محسن نامجو - دیلمان
شعر از مولوی


اینجا کسی است پنهان، دامان من گرفته
خود را سپس کشیده پیشان من گرفته

اینجا کسی است پنهان، چون جان و خوشتر از جان
باغی به من نموده ایوان من گرفته

اینجا کسی است پنهان، همچون خیال در دل
اما فروغ رویش ارکان من گرفته

چون گلشکر من و او در همدگر سرشته
من خوی او گرفته او آن من گرفته

Mohsen Namjoo - Deylaman

Ejaze

The Whale

Whispers of Solitude | دوری دیدار

Vocals: Maliheh Moradi, Pouria Akhavas
Composed by: Ehsan Matoori
Lyrics: Vahshi- Bafghi
Arranged by: Ali Montazeri, Ehsan Matoori

Musicians: 
Ali Jafaripouyan: Violin
Milad Alemi: Violin
Sohrab Bahremandi: Viola
Mehrdad Alemi: Cello
Pourang Pourshirazi: Double Bass 
Pasha Hanjani: Nay
Greg Ellic: percussions

Mixed and Mastered by: Pouyan Ramezani

Whispers of Solitude

Whispers of Solitude | دوری دیدار

Zemestan Ast

Bidaad

Composer, Singer and song writer: Hesam Jey
Cover Art Design: Hesam Jey

Special Thanks to: BeatByDani for Mix and Mastering this track

——————

Lyrics:

Swimming in the sea of faces
All searching for their places

I can’t seem to find mine
No matter how hard I try

When I drown my mind
Only then I could fly

Searching for something I can’t define
Through the deserts, mountains and tides I wander

La la la la la… where I belong?
Is there a place where I belong for long?

I fought my way out of the sea
Struggled to take a breath, tried to be free

But the waves crashed down, threatening to drown
But I made it out, left the chaos behind

Now I’m stranded in a desert land
Where life is scarce and it’s hard to stand

The sun beats down, the wind howls around 
I’m lost and alone, with no sign of hope 

Where I belong?

Is there a place that I can call home?

Lost in the void and unknown 

Will I ever find my way back home?

Ciphered Soul

Christmas - Love from a distance

نگاهی به زندگی ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی ، شاعر ، خنیاگر ، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده ی عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.

ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره ی متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد. او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود در این روزها جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمی گذاشت تا آنجا که عطش سیری ناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.”[۱] از سال ۱۳۴۷ بود که مجلات معتبری مانند خوشه و فردوسی نسبت به درج شعرهای آزاد او اقدام کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال ها به کارگردانی حسن بنی هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه ی اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده ی آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد. منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است ، همچنان که در عرصه ی بازیگری موفقیت های چشمگیری را به دست می آورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه می داد. او که با موسیقی ملت های مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقه ای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند. منصفی در عرصه ی سرودن ترانه های بومی با اقبال به سمت ترانه هایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد ، اجرای ساده و بی شیله پیله ی او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه ی جنوبی روی آوردند و زمینه ی ادامه ی این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.

منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و بی گمان همین مساله در شعر او نیز تاثیر عمیقی به جای گذاشته است. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطه ی فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دهه ی پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند. درخشان ترین دوره برای خلق آثار قابل تامل منصفی مربوط به دهه ی چهل می شود که وی پس از آن دیگر نتوانست آن شعرهای درخشان را تکرار کند.

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد.

منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگی اش پایان داد.

Ebrahim Monsefi-Yarom-neta-1

طرب - گزیده ای از موسیقی فولکلور طربناک
http://beeptunes.com/track/73150594

Boom

میم رسولی - طرب - گزیده ای از موسیقی فولکور طربناک - کامل

همیشه هراسم آن بود
که صبح از خواب بیدار شوم
با هراس به من بگویند
فقط تو خواب بودی
بهار آمد و رفت...

از خواب بیدار می شوم می پرسم بهار کجا رفت ؟
کسی جواب مرا نمی دهد
سکوت می کنند!

در پشت اتاقم باران می بارد
می پرسم شاید این باران بهار است
کسی جواب مرا نمی دهد
سکوت می کنند!
پنجره را که باز می کنم
باران تمام می شود

در آینه چهره ام را نگاه می کنم
آرام آرام چهره ام پیر می شود
از پنجره زمین را نگاه می کنم
خیس است و ساکت
بر تن لباس می کنم ، به کوچه می آیم
از نخستین عابر که در باران بدون چتر می دود
می پرسم
شما عبور بهار را در این کوچه ندیدید؟
عجله دارد ، فقط می گوید نه !

از همسایه ها دلگیر هستم
می گویم آیا این ستمگری نیست
که هنگام عبور بهار از پشت پنجره ام مرا خبر نکردید ؟
سکوت می کنند
سکوت همسایه ها برای من دشنام است.

کودکی در باران دست مرا می گیرد
به میدانی می برد که انبوه از فواره های رنگین است
من و کودک به آب های رنگین فواره ها خیره می شویم
اما از بهار خبری نیست!

به محله های قدیمی می روم
در جستجوی چاپخانه ای هستم که در جوانی من حروف سربی داشت
می خواستم با حروف سربی نام بهار را روی دیوار روبروی خانه ام بنویسم
بر در فرسوده ی چاپخانه یک قفل بزرگ زنگار گرفته است...

بهار آمد...

به خانه می آیم
در فرهنگ لغت به دنبال کلمه ی بهار هستم
در غیبت بهار همه ی کلمات فرهنگ بی معنی و پوچ است
در غیبت بهار رنج ، هراس ، بیم ، تردید ، حرمان ، وحشت را از یاد نبرده ام

به دنبال تسلی هستم
چه کسی باید در غیبت بهار مرا تسلی دهد ؟

می خواهم بخوابم
پرنده ای به پنجره ی من نوک می زند
از پنجره با هرمان جهان را نگاه می کنم
جهان ناگهان غرق در شکوفه ها ، گلهای شقایق و بنفشه است

پنجره را باز می گذارم
باران می بارد
در باران می گویم
بهار را یافتم
بهار آمد ...


احمدرضا احمدی

Ciphered Soul

hesam jey