Eshghe Jegarkhar is a rock adaptation of Rumi’s mystical poetry, blending traditional Persian themes with modern musical elements. The track explores the duality of light and darkness, love and loss, using powerful guitar riffs and rhythmic intensity to reflect the depth of the original verses. The lyrics are taken directly from Rumi’s poetry, maintaining its spiritual essence while reimagining it in a contemporary soundscape.

Sang e avval (First Rock)

Fa-Noose - Eshgh-e-Jegarkhar

شعر این قطعه برداشتی از یکی از غزل‌های حافظ است که با حال و هوای موسیقی گوتیک تلفیق شده است. فضایی که در این اثر شکل گرفته، میان دنیای رازآلود و غم‌انگیز موسیقی گوتیک و عشق عارفانه‌ی شعر فارسی پل می‌زند. 

The lyrics of this piece are inspired by one of Hafez's ghazals, fused with the atmosphere of Gothic music. The soundscape created in this composition bridges the mysterious and melancholic world of Gothic music with the mystical love found in Persian poetry.

Fa-Noose - Dard e Eshgh II

یک قطعه راک با الهام از شعر «اندک اندک» مولانا، جایی که موسیقی و کلمات در هم آمیخته‌اند. ریف‌های سنگین و ملودی‌های پویا، حس حرکت، گذر و رسیدن را تداعی می‌کنند. این آهنگ با الهام از جریان بی‌پایان هستی، از ناپیدا به آشکار، از نیستی به بودن، و از تاریکی به روشنایی می‌رسد.

A rock track inspired by "Andak Andak" by Rumi, where music and poetry intertwine. Heavy riffs and dynamic melodies evoke a sense of movement, transition, and arrival. This song draws from the endless flow of existence—emerging from the unseen to the visible, from nothingness to being, and from darkness to light.

Fa-Noose - Andak

این قطعه با الهام از مفاهیم عمیق شاهنامهٔ حکیم ابوالقاسم فردوسی، روایت‌گر اندوه و عظمت یک سرزمین کهن است؛ جایی که شیران و دلیران، دل در گرو آزادی و شرافت نهاده‌اند. متن آهنگ برگرفته از ابیاتی حماسی‌ست که صدای زخم‌خورده اما استوار یک ملت را به گوش می‌رساند. موسیقی در سبک گاتیک راک و با حال‌وهوایی سنگین و تیره ساخته شده تا وزن کلمات و احساسات، تمام‌قد در جان شنونده بنشیند. این اثر ادای احترامی‌ست به فردوسی، این بزرگ‌مرد سخن‌سرای ایران‌زمین، و نجوایی‌ست از دل امروز برای ایران فردا.

This track is inspired by the profound themes of the Shahnameh, the Persian epic by Hakim Abolqasem Ferdowsi. It echoes the sorrow and greatness of an ancient land, where lions and warriors pledged their hearts to freedom and honor. The lyrics are drawn from powerful verses that carry the wounded yet unyielding voice of a nation. Composed in a Gothic Rock style with a slow, heavy atmosphere, the music is crafted to let the weight of the words and emotions fully sink into the listener's soul. This piece is both a tribute to Ferdowsi — the legendary poet of Iran — and a whisper from the heart of today to the hope of tomorrow.

Fa-Noose - Dariq

در داستان این شعر، روایت از شبی آغاز می‌شود که راوی در رؤیایی می‌بیند فرشتگان به میخانه آمده‌اند؛ برای همدلی با آدمیان. هنگام آفرینش انسان، آن‌گاه که گِل او را می‌سرشتند، رنجی ناشناخته در ژرفای این خلقت احساس کردند؛ رنجی که گویی از پیش، بر سرنوشت انسان نوشته شده بود. دل‌شکسته از این سرنوشت، به میخانه پناه آوردند و با راوی هم‌پیاله شدند. سپس راز نهفته را آشکار کردند و گفتند: «آدمیان را ببخش، چرا که نمی‌دانند. نادانی، نه از سر دشمنی، که از بی‌خبری‌ست. آنان حقیقت را نمی‌بینند، و همین نادانی، آتشی‌ست سوزان‌تر از آنچه تو می‌پنداری.» دانستن این راز، باری‌ست سنگین؛ آن‌چنان سنگین که دل فرشتگان را نیز به اندوه کشاند. و اینک، این بار بر دوش انسان نهاده شده است — انسانی تنها، خسته و نادان...

Fa-Noose - Bar e Amanat

در این رباعی، خیام ناپایداری زندگی را با آمدن بهار و رفتن دی نشان می‌دهد؛ گردش زمان، برگ‌های وجود ما را ورق می‌زند. راه رهایی از اندوه، از نگاه او، در لذت بردن از لحظه‌هاست. غم‌های جهان چون زهرند و تنها پادزهرشان، می‌ است؛ نمادی از زیستن در اکنون، بدون ترس از گذر زمان.

In this quatrain, Khayyam reflects on the impermanence of life, symbolized by the passing of seasons — as spring arrives and winter departs, the pages of our existence are turned. His answer to this transience is to embrace the present moment. The sorrows of the world, he says, are like poison, and the only antidote is wine — a metaphor for fully living in the now, without fear of time's passage.



Fa-Noose - Darman

این رباعی خیام ندایی است به دگرگونی و رهایی؛ تمنای شکستن نظم موجود و خلق جهانی نو که در آن آزادی بی‌مانع و آسان به دست می‌آید. میل به تغییر بنیادین و عبور از مرزهای سرنوشت، در دل این شعر جریان دارد.

This quatrain by Khayyam is a call for transformation and liberation—a longing to break the existing order and create a new world where freedom is easily and unconditionally attained. At its heart, the poem flows with a deep desire for fundamental change and a crossing of the boundaries set by fate.










Fa-Noose - Azad

این قطعه بر پایه‌ی شعری از مولانا ساخته شده که در آن، گوینده با تمام هستیِ درونی‌اش در کشاکش است. لحظه‌ای بالا، لحظه‌ای پایین؛ نفسی یوسفِ چاه، نفسی تمامِ گزند. شعر، تصویری چندلایه از انسانی‌ست که میان ستارگان و سقوط، میان شور و شک، مدام در رفت‌وآمد است. پرسش‌های پی‌درپی درباره‌ی «که‌بودن»، و دعوت از مطربِ قانون برای بریدن از عقل و رفتن به سوی عشق، این متن را از یک مناجاتِ شخصی به یک تجربه‌ی کیهانی بدل می‌کند. این آهنگ، پژواکی‌ست از آن تجربه.

This piece is based on a poem by Rumi, in which the speaker is caught in a deep inner struggle. One moment elevated, the next in despair — at times a "Joseph in the well," at times the embodiment of harm. The poem paints a multi-layered portrait of a person constantly shifting between stars and collapse, between passion and doubt. The repeated questions of identity and the plea to the qanun-player to break the "peg of reason" and move toward love, turn this text from a personal meditation into a cosmic experience. This track echoes that journey.



Fa-Noose - Che Kasam

در این قطعه، بخش‌هایی از غزل پرشور حافظ بازتاب یافته‌اند؛ جایی که شاعر با زبانی سرکش، از ویران‌کردن نظم کهنه و ساختن جهانی نو سخن می‌گوید. این موسیقی روایتی‌ست از جدال با غم، رویارویی با عقل مدعی، و تلاشی برای رساندن خاک وجود به چشمی که شاید هنوز بینا باشد. نگاهی تازه به شور، طغیان، و امید در دل تاریکی.

This piece echoes fragments of one of Hafez’s most defiant ghazals, where the poet calls for tearing down the old order to make way for something new. The music becomes a narrative of resistance against sorrow, a confrontation with self-righteous reason, and a desperate attempt to deliver the dust of one’s being to a gaze that might still see. A fresh look at passion, rebellion, and hope within darkness.


Fa-Noose - khon-e-Asheghan

در این قطعه، غزل امیدبخش حافظ روایتِ بازگشت و رستگاری‌ست: از «یوسفِ گم‌گشته» که دوباره به کنعان می‌رسد تا «کلبهٔ احزان» که روزی گلستان می‌شود. دلِ مخاطب را از نومیدی می‌کَند و یاد می‌دهد سختیِ روزگار دوام ندارد و در پردهٔ غیب بازی‌هایی هست که نتیجه را برمی‌گرداند. تصویرِ سیلِ فنا و کشتیبانیِ نوح، پناه بردن به هدایت الهی در میانهٔ طوفان است؛ سفرِ بیابان به شوقِ کعبه هم نماد جست‌وجوی مقصدی دور با تحملِ خار و سرزنش. پیام روشن است: راهِ دشوار پایان دارد، حالِ دل‌ها در نظرِ خدا پوشیده نیست، و با وردِ دعا و درسِ قرآن می‌توان در تاریکی تاب آورد. این اجرا بر همین معنای پایدارِ صبر و امید تکیه می‌کند و کلام را محور می‌گذارد.

This piece leans on Hafez’s hopeful ghazal of return and redemption: from the “lost Joseph” who comes back to Canaan, to the “hut of sorrows” that one day turns into a garden. It pulls the heart away from despair, reminding us that hardship doesn’t last and that unseen turns of fate can reverse the outcome. The image of the flood of annihilation with Noah as helmsman points to seeking divine guidance in the storm; the desert journey toward the Kaaba marks a long quest endured despite thorns and blame. The message is blunt: every hard road ends, the heart’s state is known to God, and with the litany of prayer and the study of the Qur’an one can endure the dark. This performance centers those enduring themes of patience and hope, keeping the words themselves at the core.

Fa-Noose - Gham Makhor

این قطعه برداشتِ شخصی من از حال‌وهوای غزلی از عارف قزوینی است؛ شاعری و تصنیف‌سازی آزادی‌خواه از روزگار مشروطه (۱۲۵۹–۱۳۱۲) که صدای اعتراض، رهایی از قفس و شوقِ وطن را در شعر و موسیقی‌اش ثبت کرد. تلاش کرده‌ام تصویری امروزی از دل‌تنگی و آزادی‌طلبی همان جهان بسازم. تقدیم به یادِ عارف و همه دل‌هایی که هنوز برای رهایی می‌تپند.

This track is my personal take on the mood of a ghazal by Aref Qazvini—an Iranian poet–songwriter of the Constitutional era whose work captured protest, the urge to break the cage, and love of homeland. I’ve tried to render that same longing and fight for freedom in a contemporary voice. Dedicated to Aref’s memory and to all hearts still beating for liberation.

Fa-Noose - Ghafas

فانوس مرزهای صدا را کاوش می‌کند و موسیقی‌ای می‌سازد که عمق احساسی را با بافت‌های تجربی ترکیب می‌کند. با استفاده از هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار خلاقانه، هر قطعه از تعامل پویای ایده‌ها شکل می‌گیرد و تجربه‌ای منحصر به فرد و در حال تحول را به شنوندگان ارائه می‌دهد.

Fa-Noose explores the boundaries of sound, crafting music that blends emotional depth with experimental textures. Using AI as a creative tool, each track is shaped by a dynamic interplay of ideas, offering listeners a distinct and evolving musical experience.

Fa-Noose - Eshgh-e-Jegarkhar

Fa-NOOSE - Vol 1