"Jezu ufam Tobie" to utwór o wymowie religijno-społecznej. Jedna z najprostszych modlitw katolickich poddana zostaje w niej refleksji: czy słowa, które tak łatwo zaśpiewać, jest równie łatwo zrealizować? Czy banalna i nieraz infantylizowana modlitwa może stać się głębokim wyrazem wiary? Czy bliżej nam jest do ludowej pobożności naturalnej (reprezentowanej przez autorskie nagranie terenowe) czy też do racjonalnego nihilizmu?

Wykonanie
Agnieszka Zińczuk - mezzosopran
Julia Marczuk - fortepian

FJL - Jezu ufam Tobie na mezzosopran, fortepian i taśmę

Nagranie z prawykonania notturno onirico (2022) na saksofon barytonowy (Wojciech Chałupka) i harfę (Urszula Janowska). Z programu koncertowego: "Intrygujące barwy harfy i saksofonu splatają się w tajemniczą opowieść - ni to sen, ni to jawa, paradoksalnie jedynym pewnikiem jest dla słuchacza niepewność.

notturno onirico

laissez vibrer is a silent though vivid composition focused on a phenomenon of sound - it was partly inspired by the W. Kilar quote "(...)there is nothing more beautiful than an endless sound or consonance, that this is the deepest wisdom, not our artificial tricks with sonata allegro, fugue, harmony". It was composed exclusively for Chopin University Modern Ensemble and had it's premiere in May 2023.

Photo by Mateusz Żaboklicki - conductor Julia Kurzydlak.

laissez vibrer for ensemble

Quasi svogliatamente means "as indifferent" - this expression appeared to determine whole dramatic process of the piece. Static, almost lifeless theme, reapeted mechanically, creates a sense of indifference, though each upcoming climax reveals emotional truth lying under musical poker face. 

Performed by Julia Marczuk and Božidar Vlašić.

Quasi svogliatamente for 2 pianos

Little musical game between contemporary expression and baroquish tradition - all to celebrate 344th anniversary of Bach's birthday.

Performed by Adam Dudek (accordion) and Karol Denkiewicz (saxophone).

Plaisanterie au tombeau de Bach for soprano saxophone and accordion

Wierzę, że możliwa jest merytoryczna rozmowa na temat jakości dzieła sztuki - poza gustami istnieją również bardziej wymierne i dyskutowalne elementy utworu. By tak się jednak stało, konieczne jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni do konwersacji, w której słowa nie ranią, a mają na celu wymianę myśli. Niestety chyba każda osoba parająca się sztuką spotkała się z komentarzami, które nie poprzestawały na wyrażeniu opinii, ale łączyły się z bolesnym emocjonalnym ładunkiem wewnętrznym. Jeśli chcemy rozmawiać i nie przyjmować wszystkich zjawisk w sztuce za a priori wspaniałe, musimy jednocześnie budować świat otwartości i życzliwości, by komunikaty służyły ich odbiorcom miast im szkodzić. Protestem wobec takich właśnie wbijanych w serce szpilek jest utwór „SzepTy-Ja-My. Pamięci marzeń młodego artysty”

Wykonanie:
Szymon Paruzel - fortepian
Bartłomiej Sutt, Adrianna Bałuszyńska, Szczepan Kobiela - komentatorzy
Sławomir Wojciechowski - live electronics

Foto: Mateusz Żaboklicki

SzepTy-Ja-My. Pamięci marzeń młodego artysty

Franciszek Jonasz Lewocki

Related tracks