Copy of شعرهای نیما یوشیج | پالایش شده | Nima Youshij

Avaz-e Afshari - آواز افشاری

بایدِ بودن تو ،باش ،هی نگو سفر محاله

حنجره گِل میشه بی تو با تو آوازم زلاله

بستن بیهوده بسّه که خیالِ خام رفتن

تو نباشی کی بگیره خستگی رو از تن من

قصّتو من مینویسم هی نگو این سرنوشته

بی تو بودن اوج تلخی ،موندنِ پشت بهشته

بایدِ بودن تو، باش ،هی نگو سفر

بایدِ بودنِ تو_علیرضاعصار

بزن
موسیقی و وکال: #روزبه_عماد
ترانه‌سرا: الف.مهر
تقدیم به #قیام_سراسری ، #انقلاب_دمکراتیک مردم ایران
BEZAN 
music & Vocal by Rouzbeh Emad 
Lyrics by Alef Mehr
Dedicated to the brave people of Iran, those who are fighting against the tyranny 
#IranRevolution2022

Bezan

تِلا وَنْگ بَزو ، فِرو بُورْده شُو ، مِه یار نِمو
دِل پِره دَرده ، نُور ره بَوِرْده ، مِه چِشمه سُو
بَس که هارِشیمه دِرازه راه ره
بَس که وَنْگ هِدامه جانه خدا ره
دِل بَیّه  لِر، درد بَیْته سَر
کِه ره بَووهِم شه حال وزاره
خدایا بَرِسِن مه جانه یار ره
دِلداره سه دِل زَنّه پَر
هاکِرده غم مه دِل ره پِر ، شه جانه جا بَهیمه سِر
خدا مه یار دَره کِجه ، هاکِرده چه وِه اَنْده دِر
شیشِک بَیّه گوم  شو بَیّه تِموم ، وا بَیّه روز
آفتاب بَزو سَر ، روجا بَیْته پَر ، دِل دارْنه سو
مثال چِلچِلا دِل زَنّه پَرپَر ، خوانه پَر بَکِشه یاره خانه سَر
وِه هَسّه مه دله قِرار
خستگی دَر شونه مه تَنْجه وِلّا
وقتی که یار گِنه خدا قوت یار ، خدا وِره مِوِسّه دار
اِنا اِنا مه جانه یار که اِسّائه مه انتظار
بِرو بِرو هِنیش مه وَر ، که بَیْره تا مه دل قِرار
رَفت و روش وَسّه ، اَی وُونی خَسّه ، مه وَر هِنیش
غُصّه نِدارْمه تا تِه ره دارْمه شه چِشه پیش
ته مه چِشه سو و دله قِراری
مه ره پیر هاکِرْده چشم انتظاری
دِرازه شو نَشومْبه خو
چَنْده پِرمِهری و شیرین زِبونی
به قربون ته  و ته مهربونی
ته نَوی مه چِش نِدارْنه سو
ته هَسّی مه دله قِرار ، مِنو بِهار مه جانه یار
بِرو که دم غنیمِته ، فَلِک نِدارْنه اعتبار


خروس مي خواند، شب به پايان رسيده،يارم هنوز نيامده است
دلم پر درده او رفت و نور چشمانم را با خودش برد
از بسكه چشمم به راه بود از بس كه از ته خدا را صدا زدم
پاهام بي حس شده و سردرد گرفته ام
براي چه كسي از حال و روزم بگويم خداي يارم را به من برسان
براي دلدارم دلم پر مي زنه
غم وجودم را گرفته و از جانم سير شدم
خدايا يارم كجاست چرا اينقدر دير كرده است
ستاره هاي شش تايي(از ستاره هاي صور فلكي) گم شدند و روز خود را نشان داده است
خورشيد آمد و ستاره روجا پر زد و رفت و دلم پر سوز است
مثل پرستو دلم پر كشيده و ميخواهد روي بام خانه يارم بنشيند
او قرار دلم هست
خستگي از تنم بيرون مي رود وقتي يارم مي گويد خدا قوت
خدايا او را برايم نگه دار
هنوز يارم نيومده شايد جايي ديگري در انتظارم ايستاده است 
بيا بيا كنارم بنشين تا دلم قرار گيرد
ديگر فعاليت بس است، خسته مي شوي دوباره،بيا كنارم بشين
تا تو در مقابل چشمان هستي من غصه اي ندارم
تو نور چشمان و قرار دلم هستي و انتظاري ديدنت پيرم كرده است
شبهاي طولاني تا صبح بيدارم
چقدر مهربون و شيرين زباني قربونت برم اي مهربون
تو نباشي چشمانم بي نوره
تو قرار دل من و نو بهارم هستي
بيا كه فرصت را غنيمت بدانيم چرا كه فلك اعتباري ندارد                                                                                     


بِرو که دم غنیمِته ، فَلِک نِدارْنه اعتبار

▨ نام شعر: یک متر و هفتاد صدم 
▨ شاعر: سیمین بهبهانی
▨ با صدای: سیمین بهبهانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
______________
یک متر و هفتاد صدم افراشت قامت سخنم
یک متر و هفتاد صدم از شعر این خانه منم

یک متر و هفتاد صدم پاکیزگی، ساده‌دلی
جان ِ دلارای ِ غزل، جسم ِ شکیبای زنم

زشت است اگر سیرت ِ من، خود را در او می‌نگری
هیها که سنگم نزنی! آیینه‌ام می‌شکنم

از جای برخیزم اگر، پرسایه‌ام بید بُن‌ام
بر خاک بنشینم اگر، فرش ِ ظریفم، چمنم

بر ریشه‌ام تیشه مزن! حیف است افتادن ِ من
در خشکساران شما، سبزم، بلوطم، کهنم

یک مغز و صد بیم عسس فکر است در چارقدم
یک قلب و صد شور هوس شعر است در پیرهنم

ای جملگی دشمن من!‌ جز حق چه گفتم به سخن؟
پاداش دشنام شما آهی به نفرین نزنم

انگار من زادمتان؛ کژتاب و بدخوی و رَمان
دست از شما گر بکشم، مهر از شما بر نکنم

انگار من زادمتان؛ ماری که نیشم بزند
من جز مدارا چه کنم با پاره‌ی جان و تنم؟

هفتاد سال این گُله جا، ماندم که از کف نرود
یک متر و هفتاد صدم؛ گورم، به خاک وطنم
▨ 
سیمین بهبهانی، نیمای غزل ِایران

سیمین بهبهانی | یک متر و هفتاد صدم

▨ نام شعر: ری‌را
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
«ری را»... صدا می‌آید امشب
از پشت «کاچ» که بند آب
برق سیاخ تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند.
گویا کسی ست که می‌خواند…

اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش‌ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده‌ام
در گردش شبانی سنگین؛
ز اندوه‌های من
سنگین تر.
و آوازهای آدمیان را یک‌سر
من دارم از بر.

یک‌شب درون قایق دل‌تنگ
خواندند آن چنان
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می‌بینم.

ری را.ری را...
دارد هوا که بخواند.
در این شب سیا.
او نیست با خودش،
او رفته با صدایش اما
خواندن نمی‌تواند.
▨
نیما یوشیج - ۱۳۳۱
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.
ـــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت‌ها:
۱- معنای «کاچ» در منابع مختلف به‌صورت «قطعهٔ کوچک جنگل در میان مزارع»، «کچلی‌های زمین»، و «بخشی از جنگل که درخت‌های آن را کنده‌اند» آمده‌است.

۲- بند آب: به‌صورت «حفره‌هایی که به دست روستاییان برای آبیاری زمین‌هایی که به آن مشرف است، ایجاد می‌شود»[۱۳] و «برکه‌ای مصنوعی که به‌منظور آبیاری زمینهای اطراف احداث می‌شود»[۱۴] معنی شده‌است.
۳- ری‌را: برخی منابع «ری‌را» را نامِ زن دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند که ری‌را یک صوت است.
 این کلمه که دارای واکه‌های بلند «ای» و «آ» است، با سه‌نقطه‌ای که بعد از آن آمده، فضای ابهام را ایجاد می‌کند. شاعر با استفاده از صدای مبهم مرکب از دو هجای کشیده، حس شنیداری مخاطب را از آغاز شعر تحریک می‌کند.
معانی دیگر «ری‌را» در زبان مازندرانی عبارت‌اند از: (۱) بیدار باش، به هوش باش، هشدار؛ «ری‌را» در بازی‌ای به همین نام در مازندران یعنی «بپا و هوشیار باش» (۲) نام زنی که باید تیزهوش و کاردان باشد (۳) نام پرنده‌ای کوچک‌تر از گنجشک و شبیه به آن.

نیما یوشیج | ری‌را

▨ نام شعر: بخشی از شعر افسانه
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بخش ۴۵ از شعر فسانه:

۴۵
عاشق: ای فسانه! خَسان‌اند آنان
که فرو بسته رَه را به گلزار.
خَس به صد سال طوفان ننالد
گل زِ یک تندباد است بیمار.
تو مپوشان سخن‌ها که داری.

۴۶
تو بگو با زبانِ دلِ خود
- هیچکس گوی نپْسندد آن را -
می‌توان حیله‌ها راند در کار،
عیب باشد ولی نکته‌دان را
نکته پوشی پِیِ حرف مردم.

۴۷
این، زبانِ دلْ‌افسردگان است،
نه زبانِ پیِ نام خیزان،
گوی در دل نگیرد کسش هیچ.
ما که در این جهانیم سوزان
حرف خود را بگیریم دنبال:
▨
نیما یوشیج - چاپ دی ماه ۱۳۰۱
ــــــــــــــــــــــــ
تقدیم نامه‌ی شاعر: پیشگاه استادم «نظام وفا» تقدیم می‌کنم. هر چند که می‌دانم این منظومه هدیه‌ی ناچیزیست، اما او اهالی کوهستان را به سادگی و صداقتشان خواهد بخشید.

نیما یوشیج | افسانه

▨ نام شعر: اجاق سرد
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مانده از شب‌های دورادور
بر مسیر خامش جنگل
سنگ‌چینی از اجاقی خرد،
اندرو خاکستر سردی.

هم‌چنان کاندر غبار اندوده‌ی اندیشه‌های من ملال‌انگیز
طرح تصویری در آن هر چیز
داستانی حاصلش دردی.

روز شیرینم که با من آتشی داشت؛
نقش ناهم‌رنگ گردیده
سرد گشته، سنگ گردیده؛
با دم پاییز عمر من کنایت از بهار روی زردی.
هم‌چنان که مانده از شب‌های دورادور
بر مسیر خامش جنگل
سنگ‌چینی از اجاقی خرد
اندرو خاکستر سردی
▨
نیما یوشیج
آبان ماه ۱۳۲۷
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است. اگرجه خوانش شاملو در برخی واژگان و جزییات، با این متن تفاوت دارد.

نیما یوشیج | اجاق سرد

▨ نام شعر: آی آدم‌ها
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان.
یک نفر دارد که دست و پای دایم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن،
آن زمان که پیش خود بی‌هوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایّی بهتر را پدید آرید،
آن زمان که تنگ می‌بندید
بر کمرهاتان کمربند.
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می‌کُند بیهوده جان قربان!

آی آدم‌ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره، جامه‌تان بر تن؛
یک نفر در آب می‌خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد
باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه‌هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی‌تابیش افزون
می‌کند زین آب‌ها بیرون
گاه سر، گه پا.
آی آدم‌ها!
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید،
می‌زند فریاد و امید کمک دارد
آی آدم‌ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده. بس مدهوش
می‌رود نعره‌زنان. وین بانگ باز از دور می‌آید:
…«آی آدمها»-
و صدای باد هر دم دل‌گزاتر،
در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب‌های دور و نزدیک
باز در گوش این نداها:
…«آی آدمها»
▨
نیما یوشیج - ۲۷ آذر ۱۳۲۰
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.

نیما یوشیج | آی آدم‌ها

▨ نام شعر: اتوبوس در برف
▨ شاعر: احمدرضا احمدی
▨ با صدای: احمدرضا احمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
گوش کن؛
اتوبوس در برف مانده‌است
دستان من از پنجره‌های اتوبوس بیرون مانده‌است
نه امید من مبهم است
نه ناامیدی من مبهم
می‌خواستم در اتوبوس
که در برف مانده بود
عاشقان را صدا کنم
بگویم چه کسی عشقِ من را
که گم کردم
صاحب خواهد شد؟
 آن لحظه‌ای که اتوبوس در برف ماند
من از کودکی به جوانی
از جوانی به پیری
رسیده‌بودم
اتوبوس در برف مانده‌است
نه کمکی‌ست
نه نجاتی‌ست
اتوبوس در برف مانده‌است
▨ 
احمدرضا احمدی
از مجموعه شعرِ جای پای عاشقان در برف مانده است
نشر چلچه، چاپ ۱۳۹۶

احمدرضا احمدی | اتوبوس در برف

▨ نام شعر: تلخ
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
پای آبله ز راه بیابان رسیده‌ام
بشمرده دانه‌دانه کلوخ خراب او
برده به سر به بیخ گیاهان وآب تلخ

در بر رخم مبند که غم بسته بر درم
دل‌خسته‌ام به زحمت شب زنده داریم 
ویرانه‌ام زهیبت آباد خواب تلخ

عیبم مبین که زشت و نکو دیده‌ام بسی
دیده گناه کردن شیرین دیگران
وز بی‌گناه دل‌شدگانی ثواب تلخ

در موسمی که خستگی‌ام می‌برد ز جای
با من بدار حوصله، بگشای در ز حرف
اما در آن نه ذره عتاب و خطاب تلخ

چون این شنید بر سر بالین من گریست
گفتا: «کنون چه چاره؟» بگفتم «اگر رسد
با روزگار هجر و صبوری، شراب تلخ»
▨
نیما یوشیج - آبان ماه ۱۳۲۷
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.

