این ترانه با هر شکلی که خوانده شده یکی از بهترینهای موسیقی ایرانه.

Hamid Jan this is awesome!...and your other song "A Fight For Liberty" absolutely beautiful. Where can we hear more of your works? I'm sure you have a lot more...

کارای ابراهیم منصفی یه روحی داره که با هر اجرایی خود خودشو نگه میداره! شاید میزان گزندگی ، تلخی و تخدیرش و تغییر بده اما طعمش همونیه که بوده.

خدایی اجرای نامجو یه دونه باشه.

"Ta Seday'e Barg" (تا صدای برگ)
Music & Lyrics: Ricci Broomandan (setar, vocals, udu, whistle...)

"Ta Seday'e Barg" تا صدای برگ | Ricci Broomandan

بنگر به جهان، چه طرف بربستم؟ هیچ
وز حاصل عمر چیست در دستم؟ هیچ
شمع طربم ولی چو بنشستم، هیچ
من جام جمم ولی چو بشکستم، هیچ

افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش، نابوده شدیم

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حل معما نه تو خوانی و نه من
هست از پس پرده گفقگوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

از من اثری ز سعی ساقی ماندست
وز زمزمه ی عطر اقاقی ماندست
وز باده دوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی ماندست

Hich ( Bengar Beh Jahan)| محسن نامجو | هیچ

می‌مرثیه (مرثیه‌ی من)
آهنگ و اجرا: جوما
شعر: بریده‌ای از سروده‌‌ی بلندِ درویش گیلانی (محمد بشرا) ۱۳۵۴ خورشیدی
تاریخ نشر: ۲۳ دی‌ماه ۱۴۰۱
زبان: گیلکی
.
این فقط یک ترانه نیست. که مرثیه‌ی ماست؛ مرثیه‌ی جوما. سوگ‌سروده‌ای از 
حنجره‌ی پدرانِ ما، و پسرانِ پدرمان ما. این روایت زخم‌های دیروز و حالا و فردای یک قبیله است.

شاعرِ مردم؛ درویش گیلانی (محمد بُشرا) آن‌گاه که این مرثیه را سرود، انگار از پس سفری سخت باز گشته بود. در دلِ سیاهی‌های میانه‌ی دهه‌ی۵۰،  قدم‌به‌قدم، از جلگه تا جنگل را فهمیده بود. بر فراز سماموس ایستاده و عظمت دریا را دیده بود و گریسته بود.
این مرثیه، کلمه به کلمه، خط به خط‌اش، ردِ رنجِ پدرانی‌ست که روی گنجِ گیلان با شرم و حیرت، به فقر و مشقت زیستند، و میراث‌شان برای فرزندان‌شان، نشد جز فریادی که دلِ کوه را می‌لرزانَد. حسرت و خشمی که شعله‌اش آسمان‌ را می‌سوزانَد....
.
.
دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقا
می رنگه رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانا
مرا گیدی الکیه

هنا دانم کی تا موما،
مره جیگیفته خشته سر بنا
می نافا غورصه ره بزه
می نافا غورصه ره بزه
هنا دانم کی تا می‌چوم وابو
بیدمه آفتابه بیا بوشو
می ماره شیر واسوخته بو
بجاره بج بوسوخته بو
می پره دست نداری جا دوسته بو
آوردی خالی نانه زورکی

الان منم کی جان کنم
می عمرا آتشه زنم
کویی کارم می کورشه سر،
کی می پسر به پا بایه
دانم کی وقتی پیلا به، ارا یا شه
ایروز آخر به تنگ آیه
زهار زنه که ذله بوم
هچین هچین جه دست بوشوم
ولی دانم؛
اونه صدا هتو کی می صدا اوخان ناره
به بادا شه. جه یادا شه
اونی چومان هه زندگی درازی راشی سر سیفیدا‌ به
ای کَس دانم، اونه نیگه
اَ شوره آبه جولفی جا،
کیه که دست و پا زنه

الان منم کی غرقه بوندرم
می پره رایا شوندرم
زخم بوخورده شیر جنگلم
می گورره کویا پرکنه
نترسه آدمانه ذهله ترکانه
اما چی فایده؟ چی فایده؟
ننیدی کی من از کویا باموم
کویا ایسام، کی‌ام چی گم؟

دورون می‌شین مره خوره
می بیرونه جزن وزن خلایقه
می رنگ و رو جه سیلیه. جه سیلیه!
بترکانم اگر ایروز می بغضانه
مره گیدی الکیه
تی گب دروغه خالیه
آی! تی گب دروغه خالیه.
همش دروغه خالیه...


