▨ نام شعر: می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
──────♪──────
می‌خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می‌جویمت چنانکه لب تشنه آب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل
یا آنچنان که بالِ پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونان که التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی‌تر ز پاسخی
با چون تو پُرسشی چه نیازی جواب را

قیصر امین‌پور | می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

▨ شعر: برف
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
تنها یکبار می‌­توانست
در آغوش‌اش کشند
و می­‌دانست -آن‌گاه- چون بهمنی فرومی­‌ریزد
و می­‌خاست
به آغوش‌ام پناه آرد؛

نامش برف بود
تنش  برفی
قلبش از برف
و تپشش
صدای چکیدن برف
بر بام‌های کاه‌­گلی

و من او را
چون شاخه­‌ای که به زیر بهمن شکسته باشد
دوست می­‌داشتم

▨
بیژن الهی از کتاب شعر «جوانی‌ها»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی ۱۷
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | برف

▨ شعر (ترانه): تهران
▨ شاعر: فاطمه اختصاری
▨ با صدای: فاطمه اختصاری
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
♪ موسیقی ابتدایی: «مشترک مورد نظر» اثر مارتین شمعون پور
────── ♪ ──────
تهران و بوی ذرّت مکزیکی و غروب
تهران و چند خاطره‌ی افتضاح و خوب

تهران و خط متروی ِتجریش تا جنوب
این شهر ِخسته را به شما می‌سپارمش

تهران ِسکته کرده‌ی از هر دو پا فلج
تهران ِوصله پینه‌شده با خطوط ِکج

تهران تا همیشه ترافیک تا کرج
این شهر ِخسته را به شما می‌سپارمش

من روزهای خونی و پر التهاب را
من سطل‌های سوخته‌ی انقلاب را

بر سنگ‌فرش ِکهنه بساط ِکتاب را
بوسیدم و برای شما جا گذاشتم

من خش و خش رفتگر از صبح زود را
سیگار ِبهمن و ریه‌ی غرق دود را

من هرکه عاشقم شده بود و نبود را
بوسیدم و برای شما جا گذاشتم

بلوار ِپُردرخت ِولیعصر تا ونک
نوشابه‌های شیشه‌ای و تخمه و پفک

کابوس‌های هرشبه از درد مشترک؛
یک روز می‌رسد که فراموش می‌شوند

تنهایی‌ام نشسته میان اتاق‌ها
بر بیست و هشت سالگی‌ام؛ جای داغ‌ها

گریه نمی‌کنم همه‌ی اتفاق‌ها
یک روز می‌رسد که فراموش می‌شوند

فاطمه اختصاری | تهران

▨ شعر:  چه خبر؟ (مَناعی)
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
▨ موسیقی: بداهه‌‌نوازی سهراب پورناظری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا. 
گوشه زد با ستاره‌ی سحری. 

چه خبر؟ مرگِ دل. گُلی ندمید 
تا به لُطفِ هوا، به گریه‌ی ابر 
از زمینْ رازِ آسمان نچشید. 
تازه شد داغِ لاله‌های طَرّی. 

چه خبر؟ مرگِ حق‌ْحق و هوهو. 
لال شد مرغ و نغمه رفت از یاد، 
تا که گُنگانِ ده‌زبانِ دورو 
نازْمستی کنند و جلوه‌گری. 

چه خبر؟ مرگِ قول و فصلِ خطاب. 
سپر افکند هر زبان‌آور: 
قَبَسی زنده کرد، نَک چه جواب 
چون نَفَس بر میاوَرَد شجری؟ 

چه خبر؟ تا کمانِ غمزه کشید، 
از سَمَن تا چمن بشارت رفت؛ 
نَحْل پوسید و جز غبار ندید 
کس بر اوراقِ بوستان اثری. 

دودِ دل تا برآوَرَد شبنم،
از نظر رفت و یادِ غنچه نماند.
شُکْرُلله که از صفای اِرَم 
سَمَری ماند و لیلهُ‌القَمَری. 

قصّه نو کرد و تَر نکردم مغز.
چه ثَمَر؟ هیچ، شاهدانِ چمن 
همه رفتند و چون برآمد نَغْز
عِشْقِ پیچان به دارِ دیده‌وری،

دنیا تَیْه بود و بی سر و ته،
«خانه آبادِ» گفت و دید و شنید 
شاهدی می‌کُنند و بَه‌بَه‌بَه 
مگسِ بی‌مَریّ و خِیْلِ خری.
▨
از کتاب حلاج الأسرار (اخبار و اشعار)، نشر بیدگل، صفحه ۱۵
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیژن الهی در یادداشت این قطعه آورده است؛ مناعی جمع «منعی»، به معنی خبر ِمرگ
«مناعی ما (کارِ 1361) نه ترجمه‌ست، نه تعبیه؛ گردانه‌ست، به معنی موسیقائیِ لفظ، روی قطعه‌یی با قوافیِ میمی (أنعی الیک...) که حلاج در آخرین شب ِزندان، بعد آخرین راز و نیاز بر زبان راند در حضور ِ دو کس که یکی خادم ِِایام ِ حبس بود و یکی مرید و ملاقاتی

بیژن الهی | چه خبر؟ (مَناعی)

▨ شعر: شعر شماره ۱۴ از مجموعه‌ی: شکستن در چهارده قطعه‌ی نو برای رویا عروسی و مرگ
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: ساناز صحتی (همسر دکتر رضا براهنی)
♪ پالایش و تنظیم: شهروز
────── ♪ ──────
♪ این شعر در مراسم خاکسپاری دکتر براهنی خوانده شده است
────── ♪ ──────
من را بياوران 
من را بخوابان 
بر روي جاده ابريشم و در کنار حفره گنجشکي 
لالايي لله از لب هايت اين پيرمرد جوان را به خرناسه ابدي مي برد يا مي براند 
خرناسه در قلمرو خرسي نيست در قلمرو انسان است 
موهاي تو در تارهاي حنجره ام گير کرده اند    از خواب مي پراني ام 
حالا مرا دوباره بخوابان 
در زير آفتاب بخوابان 
از ديگران جدا بخوابان       تنها بخوابان 
ودر کنار حفره گنجشکي بخوابان
و در بهار بخوابان
از پشت سر بيا و ، نگاهم کن     و روز و شب نگرانم باش    آن گاه 
بي دغدغه مرا بميران    اين جا    همين جا 
من اهل هند رفتن و اين حرف ها نيستم تو هند را بياوران اين جا همين جا 
و در بهار      و در کنار حفره گنجشکي 
وقتي که بوي نيمروي تو مي پيچد 
و پارچ آب از يخ تازه شبنم مي گيرد 
اين جا     آري همين جا مرا بخوابان 
رفتم که رفتن من عين رفتن من باشد 
و فرق داشته باشد با رفتن آنديگران
حالا تو فرق روح مرا با ناخن هايت واکن 
من عاشق فرق سرم 
و پارچ آب را بر خاک تازه بريزان    مي بينم    تو را هم مي بينم 
آن سو ترک کنار درخت ايستاده اي    و مي درخشي در اشک 
و بازگشت من است اين به سوي بي بازگشتگي
ديگر نياوراندم او سوي تو 
من را بخوابان 
آيينه را هم بر روي من بخوابان 
اغماي آن سوي مردن چقدر خوب  جزء به جزيي شدن دارد 
حالا من از تو مي روم و تو مي رواني ام 
از هرچه از ، از هرچه با ، از هرچه گرچه ، تو مي رواني ام 
تقسيم من به سوي نيست شدن مثل خواب زبان که در سکوت صداهاست 
حالا به روز حالا به شب حالا به هرچه شب و روز 
و بيست و چار ساعت من يک جا تمام شد 
حالا من مي تراوم دستي مرا به سوي هيچ چيز مي تراواند 
تکرار مي شوند صداهاي خيس تراوش 
حالا کسي مرا مي شاشد بر کهکشان 
شاشي که از تراوش من پاشيده شادا که کهکشان 
من را بخوابان 
من را بياوران 
من مثل شعر تقطيع مي شوم سوي پرنده هاي تطبيقي 
من هيچ چيز را به سوي هيچ در آواز هيچ 
زنبيلي از زبانه زيبايي در کنج حفره گنجشکي      و هيچ 
استخري از طراوت پاشيدن در شيشه شکسته 
حالا ببين چقدر گمشدنم را خميده ام 
مي آوراندم اکنون به سوي خويش 
صافم به شکل ليس که بي حس مي آوراندم 
و ذره مرا در ذره هاي آنديگران فرو کرده حتا خود او هم اين مي گوياند 
از گه گذشته ام حالا به سوي آن چه لجن رابه شکل رنگ به خورشيدمي کشاند،خوابيده ام 
حالا تو هرچه هستي من آن هستم      من را بخوابانم 
و اين لحاف آينه را هم به روي من بخوابان 
و ناگهان صداي گفتن او مي آيد    و مرا مي گوياند 
اين چيزها را که حالا گفتم مي گوياند 
او کيست ؟      آن کسي که مرا مي گوياند ؟ 
من را بخوابان       من را بياوران و بخوابان 
و حالا     بي بازگشتگي ام را کامل کن ديگر نياوران خوابيده ام 
اي آوراننده ! اي آورانندگي من را     ديگر نياوران !

▨
آذر و دی ۱۳۷۲ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۱۰۱

رضا براهنی | مرا بخوابان | شعری بر مزار براهنی

▨ شعر: خیل نظر
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
گُریزها زده‌ایم از میان ِ خِیْل ِنظَر،
به یُمنِ قطره‌ی نوری، حکایتی ز قَمَر؛

عجین سَمسم و شیْرَج، حروفِ یاسمنی،
رقمْ رقمْ همه بنْوشته بر جبینْ‌مان بَر.

روانه‌ایم و روانید و پیشِ ما چه عیان،
ولیک جمله نهانیم از شما یکسر؛

روانه‌اید و روانیم و نیک می‌بینیم
که سایه سایه فرو مانده‌اید پشتْ‌اندر
▨
از کتاب حلاج الأسرار (اخبار و اشعار)، نشر بیدگل، شعر نوزدهم، صفحه ۱۳۷
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | خِیْلِ نظَر

▨ شعر: گلوبند خانم ِ آ
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
──────♪ ──────
و ترتیبی عاشق شدنی
که روزان کال تو می‌گیرد
از دود لطیف بازی‌ی حقیقی‌ی چیزهای ناگرفته ـ
به اعتنا ...

وقتی نازُکانه خوابی و آرام ـ
و در متن
سپیده می‌زند ـ
رابطه‌ی نزدیک
با نفسهای تو می‌دارد
گلوبند
که فراموش کرده‌ای باز کُنی.
▨
از کتاب «دیدن»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی۵۲ 
سروده شده به سال ۱۳۴۹ 
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | گلوبند خانم ِ آ

▨ شعر: دو قطبِ یک رخوت
▨ شاعر: بیژن الهی
▨ با صدای: شهروز
 ♪  پالایش و تنظیم: شهروز
───────♪ ───────
می‌مانی و
چُرتی کوتاه
با آبی‌ی دخترانه‌ی بدقولی‌ها. ـ
در گُلخانه‌ی سایه دار
که دَم کرده‌ست.


و نورِ چشم
که پُشتِ شیشه‌ها را روشن
نگاه می‌دارد، ـ
که تو نمی‌آید.
▨
از کتاب «دیدن»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی۵۳ 
سروده شده به سال ۱۳۴۹ 
───────♪ ───────
بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

بیژن الهی | دو قطبِ یک رخوت

Lyrics, Music, Acoustic Guitar: Armin Ebrahimi
Bass Guitar: Hamed Sayyad

 تهران ۸۸
آخرای شبی سرده ولی
سینه‌ی تو کوره‌ی کشتیه
دستات نه دستش که تو جیبته
بگو این چه جور سرگذشتیه 

توو عکسی که ازش برات مونده
می‌فهمی کجا اشتباه رفتی 
تو ترسویی و پوسیده روحت
ولی به تختخواب ماه رفتی 

حالا تو این میدون می‌چرخی و
هر صورتی رُ اون می‌بینی
ابری توو آسمون نیست و اما
تو دنیا رُ بارون می‌بینی   

خیابونا همه خلوط شدن
اما تو جایی نمی‌خوای بری 
با اینکه اینجا شهرته اما
چشمات داد می‌زنن مسافری 

با دهانی که آه می‌کشی
یه روز می‌تونستی که بخونی
یه روز می‌تونستی که ببوسی
اونو که هیچیشو نمی‌دونی   

داری دنبال یه نفر می‌ری
اما اون کوچه رُ یادت میاد
آخرای شبی سرده و باز
یه چیزی در تو اتفاق افتاد

Tehran 09
Late at night and it's damn cold but
Your heart is like the ship's boiler
You're not holding hands with her, you got your hands in your pockets
Tell me, what kind of fate is this?

In a photo that's left of her,
you understand where you went wrong
You're a coward and you're soul has rotten,
but you slept on the moon's bed

Now you're walking around in this square,
and see her in everybody's face
There's no cloud in the sky,
but you see the whole world raining

The streets are all empty,
but you're not going anywhere
This is your hometown still your eyes scream that you're a stranger

With a mouth that only sighs now,
you could sing back in the day
You could kiss before,
kiss the one you didn't know anything about

You're still looking for someone,
but you remember that place and that street
Late at night and it's damn cold,
but something happened inside you

Armin Ebrahimi

Tehran 09 - تهران ۸۸

از آلبوم علم عشق
لاله زار، نوار شماره 2

زمستان 1398

Elme Eshgh

14.Kambiz - Canta Con Me | کامبیز - با من بخوان

13.Tooraj - Gole Naze Parpare Man | تورج - گل ناز پرپر من

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

بیژن الهی | گلوبند خانم ِ آ

Schahrouz

Related tracks