เวลาที่เราเดินทางไกลในสังสารวัฏ
เราก็มีพ่อ มีแม่ มีสามี มีภรรยา มีลูก มีหลาน 
แต่ละภพแต่ละชาติก็มีเยอะแยะไปหมด 
ชาตินี้คนนี้มาเป็นสามี 
ชาติหน้าคนอื่นก็มาเป็นอะไรอย่างนี้ 
วัฏฏะไม่มีความแน่นอน 
หรือมาเป็นพ่อแม่ เป็นลูกหลานกัน 
วัฏฏะที่ยาวนานนั้น 
พระพุทธเจ้าท่านถึงขนาดบอกว่า 
คนในโลกที่มาเจอกัน 
ที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกัน 
ไม่เคยเป็นลูกเป็นอะไรอย่างนี้ หาแทบไม่ได้เลย

ถ้าเราเข้าใจความเป็นจริงของวัฏสงสาร 
ตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า 
คนเราที่เจอกันที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องกันแทบไม่มีเลย 
เราก็จะไม่ค่อยเกลียดใคร 
อย่างคนที่เราเกลียดก็คงเป็นพ่อแม่พี่น้องเรามา 
ไม่รู้จะไปเกลียดมันทำไม มันน่าสงสาร 
เราระลึกชาติไม่ได้ เราก็คิดว่าเรามีพ่อแม่อยู่ 2 คนนี้ 
หรือมีสามี มีภรรยา 1 คน ตายไป โอ๊ย เศร้าโศก 
จะเศร้าโศกสักเท่าไรไม่นานก็ลืม 
บางคนไม่ลืมตลอดชีวิต ไปเกิดใหม่ก็ลืม ก็ไปรักคนอื่นต่อ 
สังสารวัฏไม่ได้มีอะไรน่าชื่นใจเลย 
แล้วก็ไม่มีอะไรยั่งยืนมั่นคงเลย 
มันเป็นอย่างนี้มาตลอด 
ถ้าเราเข้าใจเราก็ไม่ยึดถือมันมาก

--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
17 กรกฎาคม 2564 ไฟล์ 640717 ซีดีแผ่นที่ 90

CD 90

วัฏฏะไม่มีความแน่นอน :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 ก.ค. 2564

"เราค่อยๆ ฝึกตัวเอง 
เราจะรู้เลยการถือศีลอย่างงมงายใช้ไม่ได้ 
การมีข้อวัตรปฏิบัติอย่างงมงาย 
คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะดี ทำอย่างนี้แล้วจะดี 
สิ่งที่มุ่งคือดีปรารถนาดี แต่พวกเรานักปฏิบัติเราไม่ได้มุ่งที่ดี 
เพราะดีมันไม่เที่ยง 
สิ่งที่เรามุ่งนั้นต้องการเห็นความจริงของรูปนามกายใจ 
เราภาวนาเราค่อยๆ ฝึกตัวเองไป 
ทีแรกเราคิดว่าทำอย่างนี้ดี ทำอย่างนี้ดี 
เช่น ตื่นตีสองมาภาวนาแล้วดีอะไรอย่างนี้ 
ทุกวันก็พยายามตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีสอง 
เครียดมากเลย จะนอนก็คอยระวังว่าจะถึงตีสองหรือยัง 
จะได้ลุกขึ้นมา นี่เรื่องงมงาย 
ทำแล้วมันไม่ได้หายเครียดหรอก มันเครียดมากกว่าเก่า 

เราค่อยๆ สังเกตไป เราภาวนาไม่ได้มุ่งไปที่ดี 
ไม่ได้มุ่งไปที่สุข ไม่ได้มุ่งไปที่สงบ 
แต่ถามว่าภาวนาแล้วดีไหม ดี 
ภาวนาแล้วสุขไหม สุข ภาวนาแล้วสงบไหม สงบ 
แต่ความดี ความสุข ความสงบ ไม่ใช่เป้าหมาย
เป้าหมายจริงๆ คือความพ้นทุกข์
เราจะพ้นทุกข์ได้เราก็ต้องปล่อยวางสิ่งที่เรียกว่าตัวทุกข์ 
เราไม่ไปหยิบฉวยตัวทุกข์ขึ้นมา 
ตัวทุกข์ก็คือตัวรูป ตัวนาม ตัวกาย ตัวใจของเรา 
เราจะวางรูปนามกายใจได้ก็ต้องเห็นความจริงของมัน 
คือเห็นไตรลักษณ์ 

ฉะนั้นถ้าเราภาวนา เราคิดว่าถือศีลอย่างนี้มีข้อปฏิบัติอย่างนี้ดี 
นั่นคือสีลัพพตปรามาส ถือศีลบำเพ็ญพรตแบบลูบๆ คลำๆ 
ก็ต้องรู้ว่าการรักษาศีลเป็นข้อดีไหม ดี 
แต่ไม่ใช่รักษาศีลเพื่อจะดี เพื่อจะสุข เพื่อสงบ 
การมีข้อวัตรปฏิบัติพระก็มี แต่ไม่ได้มีข้อวัตรปฏิบัติเพื่อไว้ข่มคนอื่น 
แต่เอาไว้เพื่อจะขัดเกลาจิตใจตัวเอง 
จนกระทั่งวันหนึ่งให้การอบรมกับจิตใจ 
จนกระทั่งวันหนึ่งมันเห็นความจริงของกายของใจ 
ฉะนั้นเราจะต้องก้าวพัฒนาตัวเองมาสู่
การเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจให้ได้ 
ถ้าเราภาวนาถือศีลบำเพ็ญพรต 
แต่ไม่ก้าวมาสู่การเห็นไตรลักษณ์ของกายของใจ 
อันนั้นยังลูบๆ คลำๆ อยู่ ยังไม่ใช่แก่น 
ยังไม่ได้แก่นของการปฏิบัติ"


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
24 กรกฎาคม 2564

วันอาสาฬหบูชา

สีลัพพตปรามาส :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ก.ค. 2564

"ฝึกกรรมฐานจะทำแต่ความสงบไม่พอ 
แต่ไม่ทำความสงบเลยไม่ได้ 
ถ้าเราไม่ทำความสงบเลย ใจฟุ้งซ่าน เราจะดูสภาวะไม่ออก 
จิตที่มันกระเพื่อมหวั่นไหวมาก มันดูสภาวะไม่ได้ 
พอเราฝึกจนจิตใจเราสงบ ตั้งมั่นแล้ว 
เราถึงจะเจริญปัญญาได้ 
ถ้าจิตฟุ้งซ่านเจริญปัญญาไม่ได้ 
ทำไมต้องใช้จิตตั้งมั่น สงบอย่างเดียวไม่ได้ ต้องตั้งมั่น 
ถ้าจิตสงบ จิตจะไปจมอยู่ในอารมณ์กรรมฐานอันใดอันหนึ่ง 
นิ่งๆ อยู่ในอารมณ์อันนั้น ไม่ตั้งมั่นแต่ลงไปตั้งแช่อยู่ที่ตัวอารมณ์ 
มันจะไม่เดินปัญญา มันจะสงบเฉยๆ พักผ่อนมีความสุข 
เราก็พัฒนาจิตให้มันตั้งมั่นขึ้นมา 
สงบด้วยตั้งมั่นด้วย 
ถ้าจิตตั้งมั่น มันก็มีความสงบอยู่ในตัวของมัน

พอจิตมันตั้งมั่นขึ้นมาแล้ว มันจะเห็นทุกข์ได้ 
ถ้าจิตไปว่างอยู่ข้างนอก ไม่มีวันเห็นทุกข์หรอก 
มันมีแต่สุข มันมีแต่สบาย มีแต่ว่าง 
ถ้าจิตใจอยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆ 
ระลึกลงในกายก็เห็นทุกข์ในกาย 
ระลึกลงที่จิตก็เห็นทุกข์ที่จิต 
ตรงนี้จิตมันเดินปัญญาได้ แล้วขันธ์มันแยก 
มันแยกตั้งแต่จิตเราตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดูแล้ว"


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 กรกฎาคม 2564

วันเข้าพรรษา

จิตตั้งมั่น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 25 ก.ค. 2564

อาศัยช่วงของโควิดเราออกไปเที่ยวไม่ได้ 
ถ้าเราชำนาญในการพิจารณาร่างกาย 
เราก็เที่ยวอยู่ในร่างกาย ไม่ให้จิตหนีออกจากกาย 
ถ้าจิตเที่ยวอยู่ในร่างกายนี้ คอยรู้สึกอยู่ในกายนี้ 
กิเลสชั่วหยาบทั้งหลายเกิดไม่ได้ มันมีสติเที่ยวอยู่ในกาย 
แล้วถ้าปัญญามันเกิดมันจะเห็นว่า
กายนี้ว่างเปล่า กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
จิตที่ไปรู้กาย เที่ยวอยู่ในกาย 
สงบ สะอาด สว่าง สบาย 
จิตที่ดีเที่ยวอยู่ในกายนี้มีความสุข 
ฉะนั้นเราพิจารณาเที่ยวอยู่ในกาย มีความสุข 
ดูจิตดูใจ เห็นจิตเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย 
เห็นจิตสร้างภพน้อยภพใหญ่ทางใจ เห็นแต่ทุกข์ 
ภาวนาแล้วก็จะรู้แจ้งแทงตลอด 
ความเกิดมีขึ้นครั้งใด ความทุกข์มีขึ้นเมื่อนั้น 
ความเกิดเกิดขึ้นเมื่อใด ความทุกข์เกิดขึ้นเมื่อนั้น 
ก็เกิดดี เกิดเลว หมุนเวียนอยู่ในจิตเรานี่ล่ะ 
เห็นอย่างนี้ต่อไปจิตมันก็รู้ว่า 
ภพทั้งหลายเอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้ 
หรืออย่างถ้าเราดูกายมา เราไปเกิดในภพที่มีกาย ก็ยังมีทุกข์อีก มันรู้ 
ฉะนั้นไม่ว่าจะไปเกิดที่ไหน มีกายมีจิตอยู่ก็ยังมีทุกข์อยู่

การภาวนา จะค่อยๆ สะสมสติปัญญา 
เกิดความรู้ถูกความเข้าใจถูกเป็นลำดับๆ 
เราพาจิตเที่ยวอยู่ในกาย 
เราก็จะรู้เลยกายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้มีแต่ตัวทุกข์ 
แต่จิตที่มันเพลินๆ ดูกายเพลินๆ ไป มันสงบ มีความสุขได้ 
เราภาวนาไม่มาหยุดอยู่แค่ความสุข ความสงบของจิต 
เราภาวนาเราสังเกตจิตใจต่อไปอีก 
จิตใจไม่ได้อยู่เฉย จิตใจสร้างภพตลอด 
จิตใจเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายตลอด 
ตรงที่จิตมันสร้างภพจิตมันเที่ยวไปทางใจ 
เที่ยวไปในธรรมารมณ์ต่างๆ ก็เป็นภพดีภพชั่วทั้งหลายขึ้นมา 
ฉะนั้นจิตท่องเที่ยวไปก็ทุกข์ 
มีกายอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
มีจิตอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
ภาวนาก็จะเห็นอย่างนี้ 
พอเห็นแล้วมันจะรู้เลยว่า ไม่มีที่ที่จะให้ไปเกิดหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2564

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

“คนรุ่นหลังเรา คำว่าปฏิบัติธรรมมันเพี้ยน 
มันเป็นความหมายที่แคบลงเรื่อยๆ 
อีกหน่อยถ้าไม่มีใครท้วงติงไว้ 
แล้วอีกหน่อยเหลือแต่นั่งสมาธิหรือเดินจงกรมคือการปฏิบัติ 
ถ้าไม่ได้นั่งสมาธิ ไม่ได้เดินจงกรม ไม่เรียกว่าปฏิบัติ 
จริงๆ นั่งสมาธิเดินจงกรม มันเป็นแค่วิธีการที่จะภาวนา 
ภาวนาคือการเจริญ เจริญสติ เจริญปัญญา แค่วิธีการ 
เราไปหลงวิธีการจนกระทั่งคิดว่ามันคือหลักการ คือทั้งหมด 
ชาวพุทธไม่ได้ทำแค่ทำสมถะวิปัสสนา 
ชาวพุทธก็ทำหน้าที่ของตัวเอง 
หน้าที่ต่อครอบครัว หน้าที่ต่อชุมชน พัฒนาตัวเองไป 
ฉะนั้นการที่เราอยู่บ้าน ทำมาหากินอยู่อะไรนี่ด้วยความสุจริต 
เราได้ปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว อันนี้เป็นโลกิยธรรม

ส่วนถ้าเราอยากพ้นจากโลก เราก็มาฝึกให้หนักขึ้น 
เข้มงวดในการรักษาศีล เข้มงวดในการฝึกสมาธิ 
ขยันขันแข็งในการเจริญปัญญา ถ้าเราทำได้ก็เดินไปสู่โลกุตตระ 
ศีล สมาธิ ปัญญานั่นล่ะ เป็นมรรค 
มรรคก็คือหนทางไปสู่ความดับสนิทแห่งทุกข์ 
ฉะนั้นที่เราปฏิบัติธรรมๆ สูงสุดก็คือเพื่อดับทุกข์ 
เพื่อความดับสนิทของทุกข์นี่เป้าหมายสูงสุด 
ในทางโลกิยธรรมก็คือเพื่อจะดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างดี 
แล้วก็เกื้อกูลที่วันหนึ่งเราจะสามารถพัฒนาจิตใจตัวเอง
ไปสู่ความดับสนิทแห่งทุกข์ได้ "


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
22 สิงหาคม 2564

CD 91

โลกิยธรรมและโลกุตตรธรรม :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ส.ค. 2564

More on this 507th weekly Disquiet Junto project — In DD’s Key of C (The Assignment: Make music with 10 acoustic instrument samples all in a shared key) — at: disquiet.com/0507/

Tracks made with samples created generously by Daniel Díaz.

More on the Disquiet Junto at: disquiet.com/junto/

Subscribe to project announcements here: tinyletter.com/disquiet-junto/

@disquiet

A Dystopian Ballad In DDs Key Of C  [Disquiet0507]

A day of rainbows
As Summer gives way to the
Damp days of Autumn

haiku by John Hinks https://soundcloud.com/flownblue

picture by Dewang Gupta https://unsplash.com/@dewang

For more information visit http://www.naviarrecords.com/about/naviar-haiku

handmade pelf

halF dampeneD [naviarhaiku405]

Project : Naviar Haiku
www.naviarrecords.com/about/naviar-haiku
Haiku : Ryōkan Taigu
artofwonder.org/2014/11/14/forget…poetry-of-ryokan/
Picture : Paul Earle
unsplash.com/@paulearlephotography
Music : Hypoglycémie (Grégory DAVID & Raphaël JARRY)
hypoglycemie.net/en/

Nameless Mountain (naviarhaiku406)

Field Recording captured by Leslie Rollins (337is).

A migrating flock of Canada geese surprised and delighted me when I was in the field capturing video footage of a pond surface near my home in Alfred New York. I didn't have my rig completely set up and ready when I began to hear them coming in the distance and kicked into audio field recording mode with the gear I had. The video is rough as a result, and the audio is a bit as well. But, it captures the moment nicely with their sounds and splashing echoing off the surface of the water.

More on this 516th weekly Disquiet Junto project — Outside In (Co/Exist 1 of 3) (The Assignment: Record a minute or two of nature) — at: https://disquiet.com/0516/

This is the first of a three-part project sequence. You can participate in all three parts, or any two of the three, or even just any one of them. Part one began on November 18, part two will begin on November 25, and part three will begin on December 2. Thanks to Alan Bland and Mark Lentczner for having proposed the project.

More on the Disquiet Junto at: https://disquiet.com/junto/

Subscribe to project announcements here: https://tinyletter.com/disquiet-junto/

Project discussion takes place on llllllll.co: https://llllllll.co/t/disquiet-junto-project-0516-outside-in-co-exist-1-of-3/

There’s also a Disquiet Junto Slack. Send your email address to marc@disquiet.com for Slack inclusion.

Miigwech mkego 11/07/21 42.272225, -77.786673 [disquiet0516]

@ttuttle: drums, percussion, dan moi, words, singing, etc

doug: electronics, percussion, guitar, bass, banjo, old oscillators, marimba, etc

for these scapes to grow
longdraw strip the curl
show these worms a home
do you wanna

radish carrot rows
seed for every hole
shoulder up that hoe
do you wanna

sweet leaf sugarbeet
chard and kale and beans
skip 3 steps lets meet
do you wanna

much to mulch it goes
all hail rain and mud
no ruminating cud
do you wanna 
Take the dirt fork north til you feel the weeds rub your bottom
Get out of the car dust your boots and waddle in ostinato 
In that stand of buckthorn birch with a strong whiff of cattle
Call out to the Hen o the woods primp your shaggy mane and say

I like the karl foerster there in a clump
It looks like a vase and it belongs
I keep wishing I were somewhere else
It looks like a vase and it belongs
I keep wishing I were somewhere else
It looks like a vase and it belongs
I keep wishing I were somewhere else
It looks like a vase and it belongs

annie sent a bunny-gram

אבי רצון בבוקר - 19-06-22

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช