برای دوستِ خوبم
با همه نقص‌هام
باور بکنی یا نه منتظره فردام
که ما خُنکا به ارمغان آوردیم
از همین دقایقِ مُشتعلِ شب‌ها
یه دلِ سیر چه وحشیانه خندیدیم
به کُلِ زخم‌های مدفون شده
دو ستاره نوشتیم از قدرتِ زایشگری
زیرِ آسمونِ مجبور شده
برای دوستِ خوبم
تو جنگ‌ایم تنها
نگاه می‌کنن کف می‌زنن مرد و زن‌ها
گفتم خیلی خسته‌ام از این درگیری با رگبار
گفتی هر طوری هست سنگر رو نگه دار
زخم خوردیم از تهِ وجودمون
از نو ساختیم هر دفعه غرورمون
ما گدشتیم از جلوی جوخه‌های وحشت
چه مهیبِ غریوِ این لحظه‌ی وقوعمون
برای دوستِ خوبم
تو خونه آخر
اتِکا می‌کنیم باز به ارتکابِ باور
تو قفسِ ساخته شده با یاوه‌های دیروز
چه بی‌مهابانه زد انزجارِ ما پر
ما اون اوجِ خواستن‌ایم تو اوجِ بی‌میلی
تو منطقه‌ی ممنوعه‌ی آب ما خودِ سیل‌ایم
تو لحظه خوب
تو لحظه بد
همزمان آری و همزمان خیر‌ایم

برای دوست خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم
نوشتم
برای دوستِ خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم

معنی دارند قصه ها
تو گوشِ شهر
هرچند ما نشنیدیم جز صدایِ اصطکاک
اون بیرون که همدیگه رو هُل می‌دن تو گور
انزوا بهایِ گزافِ ما زنده‌هاست
دوستِ خوبم ما با خونِ اشتیاق نوشتیم
تا تبعید شدیم از جایی که نبود شکلِ ما
روئیدیم از زیرِ نارُستنی‌ترین خاک
تصویرمون خط انداخت رو جدالِ جلوه‌ها
پیمویدم راه‌ها رو کرد مسیر ما رو گُم
نباشی نمی‌کنه کسی جات رو پُر
دوستِ خوبِ من 
تو این پهنه‌ی بی در و پیکر
دوباره جهان بیافرین از خیال و خود
تو با عشق نوشتی وقتی مهر گم شد تو مِه
هر چیزی که فک می‌کنی گم شد تومه
به این خمیرِ بدشکلِ زمان بخشیدیم یه معنا
ساعت تو چُرت بود
سه تا عقربه کِسل
برای دوستِ خوبم
اونجا که جفت چِشامون باریدن گرفت
بدون که بالیدم بهت
فهمیدم هنوزم زنده‌ایم حتی با شکوهِ بیشتر
بذار بذاریم مرگ شاکی‌تر بشه داداش
بذار بذاریم عصیان هُل بِدتِمون جلو
تا جایی که جریانِ بودن جاری‌تر بشه
هر دو به دنبالِ جایگزین با حذفِ دلیل‌ایم
ما خودِ نفسِ بدیل‌ایم

برای دوست خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم
نوشتم
برای دوستِ خوبم
می‌نویسم
برای دوستِ خوبم

Baraye Dooste Khoubam

"برمی‌گردیم، با شنونده‌ی بعدی صحبت می‌کنیم
سلام
بگید که از کجا تماس می‌گیرید."

تماسم از دلِ فتنه‌ست
از زمان که من رو طی کرد
خط انداخت رو این پیکر
یه خلافم پُرِ پیگرد
فشار تا حدی می‌ده سیقل
آیا باقیش نمی‌آره نکبت؟
حتی انگشت به دهنِ حیرت که
کی اومد؟
کِی موند؟
کِی بود؟
کِی رفت؟
هر دفعه بیرون می زنم از جلدم یه هیکل با تهدید ایستاده بین‌ام
یه جوری با تحقیر نگام می‌کنه که تنگ می‌شه کُلِ کشور
توی حالتی مث هیپنوتیزم می‌رم و عرق می‌باره به کُلِ چهره‌ام
یک لحظه ببخشید
چیه پای تلفن‌ام باش توی تُنگت فعلاً
من فاصله ها رو می بلعم
تنهایی از تنهایی می‌ترسم
دائماً رادیوم روشنه چون
از صدای تویِ سرم می‌لرزم
می‌خوام در برم از قصه‌ی سرزنش
به صدای خانمِ قصه‌گو می‌چسبم
سِر
چند ساعت روی صندلی بی‌حرکت
دیو می‌گه هرچی هستم غلطه
شادی و رقصم غلطه
زبونش خشک و طلبکاره
بهم میگه زبون و حرفم غلطه
غلط غلط غلط غلطه
بدنم تب توی سر جهنم
گوشم افتاده گوشه‌ی رینگ
دره‌ی قلبم دَرَکه

جلو هر قدمم دورِ هر حس
کشیده خطِ قرمز
یه روز شکلِ پدر
یه روز پدربزرگ
یه روز جَدمه با یه نقاب
یه روز لای خط‌های کتاب

انگاری کُلِ وجودش کینه‌ست
من پُرِ نقصم اون بی‌نقص
پُرِ دست و پاست من بی‌دست
آس و پاس و بی‌کس
روحم حکمِ تقضیه‌اشه
نصفشو خورده
پیِ بقیه‌اشه
من کُلِ آپارتمان رو آتیش می‌کشم
تا بلکه بسوزه ریشه‌اش
مایوسم
مایوسم
مگه غلامِ حلقه به گوشم؟
کی چی من رو اینطوری مجبور کرد
تا از هر چیزی که دوست دارم دور شم؟
دیدی گاهی کابوس می بینی، که باید در بری هر طوری هست
می‌خوای داد بزنی و در نمی‌آد کلمه‌ات؟
توی بیداریم اینطور فلج‌ام
وای الاناست ظاهر بشه
ماه وقتی که حاضر می شه
راهِ آسمون کامل می‌شه
ایا این جادو باطل می‌شه؟
همسایه پائینی‌ها دلخورن
پائین می ره صدای دلهره‌ام
باید ماهی‌ام رو از تنگ دربیارم
زیرِ تختم قایمش کنم

جلو هر قدمم دورِ هر حس
کشیده خطِ قرمز
یه روز شکلِ پدر
یه روز پدربزرگ
یه روز جَدمه با یه نقاب
یه روز لای خط‌های کتاب

Tamas

زنجیرِ هنجار هنوزم چفتِ مچِ پام بود و من پائینی می‌رفتم و قبله پشت بام بود
می‌مُردم قدِ همه خدایانِ تاریخ
چه جمله‌ها که تو سوگِ سقطِ نقطه‌هام بود
زدم بیرون و پشت سرم موند شهرِ من به جا
پُرِ حفره‌هایی که بود جایِ قتلِ خنده‌ها
ترس بود و تردید
قرض بود و تهدید
زمان خشک می‌شد توی شک به لحظه‌ها
امید تو قحطی مُرد از فرطِ گشنگی
همه خط
من یکی، مونده پشتم رد نقطه‌چین
گرسنگی می‌گفت یالا خودتون رو هُل بدین
سفره‌ها می‌سوختن زیرِ داغیِ سُربِ دین
می‌گفتن : ول کنین این خود آزارِ نکته‌بین که جلو همه منطق‌هامون گذاشته یه خب که چی
تهفه نیست که نه
هنوز معلوم نیست که داره ذوقِ چی
مُرده از درون
زندگی با شوقِ چی؟
من که واسه‌ی رسیدن نمی‌رفتم احمق ها
من از دستِ نرسیدن‌هام فرار بودم
شما عشق می‌ورزیدین به پالون و قاطر
من سوار بودم اگه هم قطار بودم
اگه پائیز رفیقِ اشک های چَشمم نبود
زمستون علتِ یخِ قلبم نبود
اگه تابستون پوستِ منو نکَنده بود
چه می‌دونین؟
شاید من بهار بودم

بزرگراهِ متروک
بی‌چراغ، ساکت
پشتِ سرم یه کوه از ماشین‌ها و اسکلت
دو طرفم دره
بدونِ گارد ریل
دو طرف سقوط بود و تک و تنها می‌خوردم تلو
زنجیرها به پام
گردنم جدا بود اگه می‌شدم ولو
می‌ساختن تخریب‌ها به جام
افقم گم شد تو مِه
می‌خوردم تلو
زنجیرها به پام
گردنم جدا بود اگه می‌شدم ولو
می‌ساختن تخریب‌ها به جام
افقم گم شد تو مِه
می‌خوردم تلو

