نخستین شعبه از کاخ‌های جوانان، در سال ۱۳۴۵ در تهران افتتاح شد. جایی برای پرورش ذوق جوانان، برای شکوفایی و درخششِ هنرمندان تئاتر و موسیقی، و برای خاطره‌‌سازی‌ها و بلندپروازی‌ها. این شماره از پادکستِ «رادیونیست»، به بازخوانیِ روایت‌ها و داستان‌های آشکار و نهانِ این مکان خاطره‌انگیز اختصاص دارد.

اپیزود هجدهم: کاخ جوانان

مرگ انسانیت, فریدون مشیری

نگارا این همه قهر و غضب چیست
دلت بر ما نمیسوزد سبب چیست
بیا آرام جانم بیا سرو روانم
بیا شیرین زبانم رطب چیست

https://facebool.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousi.com


http://khosousi.blogfa.com/post/421

Negara - Shajarian & Derakhshani

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

موسیقی مقامی مازندران - استاد محمد حسن طالبی
در این قطعه ، آواز صنم ( حقانی ) و نجمای شرق را در دو نوبت پی در پی اجرا میکند و برای هر نوبت یک بندِ دوبیتی از صنم را بلافاصله به یک بند از دوبیتی نجما پیوند می زند
در صنم بیشتر سبک گفتاری-آوازی حائز اهمیت است

محمد حسن طالبی - صنم و نَجمای شرق - مازندران- رادیونواحی

من از تو روی نپیچم گـَرَم بیازاری
که خوش بود ز عزیزان تحمل خواری
*
به هر سلاح که خون مرا بخواهی ریخت
حلال کردَمَت! الاّ به تیغِ بیزاری


آواز ملوک خانم، همراهِ تارِ مرتضی‌خان نی‌داوود


دستت
گلی ست جنوبی
از باران نمی کشد منت
حرفت
میانه ی نخل است و آفتاب
                                 می روید
پندار برفی ما را
                           به خواهشی.
زخمت
نشان ستیزست با جبه
کانسان
به هفت اوج و فرود
                مانداب شهری ما را
                               کشاکشی
نوری
که وقت آمدن آوار می شود
سقف سیاه غریبان
                                 به بارشی
شعرت
رباط جهان است
...........................
شعر:فیروزه میزانی
صدا خوانی:مهشید نیکروش
تنطیم:فرود خسروانی

دستت گلی ست جنوبی|فیروزه میزانی

لالایی-مرجان و مهسا وحدت

نویسنده و گوینده: بنفشه طاهریان
آهنگساز و طراح صدا: نریمان اسکندری

صدای تهران

Hasani

خاک سفید از محله‌های شمال شرق تهران بود که پس از انقلاب و با هجوم مردمان شهرها و مناطق دیگر تهران بدون مجوز و بدون امکانات شهری شکل گرفت. در دل این منطقه محله دیگری به نام‌غربت شکل گرفته بود که متاسفانه کانون تولید و توزیع مواد مخدر شده بود و بسیاری از سران و کارتل‌های مواد در آن زندگی میکردند. منطقه‌ای به غایت ترسناک که در سال ۱۳۷۹ و بدون‌ هیچ اطلاع‌رسانی پلیس به صورت کامل آنجا را تخلیه و شبانه تخریب کرد. این محله پر از روایات ریز و درشت و اتفاقات عجیب و غریبی بوده که شنیدنش بسیار جذاب است.

اپیزود شانزدهم: خاک سفید

www.radionavahi.com

رادیونواحی؛ رسانه‌ای برای شنیدن صدای هنرمندان حاشیه‌نشین و دور از مرکز

محمد حسن طالبی - صنم و نَجمای شرق - مازندران- رادیونواحی

Radionavahi