ขั้นแรกฝึกให้จิตใจอยู่กับตัวเองก่อน 
หายใจออกรู้สึกตัว หายใจเข้ารู้สึกตัว 
ถ้าต้องการให้จิตพักผ่อนก็สงบลงไปอยู่ที่ลมหายใจ 
หรือที่อารมณ์กรรมฐาน 
ถ้าพักผ่อนพอแล้วก็จะอัปเกรดขึ้นมา 
จิตเราเคลื่อนไหวไปมา เรามีสติรู้ 

จิตหลงไปคิดก็รู้ หลงไปดู หลงไปฟัง หลงไปดม 
หลงไปรู้สัมผัสทางกายอะไรก็รู้ รู้ทันจิตไป 
หรือจิตไหลไปเพ่งอารมณ์กรรมฐานก็รู้ 
ตรงนี้ตรงที่เรารู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา 
จิตที่ไหลไปไหลมา เป็นจิตที่มีโมหะ 
มีความฟุ้งซ่านเรียกว่าอุทธัจจะ 
แล้วทันทีที่เราเห็นจิตไหลไปไหลมา 
จิตที่ไหลไปไหลมามันดับอัตโนมัติ 
มันจะเกิดจิตตั้งมั่นอัตโนมัติขึ้นมา 
พอจิตมันตั้งมั่นขึ้นมาแล้ว 
คราวนี้มันเดินปัญญาได้จริงแล้ว 

พอจิตเราตั้งมั่น เวลาสติรู้ร่างกายนี้ 
เราจะรู้เลยว่าร่างกายมันของถูกรู้ถูกดู ร่างกายไม่ใช่เรา 
สติระลึกรู้เวทนา เวทนาถูกรู้ถูกดู ไม่ใช่เรา 
สติรู้สังขาร ความปรุงดีชั่วทั้งหลาย 
ก็เห็นความปรุงแต่งทั้งหลาย 
โลภ โกรธ หลงอะไร ไม่ใช่เรา 
เป็นสภาวะอันหนึ่งเท่านั้นเอง 
แล้วต่อมาก็เรียน มันก็จะประณีตขึ้นเรื่อยๆ 
เข้ามาถึงจิตถึงใจตัวเอง 
เห็นจิตเกิดทางตาแล้วก็ดับ 
เกิดทางหูแล้วก็ดับ เกิดทางใจแล้วก็ดับ 
จิตรู้เกิดแล้วก็ดับ จิตคิดเกิดแล้วก็ดับ 
จิตเพ่งเกิดแล้วก็ดับ 
จิตทุกชนิดเกิดแล้วดับหมดเลย

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 กุมภาพันธ์ 2568

อัปเกรดสมาธิ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ก.พ. 2568

พวกเราชาวพุทธทั้งหลายฝึกเดินในเส้นทางที่พระพุทธเจ้าสอน 
รู้ทุกข์คือรู้กายรู้ใจของตัวเอง อย่าละเลย 
รู้เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเห็นความจริง 
ร่างกายจิตใจของเราเป็นแต่ของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
จิตมันจะเบื่อหน่ายคลายความยึดถือ 
พอมันไม่ยึดถือมันหลุดพ้น 
ต่อไปร่างกายจะแก่จิตไม่สะเทือนเลย 
ร่างกายจะเจ็บจิตไม่หวั่นไหว 
ร่างกายจะตายจิตบางทีเบิกบานด้วยซ้ำไป 
ตัวทุกข์มันจะแตกแล้ว

จิตที่ฝึกอบรมดีแล้วนำความสุขมาให้เรา 
แล้วการจะฝึกอบรมให้ดีก็คือการรู้ทุกข์นั่นล่ะ ดีที่สุดเลย 
หัดรู้สภาวะเรื่อยๆ แล้วสัมมาสติก็เกิด 
สัมมาสติเกิดเมื่อไร สัมมาสมาธิก็เกิด 
มีสัมมาสติ มีสัมมาสมาธิ 
สัมมาญาณะคือการเจริญปัญญาก็จะเกิด 
ไม่ได้คิดเอา แต่ต้องเห็นสภาวะเอา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดเขาบางทราย พระอารามหลวง
22 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงเย็น)