نیما یوشیج | تلخ

▨ نام شعر: لحظه ای در بهار
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
لحظه‌ای در بهار می‌بینم
کوچه‌ها سرخ می‌شوند
زمان نیلگون است
باد، مثل اندوهی از تماشای رود می‌آید
لحظه‌ای با تو، ای پرنده‌ی سبز
ای تماشای ساحرانه‌ی آب
لحظه‌ای با تو از تو می‌گویم
به تماشای این غروب که دشت
مثل دنیای خفتگان زیباست
که زمان نیلگونه می‌بارد
به تماشای این پرنده‌ی سبز،
به تماشای این بهار بیا

با تو ای لحظه‌وار
ای همه‌ی تاریکی و فراموشی
با تو در باران
به تماشای رود می‌گذریم

لحظه‌ای در بهار، می‌دانم
لحظه‌ای در بهار می‌میرم
▨ 
م. آزاد
از دفتر شعر: قصیده‌ی بلند باد
چاپ شده به سال ۱۳۵۷
انتشارات آبان

م. آزاد | لحظه‌ای در بهار

▨ نام شعر: مرغ غم
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد کیایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
روی این دیوار غم، چون دود رفته بر زبر
دائما بنشسته مرغی، پهن کرده بال و پر
که سرش می‌جنبد از بس فکر غم دارد به سر.

پنجه‌هایش سوخته؛
زیر خاکستر فرو،
خنده‌ها آموخته؛
لیک غم بنیادِ او.

هر کجا شاخی‌ست برجا مانده و بی‌برگ و نوا
دارد این مرغ کدر بر رهگذار آن صدا.
درهوای تیره‌ی وقت سحر سنگین به جا.
او نوای هر غمش برده از این دنیا به در،
از دلی غمگین دراین ویرانه می‌گیرد خبر.
گه نمی‌جنباند از رنجی که دارد بال و پر.

هیچکس او را نمی‌بیند، نمی‌داند که چیست.
بر سرِ دیوار این ویرانه‌جا فریاد کیست.
و به جز او هم در این ره مرغ دیگر راست زیست.


می‌کشد این هیکل غم از غمی هر لحظه، آه
می‌کند در تیرگی‌های نگاهِ من نگاه
او مرا در این هوای تیره می‌جوید به راه.

آهِ سوزان می‌کشم هر دم در این ویرانه من
گوشه بگرفته منم، در بندِ خود، بی‌دانه من
شمع چه؟ پروانه چه؟ هر شمع هر پروانه من.

من به پیچاپیچ این لوس و سمج دیوارها
بر سر خطی سیه چون شب نهاده دست و پا
دست و پایی می‌زنم چون نیمه‌جانان بی‌صدا.

پس بر این دیوارِ غم، هر جاش بفشرده به هم،
می‌کشم تصویرهای زیر و بالاهای غم
می‌کشد هر دم غمم، من نیز غم را می‌کشم.

تا کسی ما را نبیند
تیرگی‌های شبی را
که به دل‌ها می‌نشیند،
می‌کنم از رنگِ خود وا.

ز انتظارِ صبح با هم حرف‌هایی می‌زنیم
با غباری زردگونه، پیله بر تن می‌تنیم
من به دست، او با نُگِ خود، چیزهایی می‌کنیم .
▨ 
نیما یوشیج
آبان ۱۳۱۷

نیما یوشیج | مرغ غم | صدای احمد کیایی

آسمان عشق شماره ۱ - تو دوری از برم - شجریان

Majid Salari - Sha’m O Shab / مجید سالاری - شمع و شب

چهارمضراب مخالف سه گاه
آلبوم رسوای دل
داریوش پیرنیاکان
استاد محمدرضا شجریان

چهار مضراب مخالف سه گاه

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

نیما یوشیج | مرغ غم | صدای احمد کیایی

Schahrouz Kabiri

Related tracks