از مجموعه گل‌ها (گل‌های رنگارنگ برنامه 140)-بنان

بنان / ساز و آواز افشاری

تار نوازی بی‌ نظیر استاد محمد رضا لطفی‌ و آواز استاد شجریان

در نظربازی ما بیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
 
عاقلان نقطهء پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
 
جلوه گاه رخ او دیدهء من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می گردانند
 
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند
 
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه  اگر خرقهء پشمین به گرو نستانند
 
وصل خورشید به شب پرهء اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند
 
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند
 
مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتوانند
 
گر بنزهتگه ارواح برَد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند
 
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند
 
گر شوند آگه از اندیشهء ما مغبچگان
بعد از این خرقهء صوفی به گرو نستانند

آواز عشق داند

ناز لیلی (نهان‌خانه دل) - محمدرضا شجریان

۱ - تصنیف "مرا عاشقی شیدا تو کردی"

۲ - آواز "رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند"

۳ - تصنیف "هر دمی چون نی‌"

آواز بدون ساز استاد شجریان

گویی صدای تار او ز عالمی دگر است؛ قطعه ای زیبا و جاودانه در آواز دشتی از فرهنگ خان شریف، چهار مضراب 6/8 در مایه بیدکانی، کوچه باغی و عشاق؛ از آلبوم چنگ اورنگ

آواز دشتی، چهار مضراب؛ تار فرهنگ شریف

breathe 11724 take 3 54 bpm

7 Sansiz

ساز و آواز- مثنوی ابوعطا
مرغ خوش خوان
مولانا
محمدرضا شجریان
نی: شاهو عندلیبی


مثنوی ابوعطا

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

کامم از تلخی غم چون زهر گشت
بانگ نوش شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مدام
زنده رود باغ کاران یاد باد

راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
شاعر: حافظ
خواننده: محمدرضا شجریان
آهنگساز و تنظیم‌‌کننده: پرویز مشکاتیان

یاد باد... محمد رضا شجریان

آواز هوشربای حضرت آقای بنان از غزلِ سعدی در شور، به مشایعتِ سنتور استاد ورزنده که سیاق و طعم ویژه‌ی سنتورنوازی‌اش هیچ شبیه نیست به باقیِ اساتید، و الحق که «شیرین‌نوازی» صفت درست شیوه‌ی اوست. این ساز و آواز باید از اولین اجراهای «گلهای جاویدان» در حوالی سال ۱۳۳۵ باشد که شماره‌گذاری و ثبت درستی نشده است و هیچ‌جا نتوانستم اطلاعات بیشتری از آن پیدا کنم. 




آب حیات من است خاک سر کوی دوست
گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست
ولوله در شهر نیست جز شکنِ زلف یار
فتنه در آفاق نیست جز خم ابروی دوست
داروی مشتاق چیست؟ زهر ز دست نگار
مرهم عشاق چیست؟ زخم ز بازوی دوست
دوست به هندوی خود گر بپذیرد مرا
گوش من و تا به حشر حلقه‌ی هندوی دوست
گر متفرق شود خاک من اندر جهان
باد نیارد ربود گرد من از کوی دوست
گر شب هجران مرا تاختن آرد اجل
روز قیامت زنم خیمه به پهلوی دوست
هر غزلم نامه‌ایست صورت حالی در او
نامه نوشتن چه سود چون نرسد سوی دوست
لاف مزن سعدیا شعر تو خود سحر گیر
سحر نخواهد خرید غمزه جادوی دوست

آواز عشق داند

Ehsan Shafiee