برگردان به فارسی:
درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است، از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم،
به من می‌گویند الکی‌ست

این را می‌دانم که تا ماما،
من را از رحم‌ مادرم گرفت و بر خشت نهاد
نافم را برای غصه برید.
این را می‌دانم که تا چشمم به دنیا وا شد
و آمد و رفت خورشید را دیدم
شیر مادرم خشکیده بود
و برنج مزرعه‌ از بی‌آبی سوخته بود       
دست پدرم از نداری بسته بود
و نان خالی را با سختی به خانه می‌آورد.

حالا این منم که جان می‌کَنم
عمرم را به آتش می‌کشم
و بر خاکسترش کدو می‌کارم،
که پسرم پا بگیرد
می‌دانم وقتی که بزرگ می‌شود
[او هم] از این راه می‌گذرد
آخر یک روز به تنگ می‌آید
فریاد می‌کشد که خسته شدم
ارزان و بی‌جهت تباه شدم.

ولی می‌دانم؛
که صدای او مثل صدای من که پژواکی ندارد
به باد می‌رود. از یاد می‌رود
و چشمهایش به جاده‌ی دراز این زندگی سفید می‌شود
می‌دانم هیچ‌کس نمی‌آید و به او نمی‌گوید
در ژفای این شورآب
چه کسی است که دست و پا می‌زند؟

حالا این منم که دارم غرق می‌شوم
و به راه پدرم می‌روم
شیر زخم خورده‌ی جنگلم
که غرشم کوه را می‌لرزاند
زهره‌ی آدم‌های نترس را می‌ترکاند
اما چه فایده؟ چه فایده؟
نمی‌دانند که من از کجا آمده‌ام؟
کجا ایستاده‌ام؟ کی‌ام؟ چه می‌گویم؟

درونم من را می‌آزارد
و آب و رنگ بیرونم، مردم را
رنگ رخساره‌ام از سیلی است. از سیلی!
اگر روزی بغضم را بترکانم
به من می‌گویند الکی‌ست
حرف تو دروغ و توخالیست
آی! حرف تو دروغ و تو خالی‌ست!
همه‌ی این‌ها دروغ و تو خالی‌ست...

Mi Marsiyeh - می مرثیه

عجب بادی بروی گلشن آمد
که عمر رفته بازم بر تن آمد
دو چشم کور یعقوب گشته روشن
که بوی یوسف از پیراهن آمد

شب شنبه برفتم بر سر پل
قدمگاه علی باسم دلدل
عرق از سینه ی پاک محمد
چکیده بر زمین حاصل شده گل

دل من بود گرفتار بت جلوه گری 
دلبر گل به سر , عشوه گر ,لب شکری
دوش دیدم  بر اغیار وی را  در گذری
سوخت  از رشک دلم، گفتمش ای رشک پری 
سر زلف تو نباشد سر زلف دیگری

ای بت عشوه گر و شوخ جفا پیشه ی من 
نیست جز آرزوی وصل تو  اندیشه ی من
 از تمام همتت سوخت رگ و ریشه ی من 
بعد از این ترک تو گفتن بود اندیشه ی من 

سر زلف تو نباشد سر زلف دیگری

ای جفا پیشه نگارا دل خارا داری
زلف دلکش , رخ مهوش , قد زیبا داری 
تو نه میلی به سوی عاشق شیدا داری 
که من از غصه بمیرم تو چه پروا داری 

سر زلف تو نباشد سر زلف دیگری
....

Babajan Hasanov - Dotar ||| آواز و دوتار باباجان حسن اف ... درچشم باد

شعر: احمد شاملو، امید نعمتی و حسام‌الدین محمدیان‌پور
خواننده: امید نعمتی، داریوش آذر و گیزبرت زوکنیپهاوزن

تقدیم به مردمی که جنگ، شهرشان را ربوده است.

© photo credit: Don McCullin

(Ain't My Home) اینجا شهر من نیست | نسخه فارسی

Music and vocal: Hamid Niki
Lyrics: Ebrahim Monsefi
Recording/production: Samuel Isaiah
Keyboard & mastering: Siddique Ahmed
Graphic design: Shabnam Amini

Hamid Niki - Adame Pooch - حمید نیکی‌ - آدم پوچ

خواننده، آهنگ‌ساز، تنظیم‌کننده: داریوش آذر
شعر: احمد شاملو - رضا براهنی
گیتار الکتریک: پیمان حاتمی
ضبط وکال: صادق تسبیحی
میکس و مستر: پیمان حاتمی
عکس: آرش عاشوری‌نیا
طراح گرافیک: حمید شوارعان

Single

March 9, 2017

And then your affection (اینک مهر تو)

آميختن خيامى با «يزله‌‏خوانى»، كه از فرم‌‏هاى كهن موسيقى بوشهر است، صبغه‌‏ى بومى به آن داده و به نوعى آن را با موسيقى بوشهر سازگار كرده است. خيام‏خوان‏‌ها، پس از اجراى يك يا چند رباعى، به يزله‏‌خوانى مى‏‌پردازند و دوباره رباعيات خيام را از سر مى‏‌گيرند. در يزله‏‌خوانى، جمع حاضر نيز در جواب به يزله‏‌ها به همخوانى مى‌‏پردازند. دوره‌های يزله‌‏خوانى معمولاً كوتاه و تكرارى هستند. يزله‌‏خوانى باعث گرمى مجلس و ايجاد شور و نشاط بيشترِ جمع مى‏‌شود. اصولاً اشعار يزله، از نظر وزن و موسيقى و نيز موضوع، آنچنان به خيام‏خوانى مرتبط نيستند و عموماً داراى مفاهيمى طنزگونه و كنايه‏‌ آميزند. اجراى يزله در خيامى نوعى فاصله‏‌گذارى آگاهانه در اين نوع موسيقى است كه در كمتر جايى شنيده شده است. يزله از آوازهاى كار بر روى دريا گرفته شده است كه به آن «نى‏‌مه» مى‏‌گويند.
هله ما هل يوسا / هل اليوس هل يوسا / جهاز اومه نعف دزا / هل اليوس هل يوسا / اى ناكسى شكر دزا / هل اليوس هل يوسا / انگليس خونت خراب / هل اليوس هل يوسا / نمى‏‌كنيم كار غراب / هل اليوس هل يوسا...
خار تو پا من / نمى‏‌شامن / بو درش با / نمى‏‌شامن / تو كنده پامه / نمى‏‌شامن / ويله پامه / نمى‌‏شامن ...
ديگه نميشم / به كعله / راهش دورن / به كعله / اوش شورن / به كعله / ديگه توبه / به كعله...

ناخدا خدر عزیززاده - یزله خوانی - گوشه‌ای از مراسم خیام‌خوانی - بوشهر - رادیو نواحی

‌Bomrani - Khareji | بمرانی - خارجی

برای دریافت این اثر به کانال تلگرامی ما مراجعه کنید 
https://t.me/csound/3952

یاد آر...
تقديم به تمام كشته‌شدگان گمنام آبان ٩٨؛ از كوههاى مريوان تا نيزارهای ماهشهر

Mohsen Namjoo: Vocals, Setar
Yahya Alkhansa: Drums
Mohammad Talani: Guitars, Mix, Master
Navid Ghaem Maghami: Cover Design


اما نرود یادت...
آن روز که خندانی
آن روز که از شادی، باران بهارانی
آن روز که آزادی
آن روز که: -باور کن!
آن روز که شوریده، رقصنده‌ی میدانی
آن روز که خون ارزان بر خاک نمی‌ریزد
آن روز که جان جان جان... با قهقهه می‌خوانی
آن روز که: -ما بردیم!
بزم‌ست به برزن‌ها
می‌چرخی وُ پاکوبان
غرق بوسه‌بارانی
آن روز که نزدیک‌ست
آن روز که یادش خوش:
آغوش پس از آغوش... ریسه‌‌های طولانی
آن روز ولی از ما یادی به میان آور
رفتیم غریبانه:
بی‌صدا وُ پنهانی
از یاد نبر خون را، خونی که شتک می‌زد
خونی که از آن آمد فردات چراغانی
 یک جرعه بنوش آن روز
با خنده بنوش آن روز
یاد مردگانی که
زنده‌اند وُ می‌دانی
کجایید ای شهیدان خدایی

Mohsen Namjoo - Yaad Aar | محسن نامجو - یاد آر

چه باشد
چه باشد اگر مرگ در من بخُسبد
چه باشد اگر دست من، بچه مثبت
نمی‌بود اگر هستم از بَطن نصرت
دگر عشق فانی نروید، نرُستد

چه باشد اگر خلق دُراب چیده
چپ و راست چپ صیحه بر خواب دیده
نداند کسی دایناسور ندیده
خدا تویِ دره نِئاندر بریده

چه باشد اگر مرگ در من بروید
دگر هیچ کس راز خود برنگوید
دگر دست بیچاره‌ی من نخواهد
که لیزیَ سِر مگو را بجوید

چه باشد اگر حال من بد نمی‌بود
و خوش هم نمی‌بود و اصلا نمی‌بود
به هر یاخته‌ی سستِ سر تا به پایم
صد ارکستر بادی غمگین نمی‌پود

چه میشد اگر دست الطاف فانی
به تن برکشاننده بُرد یمانی
به لحن خوشایند گوش میانی
نوازش زند، مژده محسن، نمانی
نوازش زند، مژده محسن، نمانی
 
خواننده: محسن نامجو
آلبوم مطنطن

Hamid Niki - Adame Pooch - حمید نیکی‌ - آدم پوچ

HamidNiki

Recent comments

Peyman.sadeghi

soheyl agah

\Hanije\P\M

milad aghazadeh (scrawwl)

Related tracks