استاد احمد عبادی - تکنوازی سه تار - دشتی

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
وه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد

تار هوشنگ ظریف


شاد کن مرا
آباد اگر نميکنى ويران مکن مرا


يار نگار در برم
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو



خلق منم خانه منم
دام منم دانه منم

دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو
مير منم پير منم

بسته به زنجير منم
صاحب تدبير منم
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو

شمس شکر ريز منم
..... تبريز منم
خنجر خون ريز منم
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو

يار نگار در برم
دور مشو دور مشو

دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو
دور مشو دور مشو

دولتمند خلف  - دور مشو

کلام: آرزو خسروی، حافظ
آهنگ: محسن نامجو (براساس ترانه‌ای از گروه The Doors)
صدا: محسن نامجو، آرزو خسروی

بگو بگو - نسخه‌ی کامل

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

www.radionavahi.com
موسیقی مقامی تربت جام
هزارگی
نوازنده دوتار : حسین سمندری
آواز: ابراهیم شریف زاده
آلبوم : خون پاش و نغمه ریز
از اخوان ثالث نقل است سمندری هنگام نواختن دوتار پنجه اش خونین بود ...

Khunpash-o Naghmeriz

حمایت از رادیونواحی

هزارگی - استاد ابراهیم  شریف زاده و استاد حسین سمندری - رادیونواحی

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانند و تو در میان جانی
...
دلِ عارفان ببردند و قرارِ پارسایان
همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی
...
مزن ای عدو به تیرم ، که بدین قَدَر نمیرم
خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی
...
مده ای رفیق پندم ، که نظر بر او فکندم
تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی
...
دلِ دردمند سعدی ، ز محبت تو خون شد
نه به وصل می‌رسانی ، نه به قتل می‌رهانی

شجریان - نه خلاف عهد کردم - کنسرت ماهور - غزل سعدی Shajarian

نغمه کردی
با صدای کیهان کلهر
کمانچه: کیهان کلهر
سنتور: علی بهرامی فرد
|
 پخش اختصاصی موزیکخانه
کاور اختصاصی موزیکخانه

Kayhan Kalhor

Keyhan Kalhor - Naghme Kordi  | نغمه کُردی با صدای کیهان کلهر

باور 
سیاوش کسرایی-Korzenyowski

باور نمی کند دل من مرگ خویش را 

نه نه من این یقین را 
باور نمی کنم 
تا همدم من است نفسهای زندگی 
من با خیال مرگ دمی سر نمی کنم 
آخر چگونه گل خس و خاشاک می شود 
آخر چگونه این همه رویای نو نهال 
نگشوده گل هنوز 
ننشسته در بهار 
می پژمرد به جان من و خاک می شود 
در من چه وعده هاست 
در من چه هجرهاست 
در من چه دست ها به دعا مانده روز و شب 
اینها چه می شود ؟
باور کنم که آن همه عشاق بی شمار 
آواره از دیار 
در کوره راه ها همه خاموش می شوند 
باور کنم که دخترکان سفید بخت 
بالای بام ها و کنار دریچه ها 
بی وصل و نامراد 
چشم انتظار یار سیه پوش می شوند 
باور کنم که دل 
روزی نمی تپد 
بی آن که سر کشد گل عصیانی اش ز خاک 
نفرین بر این دروغ 
دروغ هراسناک 
پل می کشد به ساحل اینده شعر من 
تا رهروان سرخوشی از آن گذر کنند 
پیغام من به بوسه لب ها و دست ها 
پرواز می کند 
باشد که عاشقان به چنین پیک دوستی 
یک ره نظر کنند 
در کاوش پیاپی لب ها و دستهاست 
کاین نقش آدمی 
بر لوحه زمان 
جاوید می شود 
وین ذره ذره گرمی خاموش وار ما 
یک روز بی گمان 
سر می زند ز جایی و خورشید می شود 
تا دوست داری ام 
تا دوست دارمت 
تا اشک ما به گونه هم می چکد ز مهر 
تا هست در زمانه یکی جان دوستدار 
کی مرگ می تواند 
نام مرا بروبد از یاد روزگار 
بسیار گل که از کف من برده است باد 
اما من غمین گلهای یاد کس را پر پر نمی کنم 
من مرگ هیچ عزیزی را 
باور نمی کنم 
می ریزد عاقبت 
یک روز برگ من 
یک روز چشم من هم در خواب می شود 
زین خواب چشم هیچ کسی را گریز نیست 
اما درون باغ 
همواره عطر باور من در هوا پر است

باور-سیاوش کسرایی

شجریان ساز و آواز 
در دل و جان خانه کردی عاقبت
آلبوم انتظار - محمد علی کیانی نژاد
Shajarian - Avaz - Kianinejad - Album: Entezar

استاد احمد عبادی - تکنوازی سه تار - دشتی

Saeid Sharify