พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2567

2567

อย่าเริ่มต้นการปฏิบัติด้วยความอยาก : หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 เม.ย. 2567

ดูอย่างไรจะเห็นจิตผู้รู้ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
ง่ายๆ เลย ก็ดูจิตเดี๋ยวก็เป็นผู้รู้แล้วก็ดับ 
เกิดจิตดูรูป จิตดูรูปเกิดแล้วก็ดับ 
เกิดจิตผู้รู้ จิตผู้รู้แล้วก็ดับ 
เกิดจิตผู้ไปฟังเสียง จิตผู้ฟังเสียงเกิดแล้วก็ดับ 
เกิดเป็นจิตผู้รู้ จิตผู้รู้ก็ดับ เกิดเป็นจิตผู้คิด 
ได้เห็นจิตมันเกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
อันนี้เราไม่ได้อาศัยการดูทางเจตสิกแล้ว 
อันนี้ละเอียดขึ้นมา เราดูผ่านอายตนะ 
เกิดดับทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 
ถ้ารู้แจ้งเห็นจริงอย่างนี้จะวางจิต 
มันรู้ว่าจิตไม่ใช่ของดีของวิเศษ 
หลวงปู่ดูลย์ท่านเรียกว่าทำลายผู้รู้ 

เพราะผู้รู้นี้เป็นศัพท์เฉพาะ 
หมายถึงเป็นจิตที่เราพัฒนามันขึ้นมา เอามาใช้งาน 
ถึงอย่างไรวันหนึ่งเราก็ต้องปล่อยวาง 
ถ้าไม่ปล่อยวาง เราก็จะไปเกิดเป็นพระพรหม 
แล้วสูงสุดของผู้ปฏิบัติ ถ้ายังไม่วางจิต ก็จะไปเป็นพรหม 
หลวงปู่ดูลย์ท่านเคยบอกว่า 
ท่านพิจารณาแล้วนักปฏิบัติส่วนใหญ่เป็นผีใหญ่ 
ภาษาท่าน ผีใหญ่คือเป็นพรหม 
ภาวนาแล้วก็ไปเป็นพระพรหมกัน 
ต้องเดินปัญญาให้ถ่องแท้ ถึงจะเอาตัวรอดได้ 
“บุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา” 
ไม่ใช่ด้วยสมาธิ สมาธิเป็นแค่เครื่องมือตัวหนึ่ง


หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
21 ธันวาคม 2567

บุคคลถึงความบริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 21 ธ.ค. 2567

สิ่งที่ผิดก็มี 2 อันเท่านั้น 
ก่อนที่จะเข้าสู่ทางสายกลาง 
อันหนึ่งหลงไปเที่ยวแสวงหาอารมณ์ต่างๆ 
เรียกว่า กามสุขัลลิกานุโยค 
อารมณ์ต่างๆ ล้วนแต่เรื่องกามคุณอารมณ์ทั้งนั้น 
อีกอันหนึ่งเป็นอัตตกิลมถานุโยค 
เพ่งจ้องเอาไว้ ทำตัวเองให้เนิ่นช้าให้ลำบาก 
ทางสายกลางก็คือต้องไม่สุดโต่งไป 2 ฝั่งนี้ 

อันหนึ่งลืมอารมณ์กรรมฐาน 
อันหนึ่งไปเพ่งอารมณ์กรรมฐาน 2 อัน 
ถ้าลืมอารมณ์กรรมฐานแล้วเรารู้ปุ๊บ 
จิตจะทรงสัมมาสมาธิทันทีเลย 
แต่ถ้าเพ่งอารมณ์กรรมฐานอยู่ 
มันยังเพ่งต่อได้อีก รู้ว่าเพ่ง เราก็ยังเพ่งได้อีก 
ให้รู้ทันเบื้องหลังของการเพ่ง คือความโลภ 
โลภะตัวเดียวนี้ล่ะ ตัวอยากดี 
ถ้ารู้ตัวนี้ การเพ่งก็จะดับ

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
22 ธันวาคม 2567

ความสุดโต่ง 2 ฝั่ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ธ.ค. 2567

ศีลข้อที่เสียบ่อยคือศีลข้อ 4
พูดจาที่ไม่ดีมีระดับ
อันหนึ่งพูดเท็จพูดโกหก
อันหนึ่งพูดส่อเสียด
พูดให้เขาเกลียดกันให้เขาทะเลาะกัน
ทุกวันนี้เยอะมากเลยเรื่องตัวนี้
อย่างเราไปด่าคนลงในโซเชียล
พอเริ่มด่าสักคนหนึ่ง
คนอื่นจะเข้าไปด่าด้วย ถูกกระตุ้น
เพิ่มกระแสความเกลียดชัง
ทำให้เขาขัดแย้งกันเขาแตกแยกกัน

อีกเรื่องหนึ่งก็พูดคำหยาบ
พูดคำหยาบก็ออกมาจากใจที่หยาบ
ใจที่สำรวมระวัง ไม่พูดคำหยาบ
อีกอย่างหนึ่งเรียกว่าพูดเพ้อเจ้อ
พูดโดยไม่จำเป็นต้องพูด
ทุกวันนี้พูดเพ้อเจ้อเยอะ เล่นทางโซเชียล
เล่นอินเทอร์เน็ตกันก็เขียนเล่าโน้นเล่านี้
ถ้าเราภาวนาเราจะรู้
การพูดบั่นทอนพลังของจิต
คนพูดมากๆ พลังจิตจะอ่อนลงๆ
จิตฟุ้งซ่าน แล้วเราพูดเท่าที่จำเป็น

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
28 ธันวาคม 2567

ยุคนี้ศีลข้อ 4 วิบัติมากที่สุด :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ธ.ค. 2567

เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะเผชิญทุกสิ่งทุกอย่าง
โดยการฝึกกรรมฐาน อ่านจิตตัวเองให้เป็น 
แล้วเราอยู่ในภาวะอันไหน 
สิ่งแวดล้อมทั้งหลาย ปรากฏการณ์ทั้งหลาย 
จะไม่กระเทือนเข้ามาถึงใจเรา 
จิตใจเราจะสงบจิตใจเราจะมั่นคง 
จิตใจเรามีความสุขอยู่ในตัวของตัวเอง 
ไม่ขึ้นกับฤดูกาล ดิน ฟ้า อากาศ 
ไม่ขึ้นกับระยะเวลาอะไรทั้งสิ้น 
ฝึกเอา อ่านจิตตัวเองไป 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 ธันวาคม 2567

พร้อมเผชิญทุกข์ด้วยการฝึกกรรมฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ธ.ค. 2567

จับหลักให้แม่นๆ 
ถ้าเราต้องการทำความสงบ 
ให้น้อมจิตไปอยู่ในอารมณ์อันเดียว 
ที่มีความสุขอย่างต่อเนื่อง 
ตัวที่เป็นพระเอกในการทำสมถะ 
คืออารมณ์กรรมฐาน ที่เราถนัด 
ที่เราพอใจ อยู่แล้วสบายใจ 
ตัวนี้เป็นพระเอกคือตัวอารมณ์ 
ฉะนั้นเราก็เอาจิตเรา 
ไประลึกรู้อารมณ์อันนั้นไปเรื่อยๆ 
สงบก็ช่าง ไม่สงบก็ช่าง 
เรารู้อารมณ์ที่มีความสุขอันนั้น 
ไม่นานหรอกก็จะสงบ 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
31 ธันวาคม 2567

หลักการทำสมถกรรมฐาน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 ธ.ค. 2567

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง