ناظری

sonati

جدید

favorits

Traditionell

موزیک پاپ قدیمی/www.facebook.com

شهرام ناظری و شادروان جلال ذوالفنون - گل صد برگ

آواز ماهور، گوشه‌ی راک عبدالله
بر شعر مولوی
«از آلبوم «یادگار دوست
با آهنگسازی کامبیز روشن‌روان
سال ۱۳۶۳

آواز ماهور ـ یادگار دوست» ــ شهرام ناظری»

شب و پنجره

تصنیف «از دوست داشتن» با صدای مهدیه محمدخانی، شعر از فروغ فرخزاد، آهنگ از مجید درخشانی، در دستگاه بیات اصفهان، از آلبوم «دریا دل» مهر ۱۳۹۲

از دوست داشتن» با صدای مهدیه محمدخانی»

بیار ساقی بادت فدا سر و دستار



غزل مولانا با صدای عبدالکریم سروش

سوغاتی:‌ سروده و دکلمه: اردلان سرفراز ـ آهنگ:‌ محمد حیدری ـ خواننده: هایده

وقتی میای، صدای پات از همه جاده‌ها میاد

نام اثر:  یادگار دوست

خواننده: شهرام ناظری

آهنگساز و تنظیم برای ارکستر: کامبیز روشن روان

اجرا: ارکستر سمفونیک

سولیستها: محمد کیانی نژاد : نی

            حمید مبتسم: تار و سه تار

           مجتبی میرزاده: کمانچه

گوینده: 
عبدالله آقازاده

یادگار دوست - شهرام ناظری

گلبرگ شماره یک
وقتی که عشق میاد
شعر و ترانه : علی تجویدی
تنظیم برای ارکستر : احمد پژمان
خواننده : بانو حمیرا 


Tajvidi - Homeyra - A.Pejman تجویدی/حمیرا /احمد پژمان

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق

اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد

هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه ای بس باشد

شهرام ناظری یادگار دوست

گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

ایا باد سحرگاهی گر این شب روز می‌خواهی
از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید
گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید - شجریان - سعدی

شعر نشانی ششم : سيد علی صالحی
اجرای بی نظیر "love story" : استاد فریبرز لاچینی
دکلمه : E man

-----------------------

برهنه به بستر بی‌کسی مُردن، تو از یادم نمی‌روی 
خاموش به رساترین شیونِ آدمی، تو از یادم نمی‌روی 
گریبانی برای دریدنِ این بغضِ بی‌قرار، تو از یادم نمی‌روی 
سفری ساده از تمامِ دوستتْ دارمِ تنهایی، 
تو از یادم نمی‌روی 
سوزَن‌ریزِ بی‌امانِ باران، بر پیچک و ارغوان، 
تو از یادم نمی‌روی 
تو ... تو با من چه کرده‌ای که از یادم نمی‌روی؟!

دیر آمدی ... دُرُست!
پرستارِ پروانه و ارغوان بوده‌ای، دُرُست!
مراقب خواناترین ترانه از هق‌هقِ گریه بوده‌ای، دُرُست!
رازدارِ آوازِ اهل باران بوده‌ای، دُرُست!
خواهرِ غمگین‌ترین خاطراتِ دریا بوده‌ای، دُرُست!
اما از من و این اندوهِ پُرسینه بی‌خبر، چرا؟ 

آه که چقدر سرانگشتِ خسته بر بُخار این شیشه کشیدم 
چقدر کوچه را تا باورِ آسمان و کبوتر 
تا خوابِ سرشاخه در شوقِ نور 
تا صحبتِ پسین و پروانه پائیدم و تو نیامدی!
باز عابران، همان عابرانِ خسته‌ی همیشگی بودند 
باز خانه، همان خانه و کوچه، همان کوچه و 
شهر، همان شهر ساکتِ سالیان ...! 
من اما از همان اولِ بارانِ بی‌قرار می‌دانستم 
دیدار دوباره‌ی ما مُیَسّر است ... ری‌را!
مرا نان و آبی، علاقه‌ی عریانی، 
ترانه‌ی خُردی، توشه‌ی قناعتی بس بود 
تا برای همیشه با اندکی شادمانی و شبی از خوابِ تو سَر کُنم...


To Az Yadam nemiravi_تو از یادم نمی‌روی_Love Story ( استاد فریبرز لاچینی)_ By E man


شب است و سكوت است و ماه است و من
فغان و غم اشك و آه است و من
شب و خلوت و بغض نشكفته‌ام
شب و مثنوي‌هاي ناگفته‌ام
شب و ناله‌هاي نهان در گلو
شب و ماندن استخوان در گلو
من امشب خبر مي‌كنم درد را
كه آتش زند اين دل سرد را
بگو بشكفد بغض پنهان من
كه گل سرزند از گريبان من
مرا كشت خاموشي ناله‌ها
دريغ از فراموشي لاله‌ها
كجا رفت تأثير سوز و دعا؟
كجايند مردان بي‌ادّعا؟
كجايند شور‌آفرينان عشق؟
علمدار مردان ميدان عشق
كجايند مستان جام الست؟
دليران عاشق، شهيدان مست
همانان كه از وادي ديگرند
همانان كه گمنام و نام‌آورند
هلا، پير هشيار درد آشنا!
بريز از مي صبر، در جام ما
من از شرمساران روي توام
ز دُردي كشان سبوي توام
غرورم نمي‌خواست اين سان مرا
پريشان و سر در گريبان مرا
غرورم نمي‌ديد اين روز را
چنان ناله‌هاي جگر‌سوز را
غرورم براي خدا بود و عشق
پل محكمي بين ما بود و عشق
نه، اين دل سزاوار ماندن نبود
سزاوار ماندن، دل من نبود
من از انتهاي جنون آمدم
من از زير باران خون آمدم
از آن‌جا كه پرواز يعني خدا
سرانجام و آغاز يعني خدا
هلا، دين‌فروشان دنيا‌پرست!
سكوت شما پشت ما را شكست
چرا ره نبستيد بر دشنه‌ها؟
نداديد آبي به لب تشنه‌ها
نرفتيد گامي به فرمان عشق
نبرديد راهي به ميدان عشق
اگر داغ دين بر جبين مي‌زنيد
چرا دشنه بر پشت دين مي‌زنيد؟
خموشيد و آتش به جان مي‌زنيد
زبونيد و زخم زبان مي‌زنيد
كنون صبر بايد بر اين داغ‌ها
كه پر گل شود كوچه‌ها، باغ‌ها

شرمساری - آهنگران

دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
رخ فرسوده زردم غم صفرای تو دارد
سر من مست جمالت دل من دام
خیالت گهر دیده نثار کف دریای تو دارد
ز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردم
که خیال شکرینت فر و سیمای تو دارد
غلطم گر چه خیالت به خیالات نماند
همه خوبی و ملاحت ز عطاهای تو دارد
گل صدبرگ به پیش تو فروریخت ز خجلت
که گمان برد که او هم رخ رعنای تو دارد

اگرم در نگشایی ز ره بام درآیم
که زهی جان لطیفی که تماشای تو دارد
به دو صد بام برآیم به دو صد دام درآیم
چه کنم آهوی جانم سر صحرای تو دارد
خمش ای عاشق مجنون بمگو شعر و بخور خون
که جهان ذره به ذره غم غوغای تو دارد
-----------------------
غزل شماره 759 دیوان شمس
با اجرای شهرام ناظری و نوازندگی استاد ذوالفنون از آلبوم «گل صد برگ»

گل صد برگ

ساز و آواز (درآمد کرد بیات)

پیام نسیم

شجریان - دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

ما سرخوشان مست دل از دست داده ایم شجریان، لطفی، خلج

Hooshmand Aghili <> Gheseh Goo

ای همه گل های از سرما کبود...
خنده هاتان را که از لب ها ربود؟
مهر هرگز این چنین غمگین نتافت
باغ هرگز این چنین تنها نبود 

Hossein Alizadeh - Golhaye Kabood

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

گل صد برگ

Javad Nickpayam