Chahargah

محمدرضا لطفی - چهارگاه 2

باافتخار و غرور اثری جدید و ماندگاراز استاد عزیزم سرکارخانم بیابانگرد رو به دوستان معرفی می کنم ....... درود بر ایشان و چنین شیرزنان سرزمینم ..........
برای تهیه آلبوم لطفا به صفحه من در فیس بوک ویا به ایمیل  پیام بفرستید

nz.roya@yahoo.com
Roya Nouri Ziabari

آلبوم شنگه لیله
خواننده : ماری بیابانگرد ماسوله
آهنگ ساز و تنظیم کننده : آرمین فریدی هفت خوانی
مقدمه استاد محمد رضا درویشی بر آلبوم موسیقی " شنگه لیله " :  
  درمیان آثاری که بر مبنای موسیقی نواحی ایران آهنگسازس یا تنظیم شده اند مجموعه "شنگه لیله" یکی از بهترین هاست.چرا؟
این مجموعه را آرمین فریدی هفت خوانی ساخته ،تنظیم کرده و فراهم آورده و ماری بیابانگرد ماسوله آن را خوانده است . آرمین فریدی به موسیقی مناطق مختلف تالش و گیلان اشراف دارد فارغ التحصیل دانشکده موسیقی دانشگاه هنر است تاغر می نوازد و با موسیقی دستگاهی ایران نیز آشنایی کامل دارد.او نوازنده تار ،تنبره تالشی و نی هفت بند تالشی است و این سازه8ا را به خوبی مینوازد،تجربه آهنگسازی دارد و تاکنون برای چند فیلم سینمایی و مستند آهنگسازی کرده است و از همه اینها گذشته جان او با فرهنگ،ادبیات و موسیقی تالش عجین شده است. به اعتبار این ویژگی هاست که ساخت،تنظیم و تدوین شنگه لیله از هر غلو و اغراقی عاری است.تنظیم های او روان ، روشن و به دور از هر پیرایه ای است. تک نوازی های او با تنبوره و نی هفت بند ما را به عمق فرهنگ و موسیقی تالشی می برد زیرا خودش در عمق این فرهنگ زیسته و در آن بزرگ شده است. فریدی تلاش کرده است تا حد امکان در این مجموعه نغمه هایی از مناطق مختلف تالش حضر داشته باشند ، حتی از تالش شمال (لنکران ) در جمهوری آذربایجان.
ماری بیا بان گرد ماسوله خواننده پر توان از تالشان است اما سالهای درازری آوازها و ترانه های تالشی را کنار نهاده بود و صدای خود را در خدمت آوازها و گوشه های ردیف موسیقی دستگاهی ایران گذاشته بود .تجربه خواندن آواز تالشی در موسیقی فیلم باد و مه ساخته نگارنده و نیز خواندن در مجموعه شنگ لیله او را دوباره به خاطرات ، زبان و فرهنگ اجدادش برد و چه نیکو از عهده این کارها بر آمده است. ماری اگر چه به خاطر شرایط خاص روزگار هنوز نتعوانسته است تمام توان خود را در عرصه موسیقی دستگاهی به مخاطبان بنمایاند اما در این مجموعه گوشه ای از توانایی هایش را به عنوان بانویی آوازخوان سر افراز در خواندن آواز ها و ترانه های تالشی به مردم ایران زمین تقدیم نموده است .
در این مجموعه دو آهنگ به روایت استاد قسمت خانی (از نوادر خوانندگان آواز و ترانه های تالشی از منطقه تالش دولاب ) آمده است که در اینجا باید از استاد قدر شناسی کرد.این دو آهنگ یکی "مبارک با " و دیگری "شنگه لیله" است که نام مجموعه نیز برگرفته از همین آهنگ اخیر است و معنای تحت اللفظی آن " لیلی خوشحال" است .
در تراک سه تکنوازی نی هفت بند تالشی توسط آرمین فریدی را میشنویم و شاهدیم که با چه پیچیدگی هایی در سه منطقه صوتی به نجوا در می آید و چگونه این مناطق صوتی به هم می آمیزند به جا است یادی کنیم از نی هفت بند نواز و لبک نواز شهیر و فقید تالشی در شاندر من ،زنده یاد هدایت پورجوادی، که خود و صدای سحرانگیز سازش اسطوره ای بود در موسیقی تالش.
در تراک پنج آهنگ " آقا جان" را میشنویم که بر اساس روایت " گشته روخون" از منطقه شفت و فومنات است این منطقه جنوبی ترین منطقه تالش نشین ایران و مجاور گیلان است و شاهد تاثیرات متقابل موسیقی گیلکی و تالشی در این منطقه ایم.
در تراک شش روایتی که از آهنگ "پاچه لیله" می شنویم متعلق به دهستان آلیان از توابع فومنات است و گفتیم که موسیقی این منطقه تا حدودی از موسیقی گیلان تاثیر پذیرفته است.
در تراک هفت آواز تالشی "فوروشی هوا" همراه با تنبوره، باز از نظر سبک به دهستان آلیان از منطقه فومنات است با همان ویژگی های یاد شده.
تراک هشت آهنگی است به نام "ایسپی رو تا کورا" به معنای " از سپید رود تا کورا" با شعری از آرمین فریدی.موسیقی این قسمت بر اساس آهنگی از تالش شمال (لنکران)تنظیم شده که آرمین فریدی در سفر های مختلف خود به آن منطقه ضبط کرده است.
در تراک نه آهنگ " آ آلم لی لی" را می شنویم که بر مبنای لالایی نافذ و خیال انگیزی است که تا مغز استخوان اثر می کند.این اهنگ به شیوه "خر جگیل " اسالم از منطقه تالش مرکزی(پره سرو اسالم)است و همانطور که ذکر شد در بر گیرنده شیوه ای خاص و متفاوت در موسیقی تالش است و تاثیراتی از موسیقی مذهبی-عرفانی اهل سنت و دراویش نقش بندیه گرفته است.
در تراک ده آهنگ ده " ایران یاله وطن " به معنای "ایران وطن بزرگ" را می شنویم با شعر و آهنگ آرمین فریدی هفت خوانی.
آرمین فریدی درباره قطعاتی که دتنظیم کرده یا ساخته است می گوید: "مجموعه شنگه لیله" بیش از هرچیز پرتوی از مهر ورزی و عشق تالشان به کوه و شالیزاران و غروب است سبدی از میوه های وحشی چیده شده از جنگل احساساتی بی ریاست، از تب تاب آهنگ "تالشیمه" که تنی گشنه بر روح لطیف اما سرکش شعر "تا سینه تالش " تا " شنگه لیله" و " پاچ لیله " که آوازهای دست های ترک خ.رده مادران شالیزار است ، از نوای نی هفت بند شبانان در "پارگا" های کوهستانی تا "لای لای" غمگنانه شبانگاه پاییز در منازل جلگه ای، از حلاوت و شیرینی "مبارک با" و هلهله شادی ایل تا مرگ "آقاجان" که اگر به زعم گروهی یاغی و راهزن است و به زعم گروهی قهرمانی دستگیر، به چشم خواهر داغدار برادری از دست رفته است و شکوه غمناک ذرات شبنم نشسته بر کاکلش در کوههای مه گرفته تالش روایت گر غمی تلخ اما حماسی است و بالاخره "ایسپی رو تا کورا" از درد جدایی تالشان حکایت دارد . این نام،نامی آشنا برای اهل قلم تالش است چون پیش از این کتابی از دو بیتی های من با همین نام منتشر شده است. و نیز نامی است آمیخته با جغرافیای پر رمز و راز قوم تالش و تنیده با روح و جان این قوم در دامن رشته کوهی که از سپید رود در گیلان تا دشت مغان و رود کورا در جمهوری آذربایجان کشیده شده است.جغرافیایی که اگرچه از نظر سیاسی دو تکه شده اما به رغم این جدایی سیاسی، در حوزه بی مرز موسیقی و فرهنگ، شعربی از تالش جنوبی با ملودی ای از تالش شمال (لنکران)به آغوش هم نشسته اند و ترانه "ایسپی رو تا کورا" خلق شده است. 
دلم قرار نمی گیرد این نوشته را بدون این پرسش به پایان برسانم که چرا بانوی خواننده این مجموعه که یکی از بهترین آواز خوانهای ایرانی است نمی تواند صدای ارجمند خویش را به طور رسمس به گوش مشتاقان فرهنگ و موسیقی ایران برساند؟
محمدرضا درویشی 
تیر ماه هزار و سیصد و نود و دو

 .
 

ماری بیابانگرد ماسوله

پیش درآمد بیات ترک علی اکبر خان شهنازی اجرا :بیژن زارع فر

پیش درآمد بیات ترک علی اکبر خان شهنازی

His radif is considered to be the main source of contemporary Persian classical music as taught in conservatories and universities in Iran. 

Synopsis of his life 
Mirzá Abdollah received his first musical instruction from his older brother Mirzá Hasan. He, in turn, taught tar to his younger brother, Mirzá Hossein Gholi, until he became old enough to study with Gholam Hossein. Despite Gholam Hossein’s unwillingness to teach, the two younger brothers were eager to learn to the point that they would secretly sit outside the door when their cousin was playing in order to learn the melodies. Their mother finally persuaded Gholam Hossein to teach them. They subsequently were to become the successors of Ali Akbar Farahani and Gholam Hossein. 

Mirza Abdollah learned music only with great effort and difficulty because of the secretive manner of the musicians of his time, and their jealousy of their skills. As a result, he resolved that whatever music he heard he would learn well, that he would memorize the dastgahs completely and without error, and that whatever he learned he would teach freely to his own students so that Persian music would be passed on to future generations. He eventually became a musician at the court of Nasiru’d-Din Shah and remained such until his death in 1918. 

Notable students 
Seyyed Hossein Khalifih 
Dr. Mihdi Sulhi 
Mihdi Gholi Hidayat 
Esmail Ghahremani 
Ali Naqi Vaziri 
Abolhasan Saba 
Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad 

Notability as a musician 
Mirza Abdollah’s contribution to Persian music is so important that Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad referred to him as the book of Persian music. Music was Mirzá Abdollah’s life profession, and he became an important musician in the court of Nasiru’d-Din Shah. He organized the classical radif, some say with the help of Seyyed Ahmad. Tsuge states that: “The radif which we practice today in Iran (or rather Tehran) is generally known as the one of the Mirzá Abdollah school.” 

His open and generous nature, and his willingness to teach, transformed the image of music from a secret and jealously guarded tradition to an art available to all who desired to participate in its performance, expansion and development.

Origin of his title 
Ahmad Ibadi, one of Mirzá Abdollah's sons, related a story of how his father was given the title Mirzá. One day in one of the buildings of the palace of the shah, some courtiers were eating lunch. After lunch they played ás, a card game. Mirzá Abdollah sat and played the setar for himself. Nasiru’d-Din Shah could not sleep and came into the garden. He went over to that building and heard the setar, put his foot on the door sill, and listened intently. Mirzá Abdollah did not see the shah as he played. The gamers noticed, and all got up flustered. Then Nasiru’d-Din Shah signaled them to sit down and said, “Mirzá Abdollah, do you have a handkerchief in your pocket?” “Yes.” “Put it down in front of you.” Then the Shah ordered gold and silver coins to be put in the handkerchief.


میرزا عبدالله فراهانی فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازنده تار ، از استادان موسیقی ایران ، کسی که ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. احمد عبادی نوازنده بزرگ سه‌تار فرزند او است. 

زندگی‌نامه 
میرزا عبدالله دومین فرزند آقای علی اکبر فراهانی اولین آموزشهای خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزشهای خود رو تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت. بزرگانی چون سید حسین خلیفه ، مهدیقلی هدایت، مهدی خان صلحی، فرصت شیرازی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی، ابوالحسن صبا و فرزندش احمد عبادی همگی از محضر این استاد بهره بردند. وی با تجدید نظر در دستگاه‌های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آنها با هم ، هفت دستگاه کامل و مجزا پدید آورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نامهای میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدیقلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد. میرزا عبدالله در تهران در محله امامزاده یحیی کلاس درسی ترتیب داد که جوانان و متجددین دورش جمع شدند . 

ولی بر اثر تحریکات، مخالفان به خانه اش ریختند و با شکستن وسائل تعلیم بساط درسش را تعطیل کردند. با این حال تا دم مرگ دست از تعلیم نکشید و دربستر بیماری با سه تار قطعاتی به‌عنوان یادگار به شاگردان برجسته خود تعلیم می‌داد. ابتکار ساختن برخی قطعات ضربی از اوست که در قطعات مجلسی توام با آواز پس از اجرای چند گوشه، برای تنوع قطعه ضربی می‌نواخت. مضراب ریز و تک مضرابها در ساز او در تعادل و جملات موسیقی او منظم است و در همراهی با آواز پس از خاتمه یک بیت توسط خواننده او خود گوشه جدیدی را شروع کرده‌است وخواننده را هدایت می‌کند. در حفظ وزن قطعه دقیق بوده و غالبا نوازندگی خود را با قطعه تند رنگ مانندی پایان می‌داد. رنگهای او متنوع است و با آنکه آثار ضبط شده از او مربوط به حدود ۶۵ سالگی بوده ولی پنجه او روان و قطعات را راحت اجرا کرده است. 

البته ایشان در نواختن تار هم استاد بوده ولی شهرت ایشان بیشتر در نواختن سه تار است. از وی چهار فرزند به نامهان مولود ، ملوک، جواد و احمد عبادی به یادگار گذاشت که همه آنها با موسیقی مانوس بودند، وی در سال ۱۲۷۹هجری شمسی(۱۹۱۸م) درتهران و در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

Mahur: 9. Chahârmezrâb va Forud - چهارمضراب و فرود

تورا به یاد دارم
شعری از پابلو نرودا
ترجمه‌ی بیژن الهی

@ExistenceAnxiety

تو را به یاد دارم. پابلو نرودا.mp3

لیلی و مجنون. قسمتی از سریال «در چشم باد»

Leili & Majnoon - Dar Cheshm Bad

احمد عبادی
دستگاه شور 
از آلبوم صدسال سه تار

Ahmad Ebadi
Shur
A Century of Setar Music

A Century of Setar Music

Shur

Ahmad Ebadi/ Shur/ A Century of Setar Music/ Setar Solo

www.AudioBook.blogfa.com

طلب آمرزش - صادق هدایت

بزم ساز و سخن : گلپا ، یاحقی ، روشنک

غلامحسین ساعدی سخنران شب چهارم از شب‌های نویسندگان و شاعران ایران است که به دعوت فریدون تنکابنی، مجری این شب، سخنرانی خود را با عنوان «شبه‌هنرمند» آغاز می‌کند. این سخنرانی بعدها بسیار معروف و تنها نسخه‌ی صوتی موجود از آن بارها تکثیر می‌شود. در نسخه‌های تاکنون موجود چند سطر مهم از پایان سخنرانی موجود نیست. فایلی از این سخنرانی که به دست ما رسیده خوشبختانه کامل است و برای اولین‌بار نسخه‌ی کاملی از این سخنرانی در اختیار عموم گذاشته می‌شود.

شب چهارم | سخنرانی غلامحسین ساعدی | شبه‌هنرمند

شانه بر زلف پریشان زده ای به به به
دست بر منظرۀ جان زده ای به به به
آفتاب از چه طرف سر زده ای امروز که سر
به من بی سر و سامان زده ای به به به
صف دل ها همه بر هم زده ای ماشاءاله
تا به هم آن صف مژگان زده ای به به به
صبح از دست تو پیراهن طاقت زده چاک
تا سر از چاک گریبان زده ای به به به
من خراباتیم از چشم تو پیداست که دی
باده در خلوت رندان زده ای به به به
تو بدین چشم گر عابد به فریبی چه عجب
گول صد مرتبه شیطان زده ای به به به
تن یک لائی من بازوی تو سیلی عشق
تو مگر رستم دستان زده ای به به به
بود پیدا ز تک و پوی رقیب این که تواش
همچو سگ سنگ به دندان زده ای به به به
عارف این گونه سخن از دگران ممکن نیست
دست بالاتر از امکان زده ای به به به

#عارف_قزوینی

Ahmad Ebadi/ Shur/ A Century of Setar Music/ Setar Solo

Mahoor Institute of Culture & Arts

Related tracks