หนทางรู้ทุกข์อย่างแจ่มแจ้ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ก.พ. 2568 (ช่วงเย็น)

รู้สึกตัว เรียนรู้ความจริงของร่างกายไป 
ร่างกายนี้ไม่เที่ยง 
รู้สึกลงไปในร่างกาย 
เห็นแต่ความไม่เที่ยงของร่างกาย 
หรือบางคนก็เห็นลึกลงไปอีกชั้นหนึ่ง 
ร่างกายนี้ทำไมต้องหายใจออกหายใจเข้า 
ทำไมต้องเปลี่ยนอิริยาบถ 
ทำไมต้องเคลื่อนไหว ต้องหยุดนิ่ง 
เพราะร่างกายนี้ถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา 
หายใจออกเรื่อยๆ ก็ทุกข์ 
หายใจเข้าเรื่อยๆ ก็ทุกข์ 
นั่งนานๆ ก็ทุกข์ เดินนานๆ ก็ทุกข์ 
ยืนนานๆ ก็ทุกข์ นอนนานๆ ก็ทุกข์ 
ร่างกายนี้ถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา 
บางทีก็ต้องเคลื่อนไหว 
นั่งๆ อยู่แล้วมันคัน ก็ต้องไปเกา 
ทำไมต้องเกา เกาแก้ทุกข์ แก้คัน 
บางทีนั่งอยู่ แข้งขาปวด 
เราก็ไปขยำๆ นวดขาอะไร 
ทำไมต้องเคลื่อนไหว ก็เพราะว่ามันทุกข์ 
เราเคลื่อนไหวเพื่อจะแก้ทุกข์ 

ดูในร่างกาย เห็นไม่เที่ยง เห็นเป็นทุกข์ 
ดูลึกลงไปอีกชั้นหนึ่ง มันเป็นอนัตตา 
มันไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
มันเป็นแค่วัตถุ เป็นก้อนธาตุ 
มีธาตุดิน น้ำ ไฟ ลมมาประชุมกันด้วยกำลังของกรรม 
มารวมตัวกันขึ้นมาเป็นรูปร่างอย่างนี้ 
แล้วก็มีจิตมีวิญญาณครอบครอง ก็มีชีวิตขึ้นมา

เรามีสติเรียนรู้ร่างกายไปเรื่อยๆ 
เห็นร่างกายไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา 
ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
เป็นแค่วัตถุธาตุที่เรายืมของโลกมาใช้ชั่วครั้งชั่วคราว 
แล้ววันหนึ่งเราก็ต้องคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้โลก 
สิ่งที่เป็นร่างกายของเราวันนี้ 
วันข้างหน้าอาจจะไปเป็นร่างกายของหนอน 
เป็นร่างกายของต้นไม้ 
ต้นไม้ก็กินเราเข้าไปเป็นสารอาหาร 
หรือไปเป็นถนนให้คนเดิน 
กลายเป็นดินเป็นอะไรไป 
บางทีก็ไปอยู่ในน้ำทะเล 
อยู่ในแม่น้ำกระจัดกระจายไป 
ลมหายใจที่เราหายใจ 
คนอื่นมันก็เอามาหายใจมาก่อนเราแล้ว 
เราก็แค่ยืมลมหายใจเอามาใช้ 
ลมที่เราหายใจเข้าไป 
เราไม่รู้เลยคนอื่นหายใจมาก่อนหรือเปล่า 
หมามันหายใจมาก่อนหรือเปล่า ลมอันนี้ 
ธาตุมันหมุนเวียนอยู่อย่างนี้ 
เห็นแล้วก็ควรสลดสังเวช ไม่น่ายึดถืออะไร 
ไม่ใช่ของดีของวิเศษอะไร ยืมเขามาใช้ 
ไม่ใช่ของสะอาดหมดจดด้วย 
ถึงวันหนึ่งก็ต้องคืนเจ้าของ คืนให้โลกไป

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
23 กุมภาพันธ์ 2568

กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ก.พ. 2568

สติเองก็เป็นอนัตตา สั่งให้เกิดไม่ได้ 
สติมีการที่จิตเราจำสภาวะได้แม่นเป็นเหตุใกล้ให้เกิด
ฉะนั้นเราจะต้องมาหัดรู้สภาวะ 
สภาวะมีรูปธรรมมีนามธรรม 
สภาวะก็คือสิ่งที่ประกอบกันขึ้น 
เป็นร่างกายจิตใจของเรานี้เอง 
พยายามเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ให้มาก รู้สึกให้มาก 
หัดรู้ให้เห็นถึงตัวสภาวะให้ได้ 
แล้วสติตัวจริงถึงจะเกิด 
สติตัวจริงเกิดเมื่อไร 
สัมมาสมาธิ สมาธิที่ถูกต้องก็จะเกิดร่วมด้วยเสมอ 
เพราะฉะนั้นจับหลักให้แม่น หัดดูสภาวะไป 
ถนัดดูรูปธรรมก็ดูไป ถนัดดูนามธรรมก็ดูไป 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
1 มีนาคม 2568


วิธีฝึกสติคือการหัดรู้สภาวะ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มี.ค. 2568

Track_04-10_New_Frontiers_2e_1

Track_04-07_New_Frontiers_2e_1

เราต้องฝึกให้ได้ใจที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานตัวนี้ 
วิธีฝึกก็คือมีสติอีกล่ะ 
รู้ทันจิตที่มันไหลไปไหลมา 
ถ้ารู้ทันตัวนี้จิตมันจะนิ่งว่างขึ้นมา 
พอมีจิตว่างแล้วต่อไปมีความปรุงแต่งเล็กน้อยเกิดขึ้นมา 
เราจะเห็นได้ชัด แต่ถ้าจิตเราวุ่นวาย 
ความปรุงแต่งเกิดขึ้น เราไม่เห็นหรอก

ใจที่ว่างๆ สบายๆ รู้เนื้อรู้ตัวอยู่ 
ความปรุงแต่งเล็กๆ เกิดขึ้น 
เราก็จะเห็นแล้ว เราจะรู้ทัน ความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เรามีสติรู้ ไม่ไปยุ่งกับมัน 
มันจะตั้งอยู่แล้วมันก็จะดับไป 
เราจะเห็นความปรุงแต่งมันมาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ปรุงๆ 
แต่ความปรุงแต่งทั้งหลายเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
เวลาความปรุงแต่งเกิด 
เราก็แค่รู้แค่เห็น เราไม่ปรุงต่อ

ถ้าใจเราสบาย ใจเราเป็นธรรมชาติธรรมดา 
มันประภัสสร มันผ่องใส ธรรมดา ว่างๆ 
แล้วมีอะไรแปลกปลอมเข้ามา 
มีความปรุงแต่งเกิดขึ้น 
เราจะเห็นความปรุงแต่งได้ชัดเจน 
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป 
แต่ว่าพอเห็นความปรุงแต่งแล้ว 
อย่าหลงไปปรุงแต่งต่อเท่านั้น ใจเราเป็นกลาง 
เราก็จะเห็นทุกสิ่งเกิดแล้วดับทั้งสิ้น 
แต่ถ้าเราปรุงต่อ มันจะวุ่นวาย ฟุ้งซ่าน ภาวนาไม่ได้จริง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
4 พฤษภาคม 2568


เห็นความปรุงแต่งแล้วอย่าปรุงแต่งต่อ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 4 พ.ค. 2568

TTT3 09

TTT3 08

Chanting for inner peace

004 พุทธาภิถุติง

200620A1-1 เส้นทางแห่งปัญญา ตอน 4 (ไฟล์แนะนำ)

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

วิธีฝึกสติคือการหัดรู้สภาวะ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มี.ค. 2568

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks