เริ่มจากอินทรียสังวร ถ้าอินทรียสังวรดี สุจริต 3 จะเกิด 
สุจริต 3 ดี การเจริญสติปัฏฐานจะสมบูรณ์ขึ้นมา 
การเจริญสติปัฏฐานที่สมบูรณ์จะทำให้โพชฌงค์ 7 สมบูรณ์ขึ้นมา 
แล้วโพชฌงค์ 7 บริบูรณ์ขึ้นมา มรรคผลจะเกิด นิพพานจะปรากฏ

เป็นเรื่องของเหตุกับผล 
ถ้าทำเหตุอย่างนี้จะมีผลอย่างนี้ ทำเหตุอย่างนี้จึงมีผลอย่างนี้ 
ธรรมะทั้งหลายของพระพุทธเจ้ามีลักษณะอย่างนี้ 
แล้วสิ่งที่เป็นเหตุผลที่ประณีตที่สุดก็คือปฏิจจสมุปบาท 
เพราะอวิชชามีอยู่สังขารจึงมีอยู่ 
เพราะสังขารมีอยู่วิญญาณจึงมีอยู่ 
เพราะวิญญาณมีอยู่นามรูปจึงมีอยู่ 
เพราะนามรูปมีอยู่อายตนะจึงมีอยู่ 
เพราะอายตนะมีอยู่ผัสสะจึงมีอยู่ 
เพราะผัสสะมีอยู่เวทนาจึงมีอยู่ 
เพราะเวทนามีอยู่ตัณหาจึงมีอยู่ 
เพราะตัณหามีอยู่อุปาทานจึงมีอยู่ 
เพราะอุปาทานมีอยู่ภพจึงมีอยู่ 
เพราะภพมีอยู่ชาติจึงมีอยู่ 
เพราะชาติมีอยู่ทุกข์จึงมีอยู่ 

ฉะนั้นธรรมะของท่านไปดูให้ดี มันจะเป็นเรื่องเหตุกับผล 
แล้วบางทีก็เป็นเหตุกับผลที่สืบเนื่องกันไป 
เป็นขั้นๆๆ สืบเนื่องกันไป 
เราค่อยๆ ภาวนาเดี๋ยวเราก็เข้าใจ


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
10 กรกฎาคม 2564 ไฟล์ 640710 ซีดีแผ่นที่ 90

CD 90

ธรรมะเป็นเรื่องของเหตุกับผล :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 ก.ค. 2564

เวลาที่เราเดินทางไกลในสังสารวัฏ
เราก็มีพ่อ มีแม่ มีสามี มีภรรยา มีลูก มีหลาน 
แต่ละภพแต่ละชาติก็มีเยอะแยะไปหมด 
ชาตินี้คนนี้มาเป็นสามี 
ชาติหน้าคนอื่นก็มาเป็นอะไรอย่างนี้ 
วัฏฏะไม่มีความแน่นอน 
หรือมาเป็นพ่อแม่ เป็นลูกหลานกัน 
วัฏฏะที่ยาวนานนั้น 
พระพุทธเจ้าท่านถึงขนาดบอกว่า 
คนในโลกที่มาเจอกัน 
ที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกัน 
ไม่เคยเป็นลูกเป็นอะไรอย่างนี้ หาแทบไม่ได้เลย

ถ้าเราเข้าใจความเป็นจริงของวัฏสงสาร 
ตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า 
คนเราที่เจอกันที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกันแทบไม่มีเลย 
เราก็จะไม่ค่อยเกลียดใคร 
อย่างคนที่เราเกลียดก็คงเป็นพ่อแม่พี่น้องเรามา 
ไม่รู้จะไปเกลียดมันทำไม มันน่าสงสาร 
เราระลึกชาติไม่ได้ เราก็คิดว่าเรามีพ่อแม่อยู่ 2 คนนี้ 
หรือมีสามี มีภรรยา 1 คน ตายไป โอ๊ย เศร้าโศก 
จะเศร้าโศกสักเท่าไรไม่นานก็ลืม 
บางคนไม่ลืมตลอดชีวิต ไปเกิดใหม่ก็ลืม ก็ไปรักคนอื่นต่อ 
สังสารวัฏไม่ได้มีอะไรน่าชื่นใจเลย 
แล้วก็ไม่มีอะไรยั่งยืนมั่นคงเลย 
มันเป็นอย่างนี้มาตลอด 
ถ้าเราเข้าใจเราก็ไม่ยึดถือมันมาก

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
17 กรกฎาคม 2564 ไฟล์ 640717 ซีดีแผ่นที่ 90

วัฏฏะไม่มีความแน่นอน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ค. 2564

อาศัยช่วงของโควิดเราออกไปเที่ยวไม่ได้ 
ถ้าเราชำนาญในการพิจารณาร่างกาย 
เราก็เที่ยวอยู่ในร่างกาย ไม่ให้จิตหนีออกจากกาย 
ถ้าจิตเที่ยวอยู่ในร่างกายนี้ คอยรู้สึกอยู่ในกายนี้ 
กิเลสชั่วหยาบทั้งหลายเกิดไม่ได้ มันมีสติเที่ยวอยู่ในกาย 
แล้วถ้าปัญญามันเกิดมันจะเห็นว่า
กายนี้ว่างเปล่า กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
จิตที่ไปรู้กาย เที่ยวอยู่ในกาย 
สงบ สะอาด สว่าง สบาย 
จิตที่ดีเที่ยวอยู่ในกายนี้มีความสุข 
ฉะนั้นเราพิจารณาเที่ยวอยู่ในกาย มีความสุข 
ดูจิตดูใจ เห็นจิตเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย 
เห็นจิตสร้างภพน้อยภพใหญ่ทางใจ เห็นแต่ทุกข์ 
ภาวนาแล้วก็จะรู้แจ้งแทงตลอด 
ความเกิดมีขึ้นครั้งใด ความทุกข์มีขึ้นเมื่อนั้น 
ความเกิดเกิดขึ้นเมื่อใด ความทุกข์เกิดขึ้นเมื่อนั้น 
ก็เกิดดี เกิดเลว หมุนเวียนอยู่ในจิตเรานี่ล่ะ 
เห็นอย่างนี้ต่อไปจิตมันก็รู้ว่า 
ภพทั้งหลายเอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้ 
หรืออย่างถ้าเราดูกายมา เราไปเกิดในภพที่มีกาย ก็ยังมีทุกข์อีก มันรู้ 
ฉะนั้นไม่ว่าจะไปเกิดที่ไหน มีกายมีจิตอยู่ก็ยังมีทุกข์อยู่

การภาวนา จะค่อยๆ สะสมสติปัญญา 
เกิดความรู้ถูกความเข้าใจถูกเป็นลำดับๆ 
เราพาจิตเที่ยวอยู่ในกาย 
เราก็จะรู้เลยกายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้มีแต่ตัวทุกข์ 
แต่จิตที่มันเพลินๆ ดูกายเพลินๆ ไป มันสงบ มีความสุขได้ 
เราภาวนาไม่มาหยุดอยู่แค่ความสุข ความสงบของจิต 
เราภาวนาเราสังเกตจิตใจต่อไปอีก 
จิตใจไม่ได้อยู่เฉย จิตใจสร้างภพตลอด 
จิตใจเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายตลอด 
ตรงที่จิตมันสร้างภพจิตมันเที่ยวไปทางใจ 
เที่ยวไปในธรรมารมณ์ต่างๆ ก็เป็นภพดีภพชั่วทั้งหลายขึ้นมา 
ฉะนั้นจิตท่องเที่ยวไปก็ทุกข์ 
มีกายอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
มีจิตอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
ภาวนาก็จะเห็นอย่างนี้ 
พอเห็นแล้วมันจะรู้เลยว่า ไม่มีที่ที่จะให้ไปเกิดหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2564

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

อยู่อย่างไรถึงจะเรียกว่าอยู่เป็น 
อยู่แบบเข้าใจโลก เข้าใจชีวิต 
ว่าไม่มีอะไรที่เราได้ทุกสิ่งทุกอย่างหรอก 
โลกนี้ไม่เป็นไปตามใจปรารถนา 
อย่างเราอยากให้โควิดหมดไป ยังไม่ถึงเวลามันก็ไม่หมด 
ก็อยู่ไปอย่างระมัดระวัง มีสติรักษาจิตใจไม่บ้าเสียก่อน 
รักษาร่างกายให้ดีที่สุด เรียกอยู่เป็น 

พอเวลาจะตายก็ตายเป็น 
มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา ดูไปเรื่อยๆ 
เห็นสติรู้ร่างกายมันทรมาน จิตมันตั้งมั่นเป็นคนรู้ 
ดูลงไปร่างกายที่เจ็บปวดนั้นไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
มันเป็นสมบัติของโลกที่เรากำลังจะคืนให้โลกแล้ว 
จิตใจก็ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
เราสั่งอะไรมันไม่ได้สักอย่างเลย แต่ทำได้แค่รู้ทันมันไป 
มันยินดีในภาวะอย่างนี้ 
มันยินร้ายในภาวะอย่างนี้ 
ในที่สุดก็รู้ทุกอย่างด้วยความเป็นกลาง 
ถ้าตายไปก็ไปสุคติ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 สิงหาคม 2564

อยู่ให้เป็น ตายให้เป็น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 ส.ค. 2564

"กรรมฐานอะไรที่เหมาะกับเรา
ควรจะดูกายหรือดูจิตเป็นหลักไว้ 
ถ้าเราเป็นพวกตัณหาจริต พวกรักสุข รักสบาย 
รักสวยรักงามอะไรอย่างนี้ ไปดูกายไว้ 
ถ้าพวกเจ้าความคิด เจ้าความเห็น 
พวกทิฏฐิจริตไปดูจิตไว้เป็นหลักเลย 
สังเกตตัวเอง ปัญหาอยู่ตรงนี้ทุกคนเป็นจริตผสม 
มีทั้งตัณหาจริตและทิฏฐิจริต ที่จะแบ่งแยกเพียวๆ เลยไม่เคยเจอ 
เพราะทุกคนมีทั้งตัณหาและทิฏฐิ ดูเอาตัวไหนเด่น 
บางคนเจ้าความคิดเจ้าความเห็นมาก พวกนี้ทิฏฐิเด่น 
บางคนติดสุขติดสบายแล้วก็เจ้าความคิดเจ้าความเห็นด้วย 
แต่ระหว่างเอาความสุขความสบายกับเอาความรอบรู้อะไร 
สนใจความสุขความสบายมากกว่า พวกนี้ไปดูกายเลย

อย่างครูบาอาจารย์รุ่นก่อนท่านเป็นชาวไร่ชาวนา 
ชาวไร่ชาวนาชีวิตลำบากมาก เหน็ดเหนื่อย ทำนาลำบาก 
ฝนตกไม่ได้นอนเล่นหรอก ฝนตกก็ไปไถนา 
ฝนยังไม่ตกตลอดปี ต้องเอาวัวเอาควายไปเลี้ยง 
ทำอย่างไรจะหาหญ้าหาข้าวหาน้ำอะไรมาให้มันกินได้ 
ถึงเวลาก็ไปไถนา ไถนาแล้วก็ไปหว่านข้าว 
ไปดูน้ำมากไปหรือน้ำน้อยไป 
ดูต้นข้าวมีเพลี้ยมีปูนามีหนูนามาอาละวาดอะไรอย่างนี้ 
จะต้องต่อสู้ ถึงได้เวลาเกี่ยวข้าวไปเกี่ยวข้าว คัน 
ใบข้าวเขาคม ทั้งคม ทั้งคัน ชีวิตลำบาก 
ฉะนั้นสิ่งที่คนรุ่นโน้นท่านสนใจ 
ทำอย่างไรชีวิตจะได้สบายกว่านี้เสียที 
อยากมีความสุขอย่างคนอื่นเขาบ้าง 
ท่านมุ่งมาที่ความสุขไม่ใช่คนคิดมาก คนคิดมากมันคนรุ่นเรา 

คนรุ่นโน้นท่านเป็นชาวไร่ชาวนาไม่ได้คิดมากหรอก 
คิดแค่ว่าจะหาอยู่หากินไปวันๆ หนึ่ง ให้รอดไปแต่ละวัน 
แต่ละปีอะไรอย่างนี้ก็ดูเท่านั้นล่ะ 
ฉะนั้นสิ่งที่ปรารถนาคือความสุขความสบาย 
พอจะมาทำสมาธิจิตมีความสุขความสบาย ชอบสิ 
อยากได้ความสุขความสบาย มานั่งสมาธิแล้วสุขสบาย 
อยู่กับโลกข้างนอกมันทุกข์จะตายอยู่แล้ว 
เหนื่อยสายตัวจะขาด เพราะฉะนั้นท่านก็เลยนั่งสมาธิกันเก่ง 
ชอบในความสุขความสบาย พอออกจากสมาธิมาดูจิตไม่ได้ 
จิตมันจะเฉยๆ ท่านดูกาย มันเหมาะกับท่านอยู่แล้ว 

หลวงปู่ดูลย์ท่านเคยบอกกับหลวงพ่อว่า 'ต่อไปการดูจิตจะรุ่งเรืองในเมือง' ท่านย้ำในเมือง 
เพียงแต่ทุกวันนี้ชนบทมันแทบไม่มีแล้ว 
บ้านนอกก็กลายเป็นเมืองไปหมดแล้ว เป็นสังคมเมือง 
สังคมชนบทหาอยู่หากินเลี้ยงตัวเองได้ 
สังคมเมืองไม่มีเงินเสียอย่างเดียวอยู่ไม่ได้เลย 
ทุกอย่างซื้อหมดเลย ทุกวันนี้สังคมมันเป็นอย่างนี้ 
กระทั่งบ้านนอกต่างจังหวัดก็คือสังคมเมือง 
สังคมเมืองในพื้นที่ที่เคยเป็นชนบท 
ในสังคมเมืองคนต้องใช้ความคิดเยอะ 
เหน็ดเหนื่อยมากในการคิดแต่ละวันๆ 
ฉะนั้นกรรมฐานที่เหมาะจะไปนั่งเข้าฌาน มันเข้าไม่ค่อยได้ 

เราก็ต้องนึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า 
ท่านสอนคนที่ไม่ได้ฌานมาก่อน 
คือเรื่องจิตตานุปัสสนากับธัมมานุปัสสนา 
จิตตานุปัสสนาเป็นของง่าย 
จิตมีราคะก็รู้ จิตไม่มีราคะก็รู้ จิตมีโทสะก็รู้ จิตไม่มีโทสะก็รู้ 
จิตหลงก็รู้ จิตไม่หลงก็รู้ จิตฟุ้งซ่านก็รู้ จิตหดหู่ก็รู้ 
ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย ฝึกไปเรื่อยๆๆ 
แล้วพอมันเหนื่อยขึ้นมาเราช่วยมันก็ทำสมาธิไป 
พุทโธๆๆ ไปก็ได้ ถ้าเราไม่ทำสมาธิจิตจะพลิกไปทำสมาธิเอง 
ดูจิตอยู่พอจิตมันต้องการพัก มันพลิกไปหาสมาธิเองเลย 
มันไปติดอยู่ในความว่างนั่นล่ะ มันจะหนีไปหาสมาธิแล้ว 

ฉะนั้นเราใช้ความสังเกต ตอนนี้ควรทำสมถะก็ทำ 
ตอนนี้ควรทำวิปัสสนาก็ทำ สังเกตไป 
กรรมฐานอะไรมีประโยชน์ อันไหนเหมาะกับเรา 
ของที่มีประโยชน์ทุกอย่างที่พระพุทธเจ้าสอนมีประโยชน์หมด 
แต่อันไหนเหมาะกับเรา บางอย่างเหมาะกับเรา 
บางอย่างไม่ได้เหมาะกับเรา เหมาะกับคนอื่น 
แล้วตอนที่เราเอามาลงมือทำ เราก็ต้องมีชั้นเชิงในการทำ 
ตอนนี้ควรจะเดินปัญญา ตอนนี้ควรจะทำความสงบต้องรู้ 
สังเกตตัวเองไปอย่างนี้เรื่อยๆ 
แล้วต่อไปกำลังของศีล สมาธิ ปัญญาแก่กล้าขึ้น 
อริยมรรคก็จะเกิดขึ้น 
ดูทางกายก็เกิดมรรคผล ดูทางจิตก็เกิดมรรคผลได้" 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
21 สิงหาคม 2564

CD 91

กรรมฐานที่เหมาะกับตัวเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 21 ส.ค. 2564

PEOPLE

Disquiet Junto Project 0517: Inside Out (Co/Exist 2 of 3)
The Assignment: Record a minute or two of civilization.

For this assignment, I chose what strikes me as one of the densest and most populated forms of civilisation: London's Tube. Join me as we change from the Victoria to the Central Line (which as you can hear is not operating in good service, yet we still manage to catch a westbound service to Epping). A little potpourri (or "best-of") of the pleasures (or horrors?) of most Londoners' daily commute.

More on this 517th weekly Disquiet Junto project — Outside In (Co/Exist 1 of 3) (The Assignment: Record a minute or two of nature) — at: https://disquiet.com/0517/

This is the second of a three-part project sequence. You can participate in all three parts, or any two of the three, or even just any one of them. Part one began on November 18 and ended on November 22, part two began on November 25, and part three will begin on December 2. Thanks to Alan Bland and Mark Lentczner for having proposed the project.

More on the Disquiet Junto at: https://disquiet.com/junto/

Subscribe to project announcements here: https://tinyletter.com/disquiet-junto/

Project discussion takes place on llllllll.co: https://llllllll.co/t/disquiet-junto-project-0517-inside-out-co-exist-2-of-3/

Transport for London [disquiet0517]

A moment of your time please [42]

Original track created by otj omar Tarik johnson 

Experiment Participants

a good friend of mine painted a series of images based on descartes' "meditations on first philosophy."

https://www.lowwintersun.org/work/descartes-meditations

i took painting number 6, sliced it into five strips, fed the images into photosounder, the converted the resulting .wav files to MIDI (quantized to 16ths). i used the MIDI clips separately to trigger various samples: kick; snare; low tom; floor tom; hi-hat. i added a steady hi-hat pedal to help navigate the slightly offbeat rhythms.

finally, i layered in a live guitar piece (played through VCV rack, which i first encountered through disquiet junto, many moons ago...)

some possible questions: how can we think about the relationship between something rhythmic (the "beat") and something a-rhythmic (the "ambient" guitar)?
do they feel like two utterly separate streams, or do they somehow inform each other?
also, my track is only one minute long - can something so short be called 'ambient'?
more generally, can such a brief composition claim to establish a mood or atmosphere?

(wittgensteinian thought: i can claim to have felt sad for one minute, but not to have been depressed for one minute. certain moods or states require longer stretches of time to operate.)

all the best, htnc

- - - - - - - -

More on this 544th weekly Disquiet Junto project — Feedback Loop (The Assignment: Share music-in-progress for input from others) — at: https://disquiet.com/0544/

More on the Disquiet Junto at: https://disquiet.com/junto/

Subscribe to project announcements here: https://tinyletter.com/disquiet-junto/

Project discussion takes place on llllllll.co: https://llllllll.co/t/disquiet-junto-project-0544-feedback-loop/

[disquiet0544] cartesian drummer

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย - ทุกข์และมหาสติ จิตแท้จิตดั่งเดิม

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช

Related tracks