نی زن از آلبوم بوی باران/ استاد شجریان

برنامه گلهای تازه ١٠٧
شعر : جناب استاد هوشنگ ابتهاج (سایه)
آواز : استاد محمدرضا شجريان
دستگاه سه‌گاه 
ویولن : استاد رحمت الله بدیعی
نی : استاد حسن ناهید
سنتور : مرحوم استاد فرامرز پایور
تار : استاد هوشنگ ظریف 
تنبک : استاد محمد اسماعیلی
من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی
با لب دمساز خود جفت آمدم
گفتنی، بشنو که در گفت آمدم **
من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین لب خندان بیار
من خمش کردم خروش چنگ را
گرچه صد زخم است این دلتنگ را **
من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی‌دانست و خود را می‌ستود
من همی کندم نه تیشه، کوه را
عشق شیرین می‌کند اندوه را **
در رخ لیلی نمودم خویش را
سوختم مجنون خام اندیش را
می‌گریستم در دلش با درد دوست
او گمان می‌کرد اشک چشم اوست
گر جهان از عشق، سرگشته است و مست
جان مست عشق بر من عاشق است **
ناز اینجا می‌نهد روی نیاز
گر دلی داری بیا اینجا بباز 

شجریان :من همان دردم که در فرهاد بود

شعز: نادر نادر پور
آهنگ: فریبرز لاچینی
صدا: فریدون فرح اندوز
انتخاب موزیک و میکس: شاپور

تو آن پرنده‌ رنگین آسمان بودی
که از دیار غریب آمدی به لانه‌ من 
چو موج باد که در پرده‌ حریر افتد 
طنین بال تو پیچید در ترانه‌ من 

پرت ز نور گریزان صبح ، ‌گلگون بود
تنت حرارت خورشید و بوی باران داشت 
نسیم بال تو عطر گل ارمغانم کرد
که ره چو باد به گنجینه‌ بهاران داشت 

چو از تو مژده‌ دیدار آفتاب شنید 
دلم تپید و به خود وعده رهایی داد
چراغی از پس نیزار آسمان رویید
که آشیان مرا رنگ روشنایی داد

تورا شناختم ای مرغ بیشه‌های غریب 
ولی چه سود ، که چون پرتویی گذر کردی
چه شد که دیر در این آشیان نپاییدی
چه شد که زود از این آسمان سفر کردی

به گاه رفتنت ، ای میهمان بی‌غم من
خموش ماندم و منقار زیر پر بردم 
چو تاج کاج ، طلایی شد از طلیعه‌ صبح
پناه سوی درختان دورتر بردم 

غم گریز تو نازم ، که هم‌چو شعله‌ی پاک 
مرا در آتش سوزنده زیستن آموخت 
ملال دوری‌ات ای پرکشیده از دل من 
به من طریقه‌ تنها گریستن آموخت ...

انتخاب موزیک و میکس: شاپور

فریدون فرح اندوز - چراغی از پس نیزار

Femme fractale d'un univers quantique
un quator à cordes...

Femme fractale d'un univers quantique

Legacy Broken is a cinematic orchestral concept album that explores the psychological weight of legacy, family, and emotional silence. Blending restrained elegance with hypnotic minimalism, each track unfolds like a room in a haunted memory palace—echoes of conversations, legal inheritances, betrayals, and unresolved grief.

Muted strings, fractured piano motifs, trembling horns, and emotionally conflicted harmonic structures form a sonic language of unspoken tension and decaying tradition. The arrangements resist resolution, allowing silence, repetition, and space to carry as much meaning as melody.

This album is not just a score — it’s a portrait of inheritance, power, and the long shadows of memory. The finale song "Inheritance of Silence" concludes with a vocalized song about empty love, wealth and social responsibility. 

13. Time Gut Punches

ابوالحسن ورزی زن زیبائی داشت که از خوبرویان تهران به شمار می‌آمد و علاوه بر چهره‌ی جذاب، روحی زیبا پرست و لطیف داشت. اهل دل و شیفته شعر و ادبیات و هنر بود و با این خصائل جسمی و روحی، الهام‌بخش طبع شاعرانه ورزی به شمار می‌آمد. وی نیز در جلساتی که همسرش شرکت می‌کرد، حضور داشت و در همین نشست و برخاست‌ها بود که بین او و آن جوان بلندبالای مازندرانی علائق عاشقانه شکفته شد و بتدریج حدیث مهرورزی آنها به یکدیگر از پرده بیرون افتاد و نهایتاً بین ورزی و همسرش جدائی رخ داد و آن عاشق و معشوق باهم ازدواج کردند.
طبع ظریف و حساس ورزی از این جدائی بسیار آزرده و مکدّر و ملول شد و به تدریج به آشفتگی‌های روحی گرفتار آمد. دوستان مشترک آنها که رنج و عذاب بی‌حد ورزی را می‌دیدند و احتمال می‌دادند که به جنون گرفتار آید، از این رویداد بسیار رنجیده و ناراحت شدند و آن را مغایر آئین دوستی و جوانمردی می‌دانستند و جمعاً به مرد بلندبالای مازندرانی فشار وارد آوردند که زن را رها کند و نهایتاً پس از ۷-۶ ماه آن دو از هم جدا شدند و زن بار دیگر به زندگی ورزی پیوست و غزل زیبا و پرمعنای «آمد امّا در نگاهش آن نوازش‌ها نبود»، بازتاب این رویداد بود. داستانی که موجب شد تا ورزی، آزردگی‌های روحی و احساسات لگدمال شده خود را در این غزل بیان کند. از سردی بوسه‌ها و نگاه‌های بی‌نوازش و آغوش بدون مهر شکوه و شکایت کند و از رسوائی‌ها ناله سردهد. تردید ندارم که خوانندگان صاحب‌نظر این نوشته براحتی می‌توانند به عمق ملال و آزردگی‌های روحی شاعر پی‌ببرند.

آمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود
چشم خواب آلوده اش را مستی رویا نبود.
نقش عشق و آرزو از چهره ی دل شسته بود
عکس شیدایی، در آن آیینه ی سیما نبود.
لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود، اما مست و بی پروا نبود.
در دل بیزار خود جز بیم رسوایی نداشت
گرچه روزی همنشین جز با من رسوا نبود.
در نگاه سرد او غوغای دل خاموش بود
برق چشمش را، نشان از آتش سودا نبود.
دیدم، آن چشم درخشان را ولی در آن صدف
گوهر اشکی که من میخواستم پیدا نبود.
بر لب لرزان من، فریاد دل خاموش بود
آخر آن تنها امید جان من تنها نبود.
جز من و او دیگری هم بود اما ای دریغ
آگه از درد دلم زان عشق جانفرسا نبود

ابوالحسن ورزی: ترانه سرا
با صدای غلامحسین بنان
آهنگ همایون خرم

Banan Amad Ama

www.AudioBook.blogfa.com

طلب آمرزش - صادق هدایت

Ashegh Kist

Shahram Nazeri - Interlude

Shahram Nazeri - Ey Eshgh

Setar: Masoud Shaari
Tombak: Kooshan Yaghmayi

Setar Instrument built by Ostad Mahmoud Hashemi

Yusef Forutan - Pishdaramad Segah

ابوالحسن قزوینی (۱۲۴۲-۱۳۴۹) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان » و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود.

او در سال ۱۲۴۲ خورشیدی در بخش الوند در هفت کیلومتری جنوب قزوین دیده به جهان گشود.آموزش ردیف های موسیقی رانزداستاد جناب قزوینی آموخت. خوانندگی را درآیین تعزیه خوانی آغازنمود. به همراه گروه تعزیه ی قزوین برای اجرا بارها در « تکیه ی دولت » تهران ونیز در تبریز تعزیه خوانی نمود.خوانندگی وی،نمونه ای ازشیوه ی آوازی مکتب قزوین است. وی درسال ۱۲۷۷ هجری خورشیدی برای کاردرشهرداری،ازقزوین به تبریز رفت. وی در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.

شهریار شاعر معاصر در وصف اقبال آذر غزلی با این مطلع سروده‌است:
گرفت رونق از «اقبال» کار موسیقی 		شکفت از گل رویش بهار موسیقی

ابوالحسن اقبال آذر - مثنوی افشاری

Pardis Institute of Contemporary Music was founded in 2012. It is Multi-National Cultural-Artistic Institute that focuses its activities on development World ,Fusion and contemporary Music and Culture by supporting Young and Talented Artists.

Shahram Nazeri - Interlude

Pardis Records | نشر ‍پردیس