อาศัยช่วงของโควิดเราออกไปเที่ยวไม่ได้ 
ถ้าเราชำนาญในการพิจารณาร่างกาย 
เราก็เที่ยวอยู่ในร่างกาย ไม่ให้จิตหนีออกจากกาย 
ถ้าจิตเที่ยวอยู่ในร่างกายนี้ คอยรู้สึกอยู่ในกายนี้ 
กิเลสชั่วหยาบทั้งหลายเกิดไม่ได้ มันมีสติเที่ยวอยู่ในกาย 
แล้วถ้าปัญญามันเกิดมันจะเห็นว่า
กายนี้ว่างเปล่า กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
จิตที่ไปรู้กาย เที่ยวอยู่ในกาย 
สงบ สะอาด สว่าง สบาย 
จิตที่ดีเที่ยวอยู่ในกายนี้มีความสุข 
ฉะนั้นเราพิจารณาเที่ยวอยู่ในกาย มีความสุข 
ดูจิตดูใจ เห็นจิตเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย 
เห็นจิตสร้างภพน้อยภพใหญ่ทางใจ เห็นแต่ทุกข์ 
ภาวนาแล้วก็จะรู้แจ้งแทงตลอด 
ความเกิดมีขึ้นครั้งใด ความทุกข์มีขึ้นเมื่อนั้น 
ความเกิดเกิดขึ้นเมื่อใด ความทุกข์เกิดขึ้นเมื่อนั้น 
ก็เกิดดี เกิดเลว หมุนเวียนอยู่ในจิตเรานี่ล่ะ 
เห็นอย่างนี้ต่อไปจิตมันก็รู้ว่า 
ภพทั้งหลายเอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้ 
หรืออย่างถ้าเราดูกายมา เราไปเกิดในภพที่มีกาย ก็ยังมีทุกข์อีก มันรู้ 
ฉะนั้นไม่ว่าจะไปเกิดที่ไหน มีกายมีจิตอยู่ก็ยังมีทุกข์อยู่

การภาวนา จะค่อยๆ สะสมสติปัญญา 
เกิดความรู้ถูกความเข้าใจถูกเป็นลำดับๆ 
เราพาจิตเที่ยวอยู่ในกาย 
เราก็จะรู้เลยกายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้มีแต่ตัวทุกข์ 
แต่จิตที่มันเพลินๆ ดูกายเพลินๆ ไป มันสงบ มีความสุขได้ 
เราภาวนาไม่มาหยุดอยู่แค่ความสุข ความสงบของจิต 
เราภาวนาเราสังเกตจิตใจต่อไปอีก 
จิตใจไม่ได้อยู่เฉย จิตใจสร้างภพตลอด 
จิตใจเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายตลอด 
ตรงที่จิตมันสร้างภพจิตมันเที่ยวไปทางใจ 
เที่ยวไปในธรรมารมณ์ต่างๆ ก็เป็นภพดีภพชั่วทั้งหลายขึ้นมา 
ฉะนั้นจิตท่องเที่ยวไปก็ทุกข์ 
มีกายอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
มีจิตอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
ภาวนาก็จะเห็นอย่างนี้ 
พอเห็นแล้วมันจะรู้เลยว่า ไม่มีที่ที่จะให้ไปเกิดหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2564

CD 90

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช