▨ شعر: ناگهان زود دیر می‌شود
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: قیصر امین‌پور
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
────────♬────────
حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود

قیصر امین‌پور | ناگهان زود دیر می‌شود

▨ نام شعر: می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────── ♪ ────────
می خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
با شورِ شعر محشر کبرا کنم ولی

با نی به هفت بند غزل ناله سر دهم
با مثنوی رهی به نوا وا کنم ولی

تا باز روح قدسی حافظ مدد کند
دم می زدم که کار مسیحا کنم ولی

فریاد را بکوبم پا بر سر سکوت
یا دست کم به زمزمه نجوا کنم ولی

دل بر کنم از این دل مرداب وار تنگ
با رود رو به جانب دریا کنم ولی

این بی کرانه آبی آیینه ی تو را
با چشمِ تشنه، سیر تماشا کنم ولی

«باید» به جای «شاید» و «آیا» بیاورم
فکری به حال «گرچه» و «اما» کنم ولی

قیصر امین‌پور | می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی

▨ شعر: اینک این من، سر به سودای پریشانی نهاده
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_____________
اینک این من؛ سر به سودای پریشانی نهاده
داغ ِ نامت را نشان کرده به پیشانی نهاده

گریه‌ام را می‌خورم زیرا که می‌ترسم ز باران
مثل برجی خسته برجی رو به ویرانی نهاده

از هراس گم شدن در گیسویت با دل چه گویم؟
با دل ــ این گستاخ پا در راه ظلمانی نهاده ــ

تا که بیدارش کند، کِی؟ بخت من اکنون که خواب است
سر به بالین شبی تاریک و طولانی نهاده

ذرّه ‌ذرّه می‌روم تحلیل ٬ سنگ ساحلم من
خویش را در معرض امواج توفانی نهاده

شاعرم من یا تو؟ ای چشمان تو امضای خود را
پای هر یک زین غزل‌های سلیمانی نهاده

حسین منزوی | اینک این من، سر به سودای پریشانی نهاده

▨ شعر: مردی که خاکستری بود
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
این شعر را شاعر در رثای خودش و جوانی از دست رفته، سروده است
────
می‌آمد از برج ویران، مردی که خاکستری بود
خرد و خراب و خمیده؛ تمثیل ویران‌تری بود

مردی که در خواب‌هایش، همواره یک باغ می‌سوخت
آن‌سوی کابوس‌هایش، خورشید نیلوفری بود

وقتی که سنگ بزرگی‌، بر قلب آینه می‌زد
می‌گفت خود را شکستم، کان خود نه من؛ دیگری بود

می‌گفت با خود:کجا رفت آن ذهن پالوده‌ی پاک
ذهنی که از هرچه جز مهر، بیگانه بود و بری بود

افسوس از آن طفل ساده که برگ برگ کتاب‌اش
زیبا و رنگین و روشن؛ تصویر خوش‌باوری بود

طفلی که تا دیوها را مثل سلیمان ببندد
تنهاترین آرزویش، یک قصه انگشتری بود

افسوس از آن دل که بعد از پایان هر قصه
تا صبح مانند نارنجِ جادو، آبستن صد پری بود

دردا که دیری‌ست دیگر، شور سحرخیزی‌اش نیست
آن چشم‌هایی که هر صبح، خورشید را مشتری بود

دردا که دیری‌ست دیگر، زنگ کدورت گرفته‌ست
آیینه‌ای کز زلالی، صد صبح روشنگری بود

اکنون به زردی نشسته‌ست، از جرم تخدیر و تدخین
انگشت‌هایی که یک روز، مثل قلم جوهری بود

حسین منزوی | مردی که خاکستری بود

▨ شعر: لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفاییست
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
────────♬───────
لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفایی است
و چشم‌هایت شعر ِ سیاه گویایی‌ست

چه چیز داری با خویشتن که دیدارت
چو قله های مه آلود محو و رویایی است؟

چگونه وصف کنم هیات غریب تو را
که در کمال ظرافت کمال والایی‌ست

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری
کنون شکوه تو و بُهت من تماشایی‌ست

در آسمانه ی دریای دیدگانِ تو شرم
گشوده بال‌تر از مرغَکان دریایی‌ست

شَمیم وحشی گیسوی کولی‌ات نازم
که خوابناک تر از عطرهای صحرایی‌ست

مجال بوسه به لب‌های خویشتن بدهیم
که این بلیغ ترین مبحث شناسایی‌ست

نمی شود به فراموشی‌ات سپرد و گذشت
چنین که یاد تو زودآشنا و هرجایی‌ست

تو 'باری' اینک از اوج بی نیازی خود
که چون غریبی من مبهم و مُعمّایی‌ست

پناه غربت غمناک دست هایی باشن
که دردناک ترین ساقه های تنهایی‌ست

حسین منزوی | لبت صریح‌ترین آیه‌ی شکوفاییست

▨ نام شعر: سینه سرخ 
▨ شاعر: منوچهر آتشی
▨ با صدای: منوچهر آتشی
♪  پالایش و تنظیم: شهروز
─────♪ ─────
سینه سرخی می‌نشيند به شاخه‌ی خشک خاری
می‌خواند می‌خواند می‌خواند
شکوفه‌ای سرخ برمی‌آيد از چوب ِخشک
و برکه‌ی زلالی آن پايين
آراسته به بال و شکوفه
▨

منوچهر آتشی | سینه سرخ

▨ نام شعر: گرگ
▨ شاعر: فریدون مشیری
▨ با صدای: فریدون مشیری و داریوش اقبالی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
گفت دانایی که گرگی خیره‌سر
هست پنهان در نهاد ِ هر بشر

لاجرم جاری است پیکاری سترگ
روز و شب، ما بین این انسان و گرگ

زور و بازو چاره‌ی این گرگ نیست
صاحب ِ اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجور ِ پریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زور آفرین مرد ِ دلیر
هست در چنگال ِ گرگ ِ خود اسیر

هرکه گرگش را در اندازد به خاک
رفته‌رفته می‌شود انسان ِ پاک

و آن که از گرگش خورَد هر دم شکست
گرچه انسان می‌نماید؛ گرگ هست

وانکه با گرگش مدارا می‌کند
خلق و خوی گرگ پیدا می‌کند

در جوانی جان ِ گرگت را بگیر
وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گر که باشی همچو شیر
ناتوانی در مصافِ گرگ پیر

مردمان گر یکدیگر را می‌درند
گرگ‌هاشان رهنما و رهبرند

این که انسان است این سان دردمند
گرگ ها فرمانروایی می‌کنند

و آن ستمکاران که با هم محرم‌اند
گرگ‌هاشان آشنایان ِ هم اند

گرگ‌ها همراه و انسان‌ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟
▨
فریدون مشیری از دفتر شعر از دیار آشتی

فریدون مشیری | گرگ

▨ (نام شعر: آتش خاموش (نه دل مفتون دلبندی
▨ شاعر: رهی معیری
▨ با صدای: رهی معیری
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
نه دل مفتون ِ دلبندی، نه جان مدهوش ِ دلخواهی
نه بر مژگان من اشکی، نه بر لب‌های من آهی

نه جان ِ بی‌نصیبم را پیامی از دلارامی
نه شام بی‌فروغم را نشانی از سحرگاهی

نیابد محفلم گرمی؛ نه از شمعی نه از جمعی
ندارد خاطرم اُلفت؛ نه با مهری نه با ماهی

به دیدار اجل باشد اگر شادی کنم روزی
به بخت ِ واژگون باشد اگر خندان شوم گاهی

کیم من؟ آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان
نه آرامی نه امیدی نه همدردی نه همراهی

گهی افتان و خیزان چون غباری در بیابانی
گهی خاموش و حیران چون نگاهی بر نظرگاهی

رهی تا چند سوزم در دل ِ شب‌ها چو کوکب‌ها
به اقبال ِ شرر نازم که دارد عمر کوتاهی

رهی معیری | آتش خاموش | با صدای شاعر

▨ شعر: شاعر، تو را زین خیل بی‌دردان، کسی نشناخت
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
این غزل توسط شاعر، به برادرش بهروز منزوی تقدیم شده است
────── ♪ ──────
شاعر، تو را زین خیل بی‌دردان، کسی نشناخت
تو مشکلی و هرگزت آسان، کسی نشناخت

کنج خرابت را بسی تسخر زدند اما
گنج تو را، ای خانه‌ی ویران کسی نشناخت

جسم تو را، تشریح کردند از برای هم
اما تو را -ای روح سرگردان- کسی نشناخت

آری تو را، ای گریه‌ی پوشیده در خنده
وآرامش آبستن ِ توفان، کسی نشناخت

زین عشق‌ورزان ، نسیم و گلشنت، نشگفت
کای گردباد ِ بی‌سر و سامان، کسی نشناخت

وز دوستداران ِ بزرگ ِ کفر و دینت نیز
ای خود تو هم یزدان و هم شیطان، کسی نشناخت

گفتند: این دون است و آن والا، تو را، اما
ای لحظه‌ی دیدار جسم و جان! کسی نشناخت (۱)

با حکم مرگت روی سینه، سال‌های سال
آن جا تو را در گوشه‌ی یمگان، کسی نشناخت (۲)

فریاد «نای»ت را و بانگ شکوه‌هایت را
ای طالع و نام تو نا‌هم‌خوان، کسی نشناخت (۳)

بی‌شک تو را در روز ِ قتل ِعام نیشابور
با آن دریده سینه‌ی عرفان، کسی نشناخت (۴)

ای جوهر شعر تو، چون نام تو بُرّنده
ذات تو را ای جوهر ِ برّان، کسی نشناخت (۵)

روزی که می‌خواندی؛ مخور مِی محتسب تیز است
لحن نوایت را در آن سامان، کسی نشناخت (۶)

وقتی که می‌کندند از تن پوستت را نیز
گویا تو را زان پوستین‌پوشان، کسی نشناخت (۷)

چون می‌شدی مخنوق از آن مستان، تو را ای تو
خاتون شعر و بانوی ایمان، کسی نشناخت (۸)

آن دم که گفتی، باز گرد ای عید، از زندان
خشم و خروشت را، در آن زندان، کسی نشناخت (۸)

چون راز دل با غار می‌گفتی تو را، هم نیز
ای شهریار شهر سنگستان، کسی نشناخت (۹)

حتا تو را در پیش ِ روی ِجوخه‌ی اعدام
جز صبحگاه ِ خونی میدان، کسی نشناخت (۱۰)

هرکس رسید از عشق ورزیدن به انسان گفت
امّا تو را، ای عاشق ِ انسان، کسی نشناخت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اشارات غزل؛
۱. مکن در جسم و جان منزل که این دون است و آن والا
قدم زین هر دو بیرون نه ، نه این جا باش ، نه آن جا
« سنایی غزنوی »

۲.ناصر خسرو قبادیانی
۳.مسعود سعد سلمان
۴.عطار نیشابوری              
۵.سیف فرغانی
۶.حافظ : اگر چه باده فرخبخش و باد گلبیز است
به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

۷.عمادالدین نسیمی از پیروان نهضت حروفیه که به دستور یکی از اعقاب تیمور ظاهرا ، پوست از تنش ، زنده زنده کندند

۸.فرخی یزدی : سوکواران را مجال بازدید و دید نیست
بازگرد ای عید از زندان که ما را عید نیست

۹. م. امید و شعر قصه ی شهر سنگستان
سخن می گفت در سر آغاز کرده
شهریار شهر سنگستان...

۱۰. خسرو گلسرخی و سایر شاعران شهید

حسین منزوی | کسی نشناخت

▨ شعر: آهای خبردار (نسخه‌ی کلاسیک)
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
آهای خبردار
مستی یا هوشیار؟
خوابی یا بیدار؟
خاله یادگار

تو شبِ سیا 
تو شبِ تاریک 
از چپ و از راست 
از دور و نزدیک
یه نفر داره 
جار می‌زنه، جار؛
آهای غمی كه 
مثلِ یه بختک 
رو سینه‌ی من 
شده‌ای آوار 
از گلوی من 
دستاتو، وردار 
▨
توی كوچه‌ها 
یه نسیم رفته
پی ولگردی 
توی باغچه‌ها
پاییز اومده 
پی نامردی 
توی آسمون 
ماهو دق می‌ده 
دردِ بی‌دردی 
▨
خاله یادگار
نمیای بریم 
شهرو بگردیم 
قدم به قدم؟ 
نمیای بریم 
چراغ ورداریم 
پرسه بزنیم 
دنبالِ آدم؟ 

كوچه‌های شهر 
پُرِ ولگرده 
دل پُرِ درده 
شب پُرِ مَردو 
پُرِ نامرده 

همه پا دارن 
همه دَس دارن 
اما بعضیا 
دورِ خودشون 
یه قفس دارن 
بعضیاشونم
توی دستشون 
یه جَرَس دارن 
▨
آره خاله جون
خاله خبردار
باغ داریم تا باغ 
یكی غرقِ گل 
یكی پُرِ خار 

مرد داریم تا مرد 
یكی سَرِ كار 
یكی سَرِ بار 
یكی سَرِ دار 

آهای خبردار
خاله یادگار
تو میخونه‌ها 
دیگه كی مسته؟ 
دیگه كی هوشیار؟ 

تو ویرونه‌ها 
دیگه كی مرده؟ 
كی شده مُردار؟ 
تو افسونه‌ها 
دیگه كی دیوه؟ 
دیگه كی دیوار؟ 
▨
آره خبردار 
خاله یادگار
می‌خوان بینِ ما 
دیوار بزنن 
میله بكارن 
خندق بكنن 

تو رو ببرن 
اونورِ بازار 
من‌و بیارن 
اینورِ بازار 
▨
از من و توها 
بازار شلوغه 
تا ما با همیم 
دیوار دروغه 

بارون نزنه 
آبت نبره 
من دارم میام 
خوابت نبره

خبر، خبردار 
خاله یادگار!
من به یادِ تو 
بیدار می‌مونم 
تو به یادِ كی 
می‌مونی بیدار؟

حسین منزوی | آهای خبر دار (نسخه‌ی کلاسیک)

▨ شعر: آهای خبردار (نسخه‌ی بازسازی شده)
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: مسعود گداری
♪ تهیه کننده، پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
پیش تر، نسخه‌ی کلاسیک، با صدای شاعر منتشر شد. در این نسخه، صدای با کیفیت‌تر جایگزین صدای شاعر شده، البته سعی شده تا جای ممکن لحن شاعر بازسازی شود و راوی به جزییات خوانش شاعر وفادار باشد
────── ♪ ──────
آهای خبردار
مستی یا هوشیار؟
خوابی یا بیدار؟
خاله یادگار

تو شبِ سیا 
تو شبِ تاریک 
از چپ و از راست 
از دور و نزدیک
یه نفر داره 
جار می‌زنه، جار؛
آهای غمی كه 
مثلِ یه بختک 
رو سینه‌ی من 
شده‌ای آوار 
از گلوی من 
دستاتو، وردار 
▨
توی كوچه‌ها 
یه نسیم رفته
پی ولگردی 
توی باغچه‌ها
پاییز اومده 
پی نامردی 
توی آسمون 
ماهو دق می‌ده 
دردِ بی‌دردی 
▨
خاله یادگار
نمیای بریم 
شهرو بگردیم 
قدم به قدم؟ 
نمیای بریم 
چراغ ورداریم 
پرسه بزنیم 
دنبالِ آدم؟ 

كوچه‌های شهر 
پُرِ ولگرده 
دل پُرِ درده 
شب پُرِ مَردو 
پُرِ نامرده 

همه پا دارن 
همه دَس دارن 
اما بعضیا 
دورِ خودشون 
یه قفس دارن 
بعضیاشونم
توی دستشون 
یه جَرَس دارن 
▨
آره خاله جون
خاله خبردار
باغ داریم تا باغ 
یكی غرقِ گل 
یكی پُرِ خار 

مرد داریم تا مرد 
یكی سَرِ كار 
یكی سَرِ بار 
یكی سَرِ دار 

آهای خبردار
خاله یادگار
تو میخونه‌ها 
دیگه كی مسته؟ 
دیگه كی هوشیار؟ 

تو ویرونه‌ها 
دیگه كی مرده؟ 
كی شده مُردار؟ 
تو افسونه‌ها 
دیگه كی دیوه؟ 
دیگه كی دیوار؟ 
▨
آره خبردار 
خاله یادگار
می‌خوان بینِ ما 
دیوار بزنن 
میله بكارن 
خندق بكنن 

تو رو ببرن 
اونورِ بازار 
من‌و بیارن 
اینورِ بازار 
▨
از من و توها 
بازار شلوغه 
تا ما با همیم 
دیوار دروغه 

بارون نزنه 
آبت نبره 
من دارم میام 
خوابت نبره

خبر، خبردار 
خاله یادگار!
من به یادِ تو 
بیدار می‌مونم 
تو به یادِ كی 
می‌مونی بیدار؟

حسین منزوی | آهای خبر دار (نسخه‌ی بازسازی شده)

شهروز هستم؛ رفتگرِ شعر معاصر 
در بخش پلی‌لیست‌ها می‌تونید شعرها رو به تفکیک شاعر ببینید
ـــــــــــــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاه‌داشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد شد.
ـــــــــــــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌فرمایید سپاسگزارم.
ـــــــــــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو
▨ یوتیوب

حسین منزوی | آهای خبر دار (نسخه‌ی بازسازی شده)

Schahrouz

Related tracks