220406B-4 เริ่มจากไม่มีอะไร ไม่มีตัวตน ตอนที่ 4 (ไฟล์แนะนำ)

LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

61-หมวดนำปฏิบัติ

62 นำนั่งภาวนาเรื่อง พุทโธ ความง่วง

04 - A Scammer's Freestyle

ระลึกรู้ ปล่อยวาง 106

EP148 วิธีปฏิบัตแบบสำเร๊จรูป ปักหลักอยู่ตรงนั้น ปัญญาวิมุตติเกิดแน่  อาจารย์อุดร ฆราวาสประกาศธรรม

ที่เรามาภาวนาไม่ใช่เพื่อจะเหนือธรรมดา 
แต่เราภาวนาเพื่อให้จิตใจมันเห็นความจริงซ้ำแล้วซ้ำอีก 
ความจริงในร่างกาย ความจริงในจิตใจ 
พอเห็นความจริงจนกระทั่งมันยอมรับว่าธรรมดาเป็นอย่างนี้ล่ะ 
ธรรมดาต้องแก่ พอแก่เราก็ยอมรับได้ เราไม่ทุกข์ 
ธรรมดาต้องเจ็บต้องป่วย ยอมรับได้ 
เจ็บป่วยขึ้นมาเราก็ไม่ทุกข์ ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา 
ธรรมดาจะต้องตาย ถ้าจะตายเราก็ไม่ทุกข์ ถือว่าธรรมดา 
ในด้านจิตใจ เราก็ประสบกับอารมณ์ที่พอใจบ้างไม่พอใจบ้าง 
ก็เป็นเรื่องธรรมดา 
ไม่ใช่ว่าเราจะเจอแต่อารมณ์ที่ถูกใจอย่างเดียว 
อารมณ์ที่ไม่ถูกใจเราก็ต้องเจอ 

ถ้าใจเรายอมรับความจริงได้ 
เวลากระทบอารมณ์ จิตมันจะค่อยเป็นกลาง 
กระทบอารมณ์แล้วก็สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น 
สักแต่ว่าได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัส ใจมันยอมรับได้ 
เสียงมากระทบหู จะเสียงชมหรือเสียงด่า 
มันก็แค่เสียงเหมือนกัน มาแล้วมันก็ไป 
เราพยายามฝึกกรรมฐานไม่ได้ฝึกเพื่อจะอยู่เหนือธรรมดา 
แต่ฝึกเพื่อให้ยอมรับธรรมดา 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
 19 มกราคม 2568

ฝึกเพื่อยอมรับความเป็นธรรมดา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ม.ค. 2568

โยนิโสมนสิการ พวกเราทิ้งไม่ได้ 
โดยเฉพาะในยุคนี้คนพูดธรรมะ 
คนเผยแพร่ธรรมะเยอะแยะไปหมดเลย 
แต่ละแห่งแต่ละที่ก็พูดถึงธรรมะอันเดียวกันทั้งนั้น 
แต่ถ้าเรามีโยนิโสมนสิการ 
เราจะรู้ว่ามันไม่เหมือนกันหรอก 
บางคนพูดเหมือนกัน 
บอกให้มีสติรู้กายรู้ใจ 
ปรากฏว่าแทนที่จะมีสติรู้กายรู้ใจ 
กลับไปเพ่งกายเพ่งใจ 
เกือบร้อยละร้อยของคนปฏิบัติคือพวกนักเพ่ง 
ไม่ใช่พวกที่จะรู้กายรู้ใจด้วยสติจริง 
แต่มันเป็นสติที่เจือด้วยโลภะ 
เป็นการบังคับตัวเอง ทำอัตตกิลมถานุโยค 
ไม่ได้เดินในทางสายกลาง 

ฉะนั้นถ้าเรามีโยนิโสมนสิการเราต้องสังเกตตัวเอง 
อย่างน้อยเราก็ต้องสังเกตได้ว่าที่เราปฏิบัติมา 
อกุศลที่มีอยู่ลดละลงไปไหม 
อกุศลใหม่ เกิดยากขึ้นหรือเปล่า 
กุศลเกิดขึ้นบ่อยไหม 
อย่างสติเกิดบ่อยไหม 
ความเข้าใจคือปัญญา 
ความรู้ถูกเข้าใจถูกในสภาวะต่างๆ มีมากขึ้นไหม 
กุศลเกิดขึ้นหรือเปล่า 
กุศลที่เกิดแล้วพัฒนาขึ้นหรือเปล่า 

เพราะฉะนั้นโยนิโสมนสิการเป็นเรื่องสำคัญมากเลย 
ยิ่งในยุคนี้เราไม่รู้ว่าท่านผู้ใดคือกัลยาณมิตร 
ต้องใช้คำนี้เลย เราไม่รู้หรอกว่าท่านใดเป็นกัลยาณมิตร 
เพราะว่ายุคนี้พระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว 
ไม่มีใครออกใบเซอร์ได้ว่าคนที่ผ่านแล้ว 
คนนี้เป็นพระอริยะชั้นนั้นชั้นนี้ 
เชื่อถือได้อะไรอย่างนี้ เชื่อไม่ได้ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
9 กุมภาพันธ์ 2568

ทิ้งโยนิโสมนสิการไม่ได้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 9 ก.พ. 2568

จุดสำคัญอยู่ที่การพยายามพัฒนากุศลของเราให้เจริญขึ้น 
พยายามลดละอกุศลไป 
วิธีที่กุศลจะเจริญได้ดี 
คืออ่านใจตัวเองให้ออก 
ถ้าอ่านใจตัวเองออก 
กุศลจะเจริญอย่างรวดเร็วเลย 
อย่างเราเห็นใจเรามีโทสะ 
พอเรารู้ทันโทสะ โทสะดับเลย
 เราก็ไม่ผิดศีล ไม่ไปตีใคร 
ไม่ไปเผาบ้านเผาอะไรเขา ไม่เป็น 
เพราะจิตไม่ได้มีความคิดประทุษร้าย 
เห็นไหมถ้าเรามีสติอ่านจิตตัวเองออก 
การถือศีลจะไม่ใช่เรื่องยาก
การทำสมาธิก็ไม่ใช่เรื่องยาก 
เราจะทำสมาธิ ถ้าเราทำด้วยความโลภ 
เราอ่านใจตัวเองไม่ออก 
ว่านั่งอยู่นี่อยากสงบ 
บางคนยิ่งกว่าอยากสงบ 
อยากรู้ อยากเห็น อยากโน้นอยากนี้ 

เราทำสมาธิก็มีสติรู้ทันใจเรา 
สมาธิของเรานี้เจือความโลภหรือเปล่า 
หรือตอนที่ทำนี้เจือโทสะไหม 
ไม่ยอมสงบเสียทีก็โมโห 
อ่านจิตตัวเองให้ออก 
แล้วจิตเราเป็นกลาง 
ทำสมาธิแป๊บเดียวก็สงบแล้ว

เจริญปัญญา ถ้าไม่มีสติ 
ก็ไม่ต้องพูดเรื่องเจริญปัญญา 
การเจริญปัญญาได้ 
อาศัยสติระลึกรู้รูปธรรมนามธรรม 
พอสติระลึกรู้ จิตอย่าจมลงไป 
จิตต้องตั้งมั่นเป็นแค่คนเห็นสภาวะ 
พอจิตเราตั้งมั่น แล้วสติระลึกลงไปที่ร่างกาย 
สติระลึกรู้เวทนา สติระลึกรู้เห็นกุศลอกุศล 
มันก็จะเห็นไตรลักษณ์ 
เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จิตเราตั้งมั่นอยู่ 
เรารู้ทันจิตที่เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
มันก็เห็นไตรลักษณ์เหมือนกัน 

ฉะนั้นสติสำคัญ แล้วศีลจะดีก็ต้องมีสติ 
สมาธิจะดีก็ต้องมีสติ 
เจริญปัญญาก็ต้องมีสติ 
ขาดสติตัวเดียว ศีล สมาธิ ปัญญา 
ไม่ต้องพูดถึงแล้ว กระพร่องกระแพร่ง

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
12 กุมภาพันธ์ 2568 (ช่วงบ่าย)

วิธีพัฒนากุศลให้เจริญ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 12 ก.พ. 2568 (ช่วงบ่าย)

ถ้าเราจะใช้อานาปานสติทำวิปัสสนาทำอย่างไร 
เราก็ใช้เน้นที่ความรู้สึกตัว แทนที่จะน้อมจิต 
ให้มันไปแนบอยู่ที่ตัวอารมณ์ ค่อยๆ สังเกตไป 
อย่างเวลาเราหายใจ 
ร่างกายหายใจ ใจเป็นคนดู 
ร่างกายหายใจ ใจเป็นคนดู 
ค่อยๆ ฝึกไปเรื่อยๆ 
แล้วพอจิตมันหลง หนีไปคิดเรื่องอื่น 
ก็ให้รู้ทันว่าจิตหลงไปแล้ว ไม่ว่ามัน 
จิตหลงไปแล้ว โยนมันทิ้งไป 
ไม่ต้องไปดึงคืน อย่าไปหวง 
จิตที่หลงเป็นอกุศล 
อย่าไปหวงมัน โยนมันทิ้งไป 
กลับมาทำความรู้สึกใหม่ มาหายใจใหม่ 

หายใจไป หายใจไป แล้วเห็นร่างกายหายใจ 
ใจเป็นคนดู ฝึกอย่างนี้ 
มันจะมีจิตใจที่เป็นคนดู 
กับมีร่างกายที่หายใจ 
มันจะเป็น 2 อัน ถ้ามันแยก 2 อันได้ 
พอสติระลึกรู้ร่างกาย 
แต่จิตเป็นคนดูอยู่นี้ ปัญญามันจะเกิด 
จะเกิดวิปัสสนาปัญญา 
จะเห็นร่างกายไม่ใช่จิต 
ร่างกายเป็นสิ่งที่จิตไปรู้เข้า 
ร่างกายไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา 
เป็นแค่วัตถุ เป็นก้อนธาตุ 
มีธาตุหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
ไหลเข้าไหลออกไปเรื่อยๆ จิตเป็นแค่ผู้รู้ผู้เห็น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
15 กุมภาพันธ์ 2568

ใช้อานาปานสติทำวิปัสสนา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 ก.พ. 2568

หัดรู้สภาวะไปเรื่อยๆ  
เริ่มต้นเรารู้คู่ใดคู่หนึ่งก็พอแล้ว 
เช่น จิตโกรธกับจิตไม่โกรธ 
จิตโลภกับจิตไม่โลภ 
ตอนนี้อยาก ตอนนี้เฉยๆ อย่างนี้ 
หัดดูสิ่งที่เป็นคู่ๆ 
ตอนนี้สุข ตอนนี้ทุกข์ 
ตอนนี้สุข ตอนนี้เฉยๆ 
อันนี้ก็เป็นเซ็ตหนึ่งมี 3 ตัว สุข ทุกข์ เฉยๆ 
หัดเรียนกรรมฐานเรียนเซ็ตเดียวพอ คู่เดียวพอแล้ว 
อย่างเห็นจิตโกรธกับจิตไม่โกรธ 
ทั้งวันก็มีแต่จิตโกรธกับจิตไม่โกรธ 

ถ้าเราดูตัวอยากทั้งวัน
ก็มีแค่ตอนนี้อยากตอนนี้ไม่ได้อยาก ก็มีแค่นี้เอง 
หัดดูอย่างนี้เรื่อยๆ
แล้วเราจะเห็นว่าจิตเราเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา 
เดี๋ยวเหวี่ยงซ้าย เดี๋ยวเหวี่ยงขวา 
เดี๋ยวอยาก เดี๋ยวไม่อยาก 
เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวไม่โกรธ 
ตรงที่มันเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา 
มันกำลังสอนไตรลักษณ์เรา 
จิตอยากก็ไม่คงที่ จิตไม่อยากก็ไม่คงที่ 
เห็นไหมจิตโกรธก็ไม่คงที่ จิตไม่โกรธก็ไม่คงที่ 
ฉะนั้นเวลาเรียนธรรมะ 
เรียนเป็นคู่ คู่เดียวก็พอแล้ว 
ไม่ต้องเรียนเยอะหรอก

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
บ้านจิตสบาย
16 กุมภาพันธ์ 2568

เรียนธรรมคู่เพื่อรู้ธรรมหนึ่ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 16 ก.พ. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง