บางคนภาวนาแล้วก็เห็นโลกพระนิพพาน อันนั้นเป็นนิมิต 
บางท่านท่านเข้าใจความจริง 
อย่างบางองค์ท่านภาวนาดี แต่ท่านชอบพูดถึงโลกนิพพาน 
อันนั้นเป็นอุบายให้เราอยากได้นิพพานไปก่อน 
แล้วพอเราเจริญสติปัฏฐานมากๆ 
เราไม่ยึดรูป ไม่ยึดนาม ก็รู้จักนิพพานตัวจริงได้ 
เป็นอุบายของท่านบางองค์ 

พระพุทธเจ้าท่านบอกตรงไปตรงมาที่สุดเลย แล้วพวกเรารับไม่ค่อยได้
ท่านบอก “นิพพานไม่มีดิน น้ำ ไฟ ลม 
ไม่มีอากาศ ไม่มีช่องว่าง ไม่มีวิญญาณ 
ไม่มีความไม่มีอะไรเลย 
ไม่มีพระอาทิตย์ ไม่มีพระจันทร์ 
ไม่มีกลางวัน ไม่มีกลางคืน” 
ฟังแล้วไม่น่าอยู่เลย 
กลางวันก็ไม่มี กลางคืนก็ไม่มี 
มันอยู่ใน Twilight Zone หรืออย่างไร มันคิดแต่จะอยู่ 
มันไม่เคยรู้จักสิ่งซึ่งเหนือรูปธรรมนามธรรมขึ้นไป 
พอฟังแล้วมันรับไม่ได้ 
ครูบาอาจารย์รุ่นหลังๆ ก็เลยหลอกๆ เอา 
สร้างอะไรที่ปลุกเร้าให้ก้าวไปข้างหน้า 
อย่างทำวัตถุมงคลมาเพื่อให้เรารักษาศีล เพื่อให้เรานั่งสมาธิ 
แล้วก็สอนโน่นสอนนี่ เห็นนรก เห็นสวรรค์ 
เพื่อเราจะได้ไม่ได้ทำผิดศีล เป็นอุบายมากมาย

ถ้าเรามัวแต่ติดอุบาย เราก็ไปไหนไม่ได้หรอก แหวกอุบายไม่ออก 
ถ้าแหวกออกก็จะเข้าใจร้อง 
โอ๊ย สติปัญญาครูบาอาจารย์ไม่ธรรมดา 
สอนคนโง่ๆ อย่างเราให้ก้าวหน้าขึ้นมาได้ 
ด้วยอุบายวิธีของท่านมากมาย 
แต่พอเราเข้าใจแล้ว มันมีวิธีที่ลัดสั้นที่สุดเลย 
ไม่เห็นจะต้องอ้อมค้อมมาไกลแสนไกล 
ลัดสั้นเลยก็คือเรียนรู้เข้ามาที่จิตเลย 
กุศลเกิดที่จิต อกุศลเกิดที่จิต มรรคผลเกิดที่จิต 
ไม่ได้เกิดที่อื่นหรอก 
มรรคผลไม่ได้เกิดที่ดิน น้ำ ไฟ ลม 
กุศลไม่ได้เกิดที่ดิน น้ำ ไฟ ลม 
อกุศลก็ไม่ได้เกิดที่ดิน น้ำ ไฟ ลม 
มันเกิดที่จิตนี้ล่ะ
ฉะนั้นถ้าเราภาวนา 
สุดท้ายมันจะตัดตรงเข้ามาที่จิต 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
17 กันยายน 2565

CD 95

อุบายของครูบาอาจารย์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 17 กันยายน 2565

LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

61-หมวดนำปฏิบัติ

286 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่องพิจารณาเข้าหาสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ (สามัญลักษณะ - สักแต่ว่าธาตุธรรมชาติ)

หมวดกรรมฐาน

287.2 ธรรมบรรยายเรื่องการระลึกรู้อย่างปล่อยวาง

นำปฎิบัติ

289.1 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่องสักแต่ว่า

อันหนึ่งเข้าฌานให้ได้ ซึ่งเรายุคนี้เล่นยาก 
ถ้าได้ถึงฌานที่ 2 ตัวผู้รู้จะเด่นดวงขึ้นมาเลย 
แล้วยิ่งฌานสูงขึ้นๆ ตัวรู้ก็ยิ่งแข็งแรง 
เวลาออกจากฌานมา ตัวรู้จะเด่นดวงอยู่ได้หลายวัน 
ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องรักษา 
แต่พวกเราทำฌานไม่เป็น ก็ใช้อีกวิธี 
อาศัยสติรู้ทันความปรุงแต่งของใจตัวเอง 
รู้มันไปเรื่อยๆ รู้ทันความปรุงแต่งของกายก็ได้ 
ร่างกายหายใจออกรู้สึก ร่างกายหายใจเข้ารู้สึก 
แล้วพอมันหลงลืมที่จะรู้ร่างกาย 
เราเคยฝึกที่จะรู้สึก ร่างกายหายใจออกหายใจเข้า 
พอมันหลงลืมร่างกายแป๊บเดียว 
มันก็จะกลับมารู้สึกได้

สภาวะอะไรก็ได้ 
ถ้าเรารู้ร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า พอเราลืม 
หลงไปแล้วก็จังหวะการหายใจเปลี่ยน สติจะเกิดเองเลย 
จิตจะรู้ตัวขึ้นมา ตื่นขึ้นมา 
หรือจิตใจเรา เราเคยอ่าน มันสุขบ้าง มันทุกข์บ้าง เฉยๆ บ้าง 
เรารู้ทันความปรุงแต่งที่มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ พอเราหลง 
จิตมีความทุกข์ขึ้นมา ทุกข์ดูง่ายกว่าสุข 
อย่างดูเวทนา ทุกข์มันดูง่ายกว่าสุข 
เฉยๆ ดูยากที่สุดเลย 

ฉะนั้นทีแรกเราจะเห็นทุกข์ก่อน 
พอใจเราทุกข์ขึ้นมา มันแน่นๆ ขึ้นมา ก็มีสติรู้ทัน 
เราเคยดูความทุกข์ความสุขของจิตใจชำนาญ 
พอโกรธปุ๊บ ใจมันมีความทุกข์ขึ้นมาแล้ว มันก็จะเห็น 
มีสติรู้ทันขึ้นมา ทันทีที่รู้ว่ามีความทุกข์ 
จิตจะดีดผางขึ้นมา ตั้งมั่นขึ้นมาเป็นผู้รู้เลย

ส่วนที่ครูบาอาจารย์สอน ส่วนใหญ่ให้ดูหลง 
เพราะหลงนั้นเกิดบ่อยที่สุด 
ถลำลงไปเพ่งไปจ้องภายใน 
อารมณ์กรรมฐานบ้าง อะไรที่แปลกปลอมไหวๆ ขึ้นข้างในบ้าง 
จิตไหลไปเพ่งไปจ้อง รู้ทัน 
ตรงที่เรารู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา รู้ทันหลงแล้ว 
จิตจะดีดผางขึ้นมาเป็นผู้รู้ 
พอมีจิตเป็นผู้รู้ คราวนี้การภาวนาจะง่ายแล้ว

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 มีนาคม 2567

2567

วิธีฝึกให้ได้ตัวรู้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 มี.ค. 2567

240223B-4 เริ่มต้นด้วยสัมมาทิฏฐิ ตอนที่ 4

240223B-5 เริ่มต้นด้วยสัมมาทิฏฐิ ตอนที่ 5

มันไม่มีอะไรที่แน่นอนสักอย่างเดียวเลย 
เพราะฉะนั้นความดีใดๆ ก็ตาม 
จะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา 
ความดีใดๆ ก็ตาม มีโอกาสทำให้รีบทำ 
อย่าเอาไว้ก่อนเอาไว้ก่อนเอาไว้ก่อน แล้วไม่ได้ทำ 
แล้วเราจะเสียใจทีหลัง

ไม่ว่าชีวิตจะดีหรือจะเลว 
สุดท้ายเราก็อยู่ในโลกนี้ชั่วคราวเท่านั้นล่ะ 
จากไปโดยมีสมบัติติดตัวไปหรือว่าไม่มี 
จะต้องรอรับส่วนบุญของคนอื่น 
เราทำเอาเองได้ทั้งนั้น

มางานศพทั้งที 
คนตายเขาได้แสดงธรรมะให้เราดู 
ว่าเกิดแล้วตายแน่นอน 
พวกเรายังไม่ทันจะตาย 
เรามาฟังธรรมะเพื่อเตรียมตัวตายอย่างมีศักดิ์ศรี 
เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา แบบลูกศิษย์มีครู 
ไม่ใช่ตายแบบอนาถา 
ตายแล้วก็ต้องมาวิ่งตะกาย ขอให้คนแผ่ส่วนบุญให้ 
หวังพึ่งอะไรอย่างนั้น 
พวกผีพวกเปรต อายุมันยืนกว่าคน 
สมมุติว่าเราไปเป็นเปรต 
ลูกหลานเราทำบุญให้เรา 
เหลนเราตายแล้ว เรายังไม่ตายเลย 
ไม่มีใครทำบุญให้แล้ว 
ต่อไปก็เป็นผีไร้ญาติจนได้ 
พูดง่ายๆ อายุยืนกว่ามนุษย์ 
เพราะฉะนั้นทำไว้ด้วยตัวเองปลอดภัยที่สุด 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
สำนักสงฆ์โสธรธรรมนิมิต
6 เมษายน 2567

เตรียมตัวตายอย่างคนมีปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 6 เม.ย. 2567

อย่าเริ่มต้นการปฏิบัติด้วยความอยาก : หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 เม.ย. 2567

240327A-3 สำรวมระวัง

ไม่ว่าจะทำกรรมฐานอะไร 
สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว 
เพราะพระพุทธเจ้าบอกว่าความรู้สึกตัว 
เป็นจุดตั้งต้นของการปฏิบัติ
ที่จะล้างอาสวกิเลสทั้งหลายได้ 
ถ้าปราศจากความรู้สึกตัว 
โอกาสยากมากที่จะสู้กิเลสได้ ก็หลงทั้งวัน 
มันก็กลายเป็นเครื่องมือของกิเลสทั้งวัน หลงตลอดเวลา 
โมหะเอาไปกินเอาไปครอบงำไว้ทั้งวัน ไม่เคยรู้สึกตัว 
พระพุทธเจ้าถึงบอกว่าท่านไม่เห็นธรรมะใดสำคัญเท่ากับความรู้สึกตัว 
ธรรมะที่เป็นไปเพื่อจะลดละกิเลส 
เพื่อจะพ้นจากอาสวะทั้งหลาย 
เพราะฉะนั้นความรู้สึกตัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุด 

เพราะฉะนั้นเราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง 
ทำไปด้วยความรู้สึกตัว 
ถ้าอานาปานสติหายใจออก รู้สึกตัว หายใจเข้า รู้สึกตัว 
ถ้าดูอิริยาบท 4 ยืน รู้สึกตัว นั่ง รู้สึกตัว เดิน รู้สึกตัว นอน รู้สึกตัว 
ทำสัมปชัญญบรรพ เคลื่อนไหว รู้สึก หยุดนิ่ง รู้สึก เน้นตรงที่รู้สึก 
แล้วการที่เรารู้สึกอยู่ในอารมณ์อันเดียวอย่างต่อเนื่อง 
สิ่งที่เกิดขึ้น นอกจากความรู้สึกตัวแล้ว 
สิ่งที่เกิดขึ้นคือความสงบ คือสมาธิ 
เพราะฉะนั้นถ้าหากเราทำกรรมฐานโดยเน้นที่ความรู้สึกตัว 
เราจะได้สมาธิชนิดที่ตั้งมั่น เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
7 เมษายน  2567

สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้สึกตัว ::  หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 เม.ย. 2567

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง