Ey Eshtiaghe Be Zistan - Shams Langeroudi | ای اشتیاق به زیستن - شمس لنگرودی

روزی کِه بَنْدِر تو چشُم جُنَه
ruzi ke bander tu češom jona
مَشماردَه عِشقُنُم دُنه دُنه
mašmârda ešqonom dona dona
وَختی توُ وا دستُنِ گل زادَه ت
vaxti to vâ dastone golzâdat
هَمراهِ مِه تَساخت آشیُنَه
hamrâhe me tasaxt âšiyona

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

بُدو بُنُس دَستُنِت تو دَستُم
bodow bonos dastonet tu dastom
دورتِه مَرَه هیچ موقع از خَستُم
durte mara hič moqa az xastom
هَمُنی اِی تو اُ کِه می کُشتِن
hamoni ey to o ke mikošten
نَه گُفتِنِت مِثل هزار مُشتِن
na goftenet mesle hezâr mošten

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

غِیر از خودُم هیهات کَسیم نینِن
γeyr az xodom heyhât kasim ninen
قصر ِخیالُم کهنَه کَرگینِن
qasre xiyâlom kohna karginen
غیر از خودُم هیهات کَسیم نینِن
γeyr az xodom heyhât kasim ninen
بُدُو که وا تو بُودهِ شیرینن
bodow ke vâ to bude širinen

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

Single | JonubiHa.CoM

قصر خیال «جِلِنگ جِلِنگ» : ابراهیم منصفی  | Qasre Khiyal (jeleng jeleng) : Rami

▨ نام شعر: امشب تمام عاشقان را دست به سر کن
▨ شاعر: محمدصالح‌علا
▨ با صدای: شاعر
♬ از موسیقی رویالتی فری استفاده شده
♬ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
امشب تمام ِ عاشقان را دست به سَر کُن
یک امشبی با من بمان با من سحر کُن

بشکن سر ِ من کاسه‌ها و کوزه‌ها را
کج کن کلاه! دستی بزن٬ مطرب خبر کن

گل‌های شمعدانی همه شکل ِ تو هستند
رنگین کمان را بر سر زلف ِ تو بستند

تا طاق ِ ابروی ِ بت ِ من تا به تا شد
دُردی کِشان پیمانه‌هاشان را شکستند

تو میر عشقی، عاشقان، بسیار داری
پیغمبری، با جان ِ عاشق کار داری

یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر
این خانه لبریز تو شد شیرین بیان حلوای تر

امشب تمام ِ عاشقان را دست به سَر کُن
یک امشبی با من بمان با من سحر کُن

محمد صالح‌علا | امشب تمام عاشقان را دست به سر کن (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: آخرین دیدار
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ موسیقی: برف روی کاج‌ها از کارن همایونفر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر، غزلی است که حسین منزوی، برای برادر کوچک‌ترش سروده است. برادرش حسن منزوی، به دلیل فعالیت سیاسی، در سوم آذرماه تیرباران شد و به ضرب چهار گلوله به دیار دیگر پرواز کرد. در این شعر، منزوی با توجه به رد شدن گلوله از پیکر برادر و خونین شدن هر دو سوی پیراهن او پس از اصابت گلوله، آن چهار زخم را هشت گل دانسته است.
 منزوی در چندین شعر دیگر هم به این غم بزرگ اشاره کرده؛ از جمله در غزل «ای دوست» که آن هم با صدای شاعر موجود است و می‌توانید بشنوید
ــــــــــــــــــــــــ
خاک باران خورده آغشته‌ست با بوی ِ تنت
باد بوی آشنا می‌آورد از مَدفنت

زنده‌ای؛ در هر گیاه ِ تازه کز خاکت دَمَد
گر چه می‌دانم که ذره‌ذره می‌پوسد تنت

عصر ِ تلخی بود عصر ِ آخرین دیدارمان
آخرین باری که دستم حلقه شد بر گردنت

مهربان بودی و آن ایمان ِ دریایی هنوز
موج می‌زد در «خدا پشت و پناهت» گفتنت

آخرین دیدار گفتم؟ عذر می‌خواهم عزیز
آخرین باری که دیدم؛ غرق خون دیدم منت

با دهان ِ نیم‌باز انگار می‌خواندی هنوز
خیره در آفاق ِخونین، چشم ِ باز ِ روشنت

صبح بود اما هوا دلگیر و بغض‌آلود بود
آسمان گویی سیه پوشیده بود از مردنت

گل به سوکت جامه‌ی جان تا به دامان می‌درید
باد در مرگ تو می‌زارید و می‌زد شیونت

بی‌خزان است آن بهار ِ سرخ تو در خاطرم
آن که از خون هشت گل رویاند بر پیراهنت

با تمام سروهایت دیده‌ام در بوستان
با تمام ارغوان‌ها دیده‌ام در گلشنت

نیستی بالا بلند اما چه خوش پیچیده است
در همه جنگل طنین ِ نعره‌ی شور افکنت

زنده‌ای و سیل خونت می‌کَنَد بیخ ستم
ای تو فرهادی دگر با تیشه‌ی بنیان کَنت

حسین منزوی | آخرین دیدار

Narrator : Forough Farrokhzad
Music : MooVan
Producer : MooVan
Cover Art : MooVan

Vita

◽ لینک خرید آلبوم ◽

Forough Farrokhzad | The End

طعم واقعی غذا و ساندویچ‌های خانگی و بوی اصالت و عشق، از دهه‌ی ۳۰ به بعد، بالاتر از پارک وی پیچید. جایی که خانواده‌ای، پذیرای خاطرات مردم بود. ساندویچی یکتا، همان چیزی بود که خاطرات یکتایی را ساخت.

مالک و صاحب‌امتیاز: مجموعه‌ی زیبان
تهیه‌کننده: رامیار منوچهرزاده
نویسنده و کارگردان: نگین فیروزی
پژوهشگر: مهدی صلواتچی به همراهی کسری صمدنژاد
گویندگان متن: نگین فیروزی و وحید ناظمی
تدوینگر: فرزانه رضایی
ساخت و تنظیم موسیقی: محمد برزیده و آیدین انزابی‌پور
طراحی و ساخت هویت بصری پادکست: استودیو ملی
موشن‌‌گرافیک و طراحی گرافیک: نرگس فداکار
پشتیبانی ‌فضای مجازی: امین شیرپور

اپیزود پنجاه‌وپنجم: رستوران یکتا (۱)

▨ نام شعر: نمی‌دانم کیم
▨ شاعر: مشفق کاشانی
▨ با صدای: مشفق کاشانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چون حبابی خانه بر دوشم، نمی‌دانم کیم
خالی از دریاست آغوشم، نمی‌دانم کی‌ام

دود ِشمع ِکُشته‌ام، در انجمن پیچیده‌ام
در عزای خود سیه‌پوشم نمی‌دانم کیم

تا پیام از گوهر ِخود گیرم از گرداب وحی
پای تا سر چون صدف گوشم نمی‌دانم کیم

سایبان ِسایه‌ی کمرنگ خود گم کرده‌ام
یاد ِاز خاطر فراموشم، نمی‌دانم کیم

مرغ ِآتش‌بال ِ پر افشانده بر خاکسرتم
خشم ِآتشگاه ِخاموشم، نمی‌دانم کیم

داغ هرجا گُل کند باغِ شقایق می‌شود
بر سَر ِهر داغ می‌جوشم، نمی‌دانم کیم

سر به صحرا می‌گذارم تا شهیدستان ِ دوست
نای ِ چوپان، بانگ ِچاووشم،، نمی‌دانم کیم

زان می ِباقی که ساقی ریخت در پیمانه‌ام
طاقت از دل شد، ز سر هوشم، نمی‌دانم کیم

گاه تبریزم کند افسون به شعر ِشهریار
گاه با افسانه در یوشم، نمی‌دانم کیم

رازی از عین القضاتم، رمزی از شکوی الغریب
خانی از خون ِ سیاووشم، نمی‌دانم کیم
▨
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی 
متخلص به مشفق

مشفق کاشانی | نمی‌دانم کیم

▨ نام شعر: ای دوست
▨ شاعر: حسین منزوی
▨ با صدای: حسین منزوی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر، غزلی است که حسین منزوی، برای برادر کوچک‌ترش سروده است. برادرش حسن منزوی، به دلیل فعالیت سیاسی، در سوم آذرماه تیرباران شد و به ضرب چهار گلوله به دیار دیگر پرواز کرد. منزوی در چندین شعر دیگر هم به این غم بزرگ اشاره کرده؛ از جمله در غزل «آخرین دیدار» که آن هم با صدای شاعر موجود است و می‌توانید بشنوید
ــــــــــــــــــــــــ
ای دوست! ای شفق، قدح ِ خون‌فشان ِتو
وی لاله‌زار، زمره‌ی دُردی‌کشان ِتو

کی‌خوب می‌شود؟ به کدامین چهل شفا
آن چار زخم ِسوخته‌ی خون‌فشان ِتو

با سبزه‌زار ِپیرِهن و لاله‌زار ِزخم
شرمنده از بهار نیامد، خزان ِتو

از سرب و خون و آتش و ایثار و عشق و مرگ
پرداخت قصّه‌گوی ِ قَدَر، داستان ِتو

پیچیده‌شد در آتش و خون، چرخ ِ واژگون
وقتی گرفت صاعقه در ارغوان تو

آیا چه دید در دم آخر که باز ماند
وقتی نگاه کرد به شب، دیدگان ِتو

کآن‌گونه سرد و یخ‌زده هرگز نبوده بود
در چشم‌خانه‌ها، نگه ِ مهربان ِتو

چون عبهر رها شده بر دشت ِسرخ‌گل
در خون نشسته بود کران تا کران تو

می‌جویدت هنوز؛ که عادت نکرده است
چشمم به جای ِخالی ِسرو ِجوان ِتو

تا از کدام بید ِتبر خورده‌ای که سوخت
در جنگلی که نیست، بگیرد نشان ِتو

حسین منزوی | ای دوست

▨ نام شعر: خانه‌ام ابریست
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خانه‌ام ابری‌ست
یک‌سره روی زمین ابری‌ست با آن

از فراز گردنه خُرد و خراب و مست
باد می پیچد
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی‌زن که تو را آوای نی برده‌ست دور از ره کجایی؟

خانه‌ام ابری‌ست اما
ابر بارانش گرفته ست
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می‌برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره، نی‌زن که دایم می‌نوازد نی، در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش
▨
نیما یوشیج
ـــــــــــــــــــــــــ
تذکر اول: نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.

ـــــــــــــــــــــــــ
تذکر دوم: برهی بر این باور هستند که شاملو این بخش را اشتباه دکلمه کرده است؛
خانه‌ام ابری‌ست
اما ابر بارانش گرفته‌ست.

یعنی او باید به جای اینکه بگوید: «ابر، بارانش گرفته‌ست»، باید می‌گفت: «ابرِ بارانش گرفته‌ست» و این تاکیدی بر سایر مفاهیم اجتماعی این شعر است که ابر، باران ندارد.
پس اگر این سطر را بدون کسره لازم، بخوانیم؛ انگار که  تمامی آن مفاهیم مورد نظر نیما با بارش باران نفی می‌شود. در حالی که نیما با این حال و هوا و گرفتگی ابر هیچ امیدی به باراش باران ندارد. و حتی روزهای آفتابی و روشن گذشته را در خیال خودم مجسم می‌دارد که از دست رفته‌اند و حسرت آن روزها را می‌خورد.

نیما یوشیج | خانه‌ام ابریست

▨ نام شعر: جهان در صدای تو آبی‌ست
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ موسیقی متن: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
صدای تو را دوست دارم‏
صدای تو از “آن” و از جاودان می‌سراید
صدای تو از لاله‌زاران که بر باد
صدای تو از نوبهاران که در یاد
می‌آید.‏

صدای تو را، رنگ و بوی صدای تو را دوست دارم‏
‏ صدای تو‏ از آن سوی شور
از پشت بیداد می‌آید،
و جان ِدل ِمن،
دلِ جانم از آن به فریاد می‌آید

صدای تو اندوه خیام را دارد
در آن دم که چون کهکشان، ابری از ماهتاب و ستاره‏
نوای غزل‌های حافظ
بر آن، شادخواران و اندوه‌گزاران، ببارد، بشارد
صدای تو،
اندوهِ شاد صدای تو را دوست دارم
‏
مخالف‌سُرای همایون و بیداد!‏
صدای تو در پرده‌ی دلکشِ شور زیباست
و بر موج‌زارانِ دشتی،‏
و بر اوج‌سارانِ ماهور
و در هرچه گوشه‌ست از هر چه پرده‌ست
حریر صدایت به تحریر، ‏چو بر صیقل برکه‌ها بازی نور، زیباست
‏ صدای تو هم‌بفتی از مخملِ آب و از طعم آتش‏
صدای تو، چون روح آیینه بی‌خش و بی‌غش‏

جهان در صدای تو آبی ست‏
و زیر و بم هر چه از اصفهان در صدای تو آبی ست‏
و هر سُنت از دیرگاهان و هر بدعت از ناگهان
در صدای تو آبی ست‏

و نو می‌شود کهنه، وقتی که از پنجره‌ی حنجره‌ی تو‏ گذر می‌کند‏
و تالارِ پژواک را در دل و جان تو به صد چلچراغ از برافروختن
چو تالار آیینه، از چار سو شعله‌ور می‌کند‏
به هر گاهی از خوش ترین‌های بی‌گاه‏ 
صدایت چو قالیچه‌ای نور ‏می‌آید
و زین آسمان ترشروی مرا می‌رباید، مرا می‌برد دور‏
سوی مخملستان ژرف پگاه‌آسمانِ نشابور‏

‏ صدای تو بیداد اندوه در شور شادی
صدای تو فریاد زنجیر و گلبانگ آزادی من‏
صدای تو آوای  آبادی من‏
صدای تو هیهای ویرانی من‏
صدای تو معنای ایرانی من‏
صدای تو…
‏ ای دوست!‏ ای من!‏ کجایی؟
که از ناکجاها می‌آیی
و از من مرا می‌ربایی
و من هیچ، من هیچ‌تر ‏من نه من
من منم تا می‌آیی

و سیمِ نسیم است اینک
که بندد میان تو تا من پل، ای دوست!‏
و موسیقی غربت من نثار صدایت
سکوتِ نُتی آه دارد
که در انفجارش، من از اشکِ خونین
به روی صدایت فشانم گل ای دوست
▨ 
اسماعیل خویی این شعر را به محمدرضا شجریان تقدیم کرده

اسماعیل خویی | جهان در صدای تو آبی‌ست | برای شجریان

▨ نام شعر: از میهن آنچه در چمدان دارم
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
این شعر، گلایه‌ای است از شاعر برای دوستان و هم‌قلمان خود که از طرفی او را به مهاجرت از ایران تشویق کردند و از سوی دیگر او را بایکوت کرده و تنها گذاشتند. در این شعر به شعر شفیعی کدکنی (ای کاش آدمی وطنش را مثل بنفشه ها...) اشاره و از آن انتقاد می‌شود و همچنین به عبارت (چراغم در این خانه می‌سوزد) از احمد شاملو
ــــــــــــــــــــــــ
وطن کجاست؟
دلم برای چه تنگ است؟
گاهی از خود می‌پرسم
و دوست کیست؟
دلم برای که تنگ است؟ 
هنوز در گوشم زنگ می‌زند پیامتان که:
"نداری دگر امان این جا"
و پندتان که:
"خدارا! برو! ممان این جا!"

چنینم اکنون از چیست پس
که هر چه سوغات از کوی و سوی شما می‌رسد
به جز هلاهل و زقوم و زقنبوت ملامت نیست؟

چه کرده‌ام؟
به جز که پند شما را به جان پذیرفته‌ام
و در نتیجه هم‌اکنون
به لعنت‌آبادی از خاموشی و فراموشی نخفته‌ام

چرا به سرزنشم چنین و چندین بی‌پروایید؟
خدا نخواسته مستید و منگ؟
و یا به دلبری از طاعبان پاک مسلمان
همین تظاهر و تزویری می‌فرمایید؟

به خویش
راهم دادید
و در پذیرش و تایید خود
پناهم دادید  
سپاه جهل و جنون
راه ِخانه چون بر من بست

چه کرده‌ام؟
خدای من! اکنون چه کرده‌ام؟
چه شده‌است؟
که بر شکیبِ خداوارتان گران می‌آید
همین که
هم‌چو منی نیز
در کجای چه هنگامی از جهان شما
هست

چه کرده‌ام؟
خدای من چه کرده‌ام
که دوست نیز
نهد هیمه‌ام بر آتشِ جان؟
درون دوزخِ بیدرکجای من

دریغ
چو رخت بربستم از میهنی که قاتل جان یا آرمانم می شد
اگر در آن می‌ماندم
کاش
ای کاش می‌آمدید
در گمرکِ گریز
تفتیشم می‌کردید
تا می‌دیدید
که هیچ در چمدانم
جز جانم نیست
و هیچ
جز جانم
چمدانم نیست
گران‌بها بی‌تردید
چرا که ساخت ایران است
و پُر
پُر از حریرِ سخن
حلّه‌ی تنیده ز دل
بافته ز جان
مصون
به لطفِ خداداد خویش
چو جامه‌دان بهار
از تفتیش
به ویژه وقتی
مرزهای بینش و ارزش
به چنگِ گردنه‌بندان و باج‌گیران است
و چند مشتی فرهنگ سرخوشانه‌ی آهنگ و رنگ نیز
در آن جاسازی کرده‌ام
نیازِ جان و دل عاشقی
که نقش ایوان را هم
ارج می‌گذارد
به کوری دلِ نوخواجه‌گان مرگ‌پرستی که
جز سکوت و سیاهی
آرایه‌ای نپسندند
به خانه‌ای
که خود از پای بست ویران است

دریغ، درد
دریغ
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
جز این که
رفتم
چرا که می‌دانستم
جز در خامشای گورستان
نیست
که می‌توانم با تان باشم

چه کرده‌ام؟
جز این که می‌دانستم
با تان ماندن
جنازه ام خواهد کرد
جز این که می‌دیدم
رفتن است
که تازه‌ام خواهدکرد
جز این که
در کف آن نرخدا
که بر سپهرِ شما فرمان می‌راند
نخواستم بمانم
و با دروغ
که از گلوی تمام بلندگوهاتان فریاد می‌کشید
نمی‌توانستم هم روال بخوانم
و ابرِ جانم
جانِ ابری خود را
از تَف دم‌های پُر جهنم آن اژدها
به در بردم
و
به بادهای جهانش سپردم
و
رفتم
بدان امید که در برکه‌ی کجا
ادامه‌ی دریاتان باشم

چه کردهام؟
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
چرا طلبکارید از من؟
چه چیزتان را با خود برده‌ام؟
چرا چنین بیزارید از من؟

چه کرده‌ام
جز این‌که
پیش‌تر و بیش‌تر از روزگار
و هستنِ مرگ آلودتان
نمرده‌ام
دریغ
به جز سکوت ندارم سپر به جان سخن
چو تیر طعنه نهد دوست در کمان سخن
به لعن دشمن من طعن دوست نیز افزود
مگر سکوت من آید مرا زبان سخن
گلایه می کنم از یار و لاف عشق زنم
شد آن زمان که سر آید مرا زمان سخن
نگاهبان شرف گر نباشدم، اما
به هیچ کار نمی آیدم توان سخن
چه غم که تیر شود، پس، به جان دوست زند
شهاب ثاقب شعرم از آسمان سخن

وطن کجاست؟
من اینجا چه می کنم؟

دریغ
درد
دریغ
و دوست کیست؟
کیم من؟
و از بلندی بالاتان
نماد همت والاتان
من یکی
نمود سایه ی بی مایه ای به خود می گیرم
و از خجالت می میرم
در آن بلندی بالا
وقتی که
از وطن می فرمایید
و زین که
در چمدانش نمی شود گذاشت
با خود نمی شودش برداشت
رفت

و خوب...
که چی
وطن چه باید باشد
تا در چمدانی
گیرم پر گنجایش تر از گمان شما
جا گرفتنی باشد؟
خوشا که مهر وطن جان نیست
خوشا که مهر وطن
چیزی آن چنان نیست
تا به تیر دشمن
یا به طعن یاران
از ما گرفتنی باشد 
چراغتان می فرمایید در آن جا می سوزد؟
چراغ و چشم شما روشن باد
که چی؟
خدای من. آخر که چی؟
چه می گویید؟
و با که می گویید؟
مگر چراغک ناچیز من
به کجا می سوزد؟
و یا چرا می سوزد؟

و چیست این؟
این خنجر،
این شراره پر زهر چیست
در روشنایی طنازتان
که بر دلم می زند
و بال های مرا می سوزد؟
 
به نیش طعنه یاران نیاز نیست
خدارا
بگو معاف بدارندم
که نیش کژدم غربت
به جان دوست
که بیش از بس است
چنین که بر جگر خسته
می زند مارا.
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | از میهن آنچه در چمدان دارم

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

اسماعیل خویی | از میهن آنچه در چمدان دارم

Schahrouz

Related tracks