آنچه می‌شنوید چکیده ای ست از ده قسمت پادکست دمنوش که برای عید امسال برای شما تهیه کرده ام.
سال خوبی داشته باشید
نوید اربابیان🌿

دمنوش پلاس

Es'hagh Anvar - Gomshodeh | اسحاق انور - گمشده

نوایی | دوتار و آواز عثمان محمدپرست

نوایی در جای جای خراسان به انحاءِ مختلفی اجرا می شود.در فرهنگ موسیقیایی تربت جام شعر نوایی را منسوب به عبدالرحمن جامی می دانند.فوزیه مجد،در سر آهنگی بر موسیقی در تربت جام،ضمن تایید این نظریه،آهنگ آن را نیز از امیر علیشر نوایی می داند.البته در دوستی عبدالرحمن جامی و امیر علیشر شکی نیست.زیرا از یک طرف امیر علیشر نوایی کتاب خمسه المتحیرین خود را به جامی تقدیم می کند و از طرفی هر دو مقارن و هم عصر هم بوده اند.لذا نظریه ی فوق قوت بیشتری می یابد.اما آنچه حقیقت دارد شعری که اغلب آوازگران جام می خوانند ترکیبی از ابیات نوایی جامی و شعر طبیب اصفهانی است که در ظاهر این شعر را تضمین کرده است چرا که طبیب شاعر دوره بازگشت است و بعد جامی بوده است.(برگرفته از کتاب فرهنگ نامه ی موسیقی تربت جام  به پژوهشگری ِغفور محمدزاده)

نوایی | دوتار و آواز عثمان محمدپرست

www.facebook.com/shamlou23
‎در قلمرو شعر - احمد شاملو‎

shamlou / شاملو . رستاخیز

بزن چنگی مست دوباره دوتاری/
که عثمان و خواف و خراسان نمیرد
ز عثمان و خواف و دوتارش بگویم/
که در کنج دلها چه آسان نشیند
نوایی بزن پرده ی زیر و بم را/
که زخم دل ما به درمان نشیند
نوایی زدی و جهانی شد عاشق/
چنان که گل سرخ به بستان نشیند
ز رشتخوار سلام و درودی فراوان/
 که ققنوس و غوغا مقابل نشیند
تنت سالم و چهره ات سرخ و دل شاد/
مبادا غباری به عثمان نشیند
کنار قلندر نشستن چه خوب است/
چو شاهی که با ما برابر نشیند
بزن چنگیِ مست دوباره دوتاری/
که عثمان و خواف خراسان نمیرد


شعر از علی مرادزاده

تقدیم به عثمان محمدپرست - کاری از گروه هنری غوغای ققنوس

خم زلف تو دام کفر و دین است
زکارستان او یک شمه این است

جمالت مُعجزِ حسن است٬ لیکن
حدیث غمزه‌ا‌ت سحر مبین است

ز چشم شوخ تو جان کِی توان برد
که دایم با کمان اندر کمین است

بر آن چشم سیه صد آفرین باد 
که در عاشق کشی سحرآفرین است

عجب علمیست علم هیئت عشق 
که چرخ هشتمش هفتم زمین است

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد
حسابش با کران الکاتبین است

https://facebool.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousi.com

Chashme Siyah - Shajarian, Yahaghi & Mousavi

پیراهن _ امید نعمتی| Omid Nemati _Pirahan

اثری از:
مهیار علیزاده
خواننده:
مهرشاد حاجیلو
صابر ابر
آهنگساز:
مهیار علیزاده
ترانه‌سرا:
علیرضا کلیایی
مدیر هنری:
مهیار علیزاده

دو هزار چشم غمگین به دو چشم واله گشته
به جهانِ جان رسیدم، غزلم ترانه گشته
تو روان به خواب شهری، من از این خیال ترسان
مگریز از خیالم، مگریز، رو مگردان!

می‌خواهمت بمان! می‌جویمت مرو!
سرگشته ام چو باد! می‌خواهمت بمان!

به کجا مرا کشانی که نمی‌دهی نشانم؟
به جز این دگر ندانم که تو جانِ این جهانی

اگر از غروب رویت هوسم کند شکایت
و گر این خیال واهی بَرَد از سرم هوایت
دگرم روا نباشد که نظر کنم به سویی
ببرد خیال، من را، ز جنون به جستجویی

می‌خواهمت بمان! می جویمت مرو!
سرگشته ام چو باد! می خواهمت بمان!

می خواهمت ، از مجموعه در شعله با تو رقصان

پیش درآمد دشتی/ آلبوم ساز خاموش حسین علیزاده: تار، کیهان کلهر: کمانچه، همایون شجریان: تنبک، محمدرضا شجریان: آواز

آوازی از اسماعیل ادیب خوانساری در دستگاه شور، به همراهی پیانوی مرتضی محجوبی و ویولن رضا محجوبی، در تاریخ نهم دی‌ماه ۱۳۲۸ خورشیدی در منزل امیری فیروزکوهی ضبط شده است.
-
Vocal: Esmaeil Adib Khansari
Piano: Morteza Mahjoubi
Violin: Reza Mahjoubi
Record: 1950s

چشم تر | آواز شور ادیب با ویولن رضا و پیانوی مرتضی‌خان

دهانت را می‌بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.
دلت را می‌بویند

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و عشق را
کنارِ تیرکِ راهبند
تازیانه می‌زنند.

               عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما
آتش را
        به سوخت‌بارِ سرود و شعر
                                         فروزان می‌دارند.
به اندیشیدن خطر مکن.

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
آن که بر در می‌کوبد شباهنگام
به کُشتنِ چراغ آمده است.

               نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

آنک قصابانند
بر گذرگاه‌ها مستقر
با کُنده و ساتوری خون‌آلود

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند
و ترانه را بر دهان.

               شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

کبابِ قناری
بر آتشِ سوسن و یاس

               روزگارِ غریبی‌ست، نازنین
ابلیسِ پیروزْمست
سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.

               خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد

Ahmad Shamloo - روزگار غریبی‌ست نازنین

IM▲N