Własne teksty, oprócz "Latem 1987" - wiersza autorstwa Andrzeja Sosnowskiego. Muzyka to sample, miksowanie, AI, Audacity i cyfrowa manipulacja... generalnie bawię się.

Dotykam Oczu

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dotykam Oczu"

Słyszę krople nut ołowianych, matowych i błyszczących,
spływają jak ciężkie łzy zastygłe w oczekiwaniu na powrót ciążenia.
 
I czuję te strużki, strużki i ciągi,
spływają, wzbierają i żłobią
zaschnięte już koryta pamięci.
 
Dotykam oczu, oczu, policzków,
szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek
krzyczy wysuszona dusza.

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Kwiaty usychają o świcie"

róże usychają o świcie
gdy znikają sny
ukryte w mroku,
giną w blasku dni

kwiaty usychają o świcie
a ja czekam tu
czy ból odejdzie
czy z nim ucieknę znów

łzy płyną jak deszcz
w ciszy nocnych snów
niech świat się zatrzyma
niech ból przestanie już

czas płynie, jak dym
owija wokół mnie
zagubiona w labiryncie
czy znajdę drogę gdzieś

Kwiaty Usychają O Świcie

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Róże usychają o świcie"

róże usychają o świcie
usychają, gdy znikają sny
ukryte w mroku, więdną samotnie
w blasku kolejnych, nowych dni

kwiaty więdną o świcie
nie płaczę, bo czekam wcią
aż ból odejdzie, zwiędnie na wieki
jak sny o tobie, co przychodzą wciąż

każda noc to walka, każdy świt to ból
kwiaty usychają, ich życie gaśnie już
a ja leżę związana snem, w mocy cienia
samotność, jak wróg, nie daje wytchnienia

kwiaty więdną o świcie
nie płaczę, bo czekam wciąż
aż ból odejdzie, zwiędnie na wieki
jak sny o tobie, co przychodzą wciąż

gdy świt nadejdzie, zniknie sen
samotność pozostanie – mój los, mój ból
kwiaty uschną o świcie, a ja czekam
aż sny o tobie znikną i odzyskam spokój

Mikroelementy

Róże Usychają O Świcie

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Lewituję"

Szukam nut ołowianych, matowych i błyszczących
Spływają jak łzy zastygłe
w oczekiwaniu na powrót ciążenia.

I czuję te strużki, strużki i ciągi
spływają, wzbierają i żłobią 
zaschnięte już koryta pamięci.

Dotykam oczu, oczu, policzków,
Szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek,
Krzyczy wysuszona dusza.

Dotykam nut ołowianych, matowych i błyszczących
Spływają jak łzy zastygłe
w oczekiwaniu na powrót ciążenia.

I czuję te strużki, strużki i ciągi
spływają, wzbierają i żłobią 
zaschnięte już koryta pamięci.

Dotykam oczu, oczu, policzków,
Szukając tego, i potwierdzenia.
Spod przymkniętych powiek,
Krzyczy wysuszona dusza.

Lewituję

Tekst, to wiersz Pana Andrzeja Sosnowskiego "Latem 1987" - wykorzystany za zgodą autora, za co serdecznie dziękuję.

https://www.biuroliterackie.pl/autorzy/andrzej-sosnowski-3/?view=bibliografia
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/sosnowski-latem-1987.pdf

"Latem 1987'

A było tak, że twoja śmierć usiadła w moim cieniu,
żeby się o mnie oprzeć, odetchnąć moimi myślami.
Zerwałem się z miejsca, szukałem słońca w zenicie.
Uzbroiłem się po zęby w humor i witaminy.

Wzruszyłem ramionami i strząsnąłem duszę,
zerwałem czarny bandaż, czarną łunę z pamięci.
Dodałaś mi polotu. Jadłem owoce garściami.
Mikroelementy stanęły na straży komórek.

Szybko, celowo chodziłem, od sprawy do sprawy,
wskoczyłem nawet w ślub nucąc epitalamia.
Zacząłem nawet ćwiczyć: biegi, pompki, sprężyny -
i żadnych nadużyć na niewczesny umór.

To dni były na umór, a każdy sen wściekły
po aurze przywidzeń i zawrocie zmysłów
Jak wielki napad na powierzchnię ziemi,
kołatanie ciała, żeby wejść w zimową kwaterę.

I goniłem w piętkę, traciłem wysokość,
gubiłem krok i miarę, i traciłem oddech —
zgubna poriomania, szalone podróże —
nie z Bordeaux do Nurtingen, ale zawsze.

Ziemia pod stopami wszędzie taka miękka —
czułem, że stopy grzęzną w niej po kostki.
A w nocy — łóżko było jak zapadnia
i bez szmeru usuwało się spod ciała.

Później luki w pamięci, zapatrzenia w okno —
tam mała dziewczynka w bloku naprzeciwko
uśmiecha się z żyletką pomiędzy zębami.
Myślę o jej chłodnych pocałunkach.

Latem 1987 (tekst Andrzej Sosnowski)

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Wprost z przeszłości"

dzielnica szara i ciemne klatki
odarta farba i serce matki
gdzieś tam się niosą echa krzyków
dzieciak wybiega nie robiąc uników

i ostre wrzaski, i wściekłe krzyki
pijane tango zza ściany ryki
butelki lecą w rytmie bolero
i biją brawa, zabawa kolego!

lecz to nie brawa, nie ma litości
ryją i brużdżą w mej świadomości
chlaszczące dźwięki, klaszczące dłonie
czy jeszcze kiedyś siebie dogonię?

i dusza woła, i wściekle krzyczy
otwarte usta w tej pełnej ciszy
i nic nie widzę, jak zawieszony
uciekam stojąc, głaz nieruchomy

lecą te bluzgi strzelają biczem
wiszą drgające wprost pod sufitem
to pląsające "kurwy" i "złodzieje"
werbalny taniec, nienawiści wiele

i znów te brawa, nie ma litości
ryją i brużdżą w mej świadomości
chlaszczące dźwięki, klaszczące dłonie
czy jeszcze kiedyś siebie dogonię?

chłopak wstał i uniósł głowę
zza zamkniętych, ciężkich powiek
tak bezradnie wprost z przeszłości
patrzy w me dzisiejsze oczy...

Wprost z Przeszłości

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Pozdrowienia dla ekipy ;)

"To Nie Są Dębki"

to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
nie nocą, nie wtedy
gdy lasem, ukradkiem
źli, że ekipa czepiła się
naszych nogawek

nie rankiem, nie tutaj
gdy siedzisz z mokrą głową
na tym łóżku, skrawkiem
i boisz się użyć suszarki
by mnie nie obudzić przypadkiem

to nie są Dębki
nie są i nie będą nawet
gdy poprawisz to zdjęcie na ścianie

i gdy wszystko już wszystko w kostkę, dokładnie

to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
mamy je w sobie
dzikie, rozczochrane
rozkrzyczane, wyciszone
piękne, zakochane

...spod zmrużonych powiek
podziwiam Twoje zdeterminowanie...

nie rankiem, nie tutaj
gdy siedzisz z mokrą głową
na tym łóżku, skrawkiem
i boisz się użyć suszarki
by mnie nie obudzić przypadkiem


to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
nie nocą, ukradkiem
w zimnym morzu ogrzani
mamy je w sobie
dzikie, rozczochrane
rozkrzyczane, zakochane...

To Nie Są Dębki

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dekompozycja Oddalenia"

Znowu kawy nie kawy, jedna mocna,
włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja.
Uwaga! Wielka wichura na Bałtyku!
Wiesz, że notuję sobie takie rzeczy.

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
U ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie.
I ta niecałkowita liczba godzin,
gdy tęsknota tnie czas na porcje.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się ciągle dzieje.

Sufit, sekundy, wciąż ta sama szklanka,
w hipnozę wbija mnie już ta wyliczanka.
Skleja dzień, łączy wątki, jak morfina,
kompresuje mnie, to niczyja wina.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się wokół dzieje...

...

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
To jabłko jest dla ciebie, twoja kawa będzie u mnie.
I ta czasoprzestrzeń, mocno poszarpana -
posklejamy ją ostrożnie...

...

