برنامه گلهای تازه ١٠٧
شعر : جناب استاد هوشنگ ابتهاج (سایه)
آواز : استاد محمدرضا شجريان
دستگاه سه‌گاه 
ویولن : استاد رحمت الله بدیعی
نی : استاد حسن ناهید
سنتور : مرحوم استاد فرامرز پایور
تار : استاد هوشنگ ظریف 
تنبک : استاد محمد اسماعیلی
من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی
با لب دمساز خود جفت آمدم
گفتنی، بشنو که در گفت آمدم **
من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین لب خندان بیار
من خمش کردم خروش چنگ را
گرچه صد زخم است این دلتنگ را **
من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی‌دانست و خود را می‌ستود
من همی کندم نه تیشه، کوه را
عشق شیرین می‌کند اندوه را **
در رخ لیلی نمودم خویش را
سوختم مجنون خام اندیش را
می‌گریستم در دلش با درد دوست
او گمان می‌کرد اشک چشم اوست
گر جهان از عشق، سرگشته است و مست
جان مست عشق بر من عاشق است **
ناز اینجا می‌نهد روی نیاز
گر دلی داری بیا اینجا بباز 

شجریان :من همان دردم که در فرهاد بود

اولین چهارمضراب سنتور اثر : استاد محمدرضا لطفی _نوازنده :آرزو رضوانی

هرچند که رنگ و روی زیباست مرا 
چون لاله رخ و چون سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طرب خانه ی خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا

آن بی خبران که در معنا سفتند 
در چرخ به انواع سخن ها گفتند 
آگه چو نگشتند بر اسرار جهان
اول زنخی زدند و آخر خفتند

امروز که نوبت جوانی من است
می نوشم از آن که کامرانی من است
عیبم مکنید ، گرچه تلخ است خوش است 
تلخ است - از آن که زندگانی من است 

گر آمدنم به من بدی - نامدمی
ور نیز شدن به من بدی کی شدمی
به زان نبدی که اندر این دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

دوری که در او آمدن و رفتن ماست 
او را نه نهایت نه بدایت پیداست
کس می نزند دمی  در این معنی راست 
که این آمدن از کجا و رفتن به کجاست 

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست
گر نیک آمد ـ شکستن از بهر چه بود
ور نیک نیامد ی این صور ـ عیب که راست ؟

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان
از نو فلک دگر چنان ساختمی
که آزاده به کام دل رسیدی آسان

ای چرخ فلک خرابی از کینه ی تست
بیداد گری پیشه ی دیرینه تست
ای خاک اگر سینه ی تو بشکافند 
بس گوهر قیمتی که در سینه تست

ظاهر نیستی و هستی دانم 
من باطن هر فراز و پستی دانم
با این همه از دانش خود شرمم باد
گر مرتبه ای ورای مستی دانم 

از من رمقی به  سعی ساقی مانده ست 
وز صحبت خلق بی وفایی مانده ست
از باده ی نوشین قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده ست 

رباعیات خیام .... با صدای استاد فریدون فرح اندوز

Ouy Leily

همه شب نالم چون نی که غمی دارم
دل و جان بردی اما نشدی یارم
با ما بودی بی ما رفتی
چو بوی گل به کجا رفتی؟
تنها ماندم تنها رفتی
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
فتادم از پا به ناتوانی
اسیر عشقم چنانکه دانی
رهایی از غم نمی توانم
تو چاره ای کن که می توانی
گر ز دل برآرم آهی آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود فغانم از زمین
بر آسمان رود دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان، سرو روان
کز بر ما رفتی
از محفل ما، چون دل ما
سوی کجا رفتی؟
تنها ماندم، تنها رفتی
به کجایی ای غمگسار من؟
فغان زار من بشنو باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم تنها رفتی

کاروان - غلامحسين بنان

Her eyes

Ashegh Kist

Shahram Nazeri - Interlude

Shahram Nazeri - Ey Eshgh

Setar: Masoud Shaari
Tombak: Kooshan Yaghmayi

Setar Instrument built by Ostad Mahmoud Hashemi

Yusef Forutan - Pishdaramad Segah

https://www.facebook.com/Lonely.TanhayeAval
خیال کن روزگارم روبه راهه
خیال کن رفتیو دلم نمرده
خیال کن مهربون بودیو قلبم
کنار تو ازت زخمی نخورده
خیال کن هر چی بین ما نبوده
خیال کن خیلی ساده داری میری
خیال کن بی خیال بی خیالم
شاید اینجوری ارامش بگیری
گذشتی از منو ساکت نشستم
گذشتی از منو دیدی که خسته م
تو یادت رفته که توی چه حالی
کنارت بودمو زخماتو بستم
خیال کن که سرم گرمه عزیزم
خیال کن بی تو هیچ دردی ندارم
خیال کن زمستونه ولی من
توی شب هام شب سردی ندارم
خیال کن قلب من شکستنی نیست
خیال کن حقمه تنها بمونم
خیال کن عاشقم بودی ولی من
شاید قدر تو رو هرگز ندونم
گذشتی از منو ساکت نشستم
گذشتی از منو دیدی که خسته م
تو یادت رفته که توی چه حالی
کنارت بودمو زخماتو بستم
www.facebook.com/TanhayeAval

Shahram Shokoohi - Khial Kon

ابوالحسن قزوینی (۱۲۴۲-۱۳۴۹) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان » و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود.

او در سال ۱۲۴۲ خورشیدی در بخش الوند در هفت کیلومتری جنوب قزوین دیده به جهان گشود.آموزش ردیف های موسیقی رانزداستاد جناب قزوینی آموخت. خوانندگی را درآیین تعزیه خوانی آغازنمود. به همراه گروه تعزیه ی قزوین برای اجرا بارها در « تکیه ی دولت » تهران ونیز در تبریز تعزیه خوانی نمود.خوانندگی وی،نمونه ای ازشیوه ی آوازی مکتب قزوین است. وی درسال ۱۲۷۷ هجری خورشیدی برای کاردرشهرداری،ازقزوین به تبریز رفت. وی در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.

شهریار شاعر معاصر در وصف اقبال آذر غزلی با این مطلع سروده‌است:
گرفت رونق از «اقبال» کار موسیقی 		شکفت از گل رویش بهار موسیقی

ابوالحسن اقبال آذر - مثنوی افشاری

Pardis Institute of Contemporary Music was founded in 2012. It is Multi-National Cultural-Artistic Institute that focuses its activities on development World ,Fusion and contemporary Music and Culture by supporting Young and Talented Artists.

Shahram Nazeri - Interlude

Pardis Records | نشر ‍پردیس