پوستِ لبم خشک بود
می‌کَندمش خونِ کُلِ تاریخچه‌ام می‌پاچید بیرون
خاطره چی بود؟
وقتی خشکسالی به درونت حمله کرد
چی رو می‌کاری بیرون ها؟
یک جهان از تراژدی سُر می‌خورد از گودیِ پایِ چشمم به طرفِ گودالِ گونه‌ام و چاله چوله های صورتم و تهنشین می‌شد توی کُدورتم
آه زندگی رفوزت‌ام
کرکس‌های نفرینِ منحوس بالا سرم می‌پلکیدن
تو ارتفاع
در انتظارِ مرگ
گیجِ رسیدن
یک دنیا توی سینه‌ام لونه داشت
یک جهان کشته می‌دادم اگه می‌ترکیدم
هر دستم شروع کرد به لرز کردن
توی محدوده‌ی رعشه از ترس‌های مرد افکن
برخوردم به یه دست خط
نوشته بود دری پیدا نمی‌کنی تو مسیرِ در رفتن
حسِ توی بد خطیش خشکوندم و سردم کرد
چی کشیده تو خطِ خاطراتِ بدمصب
نقشه ریخته بود؟
یا نقشه ریخته بودن روش؟
شاید اصلاً پریده بود پائین با خیالِ برگشتن
مبهوت و مات بدونِ ایده
انتهای برگه نوشته بود می‌خوام برگردم
پشت کاغذ نوشته بود که خورشید مُرده
سرم رو بالا کردم ماه بهم لبخند زد

بزرگراهِ متروک
بی‌چراغ، ساکت
پشتِ سرم یه کوه از ماشین‌ها و اسکلت
دو طرفم دره
بدونِ گارد ریل
دو طرف سقوط بود و تک و تنها می‌خوردم تلو
زنجیرها به پام
گردنم جدا بود اگه می‌شدم ولو
می‌ساختن تخریب‌ها به جام
افقم گم شد تو مِه
می‌خوردم تلو
زنجیرها به پام
گردنم جدا بود اگه می‌شدم ولو
می‌ساختن تخریب‌ها به جام
افقم گم شد تو مِه
می‌خوردم تلو

BozorgRahe Matrouk

سکوتی ممتد
کر کننده بود سوتِ گوش
بی‌رمق
زُل به دیوارِ روبرو
از زیرِ در
وارد می‌شد یه ردِّ خون
سُر خورون، کهنه، پر جنب و جوش
مارپیچ گونه
مرموز
احوالِ خونه، مثِ هر روز
گم
چاره
کاغذها
پاره
قهوه، قهوه
کافئینِ آواره
آینه‌ها رو به دیوار
لامپ‌های خونه بیکار
کف پُرِ خاکستر
سقف خاطره بیمار
اکنون روی زانو نشست، گذشته داد فتوا
تنهایی، تنهایی، تنهایی، تنها
ردِ خون داشت قد می‌کشید
بوی بلوا می‌اومد از حمله‌ی رعشه به پیکر
پوست غرقِ عرق
ساعت رو عقب می‌کشید دستِ لحظه‌ی ولگرد
هیچ جمله‌ای واسه دردِ دل نبود
تغییرِ شکل می‌داد سرکوبِ این همه نعره به دل درد
ناخوانا صفحه ی لذت
خون داشت قد می‌کشید تو اتاق
داغ، جوش، پُرِ دادِ حباب
جلو اتحادِ چاله و چاه
گلو بسته بود راهِ بُزاغ
کُلی حضورِ بدونِ بدن افتاده بودن به جونِ تنم
اون ورِ پُلِ اضطراب ایستاده
گردنم صاف به زورِ یقه‌ام
یه کلاغ با صورت خورد به پنجره
گردن رو چرخوند جغدِ سرنوشت
نزولِ رسوبِ نحسی می‌شد حس
یه قدم مونده تا شعله‌ور بشه
صدای پچ‌پچِ وِردی عجیب رقصید آغشته به سرعتِ ترس
صدتا دست معلق شد رو هوا
اشاره کردند به پشت سرِ من
برگشتم
خون شده بود تبدیل
یه هیبت
بلند قد
چهار دست
نُه تا پا
تَکیده صورت
دو تا شاخ
کرخت
لزج
بی‌چشم
بی‌گوش
بی‌دهن
ولی بدصدا
کی ... کی هستی؟
"کی نه، چی"
از کجا می‌آی، اینجا چی می‌خوای
"ماورای فعل خواستن‌ام، من خودِ دارم‌ام"
من که... من که بهت کافرم
"عه، متاسفانه نمی‌شه که بشه باورم"
از کدوم دوزخی؟ از کجا اومدی؟
"از کجا نه ابلَه، از کِی"
با چه وِردی، با چه سحری؟ تو کدوم جادو از دنیای غیبی؟
"من رو با خُرافه‌هات یکی نَدون، نیومدم از غیب"
حتما خوابم، این یه کابوسه
یک بوسه از ترسِ منحوسه
"اَه، یک نگاه به زندگیت کن
تویی اون که نحسه
ببین همه رهات کردن
گُم بی‌نقشه"
حقیقت نداره، مثلِ شومیِ خونی که جوشیده تو قعرِ سُرفه‌ی تاریخ
پس تو هم تموم کن این اذیت‌هات
"دیگه نبینم که صدات رو بردی بالا، نبینم‌ ها"
"بی‌عمل، بزدل، ترسو، بی‌جَنَم، بی‌رمق، بی‌ریخت، بدتیپ، بی‌نمک، منفور، بی‌استعداد، سربار، بی‌وجود، وصله‌ی ناجور، بی‌رگ، بیشعور، بی‌لیاقت، بازنده، افسرده، بی‌هنر، بی‌بخار، گوشه‌گیر، بیفکر، بی‌سخن، بی‌عرضه، بی‌فایده، هرچی هست زیادیته، بی‌حرکت خفه شو فکر کردی چی حالیته؟"
خشکم زد
دیو دوباره خون شد
خزید
روی تن
و رفت
تویِ من
زدم بیرون

Taskhir

Rapper: Bamdad
Producer: Arash Chavoshi
Mix&Mastering: Yarapelak
Artwork: Noor
Publisher: Pelak Records
Lyrics:
اگر اون بیرون می‌موندم
منو دار می‌زدن با طناب دیگری
چه قبل از این چه بعدش چه فرق میکرد
زیر زخم ظلم زِر زده حس و حال زیرکی
نبوده اتفاق حضورم تو این چاله
چاه سرمایه نمیشه پر با اشتها
پیچ و مهره کرد هیکل بتنی و داد زد
اسکلت از تیر آهن منه همه‌ی سازه‌ها
علائم و اشاره ها می‌کنن حکایت
بر عکسِ شِکّرِ شلختگی تلخه نظمِ نو
و تموم شهرهای کوچیک میون جاده‌ها
این قرارداد بوده ببندن دهنِ ساده‌ها
آگاهیِ رُعایا سرکوبه تو اجاره‌ها
دست من نیست اگه کلامم واسه خوابت مزاحمه
رو ورق صاف می‌نویسم حروف مچاله‌ها
بفهم از مشاهداتت
یاد بگیر از ارتباطت با مشابهات
خیلی زودتر از اونچه فکر کنی تموم میشه
تمومت میکنن صداتم مدفون تو دل خاکت
و خاک ساکته و خاک خاموش
و باد ناز میکنه اسمتو با جاروش
پس تا عمر هست باید گرفت شاشید رو قانون
کل گنج قارون فدای عمق کارون
سد زدن رو جریان، ما منتظر بارون

میگی جنگیدن راه حل نیست
پس چرا زنجیر قفل منو ول نکرد
دست بسته پیش به سوی چوبه‌ی دار قدم قدم
قدمام بهم میگن از زمین دل نکن


تاب خورده         نیمه مُرده
از خیرگی به زمختی حالم بهم خورده
از زمختی به خشم درونی دست برده
کل زندگی شده بازار عقده‌های عمده
هممون برده و رنگ پریده و صبر کرده ولی نتیجه ندیده
هممون رویاهامون از سرمون پریده
همه مجنون و پلید و پاره بدون ایده
بدون عشق و غریبه با زبون ظریفش
بدون درک از همدیگه 
همیشه مصدوم بدون بیمه
بدون امنیت بدون روح مستقل
بدون بار، خسته از یه فردای دیگه
دنبال یار و فراری از آدمای دیگه
واسه زور گرفتنِ توده‌ها زوده یا دیره
تو گوشه‌گیری سخنرانی کن از طعم میوه
میسازه ماشینِ جنگ بیوه پشتِ بیوه
و تل به تل جنازه و تن به تن بگور
از دلاور اسطوره بساز به وطن بگو
کمان آرش رو ببین با پای رفتنت بمون
درختت سایه‌ی آیندگانه اینو خوب بدون
این سازه ی پُرِ تبعیض همه طبقه‌هاش زشته
نصف دروغاش دوغه باقی وعده‌هاش زرشکه
من و تو هم ترش کردیم و عاصی شدیم از عمل
شاید دوای درد همه ناتوانی‌ها عشقه

میگی جنگیدن راه حل نیست
پس چرا زنجیر قفل منو ول نکرد
دست بسته پیش به سوی چوبه ی دار قدم قدم
قدمام بهم میگن از زمین دل نکن

واسه آویختنم جرثقیل آوردن
انگار میخوان یه فیلو دار بزنن
که داره دل نهنگ با اراده ی مور
با چکمه‌های جبر میخوان زیر پاش بزنن
تا وقتی حس کنم زیر آب خفم
تا وقتی بشکنه گردنم زیر ماتمم
ولی من رزم میشناسم و ترس رو قورت دادم
از تیغ زبون خون میچکه تا زور دارم
دیگه بیخیال چه زهر ماری بود روزگارم
فقط مهمه شیرینیِ قندِ فتح
تو راه آزادی روان     بسانِ برگ
نفس بریده بدنبال باد افتادم
بی فایده بود و با این طلوع لعنتی
میرسه نوبتم سرودِ سقوط سر بدم
و باز شعر بخونم از زنده‌ها تو صف
یه روز نوبت تو هم میرسه کبکِ سر تو برف
تا روزی بیاد نباشیم مشغول تماشا
یه مشت باهم بسازیم از اتحاد مردم
برای مردم و برای اقلیت
و برای دفاع ازش بجون بخری این دردو
و مشت آخرو بکوبی به این استبداد
با فکر بشکنی خطکشِ جبارِ مرزو
این ترسو از این فروپاشی دروغو
جشن تاریخ بگیریم رسیدن این بلوغو
.

Daar

Daar [Prod. Arash Chavoshi]

Navid - Sohrevardi
Produced by Pooyar
Nov 2024, Divar Records

نوید - سهروردی
آهنگساز: پویار
آبان ۱۴۰۳ - دیوار رکوردز

متن
----
قسمت اول
رد میشه خورشید تهرون، از رو سر سهروردی
یه چیزایی می پزه توش، هنو مونده تو بفهمی
یه پسر با شلوارک، کوله رو دوش، تنهاتر از دیروز
همیشه سرپاتر، میره برا جنگ با مرگ
میکشه رو تن من خط، من احمق، سر صف از سرلج برمی گردم نفر بعدم
مرگ میگن داشمه/ رفیق نسناسمه
به من میگن زندگی/ خواست منو، منم خواستمش
بکش روی تنم دست/ صدای من درنده است
تک میتازم تو تاریکی/ تو این شهر دراندشت

همخوان
کی گفته؟ کی گفته؟/ از سر من می افته؟
عشق به این زندگی/ وقتی گردن من کلفته
کی گفته؟ می گرخه؟/ میل من از نیش تو؟
وقتی لهم می کنی/ مردونگیم می غره

قسمت دوم 
تو نخ پاهات وصل به دست بالات/ کفش برای چیته؟ راه نمیری چاقال
من وطنمو کوبیدم تو تخم تنم/ رپ میکردم بودی تو …
واسه من شعر تو نونه/ واسه تو نون تو شعر
من هستم بگم، تو! میگی که باشی/ تو تنتم میدی بگن پول توشه
از این به بعد تو زمین من/ نسیمت رد بشه زدیم به هم
کپی کمرنگ کریه غرب/ تو رو چه به هیبت نوید صدر؟
گنده تر از توآش کله/ کردن، کله پوک توام به وقتش
غرور تو رو بد میخوره/ پول گردنو کج میکنه
غرور تو رو بد میخوره/ آخه کدوم شعبه ات به شعبه ام میخوره؟

همخوان
کی گفته؟ کی گفته؟/ از سر من می افته؟
عشق به این زندگی/ وقتی گردن من کلفته
کی گفته؟ می گرخه؟/ میل من از نیش تو؟
وقتی لهم می کنی/ مردونگیم می غره

