▨ خوانش بخشی از رمان با صدای نویسنده
▨ نویسنده: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
♬ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ
آزاده خانم و نویسنده‌اش با عنوان فرعی آشویتس خصوصی دکتر شریفی روایت پست مدرن زندگی نویسنده‌ای به نام دکتر مجید شریفی و زنی به نام آزاده خانم است. آزاده خانم، در این داستان چهره‌های گوناگونی پیدا می‌کند و به صورت کهن الگویی از زن شرقی عرضه می‌شود. او گاهی به صورت زنی در یک صد سال قبل از هجرت، ظاهر می‌شود و گاه صورت زن اثیری بوف کور یا قهرمان داستان شب‌های روشن داستایفسکی را به خود می‌گیرد. او زنی است که راوی، هم به آن دلبسته است و هم از آن می‌گریزد. محور اصلی وقایع این کتاب اتفاقات اجتماعی دهه‌ی 20 تا دهه‌ی 70 و زندگی خصوصی و اجتماعی راوی و آدم‌های اطراف اوست. بسیاری از منتقدان، این کتاب را برخوردار از سبکی خاص و گامی‌نو در ادبیات داستانی می‌دانند. براهنی، در این اثر از انواع شگردها و زبان‌های رمان‌نویسی استفاده می‌کند.

رضا براهنی | آزاده خانم و نویسنده‌اش | خوانش بخشی از رمان با صدای نویسنده

▨ نام شعر: می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────── ♪ ────────
می خواستم که ولوله بر پاکنم ولی
با شورِ شعر محشر کبرا کنم ولی

با نی به هفت بند غزل ناله سر دهم
با مثنوی رهی به نوا وا کنم ولی

تا باز روح قدسی حافظ مدد کند
دم می زدم که کار مسیحا کنم ولی

فریاد را بکوبم پا بر سر سکوت
یا دست کم به زمزمه نجوا کنم ولی

دل بر کنم از این دل مرداب وار تنگ
با رود رو به جانب دریا کنم ولی

این بی کرانه آبی آیینه ی تو را
با چشمِ تشنه، سیر تماشا کنم ولی

«باید» به جای «شاید» و «آیا» بیاورم
فکری به حال «گرچه» و «اما» کنم ولی

قیصر امین‌پور | می‌خواستم که ولوله بر پاکنم ولی

▨ نام شعر: ساز من از شاخ سروی جنگلی است 
▨ شاعر: شهریار
▨ با صدای: شهریار
 ♪ موسیقی: بداهه‌نوازی ِ سهراب پورناظری
 ♪ پالایش و تنظیم: شهروز
──────── ♪ ────────
ساز من از شاخ سروی جنگلی است
کو به جنگل سرو چرخ افراخته است

چتر بال‌افشان و خوش‌خوان سال‌ها
بر سرش مرغان جنگل تاخته است

در خلال شاخ و برگش بلبلان
در بهاران آشیان‌ها ساخته است

شاخه گویی ضبط کرده چون نوار
هر نوا کان مرغکان بنواخته است

تا شود ساز و به دست ما رسد
تیشه و خنجر که بر وی تاخته است

گویی اکنون با نوازش‌های من
خاطرات خود به یاد انداخته است

چوب خشک است و به دل باقی هنوز
داغ یارانی که از کف باخته است

گر زند چهچه به یاد بلبل است
ور کند غوغا به یاد فاخته است
 ـــــــــــــــــــــ
سید محمدحسین بهجت تبریزی
متخلص به شهریار

شهریار | ساز من از شاخ سروی جنگلی است

▨ نام شعر: سیب (تو به من خندیدی)
▨ شاعر: حمید مصدق
▨ با صدای: حمید مصدق
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
به نظر می‌رسد که شاعر بعد از این خوانش، شعر را بازنویسی کرده و برخی از واژه‌ها را تغییر داده است و نسخه‌ی نهایی شعر، با این نسخه‌ی صوتی، کم و بیشی‌هایی دارد
ـــــــــــــــــــــــــ
تو به من خنديدی و نمی‌دانستی
من به چه دلهره از باغچه‌ی همسايه
سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب‌آلوده به من كرد نگاه
سيب ِ دندان‌زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز
سال‌ها هست كه در گوش ِ من آرام‌آرام
خش‌خش ِ گام تو تكرار كنان می‌دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

حمید مصدق | سیب (با صدای شاعر)

▨ شعر: برف
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
تنها یکبار می‌­توانست
در آغوش‌اش کشند
و می­‌دانست -آن‌گاه- چون بهمنی فرومی­‌ریزد
و می­‌خاست
به آغوش‌ام پناه آرد؛

نامش برف بود
تنش  برفی
قلبش از برف
و تپشش
صدای چکیدن برف
بر بام‌های کاه‌­گلی

و من او را
چون شاخه­‌ای که به زیر بهمن شکسته باشد
دوست می­‌داشتم

▨
بیژن الهی از کتاب شعر «جوانی‌ها»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی ۱۷
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | برف

▨ شعر:  چه خبر؟ (مَناعی)
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
▨ موسیقی: بداهه‌‌نوازی سهراب پورناظری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا. 
گوشه زد با ستاره‌ی سحری. 

چه خبر؟ مرگِ دل. گُلی ندمید 
تا به لُطفِ هوا، به گریه‌ی ابر 
از زمینْ رازِ آسمان نچشید. 
تازه شد داغِ لاله‌های طَرّی. 

چه خبر؟ مرگِ حق‌ْحق و هوهو. 
لال شد مرغ و نغمه رفت از یاد، 
تا که گُنگانِ ده‌زبانِ دورو 
نازْمستی کنند و جلوه‌گری. 

چه خبر؟ مرگِ قول و فصلِ خطاب. 
سپر افکند هر زبان‌آور: 
قَبَسی زنده کرد، نَک چه جواب 
چون نَفَس بر میاوَرَد شجری؟ 

چه خبر؟ تا کمانِ غمزه کشید، 
از سَمَن تا چمن بشارت رفت؛ 
نَحْل پوسید و جز غبار ندید 
کس بر اوراقِ بوستان اثری. 

دودِ دل تا برآوَرَد شبنم،
از نظر رفت و یادِ غنچه نماند.
شُکْرُلله که از صفای اِرَم 
سَمَری ماند و لیلهُ‌القَمَری. 

قصّه نو کرد و تَر نکردم مغز.
چه ثَمَر؟ هیچ، شاهدانِ چمن 
همه رفتند و چون برآمد نَغْز
عِشْقِ پیچان به دارِ دیده‌وری،

دنیا تَیْه بود و بی سر و ته،
«خانه آبادِ» گفت و دید و شنید 
شاهدی می‌کُنند و بَه‌بَه‌بَه 
مگسِ بی‌مَریّ و خِیْلِ خری.
▨
از کتاب حلاج الأسرار (اخبار و اشعار)، نشر بیدگل، صفحه ۱۵
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیژن الهی در یادداشت این قطعه آورده است؛ مناعی جمع «منعی»، به معنی خبر ِمرگ
«مناعی ما (کارِ 1361) نه ترجمه‌ست، نه تعبیه؛ گردانه‌ست، به معنی موسیقائیِ لفظ، روی قطعه‌یی با قوافیِ میمی (أنعی الیک...) که حلاج در آخرین شب ِزندان، بعد آخرین راز و نیاز بر زبان راند در حضور ِ دو کس که یکی خادم ِِایام ِ حبس بود و یکی مرید و ملاقاتی

بیژن الهی | چه خبر؟ (مَناعی)

▨ نام شعر: بهار آمد (سرود ساربان)
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_____________
بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خوانَد
به گوشم ناله‌ی بلبل هزاران داستان خوانَد

قفس بگشا و پروازش ده این بَد طوطی ِ خاموش
که گلبانگ ِهم‌آوازش سوی هندوستان خوانَد

به مرغان ِبهاری گو که این باغ خزان‌دیده
دگر مرغش عزاخوان است و آواز خزان خوانَد

دل ِ وامانده‌ام بس همرهانش کاروانی شد
همه رِنگی به آهنگ ِدَرای کاروان خوانَد

مگر پروانه مطرح بوده و شب‌های افسانه
که شمع ِداستان ما را به جمع ِدوستان خوانَد؟

چه دستانی‌ست با این گوژپشت ِپیر ِتاکستان
که دل در عالم مستیش سرو ِراستان خوانَد

چه ناز-آهنگ ساز ِدل که هم دل‌ها به وجد آرد؛
اگر از تازه‌ها گوید و گر از باستان خوانَد

هنوزت غنچه‌ پیچیده است، از این برگ‌ها چون گل
کتابی کن که دل، هم بازبان هم بی‌زبان خوانَد

اگر تار ِدل و مضراب ِسوز ِ عاشقان داری
به سازی پنجه کن جانا که سیمش جاودان خوانَد

به پشت اشتران کن شهریارا بار ِ مولانا
که شمست مرحبا‌گویان سرود ِساربان خوانَد
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار
_____________
این شعر توسط شاعر به آقای دکتر مرتضای شمس تقدیم شده و بعدا بیت هایی در این باره به آن اضافه شده است که در این خوانش موجود نیست..
متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با شعر چاپ شده در کتاب این شاعر، کم و بیشی هایی دارد

شهریار | بهار آمد

▨ شعر: خیل نظر
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
گُریزها زده‌ایم از میان ِ خِیْل ِنظَر،
به یُمنِ قطره‌ی نوری، حکایتی ز قَمَر؛

عجین سَمسم و شیْرَج، حروفِ یاسمنی،
رقمْ رقمْ همه بنْوشته بر جبینْ‌مان بَر.

روانه‌ایم و روانید و پیشِ ما چه عیان،
ولیک جمله نهانیم از شما یکسر؛

روانه‌اید و روانیم و نیک می‌بینیم
که سایه سایه فرو مانده‌اید پشتْ‌اندر
▨
از کتاب حلاج الأسرار (اخبار و اشعار)، نشر بیدگل، شعر نوزدهم، صفحه ۱۳۷
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | خِیْلِ نظَر

▨ شعر: گلوبند خانم ِ آ
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────♪ ──────
و ترتیبی عاشق شدنی
که روزان کال تو می‌گیرد
از دود لطیف بازی‌ی حقیقی‌ی چیزهای ناگرفته ـ
به اعتنا ...

وقتی نازُکانه خوابی و آرام ـ
و در متن
سپیده می‌زند ـ
رابطه‌ی نزدیک
با نفسهای تو می‌دارد
گلوبند
که فراموش کرده‌ای باز کُنی.
▨
از کتاب «دیدن»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی۵۲ 
سروده شده به سال ۱۳۴۹ 
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | گلوبند خانم ِ آ

▨ شعر: دو قطبِ یک رخوت
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
می‌مانی و
چُرتی کوتاه
با آبی‌ی دخترانه‌ی بدقولی‌ها. ـ
در گُلخانه‌ی سایه دار
که دَم کرده‌ست.


و نورِ چشم
که پُشتِ شیشه‌ها را روشن
نگاه می‌دارد، ـ
که تو نمی‌آید.
▨
از کتاب «دیدن»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی۵۳ 
سروده شده به سال ۱۳۴۹ 
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | دو قطبِ یک رخوت

▨ نام شعر: شهد ِشعر (لب)
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
این اجرا جز معدودترین مواردی است که می‌ةوان صدای شهریار را در دوران جوانی او شنید. ضمنا ذکر این نکته در امانت‌داری ضروریست که؛ در پوستر ِاین کار، عکس پس‌زمینه واقعی نیست و عوض شده است
────── ♪ ──────
شبی که من مکیدم قند از آن لب
به اشکی بود شکّر خند از آن لب

کنون جانم به کف می‌پرسم از پیک
که یک پیغامِ خالی چند از آن لب؟

سخن گر نرخِ جان، پس با چه چیزی؟
تو سودا می‌کنی سوگند از آن لب

دهن بگشا و چندین تشنه کامم
خدا را ای پری مپسند از آن لب

زمستان می‌کند موی سپیدم
بگو تا برفم آید بند از آن لب

توانم در غمت جان کند، امّا
کجا دل می‌توانم کند از آن لب؟

شبی با هم غزل خواندیم و گُل‌قند
مذاقِ جانِ من آکند از آن لب

دُر افشاند از غزل با من ولیکن
به جانم آتشی افکند از آن لب

کنون در باغِ طبعم شاخِ هر گل
به پیری می‌خورد پیوند از آن لب

گدای عشقم و چون غنچه، دامن
به زر پیچیده، دولتمند از آن لب

بخند و گُل بگو، گُل بشنو، ای دل
که دارم یادگار این پند از آن لب

غزل از هر لبی زیباست، امّا
دلاویز افتد و دلبند از آن لب

به هم مانند شیرینان، ولیکن
مرا شهدی است بی‌مانند از آن لب

به چین گر نافه می‌پیچند از آن زلف
به ماچین غنچه می‌چینند از آن لب

به ضعف و غش فتادم زرد و رنجور
به بالینم رسان گُل‌قند از آن لب
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار
────── ♪ ──────

شهریار| شهدِ شعر

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

بیژن الهی | دو قطبِ یک رخوت

Schahrouz

Related tracks