Dekompozycja Oddalenia

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dekompozycja Oddalenia"

dekomponuję sobie nasze rozstanie
rytm życia, ty w zawieszonym stanie
zbieram cienie, wysyłam ci je nocą
byś nie zapomniał, pamiętał z całą mocą

nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne
to jabłko jest dla ciebie, twoja kawa będzie u mnie
i ta czasoprzestrzeń, tak mocno poszarpana -
posklejajmy ją razem ostrożnie

znowu kawy nie kawy, jedna mocna
włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja
uwaga! wielka wichura na Bałtyku!
wiesz, że notuję sobie takie rzeczy

nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne
u ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie
I ta niecałkowita liczba godzin -
gdy tęsknota tnie czas na porcje...

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Tekst ma swoje lata, tak więc celowałem w muzykę, którą lubię, adekwatną do młodzieńczego buntu, kwestionowania rzeczywistości w końcówce lat osiemdziesiątych.

"Życie Takie Doskonałe"

nikt nie uczył co za mowa
kłamstwo, fałsz i pseudo zgoda
już ulica lepsza prawda
fałszu młyn nas szybko zmieli

ledwie śpimy, już wstajemy
znów bez snu, bez marzeń wielu
wstać, nie spać, móc mocno, cel nadać
i działać! i działać! i działać!

wstać, nie spać, nie myśleć, kupować
kupować, tuczyć, konsumować
i nie myśleć o tym wcale!
życie takie doskonałe! 

i działać! i działać! i działać! i działać!
i działać! i działać! i działać! i działać!
i działać! i działać! i działać! i działać!
i działać! i działać! i działać! i działać!

wstać, nie spać, nie myśleć, kupować
kupować, tuczyć, konsumować!

wstać, nie spać, nie myśleć, kupować
kupować, tuczyć, konsumować!

i nie myśleć o tym wcale
życie takie doskonałe!

Życie Takie Doskonałe

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

Dlaczego tak? To stary tekst, z lat buntu, jednak ciągle aktualny... Ma być mocno, adekwatnie do prostego tekstu, ściana dźwięku i mieszanie konwencji - generalnie smagnięcie biczem i do domu ;)

"Polityka Polityka"

polityka, polityka
coś tym gościom nic nie styka
pełne gęby, puste głowy
mają chamy swoje łowy

polityka, polityka
już tym gościom nic nie styka
w oczach bielmo, pusta mowa
grzebią truchła w naszych głowach

władza ślepa, życie w cieniu
gubią prawdę, zniszczą wielu
w złotych maskach, patrzą w mroku
ciemne sprawy, zysk na boku

dobra, kończymy...

Polityka Polityka

Własny tekst. Aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity.

"Zbudzone ćmy"

letnią, ciemną nocą
blask ulicznych lamp
wabi zbudzone ćmy
budzi samotność

wyjdźmy więc w miasto
poszukamy nocnych cieni
wykroimy je z mroku
ostrożnie

ja nie zobaczę Twoich 
ty moich też
opowiemy je sobie dokładnie
jakby były jakieś urodziny

letnią, ciemną nocą
światło portowych lamp
wabi zbudzone ćmy
budzi samotność 

letnią, ciemną nocą
poszukajmy już nocnych cieni
opowiedzą nam pewną historię...

...jakby to było pięknie...
gdybyśmy się kiedyś
spotkali...

Zbudzone ćmy

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

"Miraż"

w potoku mijających postaci
lichych przezroczystych niczym pajęcza pułapka
przesuwają się cienie bez imion
kroki zlewają się w jednostajny szum
słychać trzask - łamie się echo rozmowy której nigdy nie było
 
no popatrz! a myślałem że siedzimy tu od godziny...
może to tylko wiatr niesie ślady
czegoś co kiedyś istniało?
gdyby chociaż długie cięcie między spojrzeniami
to zawsze rzeźbi rysy na tafli ciszy
 
kiedy znika ktoś kto nigdy nie przyszedł
skrzypią drzwi wciąż otwarte
tłum mija ale nikt nie patrzy
ja się budzi i faluje wśród tych kroków
jakby wszyscy byli ale nikt nie istniał

Miraż

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Abel, skrzypce i uroki"

powity dźwięk
dookólność i uroki
ptak, gałązka oliwna
zmarszczone brwi i białe lilie
poruszone oddechem wspomnień

u brzegu pamięci wschodzi biała piana
zaraz odejdzie

szukam wzorca, ostatniej liny
drogowskazu bez prawa wyboru
muzyka ma grać, niech gra
niech wybrzmi cały ten walc do cna

śladów odwagi mi trzeba
zapomnianych kochanków
wspomnienia

Abel, skrzypce i uroki

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

"Niedokończone"

Sprawy niedokończone, otwarte,
nieprzegadane, zajmują umysł,
psują ciało od środka, palą myśli,
i serce – za zapomnienie, w podzięce.

Za zapomnienie, w podzięce.

Sprawy w życiu, których nie można
zostawiać na potem, chomikować,
ukradkiem psa częstować pod stołem,
gdy inni dzielą się nad nim.

Nie będą te sprawy czekały wieczności,
choćby je ona ugościć pragnęła,
i będą te sprawy bolały Cię mocno,
do kości, aż do twojego nieba.

Nie będą te sprawy czekały,
nie będą czekały, wcale,
i będą Cię one bolały mocno, do kości -
wyryją się w tobie jak w skale.

Wyryją się w tobie jak w skale..

Niedokończone

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Napisałem swobodną interpretację tego testu do wersji angielskiej: https://on.soundcloud.com/JgsswBD8fEGvtWzf6

"Pod neonowym niebem"

w mechanicznym mieście, pod neonowym niebem
snują się historie kruche, niewypowiedziane
dryfują w labiryncie oczekiwań, zawsze solo
spragnione przypadkowego dotyku bratniej duszy

zasady logiki, skręcone w dziwnej grze
zrodzone z chaosu – nigdy dwa razy tak samo
iskrzą w dżungli surowej, elektrycznej
chwilowo zasilanej blaskiem spotkania

czy czujesz wibracje?
ten żywy puls, ukryty
w nocnych drżeniach?

odliczanie jutra
i szepcząca ciemność
że nie będzie połączenia
mimo tej jednej iskry
sekunda się toczy
lecz nadzieja spłonie
w tym mechanicznym mieście

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

znów rzeczywistość staje się zsynchronizowana
mniej przypadkowa, teraz pod jednym księżycem
spojrzenia splatają się, myśli łamią reguły —
w tej wydłużonej chwili stajemy się powolni

rankiem graffiti blednie na starym wagonie metra
rozpływa się, ulatuje jak spadająca gwiazda
wracamy samotnie w rytm mechanicznego miasta
czekając znów na przypadek, na kolejną szansę

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

odliczanie jutra
i szepcząca ciemność
że nie będzie połączenia
mimo tej jednej iskry
sekunda się toczy
lecz nadzieja spłonie
w tym mechanicznym mieście

czuję wibracje
żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach

świt gubi nas
wiemy to oboje
niewypowiedziane historie
popłyną dalej samotnie

czuję wibracje
ten żywy puls, ukryty
w twoich drżeniach
lśniący w twoich łzach

znów rzeczywistość staje się zsynchronizowana
mniej przypadkowa, teraz pod jednym księżycem
spojrzenia splatają się, myśli łamią reguły -
w tej wydłużonej chwili stajemy się powolni...

Pod Neonowym Niebem

Własny tekst. Aranżacja, muzyka na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Grafika z okładki jest mojego autorstwa.

"Mała centrum sterowania"

wypad zrobił ziomek mały
odpalił wrotki zlany potem
to miłość, miłość jest odlotem

wciągnął rzeczywistość
rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

a mała, to centrum wszechświata
gitara śpiewa, a może mała?
mała, centrum wszystkiego
steruje, drga strunami czasu
pani świata, mag chaosu

ziomek, ziomek zlany potem
spada w miłość szybkim lotem
wciąga rzeczywistość całą
śmiech i miłość i tę małą

głosy z mgły, to z waty głosy
drgają, tkają, przędą losy
ziomek zlany potem cały
spada w miłość pełen wiary

a mała, mała centrum sterowania
ręcznik, galaktyka cała
czas spadania, czas odlotu
mała, ziomek, miłość wokół...

Mała Centrum Sterowania

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.