قسمت سوم
گوشامو با صدای کف شهر شستم/ تو خلوت از شراب غدقن خوردم
وقتی کورور کورور/ همه بودن توی صف خروج
من موندم تو خونم/ از بودن خوندم
بهم میگفتن دلت خوشه/ ولی من چشم تر بود
صدای شهر وقتی گوشمو گم کرد/ این شراب وقتی روحمو پر کرد
وقتی حرفا منو از تو می خوردن/ خودمو میدیدم وسط بن بست
اون بالا وسط پارگی دیوارا/ روحمو می مکیدم از لای گیر سیمانا
سیمان پوستو خشک میکرد/ بخت هروقت پشت می کرد
اون بالا وسط پارگی آسمون/ هیچ احدی نرسید به دادمون
ساده بود وقتی همین زمین چاره بود/ شده بازی قدرت، تار موی یارمون
یار من واسه غم موهاشو زد/ من به انگشت توی قیچیش عاشقم
عاشقم به غم، به زن، به بیست و هشت هزار قدم زدن
تو سهروردی، تو روز برفی، فهمیدم تو همون معشوقه هستی
که وقتی که معلوم نی حالم/ به امید دستات دووم بیارم
همون دستات که سنگا رو حریف میشن/ زخمام از بنداش تعریف میشن
من این شعرو برات ناقص خوندم/ تموم کردنش کارت بود، بعد
موهای آزادت جرم تو شد/ تعظیم به جراتت خبط من
جسارت بهترین فرم تو شد/ زن شدی من مرد بشم

پایان بندی
پرسیارێ، ئەمبینی چی تێته بەرچاو؟


Navid - Sohrevardi | سهروردی

UP N AWAY

بامداد - آهن
آهنگساز : فرشاد
تنظیم کننده : یارا
تشکل : پلاک
تاریخ انتشار : بیست نهم اسفند ماه نود و چهار

08 - Ahan [prod. Farshad]

Pelle

Gallia

Farshad - Explore

غبار
شعر و کلام: فرشاد
آهنگساز: دهقان
ناشر: ملی
قطعه ی سوم ازمجموعه ی گروهی کانون

(قسمت اول)
تو زمین در شرف خشکسالی
جای رشد خالی
ظهور تلفات لای بردباری
اون روزی که انگشتا رو میبریدن
ساعدا داد میزدن جای مشت خالی
چه کساد کار خوشحالی
آبستن خشم هوشیاری
هنوزم ظلم باقی
میگیره قربانی و ما بغض داریم
وسط این جنگل شوم
توی قلبم جای جغد خالی
تو دریای بحران
ملوان بی سکان داد میزنه
جای موج خالی
خلخال به پا
میرقصه دختر سارق صورتای
معشوقه‌های مردای شهر
و مست میشن سرا روی تن
رو لب‌های خشک زن‌های غم
جای رژ خالی
نمک گیرت میکنن تو شیرینی وهم
عطر میزنن پر میدن بهت
توی رطوبت بد بوی مدرن
جای مشک خالی
ابهت جون میده زیر بهت چهره‌ها
باد زوزه میکشه خبر ارتحال
غذا تو سفره نبود که کور شد اشتها
عدالت ماسید تو کتاب و قصه‌ها
همین الان نگران انتها
گنگه ابتدا
کجای زمان باید زندگی کرد
شانس نیست وقتی
یه شکلن دو طرف سکه‌ها

(همخوان)
من غبارم میگیرم گریبان ریه‌ها
حبس من میشه خاک سپاری سینه‌ها
من غبارم میگیرم گریبان ریه‌ها
حبس من میشه خاک سپاری سینه‌ها
ما غباریم
ما غباریم
ما غباریم
ما غباریم

(قسمت دوم)
پخش
هر طرف شهر
پر غم طرب من
غبارم می‌ارزه سرم به تن
سربلند خالی از عرق شرم
کله خر
خورد میشه سنگ
اگه بخوره روزی سرم به سنگ
منم تب روی بلوای سینه‌های سرد
دهنا باز
حرف‌ها صدتا یه غاز
بوده کی به جای من ؟
زالوهای خیکی جیره‌های شهر
جای فیلم من نیست سینمای بد
سینه‌های شق از شهوت جیب ساز بد
نمیفروشیم بکارت به دید فاحشت
اینه چالشم
زیر تیغت لیز بخورم ببرم
خیطه کار من
زدن زیر میزت
فکرم اینه دائماً
آویزون گیره‌های بند
آفتابتو میکشم
خیس بمون توی نیمه‌های شب
بال زدم وقتی که خالی میکردن زیر پای من
داستان منو بگو ریه‌ها بگن

(قسمت پایانی)
ناسازگارم با فریب رستگاری
نقشه دارم اگه برام نقشه داری
میگی از یه جغرافیاییم و
نمیفهمت
چون وقتی باهام حرف میزنی
لهجه داری

Soundcloud.com/mellistream
twitter.com/mellistream
telegram.me/mellistream
instagram.com/mellistream

Kanoon

May 4, 2020

Farshad - Ghobar [Prod. By Saeed Dehghan]

Producer, Composer , Hip-Hop Artist Based In Tehran