบัติของเรามีไหม 
มีความเพียรไหม มีความพากเพียรที่จะภาวนาไหม 
ถ้าเรามีความเพียรที่จะภาวนา 
ตัวอื่นๆ สำคัญน้อย 
อยู่ตรงไหนก็ภาวนาได้ 
ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกสถานที่ 

เรื่องวิบัติมันไม่ได้เป็นเรื่องตายตัว 
ในสถานการณ์อันหนึ่ง 
สำหรับคนหนึ่งเป็นสมบัติ 
สำหรับอีกคนหนึ่งเป็นวิบัติได้ 
อย่างเวลาร่างกายเจ็บป่วย 
คนภาวนาไม่เก่ง ไม่ได้ภาวนามาพอสมควร 
จิตใจระส่ำระสาย ฟุ้งซ่าน 
ถ้าตายไปก็ไปทุคติ เพราะจิตเศร้าหมอง 
แต่ถ้าเราภาวนาให้ดี จิตใจเราดี 
ถ้าร่างกายจะแตกจะดับ จิตที่ดีไปสู่สุคติได้

เพราะฉะนั้นเราจะไม่อ้างว่า ตอนนี้เป็นช่วงคติวิบัติ 
บ้านเมืองวุ่นวาย หรือเป็นช่วงกาลวิบัติ 
คนชั่วร้ายมีอำนาจเยอะแยะ 
พวกสัทธรรมปฏิรูปมีกำลังเข้มแข็ง 
หรือช่วงนี้ แหม ร่างกายเราไม่ค่อยแข็งแรง 
ไม่มีข้ออ้างสักเรื่องหนึ่ง 
ตัวสำคัญคือความเพียรของเรา 
ปโยคสมบัติ ทำให้มาก เจริญให้มาก 
ทำสติ ทำสติให้มาก เจริญให้มาก 
แล้วคราวนี้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ชนิดใด 
จะอยู่ในสภาพแวดล้อมชนิดใด 
ร่างกายเราจะเป็นอย่างไร 
เราสามารถภาวนาได้
เพราะฉะนั้นพยายามฝึกตัวเองให้ดี จะได้ไม่มีข้ออ้าง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
18 พฤษภาคม 2567

สมบัติ 4 - วิบัติ 4 :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 18 พ.ค. 2567

Intro(RIP.)

Bad Type [p. Jae]

ถ้าเราเดินตามเส้นทางนี้ 
นี่คือทางที่พระพุทธเจ้าสอนเรา 
แต่เราอย่าเดินเพื่อหาอะไรเข้าตัว 
เดินไปด้วยความเคารพ ศรัทธาแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้า 
เรารักษาศีลเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้า 
ทำสมาธิให้จิตสงบ 
ไม่วุ่นวายอยู่กับกามคุณอารมณ์ในโลกก็เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
ฝึกจิตให้ตั้งมั่นก็เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
แยกรูปแยกนาม แยกธาตุแยกขันธ์ เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า 
ถ้าเจริญปัญญาเห็นความเป็นไตรลักษณ์ของรูปธรรมนามธรรมทั้งหลาย 
กระทั่งตัวจิตผู้รู้ ถือว่าเราปฏิบัติบูชาพระพุทธเจ้า

การปฏิบัติบูชานั้น 
มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่าอามิสบูชา 
การบูชามี 2 อย่าง อามิสบูชา 
อย่างเราหาดอกไม้ธูปเทียน มาไหว้พระ 
ถามว่าดีไหม ดี 
ใส่บาตรให้พระฉันเป็นอามิสบูชา หรือปฏิบัติบูชา 
ก็แล้วแต่ปัญญาของเรา 
ถ้าปัญญาเราไม่มาก มันก็เป็นแค่อามิสบูชา 
เอาของมาถวายพระ 
ถ้าเรามีปัญญามาก เราก็เห็นว่าที่เราทำนี้ 
เพื่อลดละกิเลสตัวเอง นี่เราปฏิบัติบูชา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 พฤภษาคม 2567

บูชาพระพุทธเจ้าด้วยการปฏิบัติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 พ.ค. 2567

เวลาเราภาวนารู้ทุกข์เข้าไปเถอะ 
ถ้ารู้พอแล้วมันละสมุทัยเอง 
ทันทีที่สมุทัยคือตัณหาคือความอยากถูกละไป 
จิตจะเข้าถึงนิโรธ อันนี้สัจฉิกิริยา 
วิธีจะเข้าถึงสัจฉิกิริยาก็ไม่มีอะไร ก็รู้ทุกข์นั่นล่ะ 
พอรู้ทุกข์ จนละสมุทัย 
แล้วก็แจ้งนิโรธ ไปสัมผัสพระนิพพาน

หน้าที่ของเราก็คือรู้ทุกข์จนกระทั่งละสมุทัยได้ 
ละสมุทัยได้เราก็แจ้งพระนิพพานได้ 
เรียกว่ามีสัจฉิกิริยาสำเร็จแล้ว
ตรงที่เรารู้ทุกข์นั่นล่ะ 
จะรู้ได้ดีก็ต้องเจริญมรรค 
เจริญมรรคตรงรู้ทุกข์มีสัมมาญาณะนั่นล่ะ 
ก็มีองค์มรรคทั้ง 8 ทำให้เรารู้ทุกข์ได้แจ่มแจ้ง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 พฤษภาคม 2567 (ช่วงบ่าย)

สัจฉิกิริยา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 พ.ค. 2567 (ช่วงบ่าย)

NF1 Track03 - 06

NF2 Track05 - 01

Track01 - 14 - New Frontiers1 SB

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง