ถ้าเราภาวนาไปถึงจุดหนึ่ง 
เราจะเห็นความทุกข์ไม่ใช่สิ่งที่แปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย 
ทุกข์ที่แท้จริงหรือทุกขสัจ 
ทุกข์ที่แปลกปลอมเข้ามาในร่างกายเรา
ชั่วครั้งชั่วคราว เดี๋ยวมาแล้วก็ไป เรียกว่าทุกขเวทนา 
ความทุกข์ที่แทรกเข้ามาในจิตใจก็เป็นทุกขเวทนาทางใจ 
มีศัพท์เฉพาะของพวกอภิธรรม 
เขาเรียกว่าโทมนัสเวทนา 
ความทุกข์อย่างนี้เห็นไม่ยาก 
แต่เดิมหลวงพ่อภาวนา หลวงพ่อก็คิดว่า
ความทุกข์เป็นสิ่งที่แปลกปลอมเข้ามาชั่วครั้งชั่วคราว 
ถ้าเราไม่ไปยึดไปถือ เราก็ไม่ทุกข์ด้วย 
มันทุกข์เพราะเราไปยึดขันธ์ 5 
ถ้าเราไม่ยึดขันธ์ 5 เราก็ไม่ทุกข์ 
พอภาวนาละเอียดขึ้นไปพบว่าไม่ใช่ 
ที่คิดว่าใช่มันไม่ใช่เสียแล้ว 
เดิมคิดว่าขันธ์ 5 มันเป็นตัวกลางๆ 
แต่พอจิตเราเข้าไปหยิบฉวยขันธ์ 5 ขึ้นมา จิตเลยทุกข์ 
พอภาวนาไปเรื่อยๆ ก็เห็นความจริง 
รูปนั่นล่ะคือตัวทุกข์ ทุกข์โดยตัวของมันเอง 
เราจะเข้าไปยึดถือหรือไม่ยึดถือ รูปก็คือตัวทุกข์ 
นามธรรมก็คือจิตเรานี้ 
เราจะยึดถือหรือไม่ยึดถือ จิตนั้นก็คือตัวทุกข์ 
พอรู้แจ้งเห็นจริงว่ารูปคือตัวทุกข์ จิตถึงจะปล่อยวางรูป 
เรียกรู้ทุกข์แจ่มแจ้ง ก็ละสมุทัยได้ 


หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 มกราคม 2567

2567

รูปนามคือตัวทุกข์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ม.ค. 2567

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง