ซีดี ๙๒ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

พอจ ปราโมทย์ Selected

เราจะทำอะไร เราก็ต้องรู้วัตถุประสงค์
ว่าเราต้องการทำอะไรเพื่ออะไร ต้องชัดเจน 
ไม่ใช่เห็นคนอื่นเขาปฏิบัติ
เราก็อยากปฏิบัติตามเขาด้วย มันไม่ได้เรื่องหรอก 
เราต้องรู้ว่าการปฏิบัติธรรม 
มีวัตถุประสงค์จริงๆ คือ
เพื่อถอดถอนความทุกข์ออกจากใจเราให้ได้ 
จุดหมายสูงสุดก็คือความดับทุกข์ มี 2 ตัว 
ความดับทุกข์อันนี้เป็นวัตถุประสงค์สูงสุด 
เป้าหมายของเราอันแรกเลยก็คือต้องพ้นทุกข์ก่อน 
ต้องรู้ว่าทุกข์คืออะไร 
ฉะนั้นอริยสัจท่านจะเริ่มต้นจากทุกข์ 
สิ่งที่เรียกว่าทุกข์ก็คือ รูป นาม กาย ใจของเรานี้เอง

เรารู้วัตถุประสงค์เราจะภาวนาเพื่อพ้นทุกข์ 
เราจะพ้นทุกข์ได้ 
เราต้องปล่อยวางความถือมั่นในกายในใจได้ 
ปล่อยรูปนามได้ 
เราจะปล่อยวางรูป นาม กาย ใจได้ จะทำอย่างไร 
พระพุทธเจ้าบอกให้เราเห็นกายตามความเป็นจริง 
เห็นใจตามความเป็นจริง 
ท่านบอก “เพราะเห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย 
เพราะเบื่อหน่ายจึงคลายความยึดถือ 
เพราะคลายความยึดถือจึงหลุดพ้น 
เพราะหลุดพ้นจึงรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว 
ชาติคือความเกิดสิ้นแล้ว 
การประพฤติปฏิบัติธรรมทั้งหลายจบแล้ว 
กิจที่ควรทำทำเสร็จแล้ว 
กิจอื่นเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้นไม่มีอีกแล้ว” 
จะรู้สึกอย่างนั้น 
ฉะนั้นจุดสำคัญก็คือการรู้ทุกข์ บอกทุกข์ให้รู้ 
เพราะเห็นตามความเป็นจริงจึงเบื่อหน่าย 
สุดท้ายก็คลายความยึดถือ ก็หลุดพ้น 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 มกราคม 2565

CD 92

เป้าหมายสูงสุดคือความดับทุกข์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ม.ค. 2565

[คลิปสั้น] ต้องอดทน หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ม.ค. 65 (650122)

เวลาเราทำทานเรามีความสุข
จิตใจที่รู้จักให้มันจะพัฒนา 
อันแรกเลย มันลดความเห็นแก่ตัว
อันที่สอง ใจที่รู้จักเกื้อกูลมันจะอ่อนโยน
สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน 
สุดท้ายมันก็มาลงที่การพัฒนาใจทั้งนั้น 
เรานึกว่าทำทานไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติ 
ที่แท้การทำทานเป็นการฝึกจิตขั้นพื้นฐาน 
ต่อมาเราก็ฝึกให้เข้มข้นขึ้น รักษาศีล 
การรักษาศีลจะต้องต่อสู้กับกิเลสตัวเอง 
กิเลสมันจะพาเราผิดศีลตลอดเวลา 
เราก็พยายามรักษาศีลไว้ ไม่ตามใจกิเลสที่จะทำผิดศีล
ศีลเป็นการฝึกลดละความโลภ ความโกรธ ความหลง
เห็นไหมว่าทานก็สำคัญ ศีลก็สำคัญ 
ถัดไปที่ฆราวาสต้องเรียนนั้นคือภาวนา
การภาวนามันมี 2 อันคือสมถภาวนากับวิปัสสนาภาวนา 
มันอยู่ที่ว่าฆราวาสจะเอาแค่ไหน 
ฆราวาสพอใจที่จะภาวนาให้สงบ 
ให้จิตมีกำลังเพื่อจะไปสู้กับโลกก็ฝึกไป เป็นสมถภาวนา
อีกอันหนึ่งคือวิปัสสนาภาวนา ก็มีหลัก 
มีสติรู้กายรู้ใจ ตามความเป็นจริงด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง
เมื่อรู้หลักแล้วก็เดินเอา 
ช่วยตัวเองพยายามพัฒนาตัวเองไป
ฝึกตัวเองอย่างนี้ทุกวัน 
มันก็จะอยู่ในเรื่องทาน ศีล ภาวนา 
สุดท้ายมันก็ลดละอกุศลลงไป 
แล้วก็เจริญกุศลให้ถึงพร้อม

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
29 มกราคม 2565

ทาน ศีล ภาวนาเพื่อพัฒนาจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ม.ค. 2565

ถ้าเราตัดตรงเข้ามา 
เห็นความจริงของจิตได้ 
เวลาที่มันรู้แจ้งแทงตลอดในตัวจิตว่าจิตไม่ใช่ตัวเรา 
เจตสิกทั้งหลายก็พลอยไม่ใช่เราด้วย 
เป็นแค่ของถูกรู้ถูกดู 
รูปทั้งหลายมันก็ไม่ใช่ตัวเรา 
มันเป็นแค่ของถูกรู้ถูกดูเท่านั้น 
ตัวนี้มันก็ถูกรู้ 
รูปภายในหรือรูปภายนอก 
รูปคนอื่น รูปสัตว์อื่น มันก็อาการเดียวกัน 
มีลักษณะอันเดียวกัน 
คือมันเป็นวัตถุ เป็นก้อนธาตุ เหมือนๆ กัน 
สุดท้าย มันก็ตายก็เน่าไป 
กลับไปเป็นธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม เหมือนเดิม 
เพราะฉะนั้นเข้าใจที่จิตตัวเดียวจะเข้าใจธรรมทั้งหมด 

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
30 มกราคม 2565

เข้าใจจิตแล้วเข้าใจธรรมทั้งหมด :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 30 ม.ค. 2565

สิ่งที่หลวงพ่อสอนเรื่องธรรมดาทั้งหมด 
เพียงแต่มนุษย์ทั้งหลายมันไม่ธรรมดา 
เพราะว่าจิตมันถูกโลภ โกรธ หลง ครอบงำเอาไว้ 
ก็เลยรู้สึกว่าธรรมะนี้ยาก 
จริงๆ ธรรมดาที่สุด

ธรรมดาคืออะไร 
ธรรมดาของสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือต้องดับทั้งหมด 
เรียกว่าเรามีดวงตาเห็นธรรมแล้ว 
ธรรมะเป็นเรื่องธรรมดา คือเราเห็นว่า 
“สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา 
สิ่งนั้นทั้งหมดดับเป็นธรรมดา” เห็นธรรมดา 
ใจยอมรับธรรมดาอันนี้ 
ใจจะค่อยๆ คลายออกจากทุกข์ 
คลายออกจากโลก 
คลายออกจากวัฏสงสาร
ฉะนั้นเราฝึกตัวเองทุกวัน 
สิ่งที่สอนให้วันนี้ไปฟังซ้ำหลายๆ ที
เมื่อเรามีจิตที่เป็นคนดูแล้ว 
การเดินปัญญาจะไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอีกต่อไปแล้ว 
ก็จะเห็นสิ่งใดเกิด สิ่งนั้นก็ดับ 
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงบังคับไม่ได้ สั่งไม่ได้ บังคับไม่ได้ 
จะต้องไปเห็นด้วยตัวเอง 
ไม่ใช่คิดเอา ต้องเห็นเอา 
ฝึกไปเรื่อยเดี๋ยวก็เห็น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
5 กุมภาพันธ์ 2565

ธรรมะเป็นเรื่องธรรมดา : หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 ก.พ. 2565

ถ้าเราภาวนาเป็นเราจะรู้
การเรียงลำดับของพระพุทธเจ้านี้มีขั้นมีตอน  
เรียงขันธ์ ของที่หยาบที่สุดคือรูป แล้วก็ถึงนามธรรม 
นามธรรมก็มีส่วนที่หยาบ ส่วนที่ละเอียด 
เวทนาหยาบที่สุดเลย ดูง่าย ในนามธรรมทั้งหลาย 
เราค่อยๆ เรียนจากของหยาบที่สุดคือรูป
มาเวทนา สัญญา สังขาร 
เราก็ค่อยแยกๆๆๆ ไปจนถึงตัวจิต
เห็นรูปเห็นนามเป็นไตรลักษณ์นั่นล่ะ 
แล้วก็วางเป็นลำดับๆ ไป 
มันวางรูปได้ก่อน 
ตรงที่เห็นรูปไม่ใช่เรายังเป็นปุถุชนอยู่ 
ตรงที่เห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณไม่ใช่เรา 
นั่นล่ะเป็นพระโสดาบัน 
ตรงที่เห็นความจริงว่ารูปไม่ควรยึดถือ
เพราะมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
นั้นล่ะได้พระอนาคามี 
ตรงที่วางจิตได้ หมดความยึดถือจิต 
มันก็เห็นจิตเองก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ตรงนั้นล่ะเป็นพระอรหันต์ 
วางขันธ์ได้สิ้นเชิง

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
6 กุมภาพันธ์ 2565

วางขันธ์ 5 เป็นลำดับไป :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 ก.พ. 2565

การปฏิบัติธรรมนั้นก็เริ่มแต่การทำทาน 
รักษาศีล ฝึกสมาธิจนกระทั่งจิตเราตั้งมั่น 
จะฝึกให้จิตตั้งมั่นเพื่อจะไปเดินปัญญาได้ ต้องมีวิหารธรรม 
ถ้าไม่เริ่มต้นตรงการมีวิหารธรรมที่เหมาะกับตัวเอง 
ไม่สำเร็จหรอก ไม่ได้ผล 
ใช้เวลาหลายปีแล้วก็คลำไปอยู่นั่นล่ะ ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
ฉะนั้นเราสำรวจตัวเองดู 
ว่าวิหารธรรมอย่างไหนเหมาะกับตัวเราเอง 
มันก็มี 4 กลุ่มใหญ่ๆ กาย เวทนา จิต ธรรม

หาเครื่องอยู่ให้จิตอยู่เสียอย่างหนึ่ง 
ไปดูเอาควรจะอยู่กับอะไร เช่น 
อยู่กับลมมันละเอียดไป หลงยาว 
ไม่ค่อยจะรู้เนื้อรู้ตัวเลย ก็ใช้ของที่หยาบขึ้น 
รู้ยืน เดิน นั่ง นอน มันหยาบไป ก็ใช้กลางๆ 
ขยับก็รู้ไป มันพอดีๆ ไม่มากไปไม่น้อยไป 
หรือจะดูเวทนา แนะนำให้ดูเวทนาทางใจ 
ถ้าจะดูจิต จิตของเราขี้โลภ 
เราก็ใช้ความโลภเป็นตัวหลักเป็นวิหารธรรม 
จิตของเราขี้โกรธก็ใช้ความโกรธเป็นวิหารธรรม 
จิตของเราฟุ้งซ่านก็ใช้ความฟุ้งซ่านเป็นวิหารธรรม 
ก็ต้องค่อยๆ หัดดูไป 
เดี๋ยวก็ได้ทั้งสมาธิ ได้ทั้งปัญญา 
สุดท้ายก็จะไปรู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ ก็ได้ธัมมานุปัสสนาเหมือนกัน


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
16 กุมภาพันธ์ 2565

วันมาฆบูชา

วิหารธรรมที่เหมาะกับเรา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.พ. 2565

ค่อยภาวนาถึงจุดหนึ่ง 
เราจะพบว่าความปรุงแต่งทั้งหลายคือทุกข์ 
พอรู้แล้ว ปัญญามันแก่รอบ มันก็ไม่เอาแล้ว 
ความปรุงแต่ง จะปรุงชั่ว จะปรุงดี 
หรือพยายามจะไม่ปรุง 
มันก็คือปรุง ก็คือทุกข์ทั้งหมด 
พอจิตมันพ้นจากความปรุงแต่ง 
มันก็เข้าถึงความสุขที่อยู่เหนือความปรุงแต่ง 
ความสุขของความสงบ 
ความสุขของการพ้นความเสียดแทงทั้งหลาย 
ความสุขของการไม่มีภาระของใจ 
ใจมันมีความสุขขึ้นมา


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 กุมภาพันธ์ 2565

CD 93

รู้ทันความปรุงแต่งของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 ก.พ. 2565

เวลามีเวลาว่าง 5 นาที 2 นาที 3 นาทีอะไรอย่างนี้ 
อย่าทิ้งเปล่าๆ อยู่กับเครื่องอยู่ของเราไป 
อยู่ก็เหมือนอยู่บ้าน อยู่สบายๆ ไม่ได้อยู่คุก 
เวลาจิตต้องการไปรู้อารมณ์อื่นๆ มันจะไหลไป 
ส่วนใหญ่ก็ไหลไปคิด ให้เรามีสติรู้ทัน 
ฝึกอย่างนี้มากๆ มากที่สุดที่จะมากได้ 
มีนาทีหนึ่งก็ฝึกนาทีหนึ่ง มี 5 นาทีก็ฝึก 
5 นาที 10 นาทีก็เอา เก็บเล็กเก็บน้อยทั้งวัน 
ถ้าทั้งวันจิตเราออกข้างนอก ไม่เคยกลับบ้าน 
คือทิ้งวิหารธรรมไป จิตหนีไปตลอด 
ตกเย็นจะไปนั่งภาวนา ไปเดินจงกรม ทำไม่ได้ 
มันฟุ้งซ่าน เพราะมันฟุ้งมาทั้งวันแล้ว จิตมันก็เหนื่อย 
พอจิตเหนื่อย พอไปนั่งสมาธิ ก็นั่งหลับ 
หรือบางคนมันฟุ้งแล้วมันยังฟุ้งได้ไม่ถึงใจ 
พอนั่งสมาธิมันก็ฟุ้งต่อ 
ฉะนั้นถ้าเรามีวินัยในตัวเอง 
เราไม่ทิ้งเวลาเปล่าๆ มี 5 นาที 10 นาทีอะไร 
เก็บให้หมดเลย


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
27 กุมภาพันธ์ 2565

ภาวนาเก็บเล็กเก็บน้อย :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ก.พ. 2565

การเรียนรู้ความจริงของรูปนามกายใจ 
เรามีสติระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม 
มีปัญญาเข้าใจความเป็นจริงของรูปธรรมนามธรรม 
ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
จะเข้าใจได้จิตต้องตั้งมั่น 
มีสมาธิที่ถูกต้อง จิตเป็นแค่คนดู 
ร่างกายนี้ถูกดู จิตเป็นคนดู 
อย่างนี้เรียกเรามีจิตตั้งมั่น 
พอเห็นความจริง 
กายนี้คือทุกข์ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณเป็นทุกข์ 
มันจะค่อยๆ ปล่อย ปล่อยเป็นลำดับๆ ไป 
ปล่อยกายก่อนเพราะมันหยาบมันดูง่าย 
แล้วสุดท้ายมันก็ไปปล่อยจิตอีกทีหนึ่ง 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
5 มีนาคม 2565

มาดูความจริงของขันธ์ 5 :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 มี.ค. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ธรรมะเป็นเรื่องธรรมดา : หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 5 ก.พ. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช